IPPP2/443-1107/09-3/KOM - Czy dostawy towarów, dokonywane w ramach struktury komisowej z Danii do Polski, między spółką a polskim kontrahentem są wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 14 grudnia 2009 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP2/443-1107/09-3/KOM Czy dostawy towarów, dokonywane w ramach struktury komisowej z Danii do Polski, między spółką a polskim kontrahentem są wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 14 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz sprzedaży komisowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz sprzedaży komisowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem wyrobów farmaceutycznych z siedzibą w Danii. Spółka jest rejestrowana w Danii na potrzeby podatku VAT. Jednocześnie Spółka nie jest zarejestrowana w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, nie posiada także w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności.

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zawarła umowę z podmiotem polskim (dalej "polski kontrahent"), zarejestrowanym w Polsce na potrzeby podatku od towarów i usług, na podstawie której polski kontrahent świadczy następujące usługi na rzecz Spółki: magazynowanie towarów, przyjmowanie zamówień od odbiorców, dostawy towarów do odbiorców, wystawianie faktur na rzecz odbiorców, usługi marketingowe.

Na podstawie przedmiotowej umowy polski kontrahent jest również zobowiązany do podejmowania czynności, które zapewnią właściwą reprezentację towarów Spółki na polskim rynku, np. monitorowania przetargów, przygotowywanie ofert do przetargów.

Część z tych zadań jest wykonywanych również przez polski podmiot powiązany ze Spółką. Jednakże głównym celem zaangażowania polskiego kontrahenta jest konieczność posiadania niezbędnych pozwoleń dla obrotu produktami farmaceutycznymi w Polsce.

Towary (produkty farmaceutyczne) będące własnością Spółki są transportowane z Danii do magazynów prowadzonych w Polsce przez polskiego kontrahenta. Polski kontrahent dostarcza towary do polskich odbiorców we własnym imieniu, ale na rachunek Spółki. Towary pozostają własnością Spółki do momentu ich sprzedaży polskim odbiorcom. W momencie przewiezienia towarów do magazynu prowadzonego przez polskiego kontrahenta przejmuje on kontrolę nad towarami i w zakresie określonym umową rozporządza nimi jak właściciel. Własność towarów jest przenoszona bezpośrednio ze Spółki na odbiorców finalnych, Polski kontrahent dokumentuje dostawy do odbiorców fakturami spełniającymi wymagania polskich przepisów w tym zakresie. Po dostawie towarów do odbiorcy Spółka wystawia faktury na rzecz polskiego kontrahenta. Faktury te zawierają duński numer VAT Spółki oraz polski numer VAT polskiego kontrahenta.

Powyższe warunki umowne wskazują, że współpraca pomiędzy podmiotami opiera się na zasadach komisu (art. 765 - 773 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny, Dz. U. Nr 16, poz. 93; dalej Kodeks Cywilny).

Spółka rozpoznaje dla celów VAT przekazania towarów do polskiego kontrahenta jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów z Danii, natomiast polski kontrahent dla celów podatku od towarów i usług rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe nabycie w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego dostawy towarów, dokonywane w ramach powyższej struktury komisowej z Danii do Polski, między Spółką a polskim kontrahentem są wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów w Polsce w rozumieniu art. 9 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej "ustawa o VAT").

2.

Czy wydanie towaru przez Spółkę na rzecz polskiego kontrahenta powinno być rozpoznane jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w Danii przez Spółkę oraz wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce przez polskiego kontrahenta.

3.

Czy w świetle powyższego stanu faktycznego Spółka jest zobowiązana do zarejestrowania się na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

Zadaniem wnioskodawcy, w świetle powyższego stanu faktycznego, dostawy towarów między Spółką a polskim kontrahentem, dokonywane w ramach struktury komisowej z Danii do Polski, są w rozumieniu art. 9 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowymi nabyciami towarów w Polsce. W związku z powyższym przedmiotowe dostawy powinny być rozpoznawane przez Spółkę jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów w Danii, oraz przez polskiego kontrahenta jako wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w Polsce. Mając powyższe na uwadze Spółka nie jest zobowiązana do rozpoznawania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów i nie jest z tego tytułu zobligowania do rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

Zgodnie z art. 765 Kodeksu Cywilnego z umową komisu mamy do czynienia gdy przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizją) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym.

Biorąc pod uwagę, iż kwestia wydania towarów między komitentem z siedzibą w kraju Unii Europejskiej (innym niż Polska) a komisantem będącym polskim podmiotem nie została szczegółowo uregulowana w polskim prawie w zakresie podatku od towarów i usług, w ocenie Spółki należy odwołać się do zasad ogólnych regulujących w Polsce system podatku pod towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem. Ustawodawca objął zatem pojęciem "przenoszenia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" również wydanie towarów między komitentem a komisantem.

