IPPP2/443-109/14-2/KBr

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych - jest prawidłowe.

W dniu 6 lutego 2014 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej damskiej bielizny osobistej od 20 lutego 2013 r. Jest podatnikiem podatku VAT zwolnionym podmiotowo zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż rejestruje za pomocą kasy fiskalnej od 1 sierpnia 2013 r., gdyż w czerwcu 2013 r. przekroczyła dozwolony limit sprzedaży osobom fizycznym. Od tego momentu pojawił się problem nazewnictwa towarów drukowanych na paragonach fiskalnych.

Asortyment sprzedawanych towarów obejmuje na bieżąco kilkaset pojedynczych nazw jednostkowych - wszystkie rodzaje biustonoszy, np. push-up czy miękkie z poszczególnymi rodzajami oraz majtki, tj. figi czy stringi z poszczególnymi rozmiarami. Niektóre towary trafiają do sklepu tylko raz, później nie są już sprowadzane. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru określa grupę asortymentową sprzedawanego towaru. Użyta nazwa jest co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a powiązanie tej nazwy z ceną pozwala na indywidualne określenie sprzedawanego towaru.

Użyta nazwa jest co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a powiązanie tej nazwy z ceną pozwala na indywidualne określenie sprzedawanego towaru. W ten sposób w pamięci kasy fiskalnej zaprogramowano kilkadziesiąt nazw grup asortymentowych. Najważniejsze nazwy pojawiające się z na paragonach fiskalnych przedstawiają się następująco:.

Nazwy towarów wpisane do kasy fiskalnej zawierają nazwę producenta oraz rodzaj towaru.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawiony powyżej sposób oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych jest zgodny z przepisami o podatku od towarów i usług. Jeśli nie to jak należy zaprogramować kasę, aby sprzedaż wymienionych wcześniej towarów była zgodna z przepisami prawa.

Zdaniem Wnioskodawczyni, powyższe oznaczenie towarów na paragonach fiskalnych w zupełności spełnia warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w § 8 ust. 1 pkt 6, gdyż powiązanie nazwy z ceną pozwala na jednoznaczną identyfikację towaru.

Przy wielu dostawcach, rodzajach towarów, rozmiarach, opakowaniach jako właściwe jest określenie rodzajowe, gdyż określanie szczegółowe jest przy każdym towarze niemożliwe i w krótkim czasie nie starczy kodów na kasie rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, że podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyżej wskazany przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 7a pkt 1 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, sposób prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym o zastosowaniu specjalnym dla specyficznego rodzaju działalności, oraz warunki używania kas przez podatników, uwzględniając potrzebę właściwego ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników, o których mowa w ust. 1, oraz potrzebę przeciwdziałania nieewidencjonowaniu obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas przez tych podatników, jak również zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku.

Należy wskazać, że od dnia 1 kwietnia 2013 r. wymogi m.in. co do treści paragonu fiskalnego, regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym - rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Na podstawie § 6 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję m.in. wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Należy także wskazać, że z § 6 ust. 1 pkt 5 ww. rozporządzenia wynika, że podatnik jest obowiązany do określenia sposobu przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług. Natomiast sposób ten określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług.

Jak wynika z § 8 ust. 1 cyt. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Zgodnie z zapisem § 8 ust. 2 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwić nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Informacje zawarte na paragonie fiskalnym powinny znajdować się w kolejności określonej w ust. 1, z wyjątkiem informacji o dacie oraz godzinie i minucie sprzedaży, a logo fiskalne i numer unikatowy kasy muszą być umieszczone centralnie w ostatniej linii paragonu fiskalnego (§ 8 ust. 3 tego rozporządzenia).

Natomiast § 14 ust. 1 pkt 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, że podatnicy stosujący kasy dokonują weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług, wartości stawek podatkowych, waluty ewidencyjnej wraz z jej symbolem i wartością przelicznika, wskazań daty i czasu oraz właściwego przyporządkowania nazw towarów do stawek podatku.

Ponadto, podatnicy niezwłocznie zgłaszają podmiotowi prowadzącemu serwis główny lub podmiotowi prowadzącemu serwis kas każdą nieprawidłowość w pracy kasy (§ 14 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia).

Powołane przepisy wskazują, że na paragonie fiskalnym musi znajdować się nazwa towaru lub usługi. Oprócz nazwy, może znajdować się ewentualnie opis stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie z internetowym Słownikiem Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl)"nazwa" oznacza "wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś", zaś nazwa jednostkowa - nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Paragon fiskalny spełnia określone funkcje (kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem), których realizacja jest możliwa jedynie wtedy, gdy zawiera on wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Nazwy, uwzględniające "jednoznaczne" identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towarów i usług), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów (rodzaj świadczonych usług). Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towarów lub usług jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Podatnik jest zobowiązany na paragonie opisać wykonane świadczenie, podać jego nazwę, tak aby do użytej nazwy możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i by użyta nazwa była co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu świadczeniem. Jednocześnie nazwa towaru na paragonie musi być tak skonstruowana, aby nabywca na tej podstawie w połączeniu z ceną mógł dokładnie określić jakiego rodzaju towar zakupił. Dopiero taki sposób ewidencjonowania sprzedaży skutecznie zagwarantuje konsumentowi prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług, (z uwidocznioną kwotą podatku) dokumentującego czynności wykonane na jego rzecz przez sprzedawcę.

Podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów na tyle szczegółowe, żeby - z jednej strony - pozwalały organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowości rozliczenia podatku, a z drugiej - zapewniały konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów.

