IPPP2/443-1023/14-2/MT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 14 października 2014 r. (data wpływu 17 października 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania-jest prawidłowe.

W dniu 17 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu w celu krótkotrwałego zakwaterowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wśród przedmiotów działalności Wnioskodawcy znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem umieszczone w dziale 55 PKWiU.

Wnioskodawca zakupił wraz z żoną ze środków stanowiących wspólny dorobek małżeństwa w miejscowości turystycznej (Zakopane) dwa lokale mieszkalne (apartamenty) wraz z miejscami parkingowymi.

Lokale te znajdują się w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, gdzie przeważającą część powierzchni zajmują apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne. Są to samodzielne lokale mieszkalne z doprowadzonymi przyłączami wszystkich mediów. Każdy z nich składa się z łazienki z WC, z aneksu kuchennego, części dziennej i sypialnej i w pełni zaspokaja potrzeby mieszkaniowe. Lokale te są również umeblowane i w pełni przystosowane do udostępniania Klientom zamierzającym skorzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania. Dla obu lokali zostały utworzone księgi wieczyste.

Przedmiotowe apartamenty zostały (za zgodą żony) nabyte z przeznaczeniem na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą. Są one przeznaczone do świadczenia usług najmu krótkoterminowego polegającego na oddaniu lokalu mieszkalnego do krótkotrwałego zamieszkania przez turystów, nie połączonego ze świadczeniem innych usług (PKWiU 55.2). Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przedmiotowe lokale mieszkalne zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawcy. Są one oddalone od miejsca zamieszkania Wnioskodawcy (siedziby firmy) o ok. 400 km

W związku z dużą odległością pomiędzy posiadanymi lokalami mieszkalnymi a siedzibą Wnioskodawcy i brakiem możliwości faktycznego zarządzania lokalami oraz aktywnego pozyskiwania klientów, Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę z profesjonalną firmą zajmującą się obsługą wynajmu apartamentów w miejscowości ich lokalizacji zwaną dalej: Pośrednikiem. Dokumentem regulującym zasady współpracy będzie umowa cywilnoprawna.

W ramach podjętej współpracy Pośrednik zostałby upoważniony do obsługi oraz organizacji wynajmu apartamentów Wnioskodawcy na krótkotrwałe pobyty turystyczne Klientom.

Pośrednik w ramach udzielonego pełnomocnictwa zawierałby z Klientami we własnym imieniu umowy na usługę krótkoterminowego zakwaterowania, świadczyłby obsługę Klientów poprzez swojego rezydenta, przekazywałby im klucze, sprawdzałby stan lokalu w momencie odbioru kluczy, pobierałby od Klientów zaliczki na pobyt i dokonywał ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za wynajem lokali na swoje konto bankowe lub do swojej kasy, wystawiałby paragony lub faktury gdzie sprzedawcą byłby Pośrednik, przygotowywałby apartamenty po wyjeździe Klientów do kolejnego wynajmu, dokonywałby drobnych napraw, świadczyłby usługi marketingowe, reklamowe w celu pozyskania nowych Klientów. Ceny wynajmu kształtowane przez Pośrednika byłyby ustalane w ramach przedziałów ustalonych z Wnioskodawcą.

Za świadczone usługi Pośrednik będzie pobierał prowizję wyliczoną jako procent kwot uzyskanych od Klientów za wynajem apartamentu w danym okresie rozliczeniowym, zaś wzajemne rozliczenia będą się odbywać po zakończeniu miesiąca bądź kwartału (w zależności od ustaleń zawartych w umowie).

Podstawą do wystawienia faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika w okresie rozliczeniowym będzie całkowita suma przychodów uzyskanych z tytułu świadczonych usług krótkoterminowego zakwaterowania w apartamentach Wnioskodawcy wyliczona na podstawie przedstawionego przez Pośrednika zestawienia. Zestawienie to będzie zawierało informacje na temat każdego wynajmu krótkoterminowego w okresie (takie jak daty pobytu, pobrane od Klientów kwoty, wyliczone prowizje). Zestawienie nie będzie zawierało danych Klientów faktycznie korzystających z apartamentów Wnioskodawcy, gdyż cała baza danych Klientów będzie własnością Pośrednika i będzie stanowiła jego tajemnicę handlową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy właściwe jest stosowanie stawki 8% podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika w wynajmie, z którym Wnioskodawca będzie związany umową współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa podlega opodatkowaniu stawką 8% podatku VAT.

Oba apartamenty zostały nabyte w celu świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania. W sytuacji braku możliwości realizacji tego celu przez Wnioskodawcę z uwagi zarówno na dużą odległość od miejsca zamieszkania uniemożliwiającą bieżącą opiekę nad tymi lokalami mieszkalnymi, jak i brakiem posiadania odpowiednich narzędzi marketingowych do pozyskiwania Klientów, Wnioskodawca jest zmuszony zlecić te czynności firmie zewnętrznej.

