IPPP1/4512-963/15-2/AŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2015 r. (data wpływu 14 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej kwoty od wynajmującego - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanej kwoty od wynajmującego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

C. Polska Sp. z o.o. (dalej "Spółka" lub "C.") jest firmą zajmującą się świadczeniem usług outsourcingowych, głównie w obszarze księgowości i finansów oraz IT, a także usług doradczych i związanych z wdrożeniami systemów informatycznych. Spółka zatrudnia ponad 6200 pracowników. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka prowadzi działalność wyłącznie w wynajmowanych biurach. Koszty wynajmu i utrzymania biur stanowią obok wynagrodzeń pracowników największe obciążenie prowadzonej działalności. Z tego względu Spółka prowadzi działania zmierzające do ograniczenia kosztów najmu powierzchni biurowej poprzez optymalizacje wykorzystania wynajmowanej powierzchni oraz poszukuje najlepszych ofert najmu.

W związku z tym często po zakończeniu umowy najmu w jednej lokalizacji wynajmuje biura w innym miejscu. Przy wynajmowaniu biur oprócz czynnika związanego z kosztem najmu, Spółka bierze pod uwagę również dostępną wielkość oferowanej do wynajmu powierzchni, dostępną infrastrukturę w budynku oraz w jego otoczeniu, lokalizację budynku, możliwość adaptacji pomieszczeń do wymagań prowadzonej działalności itp.

W 2015 r. Spółka zawarła umowę najmu biur w nowej lokalizacji w K. W ramach przeprowadzki do nowego budynku Spółka będzie zmuszona do poniesienia wielu wydatków związanych m.in. z fizyczną realokacją wyposażenia, przeniesieniem łączy telekomunikacyjnych, odnowieniem biur obecnie wynajmowanych przed ich zwrotem, usunięciem logo firmy z obecnego biurowca, utylizacją wyposażenia, które nie będzie mogło być używane w nowej lokalizacji np. z uwagi na jego zużycie. Spółka we własnym zakresie i na własny rachunek nabędzie od wyspecjalizowanych podmiotów usługi niezbędne do dokonania przeprowadzki.

Zgodnie z podpisaną umową najmu Spóła będzie wynajmowało określoną powierzchnię biurową płacąc wynajmującemu czynsz miesięczny według ustalonej stawki oraz ponosząc koszty związane z eksploatacją pomieszczeń biurowych.

Dodatkowo, zgodnie z umową najmu wynajmujący nowe biura wypłaci Spółce tytułem zwrotu poniesionych kosztów, równowartość wydatków dokonanych przez Spółkę w związku z przeprowadzką. Spółka nabędzie prawo do wystąpienia o zwrot poniesionych wydatków w dniu rozpoczęcia najmu nowych biur i jednocześnie będzie zobowiązana do wystawienia dokumentu obciążeniowego oraz do przedstawienia kopi faktur potwierdzających poniesione koszty. Ustalono, że wynajmujący zwróci Spółce wydatki poniesione na:

* Relokację sprzętu i wyposażenia ze starego do nowego biura,

* Malowanie powierzchni w opuszczanym budynku w związku z zakończeniem umowy najmu.

* Utylizację mebli/sprzętu w związku z przeprowadzką.

* Demontaż logo w obecnie zajmowanym biurowcu.

* Podłączenia specjalistycznych łączy i przygotowania infrastruktury telekomunikacyjnej w nowym budynku.

* Okresowe utrzymywanie podwójnych łączy telekomunikacyjnych (w obecnym i nowym biurze)

dalej łącznie określane jako: "Koszty Przeprowadzki".

Wszystkie ww. usługi będą nabywane od dostawców bezpośrednio przez C. na podstawie umów lub zleceń. Spółka będzie odpowiedzialna za zapłatę wykonawcom za usługi, a usługodawca będzie odpowiadał bezpośrednio wobec Spółki za terminowe i prawidłowe wykonanie zleconych czynności.

