IPPP2/443-103/14-2/AO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2014 r. (data wpływu 3 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przy świadczeniu usług związanych z likwidacją szkód - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lutego 2014 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przy świadczeniu usług związanych z likwidacją szkód.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka E. sp. z o.o. z siedzibą w W (dalej zwana Spółką) świadczy usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat na rzecz zakładów ubezpieczeniowych (zwane dalej Zakładami Ubezpieczeniowymi).

W ramach świadczonych usług Spółka organizuje (w tym zawiera stosowne umowy) wykonanie przez podmiot trzeci badań lekarskich klientów Zakładów Ubezpieczeniowych dla potrzeb oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego, będącego klientem Zakładu Ubezpieczeniowego. Spółka zobowiązana jest również do opiniowania charakteru i kompletności dokumentacji medycznej calem weryfikacji zasadności wypłaty świadczenia dla ubezpieczonego. Dla celów realizacji przedmiotowych zadań Spółka w imieniu Zakładu Ubezpieczeniowego kontaktuje się z ubezpieczonym w celu umówienia wizyty ubezpieczonego w gabinecie lekarskim, instruuje ubezpieczonego o konieczności przygotowania niezbędnej dokumentacji medycznej w celu sprawnego przeprowadzenia u ubezpieczonego oceny medycznej doznanego uszczerbku na zdrowiu, a także weryfikuje dokumentację medyczną poszkodowanego do wypłaty należnego świadczenia.

Po przeprowadzonym badaniu Spółka odbiera opinię lekarską bądź orzeczenie będące potwierdzeniem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego i doznanego u niego w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego uszczerbku na zdrowiu. Po przeanalizowaniu przez Spółkę opinii lekarskiej bądź orzeczenia lekarskiego i stwierdzeniu jego kompletności oraz prawidłowości pod względem formalnym Spółka przekazuje do Zakładu Ubezpieczeniowego otrzymaną opinię lekarską, a Zakład Ubezpieczeniowy na jej podstawie finalizuje proces likwidacji szkody poprzez ustalenie wysokości należnego odszkodowania lub świadczenia i jego wypłatę na rzecz ubezpieczonego lub uposażonego. W ramach procesu likwidacji szkody Spółka w wyniku przeprowadzenia z ubezpieczonym odpowiednich wywiadów i ankiet uzyskuje odpowiedzi dla Zakładów Ubezpieczeniowych dotyczące stanu zdrowia ubezpieczonego, przebiegu i skutków zdarzenia ubezpieczeniowego, a także na tej podstawie dokonuje wyboru lekarza o właściwej specjalizacji medycznej.

Dla celów realizacji usług związanych z likwidacją szkód wobec Zakładów Ubezpieczeniowych Spółka wykonuje badania lekarskie przez podmioty trzecie posiadające stosowne uprawnienia. W tym celu Spółka zawiera umowy o współpracy z lekarzami, gabinetami lekarskimi oraz placówkami medycznymi.

Jak przedstawiono powyżej, Spółka organizuje i koordynuje w sposób całościowy proces związany z wydaniem opinii bądź orzeczenia lekarskiego będącego podstawową czynnością związaną z procesem likwidacji szkód w Zakładach Ubezpieczeniowych.

Dla potrzeb realizacji ww. usług wynikających z umowy łączącej Spółkę z ubezpieczycielem, Spółka wykorzystuje dedykowany system informatyczny pozwalający na elektroniczną komunikację i wymianę danych pomiędzy ubezpieczycielem, Spółką oraz lekarzami orzekającymi w sprawach dotyczących uszczerbku na zdrowiu u poszkodowanych, tj. klientów zakładów ubezpieczeniowych. System ten pozwala na przyspieszenie procesu likwidacji szkód osobowych przez Zakład Ubezpieczeniowy poprzez usprawnienie procesów wymiany informacji pomiędzy stronami. Spółka posiada całość praw majątkowych do ww. systemu i w pełni odpowiada za prawidłowość i niezawodność jego funkcjonowania.

