IPPP2/443-1040/12-2/AK - Brak opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 2 października 2012 r. (data wpływu 12 października 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych - jest prawidłowe.

W dniu 12 października 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT czynności nieodpłatnego udostępniania pracownikom artykułów spożywczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług (dalej: "VAT"). Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja głównie kakao, czekolady, wyrobów cukierniczych oraz gum na rzecz podmiotu z grupy, głównie w oparciu o surowiec dostarczony przez ten podmiot. W związku z tą działalnością nabywane są artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko itp. Artykuły te są nieodpłatnie udostępniane pracownikom w czasie godzin pracy w firmie, w trakcie spotkań, narad, szkoleń. Z powyższego poczęstunku korzystają również członkowie zarządu w trakcie rad nadzorczych lub zarządu, jak również dostawcy oraz goście w czasie wizyt na terenie fabryk Spółki.

Obecnie Spółka nie opodatkowuje podatkiem VAT udostępnianych artykułów spożywczych. Spółce przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Spółka korzysta z tego prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, członkom zarządu, dostawcom oraz gościom podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, członkom zarządu, dostawcom oraz gościom nie stanowi czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W opinii Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, nieodpłatne udostępnianie artykułów spożywczych nie powinno być rozpoznawane jako dostawa towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, gdyż nie spełniony jest cel przekazania lub zużycia zakupionych towarów, zapisany w art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2, którym jest cel osobisty osób powołanych w tym przepisie. Nie zachodzi również przesłanka do opodatkowania podatkiem VAT zużycia towarów przez osoby inne, niż wymienione przez ustawodawcę w powołanym art. 7 ust. 1 pkt 1, bowiem nie do chodzi tu do przekazania, ani też darowizny na rzecz tych osób.

Przepisy z art. 5 ust. 1 pkt 1 wskazują, że opodatkowaniu - co do zasady - podlegają czynności wykonane odpłatnie.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również - zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. - przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy.

W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym, udostępnianie artykułów spożywczych pracownikom, członkom zarządu, dostawcom oraz gościom podczas spotkań, w trakcie których produkty te są konsumowane, traktować należy jako zużycie towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia "zużycie", zatem oprzeć się należy na Słowniku języka polskiego i potocznym rozumieniu słowa, gdzie "zużywać" oznacza "używając czegoś, doprowadzać do zniszczenia tego lub do wyczerpania się zapasu" oraz "robić użytek z czegoś, wykorzystywać coś". Podkreślenia więc wymaga okoliczność, że w przedstawionym stanie faktycznym, udostępniane produkty spożywcze przeznaczone są wyłącznie do konsumpcji w trakcie spotkań, zebrań i szkoleń, w czasie pracy w firmie. Nie są one przekazywane wymienionym osobom do dalszego swobodnego dysponowania, a jedynie udostępniane do ewentualnej konsumpcji "na miejscu". Oznacza to zdaniem Spółki, że nie następuje "przekazanie", lecz "zużycie" przedmiotowych towarów.

Aby jednak nieodpłatne zużycie towarów podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z treścią art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, musi zostać spełniona dodatkowa przesłanka, jaką jest osobisty cel zużycia towarów należących do przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, za potrzeby "osobiste" uznać należy takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą statusem pracownika czy pełnioną funkcją, Można zatem przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

W opinii Spółki, zapewnienie pracownikom, jak również członkom zarządu artykułów spożywczych, w postaci kawy, herbaty, wody, cukru itp. ma charakter służbowy i nie stanowi zużycia na cele osobiste tych osób, ponieważ są one zużywane podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych.

Artykuły spożywcze w przedstawionym stanie faktycznym, udostępniane są pracownikom oraz członkom zarządu do konsumpcji "na miejscu", w firmie w czasie pracy. Spotkania, w których uczestniczą pracownicy, członkowie zarządu mają charakter roboczy, są ściśle powiązane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem i nie mają celu osobistego. Tak więc, jeżeli to zużycie następuje w godzinach pracy, w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, naradami, szkoleniami, posiedzeniami rady nadzorczej lub zarządu, zatem, do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste w ogóle nie dochodzi. W miejscu pracy realizowane są bowiem cele przedsiębiorcy, a nie cele osobiste pracowników. Dodatkowo, nawet jeśli Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

W odniesieniu do nieodpłatnego zużycia artykułów spożywczych w trakcie spotkań z dostawcami Spółki, jak również zapraszanymi do fabryk gośćmi, w opinii Spółki, również nie dochodzi do nieodpłatnej dostawy towarów opodatkowanej podatkiem VAT.

