IPPP2/443-1000/09-4/BM/KOM - Możliwość rozliczenia jako importu usługi udzielania prawa do dystrybucji towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2009 r. (data wpływu 15 września 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 15 września 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie importu usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 4 września 2009 r. Spółka zawarła z F. z siedzibą w Finlandii Umowę Dystrybucyjną (dalej: Umowa), na podstawie której strony określiły zasady współpracy handlowej w ciągu najbliższych 5 lat (poczynając od 1 maja 2009 r.) w zakresie dystrybucji na terytorium Polski przez Spółkę napojów alkoholowych produkowanych przez F., określonych w Umowie jako "Produkty".

Celem zawarcia przedmiotowej Umowy było określenie zasad współpracy handlowej i umożliwienie Spółce nabywania od F. Produktów i dystrybuowania ich na terytorium Polski.

Zgodnie z § 2.1 i § 6 Umowy F. wyznaczyła Spółkę jako autoryzowanego dystrybutora i przyznała Spółce niewyłączne prawo do dystrybucji Produktów na terytorium Polski (tzw. non-exclusive right of distribution), obejmujące dostawę do Spółki Produktów do dalszej dystrybucji na terytorium Polski. Równocześnie F. zobowiązała się do:

Na podstawie przedmiotowej Umowy Spółka stała się dystrybutorem Produktów na terytorium Polski. W celu prawidłowego wykonania Umowy, Spółka zobowiązała się m.in. do zapewnienia odpowiednich stanów magazynowych Produktów, do odpowiedniego przechowywania Produktów oraz do okresowego raportowania do F. danych dotyczących sprzedaży/zapasów Produktów i sytuacji rynkowej oraz do konsultowania z F. działań marketingowych podejmowanych na terytorium Polski w odniesieniu do Produktów. Ponadto, Spółka zobowiązała się do powstrzymania od sprzedaży, wytwarzania i dystrybucji na terytorium Polski towarów stanowiących konkurencję w stosunku do Produktów będących przedmiotem Umowy z wyjątkiem niektórych produktów wymienionych w załączniku od Umowy oraz do powstrzymania od dystrybucji Produktów poza granicami Polski.

Na podstawie § 7.3 Umowy Spółka za ustanowienie na jej rzecz wskazanego powyżej prawa do dystrybucji Produktów na terytorium Polski zobowiązana będzie do uiszczania na rzecz F. opłaty za prawo do dystrybucji (tzw. payment for the right of distribution). Wysokość ww. opłaty za prawo do dystrybucji będzie kalkulowana jako 12 % wartości sprzedaży netto Spółki zrealizowanej w danym półroczu - tj. jako 12 % wartości sprzedaży wykazanej na fakturach dla odbiorców po odliczeniu podatku od towarów i usług, wszelkich udzielonych odbiorcom rabatów/upustów/bonusów/premii ujawnionych na fakturach lub przyznanych po wystawieniu faktur. Przedmiotowa opłata będzie uiszczana na rzecz F. w cyklach półrocznych na podstawie faktur wystawianych przez F.

Ponieważ wniosek nie spełniał wymogów formalnych, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wezwał Wnioskodawcę pismem nr IPPP2/443-1000/09-2/BM/AZ z dnia 23 listopada 2009 r. do:

Wnioskodawca w piśmie z dnia 2 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) podał:

Ad1) Spółka pragnie zauważyć, iż ww. czynności nie stanowią odrębnej usługi tj. świadczenia kontrahenta - F. - na rzecz Spółki, za które Spółka będzie wypłacać wynagrodzenie w postaci opłaty za prawo do dystrybucji. Utrzymywanie odpowiedniej organizacji jest jednym z cywilnoprawnych zobowiązań dostawcy. Zobowiązanie to stanowi pewnego rodzaju zabezpieczenie dla Spółki, iż podmiot, który zobowiązał się na podstawie umowy dystrybucyjnej (dalej: "Umowa") do dostawy produktów, posiada i będzie posiadał odpowiednią infrastrukturę gwarantującą wywiązywanie się z podjętych zobowiązań do dostawy produktów. Utrzymywanie odpowiedniej organizacji to m.in. utrzymywanie odpowiedniego personelu, struktury, dysponowanie odpowiednią infrastrukturą techniczną, dzięki którym będzie możliwe wyprodukowanie produktów o określonej jakości, prawidłowa obsługa zamówień otrzymywanych od Spółki., ich terminowe przygotowanie oraz zrealizowanie dostaw produktów. Celem zawarcia w Umowie takiego obowiązku dostawcy jest zabezpieczenie Spółce m.in. ciągłości dostaw, co jest niezbędne, aby również Spółka mogła wywiązywać się ze swoich obowiązków wobec swoich odbiorców. Zatem, utrzymywanie odpowiedniej organizacji nie jest odrębną usługą tj. świadczeniem F., ale stanowi faktycznie warunek konieczny, który F. musi spełniać dla prawidłowej realizacji dostaw na rzecz Spółki.

