IPPP2/443-105/10-2/IG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2010 r. (data wpływu 24 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpłatnego zbycia w kilku częściach, nabytej przez osobę fizyczną na potrzeby własne nie związane z działalnością, nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 24 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odpłatnego zbycia w kilku częściach, nabytej przez osobę fizyczną na potrzeby własne nie związane z działalnością, nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2002 wnioskodawca rozpoczął poszukiwania działki gruntowej o powierzchni około 2000 m ² pod budowę domku jednorodzinnego na potrzeby własne mające na celu zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych. W połowie roku 2002 znalazł kawałek terenu przeznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę jednorodzinną. Niestety wcześniejszy właściciel podczas rozmów negocjacyjnych nie brał z przyczyn techniczno-finansowych pod uwagę sprzedaży nieruchomości gruntowych o powierzchni około 2000 m ² (tak jak to robił wcześniej) i tym samym przedstawił mu jedynie ofertę zakupu całości działki nie zabudowanej nr 17/3 o obszarze 1,0200 ha. Przedmiotowa działka gruntu jest niekształtna (w kształcie deltoid) z bardzo wąskim 60 m dojazdem do drogi publicznej, nie była ogrodzona, nie posiadała przyłączy, była zaniedbana i zanieczyszczona śmieciami. W dniu 2 września 2002 r. na potrzeby własne - prywatnie, mające na celu zaspokojenie moich potrzeb mieszkalnych, nie związanych z prowadzaną przez niego działalnością gospodarczą aktem notarialnym Repertorium A zakupił jako osoba fizyczna z własnych środków przedmiotową działkę. Zgodnie z wypisem z rejestru gruntu wydanego przez Burmistrza Miasta i Gminy przedmiotowa działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy S - sekcja C, zatwierdzonym uchwałą Rady Miasta w dniu 1 lutego 2002 była przed zakupem i jest teraz na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkalną jednorodzinną. Decyzją z dnia 19 października 2004 zwieńczył swoje wcześniejsze trudy i tym samym uzyskał na przedmiotowej działce pozwolenie na budowę domu jednorodzinnego łącznie z infrastrukturą towarzyszącą Po zebraniu części środków finansowych zgodnie z zawiadomieniem PINB z dnia 7 sierpnia 2006 rozpoczął z dniem 1 października 2006 prace budowlane polegające na budowie domu jednorodzinnego.

Bodźcem zmuszającym mnie do zbycia działki jest choroba mojego syna. W obecnym czasie nie stać mnie na kontynuacje prac budowlanych polegających na budowie upragnionego domu i w celu podtrzymania płynności finansowej domowego budżetu jestem zmuszony sprzedać moją prywatną własność w kilku częściach.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą świadczącą głównie usługi koordynacji prac projektowo-budowlanych zarejestrowaną w tutejszych Organach właściwych pod nazwą B. ul. G., w W. rozliczająca się z urzędem skarbowym na zasadach podatku liniowego i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotowa działalność nie jest działalnością deweloperską i nie ma nic wspólnego z prywatnym nabyciem i zbyciem przez jego osobę nieruchomości gruntowej w całości lub w jej części.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przepisy o podatku od towarów i usług VAT mają zastosowanie w przypadku odpłatnego zbycia w kilku częściach, nabytej przez osobę fizyczną na potrzeby własne nie związane z działalnością gospodarczą w 2002 r. nieruchomości gruntowej i tym samym czy i na jakiej podstawie przy zbyciu przez osobę fizyczną części nieruchomości gruntowej Organ może zastosować przedmiotowe przepisy, co będzie skutkowało naliczeniem podatku VAT od wartości zbywanej.

Zdaniem wnioskodawcy przedmiotowe zbycie prywatnej własności w częściach nie jest i nie powinno być traktowane przez Organ jako przedsięwzięcie deweloperskie, czy pośrednictwo w sprzedaży nieruchomości, ponieważ wnioskodawca nie zajmował się i nie zajmuje się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami, nie był i nie jest deweloperem, a grunt który kupił w 2002 miał być przeznaczony na zaspokojenie jego potrzeb mieszkaniowych i nigdy nie był i nie jest traktowany jako towar handlowy. Podnosi, że zakładana przez niego wartość rynkowa nieruchomości przy zbyciu w częściach jest stała-niezmienna, z tym zastrzeżeniem, że w obecnych czasach kryzysu nie ma wielu (prawie wcale) zainteresowanych osób, chcących nabyć nieruchomości gruntowe w tym rejonie. W takim wypadku, jedyną możliwością zbycia nieruchomości w tak trudnym okresie jest jej podział na mniejsze części i tym samym szukanie osób fizycznych wyrażających chęć nabycia. Należy podkreślić, że sprzedaż w kawałkach nie podwyższa wartości nieruchomości, a jedynie umożliwia jej zbycie w okresie nawet kilku lat od daty rozpoczęcia sprzedaży. Lokalizacja nieruchomości znajduje się na terenach, gdzie przyszli nabywcy zwyczajowo sami biorą sprawy w swoje ręce i budują wymarzone domy tanią metodą gospodarczą więc nie ma zainteresowania pośredników i deweloperów jego gruntem. Biorąc powyższe pod uwagę podnosi, że Organ przy wydawaniu przedmiotowej wykładni winien wziąć pod uwagę fakt, że zbycie w częściach nie zmienia nic w statusie prawym działki, powinien brać również pod uwagę fakt, że nie był i nie jest deweloperem czy pośrednikiem w obrocie nieruchomości i to że przedmiotowa operacja nie podnosi wartości rynkowej działki, poza tym że daje mu możliwości zbycia nieruchomości. W takim wypadku uważa, że Organ nie powinien karać uczciwego, solidnego, pracowitego podatnika podatkiem VAT od sprzedaży jego prywatnej własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług. Warunkiem opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to, by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością. W związku z powyższym należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, np. zbycia majątku osobistego. Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, przy czym czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w dniu 2 września 2002 r. na potrzeby własne - prywatnie, mające na celu zaspokojenie jego potrzeb mieszkalnych, nie związanych z prowadzaną przez niego działalnością gospodarczą aktem notarialnym Repertorium zakupił jako osoba fizyczna z własnych środków działkę o powierzchni 1,0200 ha. Z dniem 1 października 2006 r. rozpoczął prace budowlane polegające na budowie domu jednorodzinnego. Obecnie z uwagi na chorobę syna nie stać Wnioskodawcy na kontynuację prac budowlanych polegających na budowie domu. W celu podtrzymania płynności finansowej domowego budżetu jest zmuszony sprzedać prywatną własność w kilku częściach. W opisanej sytuacji trudno uznać, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek działał Pan w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy. Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek należących do majątku osobistego, nigdy nie wykorzystywanych w działalności gospodarczej.

Podsumowując więc uznać należy, że planowana dostawa działek, które jak wskazano zostały nabyte wyłącznie do majątku osobistego, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie nadmienia się, iż interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.