IPPP2/443-1105/12-3/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 29 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kto jest zobowiązany do przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii paragonów fiskalnych (pytania oznaczone we wniosku Nr 3 i Nr 4) - jest prawidłowe.

W dniu 2 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia kto jest zobowiązany do przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii paragonów fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej współpracuje ze spółką P. z siedzibą w W. (zwana dalej "P"), w oparciu o zawartą umowę franczyzową/umowy franczyzowe. P. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności P oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej "Produktami") po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto P oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. P zamierza rozszerzyć swoją ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie.

Obecnie P sprzedaje produkty na rzecz Wnioskodawcy, a ten odsprzedaje je swoim klientom w imieniu własnymi na własną rzecz (w tej sytuacji stroną umowy sprzedaży Produktu zawartej z nabywcą jest Wnioskodawca). Zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz P. Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez P), na podstawie udzielonego przez P umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji).Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz P, wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez P. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie P, a nie Wnioskodawca. Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz P, Wnioskodawca będzie nadal oferował i sprzedawał Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np. akcesoria do telefonów komórkowych czy zestawy prepaid). Sprzedaż produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz P dokumentowana będzie, dla celów rozliczenia podatku VAT, w następujący sposób:

Tak jak to zostało już podniesione powyżej, oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do P, Wnioskodawca będzie również nadal dokonywał sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, które wcześniej nabył na własność.

Sprzedaż własna Wnioskodawcy, dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Stanowisko Wnioskodawcy

Ad Pytania 1

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Ad Pytania 2

Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz P, obciąża Wnioskodawcę a nie P.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

dot. Pytania 1

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniem które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm; dalej "Ordynacja podatkowa"), zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.).

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych obciąża Wnioskodawcę. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Wnioskodawcę, a nie P. P nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem który jest uprawniony do ich otrzymania.

Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r. sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz P. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

dot. Pytania 2

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, będzie on miał obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż produktów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż w interpretacji indywidualnej Nr IPPP2/443-1105/12-2/AK stwierdzono, iż w okolicznościach przedstawionych w niniejszym wniosku sprzedaż realizowana przez Wnioskodawcę, zarówno własna, jak i dokonywana na rzecz i w imieniu P (gdzie Wnioskodawca występuje jako franczyzobiorca), powinna być ewidencjonowana przez Wnioskodawcę. Tym samym to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek rejestracji sprzedaży za pośrednictwem własnych kas rejestrujących.

Umowa franczyzy należy do kategorii umów nienazwanych, tzn. takich, które nie są unormowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93) ani w innych aktach prawa cywilnego.

Zgodnie z zasadą swobody umów wyrażoną w art. 353 (1) k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny wedle własnego uznania byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Franczyzodawca udziela franczyzobiorcy pozwolenia (franczyzy) na prowadzenie w ramach sieci, określonej działalności gospodarczej pod firmą franczyzodawcy, a franczyzobiorca zobowiązuje się taką działalność prowadzić ściśle według zaleceń franczyzodawcy oraz zapłacić mu określone w umowie wynagrodzenie. Strony tej umowy są zarówno w aspekcie prawnym, jak i finansowym odrębnymi podmiotami.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 cyt. ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wynika z art. 112 cyt. ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, z późn. zm.).

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

Zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 i pkt 8 ww. rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

Należy nadmienić, iż w myśl § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia, kopie dokumentów kasowych sporządzanych przy zastosowaniu kasy na nośniku papierowym, potwierdzających dokonanie do dnia 31 grudnia 2012 r. sprzedaży, podatnicy obowiązani są przechowywać nie krócej niż przez okres 2 lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiła ta sprzedaż.

Jak wynika z § 19 ust. 2 ww. rozporządzenia, przepis ust. 1 nie dotyczy kopii faktur wystawianych przy zastosowaniu kas.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka będzie dokonywała sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego w jego punkcie sprzedaży za pomocą posiadanych przez niego kas rejestrujących.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 1 niniejszej interpretacji indywidualnej (pytanie oznaczone jako Nr 3 we wniosku z dnia 29 października 2012 r.), mając na uwadze wskazane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących będzie miał obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych w myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 cyt. ustawy oraz § 7 ust. 1 pkt 8 ww. rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do kwestii objętej pytaniem nr 2 (pytanie oznaczone jako Nr 4 we wniosku z dnia 29 października 2012 r.), tj. kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz P, należy stwierdzić, że skoro na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w części dotyczącej pytania nr 1, to również Wnioskodawca obowiązany jest do przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Spółkę w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz zleceniodawcy.

Zarówno z cyt. wyżej art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i z § 7 ust. 1 pkt 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów wynika wprost obowiązek przechowywania kopii dokumentów przez podatnika ewidencjonującego obrót i kwoty podatku należnego przy użyciu kas rejestrujących. Ustawodawca nie dokonał bowiem żadnych wyłączeń z tego obowiązku.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 2, iż obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy obciąża Spółkę, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, iż w zakresie pytań oznaczonych we wniosku z dnia 29 października 2012 r. Nr 1 - Nr 2 oraz Nr 5 - Nr 7 dotyczących podatku od towarów i usług, wydane zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.