W ramach umowy z Zakładem Ubezpieczeniowym Spółka wykonuje czynności na rzecz Zakładu Ubezpieczeniowego i działa w jego imieniu. Spółka ponosi odpowiedzialność przed Zakładem Ubezpieczeniowym za przeprowadzenie pełnego procesu wydawania orzeczenia lub opinii lekarskiej. Należy wspomnieć także, iż w przeszłości Zakład Ubezpieczeniowy realizował ww. czynności związane z wyceną świadczeń związanych z procesem likwidacji szkód ubezpieczeniowych we własnym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy postępowanie Spółki polegające na korzystaniu ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przy świadczeniu wyżej opisanych usług jest właściwe.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Spółka w pierwszej kolejności podkreśla, iż usługi korzystające ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zostały wymienione w art. 43 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej zwaną ustawą o VAT). W myśl art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT zwolnieniu podlegają "usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji". Z kolei stosownie do treści art. 43 ust. 13 ustawy o VAT "zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41".

Należy nadmienić, iż czynności wchodzące w zakres usług świadczonych przez Spółkę jako "usługi pomocnicze związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi bez obowiązkowych ubezpieczeń społecznych" określone w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług kodem 67.20.10-00 korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Wskutek przeprowadzonej nowelizacji przepisów ww. ustawy od 1 stycznia 2011 r. w miejsce stosowanej do końca 31 grudnia 2010 r. klasyfikacji usług opartej na Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług ustawodawca wprowadził zwolnienie od podatku od towarów i usług na podstawie opisu usługi, który to opis przytoczono powyżej.

W tym miejscu wskazać należy, iż pod pojęciem świadczenia usług ubezpieczeniowych rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych, która swoim zakresem obejmują m.in.: ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych (art. 3 ust. 5 pkt 2 ustawy o działalności ubezpieczeniowej).

Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej "Zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń."

W ocenie Spółki czynności związane z dokonywaniem oszacowania wyrządzonej szkody, które wykonywać będzie Spółka, w odniesieniu do wymienionych powyżej przepisów, niewątpliwie stanowią element działalności ubezpieczeniowej, bowiem nie tylko są one wymienione wprost w ustawie o działalności ubezpieczeniowej jako element usługi ubezpieczeniowej, ale również mają być one dokonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Ponadto czynności te stanowią odrębną całość, albowiem sprowadzają się do kompleksowego ustalenia przez spółkę rozmiaru szkody w postaci uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego.

Wątpliwości nie budzi również fakt, iż czynności oferowane przez Spółkę są jednocześnie właściwe i niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej. Wskazać należy w tym miejscu, iż sam zakład ubezpieczeniowy nie posiada kwalifikacji do dokonywania czynności w zakresie oceny zaistniałego uszczerbku na zdrowiu i z tego powodu powierza wykonywanie tych czynności podmiotom trzecim (bądź to bezpośrednio lekarzom orzecznikom, bądź podmiotowi trzeciemu, który zajmuje się w jego imieniu obsługą całego procesu, w tym wydawaniem orzeczeń lekarskich). Bez dokonania tychże czynności zakończenie procesu ubezpieczeniowego byłoby niemożliwe, albowiem nie byłoby możliwe ustalenie poziomu doznanego przez ubezpieczonego uszczerbku, a tym samym nie byłoby możliwe ustalenie poziomu należnego ubezpieczonemu świadczenia i ukończenia procesu likwidacji szkody. Niewątpliwie usługa oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego i opinia lekarska dotycząca likwidacji szkody są na tyle ściśle związane z usługami ubezpieczeniowymi, że ich wykonanie w oberwaniu od tych usług byłoby pozbawione ekonomicznego sensu. Potwierdzeniem na spełnienie ww. warunków jest dodatkowo sam fakt podejmowania przez Zakład Ubezpieczeniowy współpracy biznesowej ze Spółką, albowiem niewątpliwie w przypadku braku spełnienia któregokolwiek z powyższych warunków Zakład Ubezpieczeniowy nie podjąłby ze Spółką współpracy. Istotny jest również fakt, iż oferowane przez Spółkę usługi nie stanowią czynności o charakterze technicznym (typu back-office), albowiem wiążą się one m.in. z zawieraniem przez Spółkę umów z placówkami medycznymi lub lekarzami, którzy wydają stosowne opinie i orzeczenia.

