IPPP2/443-1077/11-6/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 12 września 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 3 października 2011 r. (data wpływu 5 października 2011 r.) oraz pismem z dnia 9 grudnia 2011 r. (data wpływu 12 grudnia 2011 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr IPPP2/443-1077/11-2/MM z dnia 22 września 2011 r. oraz na wezwanie nr IPPP2/443-1077/11-2/MM z dnia 29 listopada 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie właściwego zastosowania przepisu art. 13#178; ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej przepisów prawa podatkowego w zakresie właściwego zastosowania przepisu art. 13#178; ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Przedmiotowy wniosek zawierał braki w przedstawionym stanie faktycznym. W związku z czym tut. Organ podatkowy pismem z dnia 22 września 2011 r. znak IPPP2/443-1077/11-2/MM oraz pismem z dnia 29 listopada 2011 r. znak IPPP2/443-1077/11-4/MM wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o powyższe braki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność reklamowa w zakresie mediów. Zainteresowany świadczy usługi reklam na nośnikach wieloformatowych. Jedna z usług Wnioskodawcy dotyczyła reklamy napojów alkoholowych. Spółka na podstawie umowy nr 20019749 z dnia 5 maja 2011 r. wynajęła powierzchnię reklamową od zewnętrznej Spółki S. Sp. z o.o., która dokonała fizycznego montażu reklamy.

Wnioskodawca jedynie pośredniczył w wynajmie powierzchni reklamowej. W związku z powyższym podatek piwny w wysokości 10% odprowadziła odpowiednio firma, która dokonała montażu reklamy.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

W omawianym stanie faktycznym wszelkie prace montażowe leżały po stronie S. Sp. z o.o. Sp. k.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że stroną umowy cywilnoprawnej na świadczenie usług reklamy napojów alkoholowych jest spółka S Sp. z o.o. Sp. k., zaś zleceniodawcą reklamy napojów alkoholowych jest spółka O Sp. z o.o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Która ze Spółek jest zobowiązana do zapłacenia podatku piwnego w wysokości 10% od ceny netto usługi - Spółka, która bezpośrednio dokonuje fizycznego montażu siatki czy Spółka, która pośredniczy w wynajmie powierzchni reklamowej, czy obydwie Spółki od swojej sprzedaży netto.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatek piwny powinna uiścić Spółka S Sp. z o.o., która dokonała montażu siatki, czyli bierze bezpośredni udział w publicznym rozpowszechnianiu reklamy napojów alkoholowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 13² ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 70, poz. 473 z późn. zm.), zwana dalej "ustawą", podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Treść art. 2¹ ustawy stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 2#185;: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście refleksyjne, systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 2¹ pkt 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi;

Z literalnej wykładni art. 13² ust. 1 ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają, nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację, za wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Zatem z powyższego wynika, że obowiązkiem tym objęci są wszyscy, którzy w jakikolwiek sposób reklamują markę alkoholu lub nazwę i logo firmy produkującej alkohol. Obowiązek ten winien dotyczyć przede wszystkim mediów (telewizji, radia, prasy), ale również firm świadczących usługi reklamy zewnętrznej (np. na billboardach, słupach reklamowych). Można sądzić, że opłatą mogą być także objęte hipermarkety, kina, firmy transportowe, restauracje i hotele, o ile udostępniają przestrzeń lub czas dla publicznej reklamy alkoholu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność reklamowa w zakresie mediów. Zainteresowany świadczy usługi reklam na nośnikach wielkoformatowych. Jedna z usług Wnioskodawcy dotyczyła reklamy napojów alkoholowych. Z uzupełnienia do wniosku wynika, iż Wnioskodawca podnajął od Spółki S. Sp z o.o. Sp. k. (dalej "Spółka X") powierzchnię reklamową (nośnik reklamowy) w celu ekspozycji reklamy piwa klienta. Podnajęty nośnik reklamowy został fizycznie zamontowany przez Spółkę X, a nie przez Wnioskodawcę. Przedmiotowy nośnik nie jest własnością Zainteresowanego. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że stroną umowy cywilnoprawnej na świadczenie usług reklamy napojów alkoholowych jest Spółka X, a zleceniodawcą jest podmiot trzeci - spółka O Sp. z o.o.

Biorąc pod uwagę powyżej przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 13² ust. 1 w związku z art. 2¹ pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, iż obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych. Z treści wniosku wynika, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług reklamowych w zakresie mediów. W ramach swojej działalności wynajęła od Spółki X nośnik wieloformatowy w celu ekspozycji reklamy piwa klienta. Spółka X dokonała fizycznego montażu reklamy piwa. Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, że stroną umowy cywilnoprawnej na świadczenie usług reklamy napojów alkoholowych jest Spółka X.

Dokonując dopasowania treści stanu faktycznego do stanu prawnego w tym zakresie tut. Organ podatkowy stwierdza, że zarówno Wnioskodawca jak i Spółka X są podmiotami, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych mimo, że zakres ich działań w świadczeniu usług reklamy napoju alkoholowego jest różny - Spółka X jest stroną umowy cywilnoprawnej na świadczenie usług reklamy napojów alkoholowych, która zobowiązała ją do fizycznego montażu reklamy, natomiast Wnioskodawca jest podmiotem, który wynajął powierzchnię reklamową od Spółki X w celu świadczenia usług pośrednictwa w wynajmie powierzchni reklamowych polegających m.in. na pozyskaniu klientów - kontrahentów zainteresowanych ekspozycją obrazów reklamy napoju alkoholowego na wybranej powierzchni reklamowej. Dlatego też Wnioskodawca jest podmiotem, który bierze udział w publicznym rozpowszechnianiu reklamy napojów alkoholowych.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy ciąży obowiązek uiszczenia przedmiotowej opłaty, o której mowa w art. 13² ust. 1 ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych, bowiem Zainteresowany bierze udział w świadczeniu usług będących reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 2¹ pkt 3 ustawy.

Dlatego też stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego stanu faktycznego należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że w myśl art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Z powyższego wynika zatem, iż pisemna interpretacja indywidualna przepisów prawa podatkowego dotyczy stosowania przepisów ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi przez Zainteresowanego, który z tym wnioskiem występuje.

W związku z tym zaznacza się, iż interpretacja indywidualna wydana Wnioskodawcy nie wywiera skutku prawnego dla Spółki X.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.