IPPP2/443-1045/14-2/RR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony #61485; przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2014 r. (data wpływu 20 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania wynagrodzenia otrzymywanego przez Stronę z tytułu kontraktu menedżerskiego - jest prawidłowe.

W dniu 20 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania wynagrodzenia otrzymywanego przez Stronę z tytułu kontraktu menedżerskiego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą sklasyfikowaną w PKD jako 70.22.Z - pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. W ramach tej działalności Strona podpisała umowę na świadczenie usług doradczych obejmujących doradztwo oraz warsztaty coachingowe i szkoleniowe - a w szczególności obejmujące zwiększanie efektywności pracy m.in. poprzez wykorzystanie narzędzi informatycznych, doradztwo w zakresie strategii sprzedaży dla nowych i stałych klientów, rozwój umiejętności sprzedażowych pracowników Spółki lub osób przez Spółkę wskazanych.

W 2014 r. Wnioskodawca wybrał opodatkowanie działalności na zasadach ogólnych. Strona jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca przewiduje, że jeszcze w 2014 r., dla tego samego klienta, dla którego świadczy usługi doradcze, będzie również świadczyć usługi zarządcze na podstawie kontraktu menedżerskiego podpisanego w ramach tej samej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie uzyskiwane w ramach kontraktu menedżerskiego będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1999 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach kontraktu menedżerskiego będzie wyraźnie rozdzielony i będzie obejmował między innymi kierowanie wydzielonym działem klienta, zarządzanie zasobami ludzkimi w Dziale, kształtowanie poprawnych relacji z otoczeniem Spółki i jej klientami strategicznymi. W umowie oprócz należnego wynagrodzenia za dany zakres usług, w § 9 będzie sprecyzowany zakres odpowiedzialności jako: "W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zadań określonych w niniejszej umowie Menedżer ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę zarówno wobec Spółki, jak również wobec osób trzecich w przypadku, gdyby w związku z jego działalnością wyrządzona została taka szkoda." Wysokość odpowiedzialności ograniczono ze wszystkich źródeł do 50.000 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca jako czynny płatnik VAT w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, musi wystawiać faktury VAT z tytułu kontraktu menedżerskiego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako "ustawa VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 Ustawy VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie natomiast do postanowień art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, czynnościami, których nie uznaje się za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, są czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej jako "ustawa PIT") jeżeli: (i.) z tytułu wykonywania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, (ii.) wynagrodzenia i (iii.) odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

W związku z powyższym: z działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług doradztwa gospodarczego Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczania podatku VAT. Również działalność wykonywana osobiście na podstawie kontraktu menedżerskiego nakłada na Stronę obowiązek rozliczania podatku VAT, ponieważ jest to działalność wykonywana samodzielnie w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, gdyż ryzyko zlecanych czynności, zgodnie z zapisami kontraktu menedżerskiego w stosunku do Zleceniodawcy jak również w stosunku do osób trzecich Strona ponosi osobiście. Nie ma tu znaczenia ograniczenie tego ryzyka do określonej kwoty. Tylko w przypadku, gdyby w kontrakcie menedżerskim odpowiedzialność Wnioskodawcy ograniczona była wyłącznie do odpowiedzialności wobec Zleceniodawcy nie można by było mówić o działalności wykonywanej samodzielnie i taka działalność nie objęta byłaby obowiązkiem rozliczania podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, choć nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie działalności gospodarczej zdefiniowane zostało również w art. 9 (1) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r., w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej "dyrektywą". W myśl tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z akapitem pierwszym artykułu 9 (1) dyrektywy podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Artykuł 10 dyrektywy stwierdza, że warunek określony w art. 9 (1) przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny między pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Dyrektywa zapewnia bardzo szeroki zakres działalności gospodarczej, obejmujący wszystkie etapy produkcji, dystrybucji i dostarczania towarów i usług. To, że działalność gospodarcza, która ma być traktowana jako taka, nie jest działalnością wykonywaną okazjonalnie, nie oznacza, że działalność ta, aby mieścić się w zakresie podatku VAT, musi osiągnąć pewną liczbę operacji lub osiągnąć określony poziomu dochodu. Decydującym elementem jest wola lub zamiar osoby dokonującej czynności, aby brać udział w produkcji, dystrybucji lub dostarczaniu dóbr lub usług. Elementem definiującym działalność gospodarczą na gruncie przepisów Dyrektywy jest to, że osoba, w celu wykonywania swoich działań, wykorzystuje zasoby ludzkie lub rzeczowe w taki sam sposób, jak są one wykorzystywane przez producenta, handlowca lub osoby świadczące usługi. Działalność gospodarcza w rozumieniu dyrektywy będzie miała miejsce, gdy zaistnieje zamiar wykorzystania i zorganizowania środków w celu wzięcia udziału w produkcji, dystrybucji towarów lub świadczeniu usług.

Jednakże należy zauważyć, że nie wszystkie czynności wykonywane przez osoby fizyczne uznawane są jako wykonywana samodzielnie działalność gospodarcza.