Umowa współpracy w celu krótkoterminowego zakwaterowania w apartamentach Wnioskodawcy nie jest ani umową najmu ani umową dzierżawy tychże apartamentów. W tym przypadku nie można mówić o oddaniu lokalu mieszkalnego Pośrednikowi w celu osiągania przez niego korzyści ekonomicznych na jego rzecz i w jego imieniu. Pośrednik może tu jedynie otrzymać wynagrodzenie w postaci prowizji procentowej naliczane od faktycznie pozyskanych, dzięki jego staraniom, przychodów od klientów. Oznacza to, że w trakcie trwania umowy, w przypadku braku w danym okresie rozliczeniowym świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania w apartamentach Wnioskodawcy, nie może dochodzić jakichkolwiek kwot od Pośrednika.

Zdaniem Wnioskodawcy zawarcie umowy z Pośrednikiem nie pozbawia Wnioskodawcy możliwości korzystania z uprawnień do stosowania obniżonej stawki podatku VAT (8%). Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, pośrednik działa w imieniu i na rzecz właściciela apartamentu zaś świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą stanowiły usługi zakwaterowania, o których mowa w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy.

W podobnej sprawie wypowiedział się działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w Interpretacji Indywidualnej ILPP2/443-156/14-4/EN z dnia 23 maja 2014 r. uznając, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Za przykład może również posłużyć Interpretacja Indywidualna PT8/033/124/440/12/WCX/14/RD-61110 Ministra Finansów z dnia 3 lipca 2014 r. w sprawie możliwości stosowania zwolnienia do wynajmu lokali mieszkaniowych przez spółkę, która wynajmuje te lokale innej spółce prowadzącej profesjonalną działalność w zakresie wynajmu nieruchomości - na cele dalszego podnajmu tych lokali w celach mieszkaniowych. Wprawdzie odnosi się ona do innej sytuacji, ale podtrzymuje stanowisko, że liczy się cel ostateczny usługi i właściwe jest zastosowanie stawki VAT z uwzględnieniem tego właśnie celu. "Podatnik podatku VAT będzie mógł zatem skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. usługi jeśli umowa najmu w swojej treści zawiera między innymi postanowienia, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynika, że dotyczy ona lokalu mieszkalnego i lokal ten może być wykorzystany przez najemcę tylko w celach mieszkaniowych. Powyższe dotyczy zarówno umów najmu zawieranych pomiędzy wynajmującym a najemcą, jak również umów zawieranych z podmiotem trzecim, tj. w relacji wynajmujący - najemca - podnajemca."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą o VAT", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT świadczeniem usług jest natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy o VAT towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia niejednokrotnie odwołują się do grupowań PKWiU przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Klasyfikacją statystyczną dotyczącą towarów i usług, która ma zastosowanie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, od 1 stycznia 2011 r., jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl natomiast przepisu art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku Nr 3 do ustawy o VAT stanowiącym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod poz. 163 wymieniono "usługi związane z zakwaterowaniem" (PKWiU 55).

Jednocześnie z objaśnienia 1) do ww. załącznika Nr 3 do ustawy o VAT wynika, że wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