Przy czym należy zauważyć, że im szerszy jest wybór towarów (usług) w danej grupie, tym bardziej szczegółowego określenia nazwy towarów (usług) w celu ich prawidłowej identyfikacji wymaga.

Należy również zauważyć, że podatnicy dokonujący dostawy towarów mogą przy określaniu nazwy towaru wykorzystywać nazewnictwo stosowane przez siebie przy tworzeniu zasad odpłatności (cennika usług).

Ze złożonego wniosku wynika, że asortyment sprzedawanych przez Wnioskodawczynię towarów obejmuje na bieżąco kilkaset pojedynczych nazw jednostkowych - wszystkie rodzaje biustonoszy, np. push-up czy miękkie z poszczególnymi rodzajami oraz majtki, tj. niektóre towary trafiają do sklepu tylko raz, później nie są już sprowadzane. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru określa grupę asortymentową sprzedawanego towaru. Użyta nazwa jest co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem a powiązanie tej nazwy z ceną pozwala na indywidualne określenie sprzedawanego towaru: figi czy stringi z poszczególnymi rozmiarami. Niektóre towary trafiają do sklepu tylko raz, później nie są już sprowadzane. Umieszczona na paragonie fiskalnym nazwa towaru określa grupę asortymentową sprzedawanego towaru. Użyta nazwa jest co do istoty zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a powiązanie tej nazwy z ceną pozwala na indywidualne określenie sprzedawanego towaru. W ten sposób w pamięci kasy fiskalnej zaprogramowano kilkadziesiąt nazw grup asortymentowych. Najważniejsze nazwy pojawiające się z na paragonach fiskalnych przedstawiają się następująco: A figi, A figi mama, A biustonosz, A mama biustonosz, comexim biustonosz, c figi, f biustonosz, f figi, f stringi, I bielizna nocna, c koszulka, m koszulka, g biustonosz, g figi, gorsenia stringi, g biustonosz, a biustonosz, a figi, h figi,h stringi, m mama figi, p figi, w figi, e figi, e pas, m biustonosz, m figi, j wkładki, j osłonki, j tatuaż, s kostium kąpielowy, bon uponiikowy. Nazwy towarów wpisane do kasy fiskalnej zawierają nazwę producenta oraz rodzaj towaru.

W związku z powyżej przedstawionymi okolicznościami powstała wątpliwość co do sposobu oznaczania sprzedawanych towarów na paragonach fiskalnych, tj. czy Wnioskodawczyni postępuje zgodnie z przepisami, stosując nazwy na paragonach wg rodzaju (kategorii), tj. biustonosz, figi i podając nazwę producenta.

Zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania usług, nie wykluczają oczywiście stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie. Jak wskazano wyżej, stosowanie jednak rozbudowanego nazewnictwa ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, charakter fakultatywny.

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów (usług) do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów.

Jednocześnie dokonując interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących należy mieć na uwadze stosowne przepisy zawarte w Rozdziale 5. Zgodnie z § 35 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

- mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 tego rozporządzenia oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach

(Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8, czyli przepis stanowiący o "jednoznacznej identyfikacji") stosują te przepisy odpowiednio.

Dokonując zatem interpretacji § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowiącego o konieczności jednoznacznej identyfikacji towarów i usług należy mieć na uwadze § 36 tego rozporządzenia, gdyż na mocy tego przepisu, przepis o jednoznacznej identyfikacji towarów i usług podatnicy użytkujący kasy nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań w nim określonych stosują odpowiednio (tzn. stosują przepis § 8 ust. 1 pkt 6 z uwzględnieniem możliwości technicznych kasy).

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony zawierające nazwy towarów i usług na tyle szczegółowe, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów (usług), pozwalającymi na ich identyfikację.

Jak wskazano wyżej sposób "jednoznacznego" identyfikowania towarów i usług jest ściśle związany z asortymentem towarów i usług, jakie podatnik oferuje. Wnioskodawczyni dokonująca sprzedaży towarów, np. z kategorii: biustonosz, figi, stringi, wkładki, koszulka, może zaprogramować kasę stosując powyższe nazwy oferowanych tego typu towarów, jeżeli będą one podlegały opodatkowaniu tą samą stawką podatku VAT, wówczas taka nazwa tej kategorii towarów będzie dawała możliwość identyfikacji towaru. Jeżeli jednak w danej kategorii występuje zróżnicowanie stawek podatku VAT, to stosowanie ogólnej nazwy np. biustonosz, figi, stringi, wkładki, koszulka, nie wypełni przesłanki jednoznacznej identyfikacji towaru. Stosowanie jednej nazwy jest dozwolone również wtedy, gdy towary są oferowane po różnych cenach, z zastrzeżeniem przypadku, gdy podatnik ma w swojej ofercie towary objęte różnymi stawkami podatku VAT.

Podkreślić w tym miejscu należy, że opisane wyżej zasady dotyczące stosowania nazewnictwa spełniającego wymóg jednoznacznego identyfikowania towarów (usług), nie wykluczają stosowania przez podatników nazewnictwa zapewniającego bardziej szczegółowe rozróżnienie towarów. Stosowanie jednak na tyle rozbudowanego nazewnictwa (obejmującego, w przypadku towaru takiego jak np. "biustonosz" wskazań dotyczących przykładowo producenta, wzór, kształt itp.) ma dla podatników, zważywszy na treści § 8 ust. 2 zdanie 2 w zw. z ust. 1 pkt 6, charakter fakultatywny.

W świetle powyższych okoliczności, wymienione przez Wnioskodawczynię nazwy dla oferowanego asortymentu towarów, spełniają warunek określony w § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.