Na podstawie art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r., o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361), źródłami przychodów m.in. są:

* działalność wykonywana osobiście;

* pozarolnicza działalność gospodarcza;

Stosownie do art. 13 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się:

* przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Przepis ten zawiera szczególną regulację, na mocy której przychody, które co do zasady stanowią przychody z działalności wykonywanej osobiście, należy zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. W ramach tej działalności Strona podpisała umowę na świadczenie usług doradczych obejmujących doradztwo oraz warsztaty coachingowe i szkoleniowe. Strona jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca przewiduje, że w 2014 r., dla tego samego klienta, dla którego świadczy usługi doradcze, będzie również świadczyć usługi zarządcze na podstawie kontraktu menedżerskiego podpisanego w ramach tej samej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie uzyskiwane w ramach kontraktu menedżerskiego będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1999 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zakres obowiązków Wnioskodawcy w ramach kontraktu menedżerskiego będzie wyraźnie rozdzielony i będzie obejmował miedzy innymi kierowanie wydzielonym działem klienta, zarządzanie zasobami ludzkimi w Dziale, kształtowanie poprawnych relacji z otoczeniem Spółki i jej klientami strategicznymi. W umowie oprócz należnego wynagrodzenia za dany zakres usług, w § 9 będzie sprecyzowany zakres odpowiedzialności jako: "W przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania zadań określonych w niniejszej umowie menedżer ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę zarówno wobec Spółki, jak również wobec osób trzecich w przypadku, gdyby w związku z jego działalnością wyrządzona została taka szkoda." Wysokość odpowiedzialności ograniczono ze wszystkich źródeł do 50.000 złotych.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że odnośnie dwóch pierwszych warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT, każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Istotny dla rozstrzygnięcia sprawy jest trzeci warunek w postaci odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności wobec osób trzecich. Należy podkreślić, że nie w każdym stosunku cywilnoprawnym określony jest powyższy zakres odpowiedzialności. Zgodnie z art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy warunki odnoszące się do odpowiedzialności należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich, za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności określa, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich. Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami. Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem VAT.

Powyższe zagadnienia były przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością. Zatem wyłączone z opodatkowania VAT są stosunki, które pod względem warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zlecającego tożsame są ze stosunkiem pracy. Chodzi tutaj w szczególności o element podporządkowania zlecającemu, który jest charakterystyczny dla stosunku pracy.

W rozpatrywanej sprawie nie został spełniony trzeci z opisanych powyżej warunków, które pozwalają na wyłączenie danej usługi z opodatkowania podatkiem VAT. Nie jest spełniony warunek odpowiedzialności zlecającego wobec osób trzecich. Z zapisów zawartych w umowie o zarządzanie jednoznacznie wynika, że to Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wyrządzoną szkodę zarówno wobec Spółki, jak również wobec osób trzecich w przypadku, gdyby w związku z jego działalnością wyrządzona została taka szkoda.

Należy zatem stwierdzić, że zawarty kontrakt nie formułuje pomiędzy stronami więzi analogicznych ze stosunkiem pracy. Menedżer (zleceniobiorca) ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za efekty wykonywanej pracy. Przedmiotem wykonywanej przez Wnioskodawcę działalności jest kierowanie wydzielonym działem klienta, zarządzanie zasobami ludzkimi w Dziale, kształtowanie poprawnych relacji z otoczeniem Spółki i jej klientami strategicznymi. Czynności wykonywane w ramach podpisanego kontraktu są samodzielnie wykonywaną działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym w ocenie tut. Organu kontrakt menedżerski łączący Stronę ze Spółką nie zawiera wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, gdyż wykonawca czynności (menedżer) nie jest związany ze zlecającym ich wykonanie (Spółką) stosunkiem prawnym co do odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Tymczasem ustanowione w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT przesłanki, przy zaistnieniu których stosowane jest wyłączenie z zakresu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, muszą wystąpić łącznie.

Zatem zawarta przez Wnioskodawcę umowa o świadczenie usług w zakresie zarządzania, która będzie go łączyć ze Spółką, nie będzie zawierać wszystkich elementów opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT. W konsekwencji świadczone przez Zainteresowanego usługi na rzecz Spółki w ramach zawartego kontraktu menedżerskiego są wykonywane w ramach samodzielnie prowadzonej działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych, a tym samym Wnioskodawca powinien dokumentować je fakturami rozliczanymi w prowadzonej działalności gospodarczej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy z którego wynika, że działalność wykonywana osobiście na podstawie kontraktu menedżerskiego nakłada na Stronę obowiązek rozliczania podatku VAT, ponieważ jest to działalność wykonywana samodzielnie w rozumieniu art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy VAT, gdyż ryzyko zlecanych czynności, zgodnie z zapisami kontraktu menedżerskiego w stosunku do Zleceniodawcy jak również w stosunku do osób trzecich Strona ponosi osobiście i nie ma tu znaczenia ograniczenie tego ryzyka do określonej kwoty - należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.