Umowa najmu została zawarta na okres 5 lat. Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że w przypadku, gdyby doszło do wcześniejszego rozwiązania umowy z winy wynajmującego np. z powodu braku możliwości korzystania z pomieszczeń zgodnie z przeznaczeniem przewidzianym w umowie albo w przypadku wszczęcia wobec Wynajmującego postępowania likwidacyjnego, nawet już w pierwszym miesiącu obowiązywania umowy najmu, kwota otrzymana, jako rekompensata kosztów przeprowadzki nie podlega zwrotowi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym w związku ze zwrotem przez wynajmującego Kosztów Przeprowadzki, nastąpi czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i otrzymaną kwotę będzie należało uznać, jako zapłatę za tę czynność.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.; dalej ustawa o VAT) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z ogólną regułą art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W przedmiotowym stanie faktycznym z całą pewnością nie dochodzi do przekazania władztwa nad jakimikolwiek towarami, nie można więc rozpatrywać przedstawionych czynności jako dostawy towarów.

Stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej, które nie jest dostawą towarów.

W ocenie spółki przedmiotowy stan faktyczny można rozpatrywać w dwóch aspektach:

1. Świadczenia niezależnej usługi zdefiniowanej w ww. art. 8 ustawy o VAT,

2. Refaktury, czyli w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej nabywa i odsprzedaje usługę (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT)

Świadczenie niezależnej usługi.

W opinii wnioskodawcy otrzymanego wynagrodzenia, nie można zdefiniować, jako opłaty za świadczenie niezależnej usługi przez Spółkę na rzecz wynajmującego. Aby mówić w tym kontekście o czynności podlegającej opodatkowaniu VAT powinny istnieć relacje, w których istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne i jednocześnie wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. I FSK 689/13, "Podkreślić przy tym trzeba, że nie każde przesunięcie, czy rozliczenie określonych wartości ekonomicznych pomiędzy dwoma podmiotami może zostać uznane za odpłatne świadczenie usług, jeśli nie stanowi dostawy towarów. Na gruncie podatku VAT o usługach za wynagrodzeniem można mówić wtedy, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i odpłatnością za nie. Związek ów musi mieć charakter bezpośredni oraz na tyle wyraźny, aby można było stwierdzić, że zapłata (wynagrodzenie) następuje za to właśnie, konkretne świadczenie drugiej strony." W przedmiotowym stanie faktycznym mamy do czynienia z jednostronnym świadczeniem. Wynajmujący zwraca poniesione przez Spółkę Koszty Przeprowadzki. Zapłacona kwota nie podlega zwrotowi, a ponoszący wydatek nie otrzymuje w zamian żadnego świadczenia.

Stosunek prawny w ramach, którego następuje zapłata nie spełnia jeszcze jednej istotnej przesłanki umożliwiającej uznanie go za świadczenie usług. Nie istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie płatnika i tym samym odpłatność za otrzymane świadczenie nie pozostaje w bezpośrednim związku z jakąkolwiek czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem na gruncie rozpoznawanego stanu faktycznego należy stwierdzić, że nie sposób określić i sprecyzować na czym ma polegać świadczenie usługi przez wnioskodawcę w zamian za otrzymaną kwotę i tym samym nie można uznać, że mamy do czynienia ze świadczeniem usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Powyższe znajduje odzwierciedlenie m.in., w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dna 12 czerwca 2013 r., sygn. I FSK 1128/12;, w którym Sąd stwierdza "Minister Finansów (...) Nie wykazał przy tym, poza ogólnymi twierdzeniami, aby analizowany przepływ środków następował w wykonaniu jakiś usług świadczonych przez skarżącą na rzecz Lidera Konsorcjum i na odwrót. Tym samym, jak zasadnie przyjął Sąd I instancji w zaskarżonym wyroku błędnie, w oderwaniu od celu gospodarczego przedsięwzięcia, przyjął, że czynności te będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...". Podobnie stanowisko zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 listopada 2012 r. sygn. akt III SA/G11351/12.

Refaktura

Zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W przedmiotowym stanie faktycznym Spółka zamawia różnego rodzaju usługi we własnym imieniu i na własną rzecz. Jednocześnie Spółka jest bezpośrednim beneficjentem nabywanych usług. Żaden inny podmiot nie korzysta z nabytych usług.

Nie występuje zatem kluczowy element niezbędny do uznania, że doszło do nabycia i wyświadczenia usługi jakim jest występowanie przez podatnika we własnym imieniu, ale na rzecz nabywcy. Wynajmujący nie bierze jakiegokolwiek udziału w świadczeniu usług związanych z przeprowadzką, nie uczestniczy w zlecaniu tych usług, nie może występować z roszczeniami do wykonawców, a także nie bierze na siebie żadnych zobowiązań finansowych w stosunku do podmiotów wykonujących usługi

W związku z tym nie ma podstaw do uznania, że doszło do wystąpienia czynności opodatkowanej, o której mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Analogiczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r. sygn. I FSK 1571/13.

Dodatkowo Spółka pragnie podkreślić, że otrzymanego zwrotu wydatków nie można wiązać z odpłatnością za usługę najmu. Spółka nabędzie prawo do otrzymania zwrotu poniesionych wydatków w dniu rozpoczęcia najmu nowego biura, ewentualnie w momencie poniesienia kosztu związanego z przeprowadzką, w przypadku gdyby taki koszt wystąpił po tym dniu. Zatem jeszcze przed końcem pierwszego okresu rozliczenia czynszu wynajmujący będzie obowiązany do zapłaty ustalonej w umowie kwoty.

Otrzymana przez C. kwota nie podlega zwrotowi nawet, gdyby umowa uległa rozwiązaniu już w drugim dniu trwania umowy np. w związku ze stwierdzonymi wadami budynku uniemożliwiającymi korzystanie z wynajmowanych powierzchni, albo w przypadku, gdy wynajmujący nie zapewniłby odpowiednich standardów oferowanych budynków.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, należy uznać, że otrzymana od wynajmującego kwota z tytułu zwrotu wydatków nie spełnia definicji czynności, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. i na Spółce nie ciąży obowiązek zapłaty podatku VAT w związku z otrzymaną kwotą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 29a ust. 1 podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest firmą zajmującą się świadczeniem usług outsourcingowych, głównie w obszarze księgowości i finansów oraz IT, a także usług doradczych i związanych z wdrożeniami systemów informatycznych.

Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka prowadzi działalność wyłącznie w wynajmowanych biurach. Koszty wynajmu i utrzymania biur stanowią obok wynagrodzeń pracowników największe obciążenie prowadzonej działalności. Z tego względu Spółka prowadzi działania zmierzające do ograniczenia kosztów najmu powierzchni biurowej poprzez optymalizacje wykorzystania wynajmowanej powierzchni oraz poszukuje najlepszych ofert najmu.

Zgodnie z podpisaną umową Wnioskodawca będzie wynajmował określoną powierzchnię biurową płacąc wynajmującemu czynsz miesięczny według ustalonej stawki oraz ponosząc koszty związane z eksploatacją pomieszczeń biurowych.

Umowa najmu została zawarta na okres 5 lat. Dodatkowo, w przypadku gdyby doszło do wcześniejszego rozwiązania umowy z winy wynajmującego np. z powodu braku możliwości korzystania z pomieszczeń zgodnie z przeznaczeniem przewidzianym w umowie albo w przypadku wszczęcia wobec Wynajmującego postępowania likwidacyjnego, nawet już w pierwszym miesiącu obowiązywania umowy najmu, kwota otrzymana, jako rekompensata kosztów przeprowadzki nie podlega zwrotowi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwoty jaką Spółka otrzymała w związku ze zwrotem przez wynajmującego kosztów przeprowadzki.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest dopełnieniem art. 7 ust. 1 i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów. Zatem powołany artykuł pozwala na realizowanie zasady powszechności opodatkowania.