Spółka pragnie podkreślić, iż tego typu zobowiązanie jest standardowym elementem umów dystrybucyjnych, mającym na celu zabezpieczenie prowadzenia działalności gospodarczej obu stron. Spółka pragnie zwrócić uwagę, iż jest to zobowiązanie o charakterze wzajemnym. Otóż w art. 5.1. (a) Umowy Spółka z kolei zobowiązuje się do "utrzymania odpowiedniej organizacji w celu dokonywania sprzedaży i dystrybucji Produktów na Terytorium (tj. Polski)." Zobowiązanie to także nie ma charakteru usługi tj. świadczenia, ale stanowi zabezpieczenie na rzecz dostawcy, iż Spółka będzie poważnie podchodzić do realizacji Umowy i w związku z tym zobowiązuje się do utrzymywania odpowiedniej organizacji, która to umożliwi.

Spółka zaznacza, iż celem umieszczenia tego wzajemnego zobowiązania w Umowie jest zagwarantowanie, iż każda ze Stron Umowy dołoży wszelkich starań, aby realizacja Umowy przebiegała zgodnie z oczekiwaniami obu Stron. Jest to także istotne, gdyż produkty stanowiące przedmiot dostaw stanowią produkty markowe i zarówno F., jak i Spółka powinny zagwarantować takie warunki współpracy, aby np. nie dopuścić do wystąpienia problemów z dostępnością produktów na rynku, co prawdopodobnie zaszkodziłoby wizerunkowi marki. Nienależyte wykonanie przez Strony obowiązków powodujące szkodę u kontrahenta może ewentualnie prowadzić do odpowiedzialności cywilnoprawnej.

Biorąc pod uwagę powyższe, Spółka podkreśla iż przedmiotem Wniosku jest traktowanie dla celów VAT opłaty za prawo do dystrybucji Produktów, która stanowi wynagrodzenie za przyznanie Spółce niewyłącznego prawa do dystrybucji Produktów na terytorium Polski. Poniżej Spółka jeszcze raz opisuje jakiego typu świadczenie jest przedmiotem wynagrodzenia w postaci opłaty za prawo do dystrybucji.

Opłata za prawo do dystrybucji Produktów, będąca przedmiotem Wniosku, którą Spółka ma uiszczać na rzecz swojego kontrahenta na podstawie przedmiotowej Umowy, będzie stanowić wynagrodzenie dla F. za przyznanie Spółce niewyłącznego prawa do dystrybucji Produktów na terytorium Polski (innymi słowy umożliwienie dostępu do asortymentu Produktów F.), przy czym Produkty są to towary markowe, o określonej jakości, posiadające pewną lojalną grupę konsumentów. Zauważyć należy, że F. jest głównym partnerem handlowym Spółki z uwagi na fakt, że przeważająca część obrotów Spółki jest generowana dzięki sprzedaży Produktów. Spółka zawdzięcza swoją pozycję na rynku polskim właśnie dystrybucji Produktów nabywanych od F. Zerwanie współpracy z F. lub niezawarcie ww. Umowy mogłoby zatem skutkować podważeniem pozycji Spółki i mogłoby zagrozić działalności Spółki na rynku. Tak więc zapewnienie dostępu do asortymentu Produktów F. jest dla Spółki kluczowe.

Ad 2) Zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 i 28 ustawy o VAT, są one identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych jedynie wtedy, gdy przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują się na symbole statystyczne. W związku z faktem, iż przedmiotowa usługa, to w opinii Spółki usługa, o której mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT, w którym to przepisie nie powołano się na symbole statystyczne, na podstawie art. 8 ust. 4 nie ma obowiązku klasyfikowania przedmiotowych usług wg PKWiU. Jednocześnie informuję, iż "czynność" przyznania Spółce niewyłącznego prawa do dystrybucji produktów na terytorium Polski, w zamian za którą Spółka wypłaca kontrahentowi wynagrodzenie w za prawo do dystrybucji, nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Mając na uwadze powyższe, bezprzedmiotowym staje się odpowiedź na drugie pytanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy kwoty, które będą wypłacane przez Spółkę na rzecz F. za uzyskanie prawa do dystrybucji towarów F. będą stanowić wynagrodzenie za świadczenie usług przez F. na rzecz Spółki w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.; dalej jako: "Ustawa o VAT").

W sytuacji, gdy odpowiedź na pytanie nr 1 jest twierdząca, czy usługi udzielania prawa do dystrybucji towarów stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT, których zakup Spółka powinna rozliczyć jako import usług na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki czynności, które będą miały miejsce pomiędzy Spółką a F. należy uznać za świadczenie usług przez F. na rzecz Spółki wypłaci F. wynagrodzenie wyrażone jako procent od wartości sprzedaży towarów F.

W ocenie Spółki usługi udzielania prawa do dystrybucji towarów stanowią usługi, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT. Z uwagi na fakt, że usługi te będą zakupione od podmiotu zagranicznego (mającego siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej), Spółka będzie zobowiązana do rozliczenia powyższej transakcji jako import usług.

Poniżej Spółka przedstawia argumenty na poparcie swojego stanowiska.

Udzielenie prawa do dystrybucji towarów jako świadczenie usług

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 8 Ustawy o VAT definicję świadczenia usług określono bardzo szeroko (co jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej) tj. jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że art. 8 Ustawy o VAT jest odzwierciedleniem art. 24 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w spawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "Dyrektywa VAT"), który za świadczenie usług uznaje każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Niemniej jednak, w świetle orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (dalej: "ETS") jak również polskich sądów administracyjnych, nie każde świadczenie niebędące dostawą towarów należy uznać za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy zauważyć, iż w orzecznictwie ETS niejednokrotnie wskazywano na istnienie określonych przesłanek, których spełnienie jest warunkiem uznania określonej transakcji za świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT. W oparciu o tę praktykę można zauważyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie:

Ad. i)

Na konieczność istnienia bezpośredniego beneficjenta przy świadczeniu usług opodatkowanych podatkiem VAT wskazywał ETS w sprawie Apple and Pear Development Council a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-102/86).

Omawiana sprawa dotyczyła uznania za świadczenie usług zadań wykonywanych przez organ publiczny, mających na celu promocję i poprawę jakości produktów całej branży, za które to czynności organ pobierał opłaty od plantatorów. ETS wskazał, iż korzyści wynikające z wykonywanych prze usługodawcę zadań muszą mieć bezpośredni związek z usługobiorcą. W sytuacji, gdy taki związek nie istnieje (np. w tej sprawie związek ma wyłącznie charakter pośredni, bo usługobiorcą jest cała branża a nie konkretny plantator), nie można uznać takich czynności za usługi opodatkowane podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę powyższą przesłankę, należy uznać, iż w przypadku Spółki i F. jest ona spełniona. F. dokonuje wyboru dystrybutora towarów konkretnej marki, która cieszy się lojalnością określonej grupy konsumentów. Nie każdy podmiot będzie mógł dystrybuować towary F., tym samym nie każdy będzie mógł czerpać korzyści ze sprzedaży towarów markowych, a jedynie taki, który uzyska prawo do dystrybucji od F. Uzyskanie ww. prawa do dystrybucji przyniesie dla Spółki bezpośrednie korzyści, jakimi będzie realizowanie sprzedaży (i konsekwentnie zysku) na terytorium Polski. Tak więc, należy uznać, że F. świadczy usługę, tj. udziela prawa do dystrybucji swoich towarów dla Spółki i dzięki temu to Spółka będzie realizowała bezpośrednie korzyści z obrotu towarami na terytorium kraju. Konsekwentnie, nie ma wątpliwości, iż Spółka będzie bezpośrednim beneficjentem omawianej usługi.

Ad. ii)

Drugą przesłanka warunkującą uznanie czynności za świadczenie usług opodatkowane podatkiem VAT jest istnienie umowy zobowiązaniowej pomiędzy stronami. Taką zasadę wskazał ETS w sprawie R.J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (sygn. C-16/93).

Przedmiotowa sprawa dotyczyła uznania czy uliczny muzyk, który otrzymuje od przypadkowych przechodniów dobrowolne datki, wykonuje odpłatne usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. ETS uznał, że warunkiem uznania czynności za świadczenie usług jest istnienie umowy o wykonanie usług (której w omawianej sprawie nie było). Tak więc, gdy nie istnieje żaden związek prawny pomiędzy stronami, nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Odnosząc ww. zasadę do sytuacji Spółki, należy wskazać, iż udzielenie prawa do dystrybucji towarów F. będzie jednym z przedmiotów umowy dystrybucyjnej, która będzie zawarta pomiędzy stronami. Zasady dokonywania płatności za ww. usługę są szczegółowo określone w Umowie. Tak więc, należy uznać, że ten warunek jest spełniony w przypadku Spółki.

Ad. iii)

Zgodnie ze stanowiskiem ETS za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być jedynie takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tego tytułu wynagrodzeniem.

W orzeczeniu ETS w sprawie Staatssecretaris van Financien a Cooperatieve Aardappelenbewaarplaats GA (sygn. C-154/80) trybunał stwierdził, iż podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za tę usługę i usługa podlega opodatkowaniu tylko w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem.

Omawiana kwestia była również poruszana w innych orzeczeniach ETS, m.in. w przytaczanej już sprawie Tolsma (sygn. C-16/93), w której trybunał podkreślił, iż wynagrodzenie za usługę powinno wynikać ze stosunku prawnego pomiędzy stronami i powinno stanowić rzeczywistą wartość wykonywanej usługi. Ponadto, wysokość wynagrodzenia powinna być w jakiś sposób określona (przewidziana w umowie), nie może być wyrazem dobrowolności.

W odniesieniu do sytuacji Spółki należy uznać, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy wynagrodzeniem, jakie wypłaci Spółka, a usługami świadczonymi przez F. F. udzieli Spółce praw do dystrybucji swoich towarów na terytorium Polski, za co otrzyma od Spółki wynagrodzenie, którego wartość została określona w umowie dystrybucyjnej i będzie stanowić procent od wartości sprzedaży towarów F., która zostanie osiągnięta na terytorium Polski. Innymi słowy za określone zachowanie F. (umożliwienie Spółce obrotu towarami na terytorium kraju) Spółka wypłaci wynagrodzenie którego sposób kalkulacji został zdefiniowany w Umowie.

Wyżej wymienione przesłanki, które ETS uznał za warunek konieczny do uznania świadczenia za opodatkowane podatkiem VAT są również powoływane w orzeczeniach polskich sądów administracyjnych.

Na konieczność istnienia bezpośredniego związku pomiędzy wynagrodzeniem a wykonywanym świadczeniem wskazał WSA w Łodzi w wyroku z dnia 4 marca 2008 r. (sygn. I SA/Łd 1342/07: "Podkreślić należy również, że pomiędzy otrzymaną zapłatą a wykonanym świadczeniem (w tym przypadku usługą) powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia (...). "

Podobną opinię wyraził WSA w Warszawie w wyroku z dnia 26 listopada 2008 r. (sygn. III SA/Wa 1318/08): " (...) o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty o relacje cywilnoprawne pomiędzy podmiotami i wynagrodzenie to może być wyrażone w pieniądzu. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje za to świadczenie"

Natomiast na konieczność istnienia umowy wiążącej usługodawcę z usługobiorcą powołał się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 16 marca 2009 r. (sygn. III SA/Wa 2505/08).

Biorąc pod uwagę powyższą analizę, należy stwierdzić, iż czynność udzielenia Spółce prawa do dystrybucji towarami na terytorium kraju stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu zarówno orzecznictwa ETS i Dyrektywy o VAT, jak i polskiej Ustawy o VAT oraz orzecznictwa polskich sądów administracyjnych. W konsekwencji, w opinii Spółki przedmiotowe świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Miejsce opodatkowania usług udzielenia prawa do dystrybucji towarów

Zgodnie z art. 27 ust. 1 Ustawy o VAT, co do zasady, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, w którym świadczący posiada siedzibę lub miejsce, gdzie świadczący posiada stałe miejsce prowadzenia, działalności, w przypadku ich braku miejsce stałego zamieszkania.

Ustawa o VAT przewiduje również szereg szczególnych zasad. Jedna z nich została wymieniona w art. 27 ust. 3 pkt 2 w powiązaniu z ust. 4 pkt 1. W przypadku, gdy usługi sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do użytkowania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, usługi udzielenia prawa do dystrybucji należy traktować jako usługi udzielania praw, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT. W opinii Spółki nie ma wątpliwości, że to F. dokonuje wyboru dystrybutora swoich produktów, oznaczonych odpowiednim znakiem towarowym. Tak więc, nie każdy podmiot może dokonywać sprzedaży produktów F., ale jedynie ten, który spełni określone przez F. kryteria. Uzyskując prawo do dystrybucji Spółka może realizować zysk ze sprzedaży marek produkowanych przez F. Tak więc, zdaniem Spółki, uzyskanie możliwości do dystrybucji towarów F. należy traktować jako uzyskanie "prawa do dystrybucji". Tego typu usługa świadczona przez F. (tj. udzielenie prawa do dystrybucji) w opinii Spółki wchodzi w zakres usług, o których mowa w art. 27 ust. 4 pkt 1 Ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego traktowania przedmiotowej usługi, miejscem jej świadczenia będzie miejsce, w którym nabywca (Spółka) posiada siedzibę, tj. Polska.

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 4 Ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Jednocześnie, w myśl art. 2 pkt 9 Ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje oraz fakt, iż Spółka będzie dokonywać zakupu przedmiotowych usług od F. tj. spółki posiadającej siedzibę w Finlandii, Spółka jest zdania, iż z tytułu uzyskania od F. prawa do dystrybucji będzie obowiązana do rozliczenia importu usług.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.