Z kolei zgodnie z art. 9 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Według J. Z. "pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy należy rozmieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzania na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów (posiadania, używania, pobierania pożytków zużycia itp). Spośród czynności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu." (J. Zubrzycki, Leksykon VAT 2008, Tom 1, s. 27.)

Podobne stanowisko zaprezentował Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku I SA/Bd 110/09 z 15 kwietnia 2009 r., w którym stwierdza się, że "istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Terminu prawo do rozporządzania towarami jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności."

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, w momencie wydania towarów, w ramach struktury komisowej, przez Spółkę jej polskiemu kontrahentowi, przejmuje on w sensie ekonomicznym faktyczne prawo do rozporządzania towarami jak właściciel i staje się dysponentem powierzonych towarów. W szczególności ma on prawo składować przekazane towary, dokonywać ich sprzedaży, transportować towarów do finalnych odbiorów oraz, w pewnym zakresie do ustalania ceny sprzedaży tych towarów.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie wnioskodawcy wydanie towarów, w ramach umowy komisu, między Spółką będącą podatnikiem VAT w Danii a polskim kontrahentem (zarejestrowanym dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce) wypełnia przesłanki pojęcia "rozporządzanie towarami jak właściciel". Fakt, iż prawo własności w sensie prawnym nie przechodzi na polskiego kontrahenta pozostaje nieistotny dla uznania polskiego kontrahenta za podmiot nabywający prawo do faktycznego rozporządzania towarami jak właściciel, a co za tym idzie za podmiot zobowiązany do rozpoznania w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych towarów. Wobec powyższego, wydanie towarów przez komitenta na rzecz komisanta powinno być rozpoznane jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w Polsce (w rozumieniu art. 9 ustawy o VAT) przez polskiego kontrahenta, szczególności Spółka nie ma obowiązku rozpoznawać w Polsce wewnątrzwspólnotowego nabycia własnych towarów i nie ma obowiązku rejestracji na potrzeby podatku od towarów i usług w Polsce.

Należy także zaznaczyć, iż powyższa argumentacja została potwierdzona przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku III SA/Wa 2804/08 z 18 lutego 2009 r., w którym sąd stwierdził między innymi, iż "istotny w niniejszej sprawie jest fakt, że komitent jest podmiotem zagranicznym, komisant podmiotem krajowym a towar dostarczany klientowi w Polsce pochodzi z krajów należących do UE. Zatem mamy tu do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów (komitent-komisant) a także z dostawą krajową (komisant-klient). W związku z powyższym, te dwie czynności opodatkowane rozliczyć należy w podatku od towarów i usług zgodnie z obowiązującymi przepisami."

Dodatkowym argumentem przemawiającym za rozpoznaniem wydania towarów w strukturze komisowej, między Spółką a jej polskim kontrahentem jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ustawy o VAT jest fakt, iż przepisy tej ustawy nie pozostawiają wątpliwości jak należy potraktować sytuację odwrotną, tj. wydanie towarów przez krajowego komitenta komisantowi z innego kraju Unii Europejskiej. Zgodnie z art. 13 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Ustawodawca, definiując wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, odwołał się zatem bezpośrednio do definicji dostawy zawartej w art. 7 ustawy o VAT. Zgodnie z tą definicją przez dostawę towarów rozumie się między innymi "wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem" (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT).

Zatem wydanie towarów między komitentem będącym podmiotem krajowym a komisantem będącym podatnikiem VAT w kraju Unii Europejskiej innym, niż Polska powinno być rozpoznane przez podmiot krajowy jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów z Polski. Powyższe rozumowanie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. w interpretacji Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego w Poznaniu ZP/443-4/3/06 z 13 marca 2006 r. oraz interpretacji Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie 1471/VUR2/443-34/07/MK z 22 sierpnia 2007 r.

Mając zatem na uwadze, iż wydanie towarów przez polskiego komitenta na rzecz zagranicznego komisanta (z kraju Unii Europejskiej) jest traktowana na gruncie polski przepisów jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, symetryczna dostawa, tj. między zagranicznym komitentem a krajowym komisantem powinna być rozpoznana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie przez podmiot krajowy. Inna wykładnia obowiązujących w tym zakresie przepisów byłaby niezgodna z podstawowymi zasadami systemu podatku od towarów i usług obowiązującego w Polsce oraz uniemożliwiałaby harmonizację przepisów w tym zakresie na poziomie Unii Europejskiej, a zatem byłabym nieprawidłowa.

Biorąc pod uwagę powyżej zaprezentowane argumenty uprzejmie proszę o potwierdzenia prawidłowości stanowiska Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl