IPPP2/443-1097/08/11-5/S/ASi/KOM - Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę boisk.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na wybudowanie boisk oraz opodatkowania czynności rozwiązania umowy o użytkowanie gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 9 lipca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na wybudowanie boisk oraz opodatkowania czynności rozwiązania umowy o użytkowanie gruntu.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie budowy i sprzedaży mieszkań. Spółka nabyła prawo wieczystego użytkowania gruntu (którego właścicielem jest Gmina Miasto S.), na którym Spółka zamierza zbudować osiedle mieszkaniowe. Początkowo Spółka uzyskała pozwolenie na budowę na tym gruncie mniejszej ilości mieszkań. Celem uzyskana możliwości budowy większej ilości mieszkań, Spółka zobowiązała się wobec Miasta S. (właściciela gruntu) do zbudowania trzech boisk na części tego gruntu, następnie do wydzielenia tej części gruntu, gdy już zostaną zbudowane boiska oraz do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego z Miastem S. - w części dotyczącej gruntu, na którym zostaną zbudowane boiska.

Wskutek powyższego Miasto S., jako właściciel gruntu, stanie się właścicielem boisk zbudowanych na tym gruncie przez Spółkę. W myśl § 8 ust. 1 Umowy pomiędzy Spółką, a Miastem S., Miasto S. oraz Spółka w terminie jednego miesiąca po dokonaniu podziału geodezyjnego, zgodnie z § 7 pkt 1 tej Umowy, dokonają rozwiązania umowy o oddanie w wieczyste w części opisanej w § 5 pkt 1 lit. b) (czyli użytkowania gruntów, na którym będą znajdowały się boiska zbudowane przez Spółkę). Ponadto zgodnie z § 6.1 Umowy strony postanawiają, że niewykonanie przez użytkownika wieczystego (tj. przez Spółkę) w ustalonym terminie boisk z przyczyn od niego niezależnych, stanowić będzie rażące naruszenie umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie i będzie podstawą do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego co do części działki, o której mowa w § 5 pkt 1 lit. a) i b) tego aktu. Innymi słowy w razie niewykonania boisk w umówionym terminie, Gmina Miasto S. zastrzegła sobie prawo do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego zarówno co do części dotyczącej zabudowy mieszkalnej, jak też części działki, na której mają być zbudowane omawiane boiska. Alternatywnie, zgodnie z § 6 ust. 2 umowy, Spółka zapłaci karę umowną w wysokości dwukrotności wartości budowy boisk, nie mniejszą niż 2 mln zł. Ponadto Spółka udzieliła Gminie pełnomocnictwa do dokonania podziału gruntu, będącego w użytkowaniu wieczystym Spółki w taki sposób, aby po jego podzieleniu grunt, na którym zostaną zbudowane boiska, był odrębną działką. Dodatkowo Spółka udzieliła Gminie pełnomocnictwa do rozwiązania umowy o wydanie w użytkowanie wieczyste działki, na której zostaną zbudowane boiska, a która następnie zostanie wyodrębniona.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo odliczyć VAT naliczony od wydatków poniesionych na budowę boisk bez konieczności naliczania VAT należnego w momencie rozwiązania umowy o użytkowanie wieczyste gruntu.

Zdaniem Wnioskodawcy: Spółka ma prawo odliczyć VAT naliczony od powyższych wydatków bez konieczności naliczania VAT należnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają czynności zakwalifikowane jako odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług (kwestia transakcji wewnątrzwspólnotowych oraz eksportu i importu pozostaje w omawianej sytuacji bez znaczenia). Czynności zakwalifikowane jako dostawa towarów lub świadczenie usług w niektórych przypadkach podlegają opodatkowaniu również wtedy, gdy zostały wykonane nieodpłatnie. Nie ulega jednak wątpliwości, iż w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w danym przypadku miała miejsce czynność, a jeżeli tak, to czy była to czynność objęta zakresem ustawy o VAT. Dopiero w dalszej kolejności należy ustalić, czy była to czynność odpłatna, czy nieodpłatna, a jeżeli nieodpłatna - to czy była związana z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czy nie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 umowy z dnia 27 lipca 2007 r., zmieniającej warunki umowy o oddanie w użytkowanie wieczyste, strony tej umowy (tj. Gmina Miasto S. oraz Spółka) postanowiły, że w terminie jednego miesiąca po dokonaniu podziału geodezyjnego, zgodnie z § 7 pkt 1 umowy, dokonają rozwiązania umowy o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie w części opisanej w § 5 pkt 1 lit. b) (czyli użytkowania gruntów, na którym będą znajdowały się boiska zbudowane przez Spółkę). Zgodnie z art. 235 § 1 kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia wzniesione przez wieczystego użytkownika na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków, stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w wieczyste użytkowanie. Jednakże zgodnie z § 2 przysługująca wieczystemu użytkownikowi własność budynków i urządzeń na użytkowanym gruncie jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym. Z § 2 wynika zatem jednoznacznie, iż skoro własność budynków lub budowli wybudowanych przez użytkownika wieczystego na gruncie, jest prawem związanym z użytkowaniem wieczystym, to w istocie prawo własności tych budowli dzieli los prawny użytkowania wieczystego, a w szczególności prawo własności budowli wzniesionych na gruncie wygasa łącznie z wygaśnięciem prawa użytkowania wieczystego, co potwierdził np. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 stycznia 2003 r. sygn. akt II CKM 1155/00. Również w uchwale z dnia 23 sierpnia 2006 r. Sąd Najwyższy stwierdził, że "zrzeczeniu się prawa użytkowania wieczystego towarzyszy utrata własności budynków i innych budowli wzniesionych na użytkowanym gruncie. Prawo własności budynków stanowi bowiem prawo związane z użytkowaniem wieczystym i jako takie dzieli los prawny prawa głównego. Podobnie należy odnieść się do skutków w postaci wygaśnięcia obciążeń użytkowania wieczystego. Zgodnie z art. 241 kodeksu cywilnego wraz z wygaśnięciem użytkowania wieczystego wygasają ustanowione na nim obciążenia, a ochrona interesów osób trzecich, na rzecz których obciążenia te zostały ustanowione, może być realizowana w drodze innych przepisów" (sygn. akt III CZB 60/06).

Tak więc z powyższych przepisów wynika, że wskutek rozwiązania umowy o użytkowanie wieczyste, Spółka przestanie być właścicielem budowli wzniesionych na tym gruncie a tym samym, że właścicielem tych budowli z mocy prawa stanie się właściciel gruntu, czyli Gmina Miasto S. Spółka nie wykona zatem czynności w postaci nieodpłatnego przekazania towarów. Gmina Miasto S. stanie się właścicielem budowli z mocy prawa, a nie wskutek nieodpłatnego przeniesienia prawa własności tych budowli na rzecz Gminy Miasta S. Innymi słowy, Spółka nie wykona czynności, które należałoby kwalifikować jako dostawę towarów (odpłatną lub nieodpłatną), albo jakąkolwiek czynność objętą VAT, a tym samym bezprzedmiotowe jest badanie związku czynności, która nie zostanie wykonana, z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zawarcie umowy rozwiązującej umowę o użytkowanie wieczyste nie jest dostawą towarów ani świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT, z kolei uzyskanie prawa własności budowli wzniesionych na tym gruncie nastąpi automatycznie z mocy prawa, a nie wskutek czynności objętej zakresem ustawy o VAT. Można to porównać np. do sytuacji, w której najemca np. powierzchni biurowej ponosi nakłady na adaptację tej powierzchni do swoich celów, odlicza podatek VAT, a następnie strony rozwiązują umowę najmu. Nie ulega wątpliwości, że właściciel biurowca jest właścicielem nakładów poczynionych na wynajmowaną powierzchnię z mocy prawa, zaś najemca nie jest zobowiązany ani do korekty VAT-u odliczonego, ani do naliczania VAT-u należnego, gdyż nie będzie miała miejsca czynność objęta zakresem ustawy o VAT. Wynajmujący z mocy prawa staje się właścicielem tych nakładów, bez względu na późniejsze, ewentualne rozliczenia stron z tego tytułu.

Tak więc skoro rozwiązując umowę o użytkowanie wieczyste gruntu Spółka nie wykona czynności objętej zakresem ustawy o VAT, to okazuje się, że jedyną czynnością objętą zakresem ustawy o VAT, jaką w analizowanej sytuacji wykona Spółka, będzie sukcesywna sprzedaż mieszkań. Nie ulega zaś wątpliwości, iż wszelkie nakłady, w tym również na zbudowanie boisk, ponoszone są przez Spółkę w celu budowy i sprzedaży tych mieszkań, czyli w związku z czynnościami opodatkowanymi VAT. Jest dość powszechną praktyką stawianie inwestorom przez gminy, zakłady komunalne, zarządy dróg, itp., dodatkowych warunków przeprowadzenia inwestycji na rzecz szeroko rozumianego "dobra ogólnego", jako przesłanki niezbędnej np. do uzyskania pozwoleń na budowę osiedla, hipermarketu, itp.

W analizowanym przypadku wynika to wprost z § 6 umowy, zgodnie z którym jeżeli Spółka nie zbuduje boisk w umówionym terminie, to zapłaci karę umowną w wysokości równej dwukrotności kosztów ich budowy, nie mniej niż 2 mln zł, a ponadto obowiązujące staną się pierwotne postanowienia umowy o użytkowanie wieczyste gruntów, czyli że Spółka będzie mogła zbudować mniej mieszkań, niż mogłaby, gdyby ukończyła boiska w terminie. Tak więc kara równa dwukrotności kosztów budowy boisk (nie mniej niż 2 mln zł) oraz możliwość zbudowania mniejszej ilości mieszkań, zamiast większej, dodatkowo dowodzą nie tylko braku dobrowolności budowy boisk (oczywistym jest, że Spółka wolałaby te pieniądze zaoszczędzić i przeznaczyć na dalsze inwestycje mieszkaniowe), ale też bezpośredniego związku tych wydatków ze sprzedażą mieszkań.

Podsumowując należy stwierdzić, iż zgodnie z § 8 Umowy zawartej pomiędzy Spółką i Miastem S., z chwilą spełnienia określonych warunków nastąpi rozwiązanie umowy o użytkowanie wieczyste gruntów, których właścicielem jest Miasto S. Rozwiązanie umowy (jakiejkolwiek) nie jest czynnością wymienioną w ustawie o VAT. W konsekwencji jedyną czynnością objętą ustawą o VAT, jaką wykona Spółka, będzie sprzedaż mieszkań. Wydatki poniesione przez Spółkę na zakup użytkowania wieczystego gruntu oraz budowę boisk będą związane z czynnościami opodatkowanymi w postaci sprzedaży mieszkań, gdyż Spółka zobowiązała się zbudować omawiane boiska po to, aby uzyskać możliwość budowy mieszkań w większym niż pierwotnie zakresie. W ocenie Spółki związek omawianych wydatków z czynnościami opodatkowanymi w postaci sprzedaży mieszkań jest bezpośredni lub co najmniej pośredni - jako związany z działalnością developerską Spółki.

W dniu 9 października 2008 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP2/443-1097/08-2/ASi, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na wybudowanie boisk oraz nieprawidłowe w zakresie opodatkowania czynności rozwiązania umowy o użytkowanie gruntu.

W uzasadnieniu napisano, że Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług wykorzystanych do wybudowania boisk pod warunkiem, że wydatki te będą związane z czynnościami opodatkowanymi. Przy rozwiązaniu umowy o oddanie w wieczyste użytkowanie gruntu, na których posadowione są wybudowane boiska, Wnioskodawca dokona na rzecz Gminy, dostawy towarów, o której mowa w ww. art. 7 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, a ze względu na fakt, iż Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia całości lub części podatku naliczonego przy nabyciu tychże towarów, czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towarów.

Pismem z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 30 października 2008 r.) Strona wezwała Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie do usunięcia naruszenia prawa wynikającego z wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w piśmie znak IPPP2/443-1097/08-4/ASi z dnia 21 listopada 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nie stwierdził podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

W dniu 19 grudnia 2008 r. (data wpływu 23 grudnia 2008 r.) Strona wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, za pośrednictwem tut. Organu, skargę na interpretację indywidualną z dnia 9 października 2008 r. znak IPPP2/443-1097/08-2/ASi.

WSA w Warszawie w wyroku z dnia 15 grudnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 166/09 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, iż skarga jest zasadna. Sąd orzekł, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Wnioskodawca zadał pytania dotyczące z jednej strony opodatkowania podatkiem VAT czynności rozwiązania umowy o oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu, na którym wybudowane zostałyby przez Niego boiska, z drugiej zaś - możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wybudowaniem tych boisk.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że opisana wyżej czynność rozwiązania umowy nie będzie stanowić dostawy towarów, a przepisy ustawy o VAT nie będą miały w sprawie zastosowania, albowiem to z mocy prawa, a nie wskutek czynności objętej zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, budowle wzniesione na gruncie - boiska, staną się własnością Gminy.

Z takim stanowiskiem Wnioskodawcy nie można się zgodzić, gdyż na skutek rozwiązania umowy o użytkowanie wieczyste gruntu, dojdzie jednocześnie do przekazania bez wynagrodzenia towarów należących do przedsiębiorstwa, jakim będą boiska wybudowane na gruncie, gdyż to właśnie, jak wynika z umowy, jest celem ekonomicznym działania przedsiębiorcy. O przekazaniu towaru stanowi przepis art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, tym samym zdarzenie to należy oceniać w aspekcie treści tego przepisu ustawy o VAT.

Stan prawny właściwy do rozpatrzenia wniosku ukształtowany został ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 90, poz. 756), która znowelizowała przepisy ustawy o VAT od 1 czerwca 2005 r.

Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Artykuł 7 ust. 2 ustawy o VAT od wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług nie był zmieniany i ma następujące brzmienie:

"Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zmienił się natomiast przepis ust. 3 tego artykułu, który przed 1 czerwca 2005 r. stanowił:

"Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli ich przekazanie (wręczenie) wiązało się bezpośrednio z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem".

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 3 (w brzmieniu obowiązującym po 1 czerwca 2005 r.) przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Zasadnicza zmiana tego przepisu polegała na usunięciu z niego końcowego fragmentu, który expressis verbis odwoływał się do bezpośredniego powiązania określonej czynności (przekazania wymienionych towarów) z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, czyli celami działalności gospodarczej podatnika.

Powyższa zmiana art. 7 ust. 3 ustawy o VAT, w istotny sposób wpływa na wykładnię normy ust. 2 tego artykułu, której odczytywanie w brzmieniu obowiązującym do 31 maja 2005 r. następowało przez pryzmat art. 7 ust. 3, z uwzględnieniem prowspólnotowej wykładni tegoż unormowania. Nowelizacja polegająca na pominięciu fragmentu wskazującego na opodatkowanie także czynności przekazania towarów na cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem - korelującego z końcową częścią przepisu art. 5 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 16 Dyrektywy 112) - spowodowała odstąpienie od brzmienia przepisu wspólnotowego, co wskazuje na jego wadliwą implementację do polskiej ustawy o podatku od towarów i usług. Wadliwość ta ma wpływ na możliwość dokonywania wykładni normy prawa krajowego w zgodzie z wykładnią normy dyrektywy unijnej w sytuacji, gdy brzmienie normy prawa krajowego zdecydowanie odbiega od treści normy dyrektywy, która powinna być przedmiotem implementacji, co ma miejsce po nowelizacji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT.

Z literalnego brzmienia części wstępnej art. 7 ust. 2 tej ustawy wynika wprost, że odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazania towarów, które zostały dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. Czynności wymienione w punktach 1 i 2 ust. 2 zostały podane jedynie jako przykłady (poprzedzono je bowiem sformułowaniem "w szczególności") wskazanego w części wstępnej tego ustępu przekazania towarów na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. W konsekwencji również wymienione w pkt 2 tego ustępu "wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny" to tylko takie przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele inne niż związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika.

Po nowelizacji art. 7 ust. 3 ustawy o VAT zakres przedmiotowy opodatkowania wskazany w ust. 2 tego artykułu określony jest jedynie w jego części wstępnej (a nie także w ust. 3, jak to było przed nowelizacją). Obecnie przepis ust. 3 określa tylko rodzaje towarów których przekazanie wskazane w ust. 2, czyli na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zostało wyłączone z zakresu przedmiotowego opodatkowania (wyłączenie przedmiotowe). Jest on przepisem szczególnym (zawierającym wyjątki) w stosunku do ust. 2. Obecnie brak jest powiązania tego wyłączenia z jego bezpośrednim związkiem z prowadzeniem przez podatnika przedsiębiorstwa (wyłączenie przedmiotowo - celowe), jak to miało miejsce przed nowelizacją. Tak więc, przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Mając powyższe na uwadze należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że w przypadku uznania, w analizowanej sytuacji, iż skutkiem rozwiązania umowy będzie wykonanie czynności związanej z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, wykonanie nieodpłatne czynności związanej z prowadzonym przedsiębiorstwem nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Wynika to jasno z treści art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, który wskazuje, że cel przekazania towarów jest niezbędnym elementem dopełniającym zakres znaczeniowy normy prawnej. A skoro tak, to rozważając treść pytania sformułowanego przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, iż bez interpretacji pozostaje druga część pytania, a mianowicie czy w sytuacji nieposiadania obowiązku naliczenia podatku należnego Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia podatku naliczonego.

Zgodnie bowiem z twierdzeniem Wnioskodawcy, skoro rozwiązując umowę o użytkowanie wieczyste gruntu Spółka nie wykona czynności objętej zakresem ustawy o VAT, to jedyną czynnością objętą zakresem ustawy o VAT, jaką w analizowanej sytuacji wykona Spółka, będzie sukcesywna sprzedaż mieszkań. Wydatki poniesione przez Spółkę na zakup użytkowania wieczystego gruntu oraz budowę boisk będą związane z czynnościami opodatkowanymi w postaci sprzedaży mieszkań, albowiem Spółka zobowiązała się zbudować omawiane boiska po to, aby uzyskać możliwość budowy mieszkań w większym niż pierwotnie zakresie. W ocenie Spółki, związek omawianych wydatków z czynnościami opodatkowanymi w postaci sprzedaży mieszkań jest bezpośredni lub co najmniej pośredni - jako związany z działalnością deweloperską spółki.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Podstawowym kryterium decydującym o prawie podatnika podatku od towarów i usług do odliczenia podatku naliczonego, zawartego w towarach i usługach, które zostały przez niego nabyte, jest wystąpienie związku pomiędzy podatkiem naliczonym przy zakupie towarów i usług, a podatkiem należnym z tytułu wykonywanej przez podatnika działalności opodatkowanej.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku od towarów i usług, zamierza nieodpłatnie przekazać na rzecz Miasta S. - prawa użytkowania wieczystego do części działki, na której wybuduje boiska sportowe, bowiem tylko spełnienie tego warunku da możliwość wybudowania przez Wnioskodawcę większej ilości mieszkań, które następnie Spółka będzie sprzedawać. Zatem, Spółka będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem prawa wieczystego użytkowania oraz odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z zakupu towarów i usług wykorzystanych do wybudowania boisk. Wszelkie poniesione nakłady, w tym na wybudowanie boisk, związane są z przyszłą sprzedażą mieszkań, a zatem z czynnościami opodatkowanymi, należącymi do zakresu działalności gospodarczej Wnioskodawcy, który zobowiązał się zbudować boiska, aby uzyskać możliwość budowy mieszkań w zakresie większym niż pierwotnie planowano. W świetle art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca ma możliwość obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem prawa wieczystego użytkowania części sportowej działki oraz wynikający z zakupu towarów i usług wykorzystanych do wybudowania boisk.

Od powyższego wyroku Organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 8 marca 2011 r. sygn. akt I FSK 353/10 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Sąd orzekł, iż skarga kasacyjna nie dostarcza usprawiedliwionych podstaw do uwzględnienia zawartych w niej żądań, gdyż sformułowane w niej zarzuty uznać należy za chybione. W pełni podziela motywy zaprezentowane w wyroku WSA, wsparte poglądami wyrażonymi w wyrokach m.in.: sygn. akt I FSK 600/07, I FSK 743/07 oraz I FSK 60/08 i I FSK 922/08, w których również stwierdzono, że przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

W dniu 9 maja 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. III SA/Wa 166/09 uchylający ww. interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 grudnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 166/09 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na wybudowanie boisk oraz opodatkowania czynności rozwiązania umowy o użytkowanie gruntu uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.