IPPP2-443-110/11-2/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2011 r. (data wpływu 31 stycznia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku na wywłaszczane nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 stycznia 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawek podatku na wywłaszczane nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1994 r. Rozlicza się na zasadach ogólnych (KPiR). Strona jestem czynnym podatnikiem VAT.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Podatnik zakupił wymienione niżej nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Skarbu Państwa i oddane w użytkowanie wieczyste:

W latach 2002 - 2005 na przedmiotowej działce wybudowano budynek, przyjęty jako środek trwały do amortyzacji - dnia 1 grudnia 2005 r. W okresie 2005 - 2010 nie były dokonywane wydatki na ulepszenie w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto, w ramach prowadzonej inwestycji nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Celem wydzielenia gruntu pod budowę drogi dokonano podziału działki 429/95 na: 429/218 o pow. 0,0070 ha oraz 429/219 o pow. 0,3057 ha - na tej części gruntu posadowiony jest budynek. Działka 429/218 została wywłaszczona za odszkodowaniem w kwocie 1.717,00 zł. Podatnik nadmienia, iż grunt wywłaszczony nie jest zabudowany.

Na dzień złożenia wnioskuy Wnioskodawca nie otrzymał odszkodowania.

Wymienione wyżej nieruchomości przeszły na własność gminy na podstawie ostatecznej decyzji Starosty z dnia 15 grudnia 2009 r., o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej drogi gminnej po nazwą "Rozbudowa ulicy..." za odszkodowaniem ustalonym na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Rozprawa administracyjna w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania odbyła się 6 lipca 2010 r. Na dzień sporządzenia wniosku Podatnik nie otrzymał odszkodowania za żadną z działek. Starostwo Powiatowe podaje wartości w kwocie netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Stanowisko Wnioskodawcy

Transakcja winna być zwolniona z VAT art. 43 ust. 1 pkt 2.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do zapisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa, własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Powołany wyżej przepis art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, stanowi o nakazie organu władzy publicznej zobowiązującym do przeniesienia własności. Pod pojęciem tym należy rozumieć organy administracji publicznej oraz sądy. Wskazana regulacja obejmuje w szczególności przypadki wywłaszczania nieruchomości oraz sprzedaży nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w związku z realizacją inwestycji drogi gminnej część gruntów, których Strona jest właścicielem została podzielona i wywłaszczona za odszkodowaniem. Grunty przeszły na własność gminy na podstawie decyzji Starosty z dnia 15 grudnia 2009 r..

Z powyższych przepisów wynika, że dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie takie wywłaszczenie czy też przymusowa sprzedaż, która następuje za odszkodowaniem. Wyjaśnić jednak należy, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości gruntowej w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania. Uznać zatem trzeba, że odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. Jeśli zatem wywłaszczenie lub przymusowa sprzedaż następuje za wynagrodzeniem, to wówczas stanowi odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym taka dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z sytuacji opisanej we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a nieruchomości objęte wywłaszczeniem Strona nabyła w ramach prowadzonej działalności.

Uwzględniając zatem powyższe stwierdzić należy, iż przeniesienie z nakazu władzy publicznej własności posiadanych przez Wnioskodawcę nieruchomości w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów, a zatem czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Niemniej jednak, jak wynika z art. 146a ustawy, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., a wprowadzonego ustawą z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578 z późn. zm.), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W tym miejscu wskazać należy, iż w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest definicji pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Ze złożonego wniosku wynika, iż na podstawie ostatecznej decyzji Starosty z dnia 15 grudnia 2009 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, drogi gminnej po nazwą "Rozbudowa ulicy..." postępowaniem wywłaszczeniowym, za odszkodowaniem, zostały objęte nieruchomości należące do Wnioskodawcy, tj. działka nr 429/178, oraz działka leśna nr 429/206 oraz działka nr 429/218. Wszystkie te działki są działkami niezabudowanymi.

Uwzględniają zatem opis zdarzenia przyszłego przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż wszystkie działki, tj. zarówno nieruchomość niezabudowana o nr 429/178, działka leśna o nr 429/206 jak i działka nr 429/218 przeznaczone są na realizację inwestycji drogowej, drogi gminnej, a zatem przeznaczone są pod zabudowę. Jest to kryterium powodujące niemożność zastosowania dla przedmiotowych działek zwolnienia z podatku przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym otrzymane odszkodowanie przyznane w zamian za wywłaszczenie przedmiotowych działek, traktowane jako wynagrodzenie z tytułu dostawy towarów podlegać będzie opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą odnośnie opodatkowania 23% stawką podatku otrzymanego odszkodowania przyznanego w zamian za wywłaszczenie działki nr 429/178.

Nie można zgodzić się jednak, ze poglądem Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia z podatku otrzymanego odszkodowanie przyznanego w zamian za wywłaszczenie działek nr 429/206 i 429/218, a zatem stanowisko Podatnika tej części uznać należy za nieprawidłowe.

Z uwagi na to, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie, należało uznać, iż przedstawione przez Stronę stanowisko w przedmiotowym zakresie jest nieprawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 2 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Z uwagi na to, iż zakres przedmiotowego wniosku dotyczy tylko nieruchomości, powołany przez Stronę przepis ten nie może mieć zastosowania w rozpatrywanej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.