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Należy zauważyć, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku VAT wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Zgodnie z artykułem 25 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady, świadczeniem usług jest każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zobowiązaniowego, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania. Dyrektywa obejmuje definicją świadczenia usług również zobowiązanie do zaniechania działania bądź do tolerowania czynności lub sytuacji.

Należy jednak podkreślić, że nie każde zaniechanie działania lub tolerowanie czynności uważane jest za świadczenie usług. Dla stwierdzenia, czy dana czynność albo brak podejmowania czynności stanowi świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej, należy ocenić konkretną transakcję w kontekście całego systemu podatku VAT, a w szczególności jego głównych założeń i celów, które zostały wyrażone w art. 1 Dyrektywy VAT. W myśl tego artykułu, podatek od wartości dodanej jest z założenia podatkiem nałożonym na konsumpcję towarów i usług. Chociaż płatnikiem podatku są wszystkie osoby zaangażowane w kolejne stadia transakcji gospodarczych, faktyczny i ostateczny ciężar podatku spoczywa jedynie na ostatecznym konsumencie. W świetle wskazanych założeń opodatkowaniu podlegają tylko takie transakcje, w ramach których występuje możliwy do zidentyfikowania konsument towarów lub usług. W związku z tym zaniechanie działania lub tolerowanie czynności bądź sytuacji podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywane jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta usługi.

Z opisu sprawy wynika, że w 2015 r. Spółka zawarła umowę najmu biur w nowej lokalizacji w Katowicach. W ramach przeprowadzki do nowego budynku Spółka będzie zmuszona do poniesienia wielu wydatków związanych m.in. z fizyczną realokacją wyposażenia, przeniesieniem łączy telekomunikacyjnych, odnowieniem biur obecnie wynajmowanych przed ich zwrotem, usunięciem logo firmy z obecnego biurowca, utylizacją wyposażenia, które nie będzie mogło być używane w nowej lokalizacji np. z uwagi na jego zużycie. Zgodnie z podpisaną umową najmu Spółka będzie wynajmowała określoną powierzchnię biurową płacąc wynajmującemu czynsz miesięczny według ustalonej stawki oraz ponosząc koszty związane z eksploatacją pomieszczeń biurowych. Dodatkowo, zgodnie z umową najmu wynajmujący nowe biura wypłaci Spółce tytułem zwrotu poniesionych kosztów, równowartość wydatków dokonanych przez Spółkę w związku z przeprowadzką.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym wystąpi zatem odpłatne świadczenie usług, ponieważ w podpisanej umowie najmu, wynajmujący zaoferował Wnioskodawcy wynagrodzenie, w postaci zwrotu poniesionych nakładów na wykonanie w poprzednim wynajmowanym lokalu prac porządkowych, a także prac przygotowawczych w nowym lokaalu. Wynagrodzenie to stanowi zatem rodzaj premii i zachęty dla najemcy.

W tym przypadku wystąpi także zachowanie polegające na podpisaniu umowy najmu lokalu, które ma na celu zaspokojenie interesów wynajmującego, w związku z tym podjęte działania wypełnią definicję usługi, zgodnie z którą świadczeniem usług jest każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Takim zachowaniem może być zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się także jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. W związku z tym, działania podjęte przez najemcę wypełnią definicję świadczenia usług zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy. W rozpatrywanym przypadku dojdzie bowiem do stworzenia realnej, określonej korzyści ekonomicznej, poprzez oferowanie zwrotu poniesionych kosztów za przeprowadzenie prac związanych z przeprowadzką. Warunek taki jest zapisem w podpisanej umowie najmu.

W analizowanej sprawie beneficjentem usługi świadczonej przez Wnioskodawcę jest wynajmujący, który w związku ze zwrotem określonej kwoty powstrzymał Wnioskodawcę od dalszego poszukiwania innych nieruchomości. Wnioskodawca nabędzie prawo do zwrotu poniesionych wydatków w dniu rozpoczęcia najmu nowego biura.

