IPPP2/443-1101/08-2/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) uzupełnionego pismem z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania prowizji bankowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 10 lipca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania prowizji bankowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Klienci w umowach z Wnioskodawcą (biuro rachunkowe) zobowiązują się do pokrywania dodatkowych kosztów prowadzenia ich ksiąg. Kosztami takimi są m.in. koszty prowizji bankowych pobieranych przez bank z rachunku bieżącego biura za płatności dokonywane z subkonta klienta założonego w rachunku biura. Z subkonta klienta opłacane są tylko i wyłącznie jego zobowiązania. Biuro rachunkowe wystawia noty księgowe - obciążeniowe na swoich klientów na pokrycie kosztów prowizji bankowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca (biuro rachunkowe) mógł wystawić noty obciążeniowe na pokrycie kosztów prowizji bankowych dotyczących tylko i wyłącznie przelewów z subkonta klienta, ale w bieżącym rachunku bankowym biura.

W opinii Wnioskodawcy, Spółka (biuro rachunkowe) mogła wystawiać noty obciążeniowe na pokrycie kosztów prowizji bankowych, gdyż operacja taka jest tylko i wyłącznie przeniesieniem kosztów kontrahenta na jego rzecz. Nie jest to refakturowanie ani też dodatkowa usługa, które stanowiłyby obrót podlegający opodatkowaniu VAT (zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Pismem z dnia 25 września 2008 r. nr IPPP2/443-1101/08-2/BM Podatnik został wezwany do uzupełnienia złożonego wniosku poprzez przedstawienie umocowania prawnego dla osoby podpisanej na ww. wniosku w sprawie dotyczącej wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego. Wezwanie zostało doręczone w dniu 1 października 2008 r.

Przedmiotowe pełnomocnictwo zostało przesłane pismem z dnia 2 października 2008 r. (data wpływu 6 października 2008 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Obrotem - stosownie do przepisu art. 29 ust. 1 ustawy - jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z ww. regulacji wynika, iż aby uznać określoną kwotę należną za obrót podlegający opodatkowaniu, musi być ona otrzymana z tytułu dokonania sprzedaży (towaru lub usługi).

Kwoty, którymi Wnioskodawca obciąża swoich klientów (koszty prowizji bankowych), można powiązać ze świadczeniem przez Spółkę usług księgowych (kilka świadczeń, które są ze sobą tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one jedną całość, rozdzielenie której miałoby sztuczny charakter, należy traktować jako jedną usługę), a tym samym stanowią one obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, w przedstawionym stanie faktycznym, zwrot kosztów prowizji bankowych należy, w opinii tutejszego organu podatkowego, traktować jako element wynagrodzenia za usługę księgową, jako taki powinien on zostać doliczony do tego wynagrodzenia i, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowany podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla usług księgowych, tj. 22%. Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy przedmiotowa czynność powinna zostać udokumentowana fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10,09-402 Płock.