Zatem, jeżeli dany towar (lub usługa) wymieniony w załączniku Nr 3, na podstawie innych regulacji podlega opodatkowaniu niższą stawką podatku VAT lub zwolnieniu od podatku - zastosowanie ma ta niższa stawka podatku lub zwolnienie od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wśród przedmiotów działalności Wnioskodawcy znajdują się usługi związane z zakwaterowaniem umieszczone w dziale 55 PKWiU. Wnioskodawca zakupił wraz z żoną ze środków stanowiących wspólny dorobek małżeństwa w miejscowości turystycznej dwa lokale mieszkalne (apartamenty) wraz z miejscami parkingowymi, które znajdują się w budynkach mieszkalnych wielorodzinnych, gdzie przeważającą część powierzchni zajmują apartamenty przeznaczone na cele mieszkalne. Jak wynika z wniosku ww. lokale w pełni zaspokajają potrzeby mieszkaniowe - są umeblowane i w pełni przystosowane do udostępniania Klientom zamierzającym skorzystać z usług krótkoterminowego zakwaterowania. Dla obu lokali zostały utworzone księgi wieczyste. Przedmiotowe apartamenty zostały nabyte z przeznaczeniem na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą - do świadczenia usług najmu krótkoterminowego polegającego na oddaniu lokalu mieszkalnego do krótkotrwałego zamieszkania przez turystów, nie połączonego ze świadczeniem innych usług (PKWiU 55.2). Żona Wnioskodawcy nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowe lokale mieszkalne zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawcy. W związku z dużą odległością pomiędzy posiadanymi lokalami mieszkalnymi a siedzibą Wnioskodawcy i brakiem możliwości faktycznego zarządzania lokalami oraz aktywnego pozyskiwania klientów, Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę z Pośrednikiem na podstawie umowy cywilnoprawnej. Pośrednik w ramach udzielonego pełnomocnictwa zawierałby z Klientami we własnym imieniu umowy na usługę krótkoterminowego zakwaterowania, świadczyłby obsługę Klientów poprzez swojego rezydenta, przekazywałby im klucze, sprawdzałby stan lokalu w momencie odbioru kluczy, pobierałby od Klientów zaliczki na pobyt i dokonywał ostatecznego rozliczenia wynagrodzenia za wynajem lokali na swoje konto bankowe lub do swojej kasy, wystawiałby paragony lub faktury gdzie sprzedawcą byłby Pośrednik, przygotowywałby apartamenty po wyjeździe Klientów do kolejnego wynajmu, dokonywałby drobnych napraw, świadczyłby usługi marketingowe, reklamowe w celu pozyskania nowych Klientów. Ceny wynajmu kształtowane przez Pośrednika byłyby ustalane w ramach przedziałów ustalonych z Wnioskodawcą. Za świadczone usługi Pośrednik będzie pobierał prowizję wyliczoną jako procent kwot uzyskanych od Klientów za wynajem apartamentu w danym okresie rozliczeniowym, zaś wzajemne rozliczenia będą się odbywać po zakończeniu miesiąca bądź kwartału. Podstawą do wystawienia faktury sprzedaży usług krótkotrwałego zakwaterowania przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika w okresie rozliczeniowym będzie całkowita suma przychodów uzyskanych z tytułu świadczonych usług krótkoterminowego zakwaterowania w apartamentach Wnioskodawcy wyliczona na podstawie przedstawionego przez Pośrednika zestawienia. Zestawienie to będzie zawierało informacje na temat każdego wynajmu krótkoterminowego w okresie (takie jak daty pobytu, pobrane od Klientów kwoty, wyliczone prowizje). Zestawienie nie będzie zawierało danych Klientów faktycznie korzystających z apartamentów Wnioskodawcy, gdyż cała baza danych Klientów będzie własnością Pośrednika i będzie stanowiła jego tajemnicę handlową.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy właściwe jest stosowanie stawki 8% podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz pośrednika w wynajmie nieruchomości, z którym jest związany "umową współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania".

W świetle przywołanych przepisów oraz przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w szczególności zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę ww. usług do grupowania PKWiU 55.2 "usługi obiektów noclegowych turystycznych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania" należy stwierdzić, że tak zaklasyfikowane usługi powinny być opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 oraz poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o VAT. Jak wynika z wniosku przedmiotowe lokale zostały nabyte z przeznaczeniem na prowadzoną przez Wnioskodawcę działalność gospodarczą, jednak w związku z dużą odległością pomiędzy tymi lokalami a siedzibą Wnioskodawcy zamierza on nawiązać współpracę z Pośrednikiem, który zostałby upoważniony do obsługi i organizacji wynajmu lokali. Pośrednik będzie otrzymywał wynagrodzenie w postaci prowizji procentowej naliczanej od pozyskanych klientów zgodnie z umową współpracy. Należy stwierdzić, że obecność pośrednika została podyktowana względami organizacyjnymi i jego rola ogranicza się jedynie do zastąpienia właściciela lokalu mieszkalnego w czynnościach związanych z ww. wynajmem krótkoterminowym. Oznacza to, że wynajmowane lokale nie będą oddane Pośrednikowi w celu osiągnięcia przez niego jakichkolwiek korzyści w jego własnym imieniu, bowiem to Wnioskodawca jest jedynym podmiotem, który nabywa korzyści z prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży usług najmu lokalu w celu krótkotrwałego zakwaterowania i faktura wystawiona przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika nie pozbawia Zainteresowanego możliwości stosowania obniżonej stawki podatku VAT.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że właściwe jest stosowanie stawki 8% podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania w fakturze wystawianej przez Wnioskodawcę na rzecz Pośrednika w wynajmie, z którym Wnioskodawca będzie związany umową współpracy w celu krótkotrwałego zakwaterowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania przedmiotowych usług według PKWiU. Tut. Organ nie jest bowiem właściwy do weryfikacji poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania usług według PKWiU, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje towary i usługi według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. |W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego sklasyfikowania sprzedawanego towaru.

Tut. organ pragnie również zauważyć, że granice szczególnego postępowania podatkowego, którego celem jest uzyskanie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, określa Wnioskodawca występując z konkretnym pytaniem prawnym, wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy - Ordynacja podatkowa. Natomiast na podstawie art. 14c § 1 i § 2 tut. organ dokonuje oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Z powyższych przepisów wynika, że organ rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji nie podejmuje wyjaśnienia stanu faktycznego tj. nie przeprowadza dowodów oraz nie analizuje załączonych do wniosku dokumentów, lecz dokonuje oceny prawnej przedstawionych we wniosku okoliczności w kontekście zadanego pytania przyporządkowanego do danego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii stawki podatku VAT dla sprzedaży usług najmu lokalu mieszkalnego w celu krótkotrwałego zakwaterowania. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz w własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, które nie zostały objęte pytaniem i nie dotyczą stosowania prawa podatkowego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.