W kwestii odpłatności za ww. świadczenie to ustawa o VAT nie definiuje co należy rozumieć przez czynność odpłatną. Jednak dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność, co wynika z ww. przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Analiza prowadzi zatem do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą. Można w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

W wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując dokładniej ten problem Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem).

Pojęcie "odpłatności" pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin "zapłata" stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu - jak wskazał Trybunał - świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Z uwagi na wskazane regulacje należy stwierdzić, że czynność uznaje się za odpłatną gdy są spełnione następujące warunki:

Jak wskazał Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszty najmu nieruchomości stanowią największe obciążenie prowadzonej działalności. Spółka prowadzi działania zmierzające do ograniczenia kosztów. Wnioskodawca wyszukuje najlepszych ofert najmu. W podpisanej w 2015 r. przez Spółkę umowie jest zapis mówiący, że wynajmujący wypłaci Spółce tytułem zwrotu poniesionych kosztów, równowartość wydatków dokonanych przez Spółkę w związku z przeprowadzką. Dzięki temu wynajmujący nie musi dalej szukać odpowiedniej powierzchni do wynajęcia, nie ponosi dodatkowych kosztów związanych z szukaniem, a więc występuje w tej sytuacji konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Wnioskodawca (najemca) podpisując umowę najmu z wynajmującym, a nie z innym podmiotem świadczy na rzecz wynajmującego czynność, którą można zaklasyfikować jako usługę. Kwota zapisana w umowie zobowiązuje Wnioskodawcę do zaniechania dalszych poszukiwań ofert najmu. Po przeprowadzeniu prac związanych z przeprowadzką nieruchomość będzie przedmiotem umowy najmu z wynajmującym, który poprzez wypłatę określonej kwoty umożliwił Wnioskodawcy wykonanie niezbędnych prac w opuszczanym lokalu oraz nowym lokalu, a także zagwarantował sobie stałe źródło dochodu z wynajmu wybranej nieruchomości. Tak więc otrzymana przez Wnioskodawcę kwota będzie związana z określonym jego zachowaniem, a zatem z odpłatnym świadczeniem usług.

Należy zauważyć, że brak wzajemnego świadczenia pomiędzy kontrahentami (Wnioskodawcą a wynajmującym) mógłby się wiązać dla obu stron transakcji przykładowo z koniecznością ponoszenia dodatkowych kosztów związanych z szukaniem kontrahenta do wynajmu przez wynajmującego niniejszej nieruchomości oraz z szukaniem powierzchni przez Wnioskodawcę. Zatem występuje konieczny element wzajemności, wystarczający do uznania, że płatność jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W związku z tym w analizowanej sprawie zostały spełnione wszystkie przesłanki warunkujące uznanie ww. czynności za odpłatną usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, tj.:

* istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługę, tj. najemcy, gdyż za swoje zachowanie (wyświadczenie usługi) otrzymuje on wynagrodzenie,

* odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana podatkiem VAT, tj. z usługą najmu pomieszczeń.

* wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za świadczenie usługi, jaką jest zobowiązanie się Wnioskodawcy (najemcy) do najmu nieruchomości,

* istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia. W analizowanym przypadku Wnioskodawca (najemca) ma prawo żądać wypłat określonych kwot (w transzach). Zatem kwota świadczenia jest jasno i precyzyjnie przez strony określona,

* wynajmującego łączą więzy prawne z Wnioskodawcą (najemcą), w ramach którego następuje świadczenie wzajemne - Wynajmujący zawiera umowę najmu nieruchomości z Wnioskodawcą (najemcą).

W związku z analizą przedstawionego zdarzenia przyszłego twierdzenie Wnioskodawcy, że otrzymana kwota nie podlega opodatkowaniu należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.