Spółka wskazuje ponadto, iż nie jest ona Ubezpieczycielem, ale wykonuje swoje czynności w imieniu oraz na rzecz Zakładu Ubezpieczeniowego. Jednocześnie biorąc pod uwagę konstrukcję przepisu art. 43 ust. 13 nie wydaje się, aby intencją ustawodawcy było ograniczenie stosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług tylko i wyłącznie do Zakładów Ubezpieczeniowych, albowiem przyjęcie takiego założenia powodowałoby, iż powyższy przepis straciłby praktyczne znaczenie.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Spółki usługi świadczone na rzecz Zakładów Ubezpieczeniowych są zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie ark 43 ust. 13 ustawy o VAT, ponieważ spełniają wszystkie warunki zawarte w przedmiotowej regulacji, to jest:

* stanowią element usługi ubezpieczeniowej,

* stanowią odrębną całość,

* są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Podkreślić ponadto należy, iż zasadność zaprezentowanego powyżej stanowiska Spółki znajduje dodatkowe potwierdzenie w najnowszym orzecznictwie sądowo-administracyjnym zarówno wojewódzkich sądów administracyjnych, jak również Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Spółka wskazuje w tym miejscu, iż Naczelny Sąd Administracyjny w treści wyroków z dnia 2 lipca 2013 r. w sprawach o sygn. akt I FSK 740/13 oraz I FSK 675/13, podtrzymujących stanowisko przedstawione w treści wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. (w sprawach o sygn. akt III SA/WA 942/12 i III SA/WA 941/12), w których rozpatrywany był stan faktyczny tożsamy wobec stanu przedstawionego w niniejszym wniosku, w całości podzielił pogląd skarżących uznając, iż zwolnienie od podatku od towarów i usług obejmuje także usługi związane z procesem oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego w celu ustalenia wysokości świadczenia oraz ze sporządzaniem opinii lekarskich związanych z likwidacją szkody.

Spółka wskazuje w tym miejscu, iż w treści uzasadnienia wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dn. 5 grudnia 2012 r. (sygn. akt III SA/WA 942/12) Sąd rozstrzygający zagadnienie zwolnienia od podatku od towarów i usług podmiotu świadczącego na rzecz zakładów ubezpieczeniowych usługi tożsame z usługami świadczonymi przez Spółkę wskazał, iż "usługi związane z oceną stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego w celu ustalenia wysokości świadczenia oraz ze sporządzeniem opinii lekarskich dotyczących likwidacji szkody stanowią element usługi ubezpieczeniowej i są właściwe dla usługi ubezpieczeniowej ponieważ wchodzą w zakres tej usługi, a z perspektywy klienta jest postrzegana jako usługa ubezpieczeniowa". Ponadto w treści ww. wyroku podkreślona, iż skoro "katalog czynności ubezpieczeniowych zawiera art. 3 ust. 3,4 i 5 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, a wśród nich wymieniono wypłacanie odszkodowań z tytułu umów ubezpieczenia i ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z ubezpieczenia" oraz w związku z treścią art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, stanowiącym, iż "Zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, innym podmiotom. Czynności, o których mowa w ust. 4 pkt 1-6 oraz ust. 5, wykonywane przez te podmioty są traktowane jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń" to tym samym należy przyjąć, iż czynności te są typowymi czynnościami dla działalności ubezpieczeniowej. Ponadto ww. Sąd jednoznacznie stwierdza, że "ocena stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego jest niezbędna dla ustalenia wysokości świadczenia, które mocą zawartej umowy zobowiązany jest zrealizować Zakład Ubezpieczeń" a "świadczone przez skarżącą usługi umożliwiają realizację przewidzianego umową ubezpieczenia świadczenia i tym samym stanowią element usługi zwolnionej, a to oznacza, że spełniają warunek wymagany do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług". Zatem czynności związane z likwidacją szkody są niezbędne dla celów wywiązania się Zakładu Ubezpieczeniowego z umowy z ubezpieczonym, stanowiąc integralną część takiej umowy.

Podkreślenia wymaga ponadto treści uzasadnienia wskazywanego powyżej wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 lipca 2013 r. (sygn. akt I FSK 740/13) - oddalającego skargę kasacyjną wniesioną przez Ministra Finansów na cytowany powyżej Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dn. 5 grudnia 2013 r. (sygn. akt III SA/WA 942/12), w którym wprost wskazano, iż "skoro ustalanie wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia, a także wypłacanie odszkodowań stanowią czynności ubezpieczeniowe, realizowane dla potrzeb prawidłowego wykonania usługi ubezpieczeniowej, to podejmowane przez spółkę czynności w zakresie organizacji procesu oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego, konieczne dla ustalenia wysokości świadczenia, uznać należy za element tej usługi, niezbędny i właściwy dla jej wykonania, stanowiący jednocześnie odrębną całość w rozumieniu art. 43 ust. 13 w zw. z ust. 1 pkt 37 ustawy z 11 marca 2014 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Konsekwencją tego stanowiska jest uznanie, że sporne w sprawie usługi świadczone przez skarżącą mogą korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie wskazanych przepisów, a zatem wyrażenie analogicznego poglądu przez Sąd pierwszej instancji nie stanowi naruszenia przepisów prawa materialnego".

Spółka jedynie na marginesie zauważa, iż zaprezentowany powyżej kierunek orzecznictwa sądowo-administracyjnego w zakresie dotyczącym interpretacji przepisów art. 43 ust. 13 w zw. z ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT w sposób jednoznaczny wskazuje, iż zaprezentowane przez Spółkę stanowisko jest prawidłowe, a podnoszone przez Spółkę argumenty zasługują na uwzględnienie, stąd też ewentualne przyjęcie odmiennej interpretacji powyższych przepisów skutkuje koniecznością poszukiwania ochrony praw Spółki na drodze postępowania sądowo#8209;administracyjnego.

Ponadto Spółką wskazuje, iż prezentowane przez nią stanowisko znajduje także uzasadnienie w treści interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dn. 17 marca 2011 r. (sygn IPPP1/443-1284/10-2/AW) oraz z dn. 12 kwietnia 2011 r. (sygn. IPPP/443-23/11-4/AW), które odnoszą się do stanów faktycznych tożsamych wobec przedstawionego w niniejszym wniosku.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki usługi polegające na wydawaniu dla ubezpieczyciela orzeczeń i opinii lekarskich w sprawach doznanego u ubezpieczonych uszczerbku na zdrowiu jako usługi stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, stanowiące odrębną całość i zarazem będące niezbędnym elementem do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a ustawy o VAT stawka podatku w okresie od 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. wynosi 23% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 oraz art. 146f. Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ww. ustawy zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Należy zatem uznać, że przepis ten dotyczyć może usług świadczonych przez podmioty trzecie na rzecz podmiotów ubezpieczających.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 14 ww. ustawy przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do art. 43 ust. 15 ww. ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi związane z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat na rzecz zakładów ubezpieczeniowych. W ramach świadczonych usług Spółka organizuje (w tym zawiera stosowne umowy) wykonanie przez podmiot trzeci badań lekarskich klientów Zakładów Ubezpieczeniowych dla potrzeb oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego, będącego klientem Zakładu Ubezpieczeniowego. Spółka zobowiązana jest również do opiniowania charakteru i kompletności dokumentacji medycznej calem weryfikacji zasadności wypłaty świadczenia dla ubezpieczonego. Dla celów realizacji przedmiotowych zadań Spółka w imieniu Zakładu Ubezpieczeniowego kontaktuje się z ubezpieczonym w celu umówienia wizyty ubezpieczonego w gabinecie lekarskim, instruuje ubezpieczonego o konieczności przygotowania niezbędnej dokumentacji medycznej w celu sprawnego przeprowadzenia u ubezpieczonego oceny medycznej doznanego uszczerbku na zdrowiu, a także weryfikuje dokumentację medyczną poszkodowanego do wypłaty należnego świadczenia. Po przeprowadzonym badaniu Spółka odbiera opinię lekarską bądź orzeczenie będące potwierdzeniem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego i doznanego u niego w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego uszczerbku na zdrowiu. Po przeanalizowaniu przez Spółkę opinii lekarskiej bądź orzeczenia lekarskiego i stwierdzeniu jego kompletności oraz prawidłowości pod względem formalnym Spółka przekazuje do Zakładu Ubezpieczeniowego otrzymaną opinię lekarską, a Zakład Ubezpieczeniowy na jej podstawie finalizuje proces likwidacji szkody poprzez ustalenie wysokości należnego odszkodowania lub świadczenia i jego wypłatę na rzecz ubezpieczonego lub uposażonego. W ramach umowy z Zakładem Ubezpieczeniowym Spółka wykonuje czynności na rzecz Zakładu Ubezpieczeniowego i działa w jego imieniu. Spółka ponosi odpowiedzialność przed Zakładem Ubezpieczeniowym za przeprowadzenie pełnego procesu wydawania orzeczenia lub opinii lekarskiej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości objęcia zwolnieniem od podatku VAT usług wymienionych we wniosku.

W przepisach prawa krajowego nie istnieje prawna definicja czynności wykonywanych w ramach procesu likwidacji szkód. O ile z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 950) - w szczególności z art. 16 ustawy - wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności "likwidacji szkód". W praktyce, za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z tytułu umów ubezpieczenia. Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych w tytułu umów ubezpieczenia, która zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy również stanowi czynność ubezpieczeniową.

Jednakże w świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w Dyrektywie 2006/112/WE zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT, i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C- 240/99 Skandia pkt 23 i inne). Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności na podstawie regulacji Dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Wprawdzie dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika że: "(...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki." (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, "transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym", (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, świadczone przez Wnioskodawcę dla zakładów ubezpieczeniowych czynności w ramach likwidacji szkód, nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Spółka nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia jest zobowiązany do wykonania świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. Zauważyć należy, że "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia jest zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane w imieniu i na rzecz zakładów ubezpieczeniowych będące przedmiotem wniosku nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych. Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu. Natomiast zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych.

W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, w kwestii znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5), że "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

W konsekwencji, w przedmiotowej sprawie świadczenia wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Zakładów ubezpieczeniowych nie stanowią pośrednictwa ubezpieczeniowego, lecz wykonanie niektórych czynności w ramach zawartej już umowy. Czynności, polegające na przeprowadzeniu z ubezpieczonym odpowiednich wywiadów i ankiet, uzyskaniu odpowiedzi dla Zakładów Ubezpieczeniowych dotyczących stanu zdrowia ubezpieczonego, przebiegu i skutków zdarzenia ubezpieczeniowego, a także na tej podstawie dokonanie wyboru lekarza o właściwej specjalizacji medycznej oraz organizowaniu (w tym zawieraniu stosownych umów) wykonania przez podmiot trzeci badań lekarskich klientów Zakładów Ubezpieczeniowych dla potrzeb oceny stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego, opiniowaniu charakteru i kompletności dokumentacji medycznej calem weryfikacji zasadności wypłaty świadczenia dla ubezpieczonego, a po przeprowadzonym badaniu odebraniu opinii lekarskiej bądź orzeczenia będących potwierdzeniem aktualnego stanu zdrowia ubezpieczonego i doznanego u niego w wyniku zdarzenia ubezpieczeniowego uszczerbku na zdrowiu, które po przeanalizowaniu i stwierdzeniu kompletności oraz prawidłowości pod względem formalnym przekazywane są do Zakładu Ubezpieczeniowego, a Zakład Ubezpieczeniowy na podstawie opinii lekarskiej finalizuje proces likwidacji szkody poprzez ustalenie wysokości należnego odszkodowania lub świadczenia i jego wypłatę na rzecz ubezpieczonego lub uposażonego nie stanowią usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT. Celem czynności, o których mowa we wniosku, wykonywanych przez Wnioskodawcę, jest ustalenie okoliczności i skutków zdarzenia ubezpieczeniowego istotnego z punktu widzenia umowy ubezpieczenia. Wskazane czynności wykonywane są po podpisaniu umowy, co istotnie wyklucza status pośrednictwa, którego czynności zmierzają dopiero do podpisania umowy.

W odniesieniu do możliwości objęcia usług świadczonych w ramach likwidacji szkód zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług należy nadmienić, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług finansowych i ubezpieczeniowych, wykonywaną przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, że aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia "muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych" - (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Uwzględniając zatem przywołane wyżej orzecznictwo TSUE należy uznać, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi finansowej lub ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi finansowej lub ubezpieczeniowej właściwe w znaczeniu specyficzne (właściwe wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska).

W świetle przywołanych uregulowań należy uznać, że wykonywane przez Wnioskodawcę czynności jak organizowanie i koordynowanie w sposób całościowy procesu związanego z wydaniem opinii bądź orzeczenia lekarskiego nie stanowią usług wskazanych w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, gdyż nie są elementem usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Czynności świadczone przez Wnioskodawcę stanowią czynności pomocnicze, świadczone na zlecenie zakładu ubezpieczeń. Usługi te stanowią element usługi ubezpieczeniowej, której wykonanie zakład ubezpieczeń może zlecić innym podmiotom. Ponadto usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeniowych stanowią odrębną całość oraz są niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń.

Jednakże przepis art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Interpretacja użytego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT słowa "właściwy" ma swoje korzenie w orzecznictwie TSUE. Ponadto jak wynika ze słownika języka polskiego (sjp.pwn.pl), "właściwy", to m.in.".

W tym kontekście, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności związane z organizacją oszacowania wyrządzonej szkody polegające na koordynacji procesu wydania dla ubezpieczyciela orzeczeń i opinii lekarskich w sprawach doznanego u ubezpieczonych uszczerbku na zdrowiu trudno jest uznać za specyficzne dla sektora ubezpieczeniowego. Usługi świadczone przez Stronę z pewnością nie stanowią najważniejszej części czynności ubezpieczeniowych świadczonych przez zakłady ubezpieczeniowe i nie mają typowych cech, które tym czynnościom można przypisać. Nie można więc zgodzić się ze stwierdzeniem, że usługi opisane we wniosku są usługami właściwymi dla usługi ubezpieczeniowej i są elementem specyficznym i typowym dla usług ubezpieczeniowych.

Wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy wykonywane na rzecz zakładów ubezpieczeniowych czynności mają charakter techniczny, zmierzają do organizacji wykonania przez podmiot trzeci badań lekarskich i przedłożenia Zakładowi ubezpieczeniowemu po przeprowadzonym badaniu odpowiedniej, kompletnej dokumentacji. Na podstawie tej dokumentacji Zakład Ubezpieczeniowy sfinalizuje proces likwidacji szkody poprzez ustalenie wysokości odszkodowania lub świadczenia i jego wypłatę. Czynności te są czynnościami, które dzieją się po popisaniu umowy - nie zmierzają do pozyskania klienta, który zawrze w przyszłości umowę. Tak więc, czynności te nie są działaniami nastawionymi na świadczenie usług ubezpieczeniowych zwolnionych z podatku VAT, a jedynie mają na celu ocenę stopnia uszczerbku na zdrowiu po wypadku ubezpieczonego (w celu ustalenia wysokości świadczenia). Przedmiotowe usługi mają wpływ na odnoszące się do odszkodowań lub świadczeń, decyzje podejmowane przez zakład ubezpieczeń, który zleca Wnioskodawcy wykonanie opisanych czynności, nie obejmują one jednak funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej. Pozostając elementem usługi ubezpieczeniowej nie skutkują spełnieniem specyficznych i istotnych funkcji transakcji ubezpieczeniowej prowadzącym do właściwej realizacji usługi zwolnionej. Wykonywane przez Wnioskodawcę czynności polegające na organizacji i koordynacji działań w celu wykonania badań lekarskich i sporządzeniu opinii lekarskich bądź orzeczeń dla oceny zaistniałego uszczerbku na zdrowiu nie pociągają za sobą bezpośrednio skutków o charakterze prawnym lub finansowym dla ubezpieczonego.

Należy przy tym zaznaczyć, że fakt, że dana usługa jest rzeczywiście niezbędna do wykonania usługi głównej, nie przesądza jeszcze, że ma do niej zastosowanie zwolnienie od podatku. Jak wskazał TSUE w wyroku w sprawie C-2/95 SDC (pkt 65), "Sam fakt, że jakiś istotny element jest niezbędny do zakończenia transakcji zwolnionej z podatku, nie daje podstaw do konkluzji, że usługa, którą dany element reprezentuje, jest zwolniona z podatku".

W odniesieniu do stwierdzenia Wnioskodawcy, że oferowane usługi nie stanowią czynności typu back-office należy wskazać, że problem tzw. usług "back office" był przedmiotem wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 3 marca 2005 r. w sprawie Staatssecretaris van Financiën przeciwko Arthur Andersen Co. Accountants c.s. (C-472/03). W wyroku tym TSUE stwierdził, iż Artykuł 13 część B lit. a Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że czynności "back office", polegające na wykonywaniu za wynagrodzeniem usług na rzecz zakładu ubezpieczeniowego, nie stanowią usług pokrewnych czynnościom ubezpieczeniowym dokonywanym przez brokera bądź pośrednika ubezpieczeniowego w rozumieniu tego przepisu. Usługi świadczone przez ACMC na rzecz UL muszą być w rezultacie rozumiane jako forma współpracy polegająca na wspieraniu UL za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi.

Wnioskodawca świadczy usługi na rzecz zakładu ubezpieczeniowego nie nie zaś na rzecz ubezpieczonego. Jak wynika z wniosku przedmiotem działania i odpowiedzialności Wnioskodawcy nie jest przeprowadzenie badania lekarskiego dla oceny uszczerbku na zdrowiu ubezpieczonego po wypadku. Spółka nie wydaje orzeczeń lub opinii lekarskich należy to do lekarza o właściwej specjalizacji medycznej. Wnioskodawca jedynie organizuje wykonanie badań i przepływ informacji i dokumentacji pomiędzy zakładem ubezpieczeniowym i lekarzami. Działanie takie pozostaje poza sferą wiedzy i działania poszkodowanego, który nie ma wpływu na wybór orzecznika.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zakładu Ubezpieczeń usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowe usługi będą opodatkowane podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej - 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji o sygn. IPPP1/443-1284/10-2/AW oraz IPPP1/443-23/11-4/AW wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Zgodnie z art. 14e § 2 Ordynacji podatkowej, zawiadomienie o zmienionej interpretacji indywidualnej doręcza się podmiotowi, któremu w danej sprawie interpretacja została wydana.

Odnosząc się do powołanych na poparcie własnego stanowiska wyroków z 2 lipca 2013 r. o sygn. I FSK 740/13 oraz I FSK 675/13 podtrzymujących stanowisko przedstawione w treści wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 grudnia 2012 r. w sprawach o sygn. akt III SA/WA 942/12 i III SA/WA 941/12 nie negując powołanych orzeczeń jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy wskazać, że z wyroków tych nie należy wyciągać wniosku o ukształtowaniu się określonej linii orzeczniczej. Kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających.

W tym miejscu na uwagę zasługuje wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 15 listopada 2011 r. sygn. I SA/Wr 1493/11, który odnosi się do sytuacji, gdzie strona świadczy usługi związane oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (PKD 6621 Z). Odbiorcą przedmiotowych usług są firmy ubezpieczeniowe działające na terenie kraju, zajmujące się świadczeniem pełnego zakresu usług ubezpieczeniowych. Spółka planuje wykonywanie usług polegających na wydawaniu orzeczeń i opinii lekarskich, na podstawie przeprowadzonych przez lekarzy orzeczników badań lekarskich lub też w trybie "orzeczenia zaocznego" wydawanego przez lekarza orzecznika bez przeprowadzenia badań lekarskich w sprawie zaistniałego na osobie poszkodowanej, ubezpieczonej przez zakład ubezpieczeniowy, uszczerbku na zdrowiu.

Zdaniem Strony, świadczone usługi, jako stanowiące element usługi ubezpieczeniowej, stanowiące odrębną całość i zarazem będące niezbędnym elementem do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 13 ww. ustawy.

Sąd w wydanym orzeczeniu stwierdził, że świadczone przez Stronę usługi muszą być rozumiane, jako forma współpracy polegająca na wspieraniu za wynagrodzeniem w wykonywaniu należącej do niej działalności, bez wchodzenia w stosunki umowne z ubezpieczonymi. Sąd wskazał również, że usługom świadczonym przez skarżącą nie można przypisać także specyficzności. Podobnie zorganizowane usługi mogą być wszak świadczone na rzecz dowolnych podmiotów zasięgających większej ilości opinii medycznych lub też nawet jakichkolwiek innych opinii specjalistów. W istocie, bowiem działania Skarżącej - jak wskazano wyżej - sprowadzają się do pośrednictwa pomiędzy podmiotem wydającym opinię a podmiotem opinii zasięgającym. Sam zaś skarżącą - jak to wynika ze stanu faktycznego podanego we wniosku - w swoim imieniu i na swoją odpowiedzialność takich opinii nie wydaje. Reasumując nie można uznać, że usługi proponowane przez Skarżącą stanowią element usługi ubezpieczeniowej, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia zwolnionej z opodatkowania usługi ubezpieczeniowej.

Powyższe w pełni potwierdza stanowisko Organu zajęte w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.