Opierając się na założeniu racjonalności ustawodawcy, Spółka jest zdania, że skoro wśród osób enumeratywnie wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy - w odniesieniu do których, zużycie towarów na ich cele osobiste podlega opodatkowaniu - nie znajdują się dostawcy oraz goście - to znaczy, że zużycie towarów przez tę grupę osób w ogóle nie jest objęte tym przepisem. Czynność taka nie podlega zatem opodatkowaniu przede wszystkim dlatego, że zużycie artykułów spożywczych podczas spotkań z dostawcami, jak również zapraszanymi gośćmi nie służy zaspokojeniu zarówno ich celów osobistych jak i celów osobistych Spółki, a dodatkowo także dlatego, że osoby te nie znajdują się w kręgu podmiotów wyszczególnionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Natomiast z art. 7 ust. 2 pkt 2 wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów mające charakter darowizny a nie ich zużycie, do którego, a jak zauważyła Spółka na wstępnie, rzeczywiście dochodzi. Jednocześnie, Spółka pragnie podkreślić, że nawet jeżeli udostępnianie przedmiotowych artykułów spożywczych należałoby uznać za świadczenie usług, to również nie podlegałoby ono opodatkowaniu, ponieważ udostępnianie ma ścisły związek z działalnością gospodarczą Spółki, natomiast art. 8 ust. 2 ustawy stanowi o świadczeniach nie związanych z takim rodzajem działalności. Dodatkowo, wydanie dostawcom i gościom kawy, herbaty, jest zwyczajowo przyjętym poczęstunkiem i również w podatku dochodowym traktowane jest jako koszt związany z działalnością firmy. Podkreślenia jednak wymaga, iż w opinii Spółki, w zaistniałej sytuacji dochodzi do zużycia towarów, a nie do świadczenia usług.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. IBPP1/443-1751/11/LSz; z dnia 12 września 2011 r., sygn. IBPP2/443-661/11/ICz;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie: z dnia 14 lutego 2012 r., sygn. IPPP2/443-1283/11-2/AO; z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. IPPP3/443-1389/11-2/MPe;

* Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: z dnia 16 września 2011 r" sygn. ITPP1/443-875/11/BJ, z dnia 25 sierpnia 2011 r., sygn. ITPP1/443-746/11/IK.

Podsumowując, Spółka jest zdania, że w opisanym stanie faktycznym zużycie artykułów spożywczych na terenie zakładu pracy, w trakcie pełnienia obowiązków służbowych zarówno przez pracowników, jak i członków zarządu, należy uznać za zużycie związane z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem, zatem nie stanowi ono zużycia ani przekazania czy też darowizny, które podlegałyby opodatkowaniu w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Takie zdanie Spółka ma również w odniesieniu do spotkań z dostawcami i gości, którzy korzystają z podobnych form poczęstunku - nie stanowią one ze strony Spółki ani nieodpłatnego przekazania, ani darowizny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Według art. 7 ust. 2 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 cyt. ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania wymienione w tym przepisie towary, tj. drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski, w ramach której wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. W związku z tą działalnością nabywane są artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko itp., które są nieodpłatnie udostępniane pracownikom w czasie godzin pracy w firmie, w trakcie spotkań, narad, szkoleń. Z powyższego poczęstunku korzystają również członkowie zarządu w trakcie rad nadzorczych lub zarządu, jak również dostawcy oraz goście w czasie wizyt na terenie fabryk Spółki.

Obecnie Spółka nie opodatkowuje podatkiem VAT udostępnianych artykułów spożywczych. Spółce przysługuje w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Spółka korzysta z tego prawa.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej (np. przez pracowników).

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia potrzeb osobistych. Za Słownikiem Języka Polskiego uznać należy, że potrzebami osobistymi są takie potrzeby, które dotyczą danej osoby i które są jej potrzebami prywatnymi, tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko, itp. przez pracowników Wnioskodawcy w czasie godzin pracy w firmie, w trakcie spotkań, narad, szkoleń nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ww. artykuły spożywcze, tj.: kawa, herbata, woda, soki, cukier, mleko, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zużycie ww. artykułów spożywczych zarówno przez pracowników Spółki w czasie ich pracy, a także w trakcie spotkań rad nadzorczych i zarządu, jak również przez dostawców oraz gości w czasie wizyt na terenie fabryk Spółki, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.