IPPP1/4512-884/15-2/KR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 24 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wzajemnego potrącenia wierzytelności za formę uregulowania należności oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 24 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wzajemnego potrącenia wierzytelności za formę uregulowania należności oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego na podstawie art. 89b ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej również: "Nabywca"), jest spółką kapitałową, polskim rezydentem podatkowym. Nabywca rozważa kupno od potencjalnego kontrahenta (dalej: "Zbywający") wybranych składników majątkowych (dalej: "Aktywa") wykorzystywanych przez Zbywającego w ramach działalności gospodarczej. Nabywane Aktywa nie będą stanowiły przedsiębiorstwa Zbywającego, ani jego zorganizowanej części. W skład nabywanych aktywów będą wchodziły nieruchomości, w tym lokal o przeznaczeniu handlowo-usługowym (dalej: "Centrum Handlowe").

Zbywający jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski oraz podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT), który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Zbywający oraz Nabywca są czynnymi podatnikami VAT, zarejestrowanymi w Polsce.

Powierzchnie komercyjne Centrum Handlowego stanowiącego obecnie samodzielny Lokal zostały oddane do użytkowania w roku 2007 i od tego czasu do chwili obecnej wykorzystywane są przez Zbywającego do wykonywania czynności opodatkowanych, w szczególności do świadczenia usług w zakresie wynajmowania powierzchni komercyjnych. Zbywający nie ponosił wydatków na ulepszenie Centrum Handlowego (zarówno przed wyodrębnieniem Centrum Handlowego jako samodzielnego Lokalu stanowiącego przedmiot odrębnej własności jak i po tej czynności) w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej lokalu Centrum Handlowe.

Z uwagi na przeznaczenie i faktyczne wykorzystywanie powierzchni Centrum Handlowego na cele najmu Zbywającemu przysługiwało w stosunku do wydatków związanych z wybudowaniem oraz korzystaniem z Centrum Handlowego prawo do odliczenia podatku naliczonego. W efekcie, według wiedzy Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości Centrum Handlowe nie będzie dokonywana przez Zbywającego w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, pomiędzy pierwszym zasiedleniem Budynku, a planowaną sprzedażą Aktywów (w tym Centrum Handlowego) upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku ze zbyciem Centrum Handlowego, Zbywający oraz Nabywca złożą przed dniem dokonania dostawy właściwemu dla Nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o wybraniu opodatkowania dostawy Centrum Handlowego, spełniające warunki określone w art. 43 ust. 11 ustawy VAT. Jednocześnie, Nabywca będzie wykorzystywał Centrum Handlowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Nabywca zamierza wykorzystywać zakupione Aktywa do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, tj. w szczególności wynajmu powierzchni handlowych i komercyjnych. W konsekwencji, Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia Aktywów.

W celu sfinansowania ceny zakupu Aktywów rozważane są dwa scenariusze. Zgodnie z pierwszym Zbywający udzieli Nabywcy pożyczki (dalej: "Pożyczka") w wysokości nie niższej niż cena zakupu Aktywów. Na podstawie zawartej umowy Pożyczki, Zbywający zobowiązany będzie do przelania na rachunek Nabywcy kwoty Pożyczki. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie wierzytelność wobec Zbywającego o wydanie przedmiotu pożyczki tj. środków pieniężnych. Zbywającemu natomiast przysługiwać będzie wierzytelność wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny Nieruchomości.

Według drugiego z rozważanych scenariuszy Zbywający, jako jedyny wspólnik Wnioskodawcy w drodze uchwały dokona podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy w zamian za wkład pieniężny. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy obejmie Zbywający, zobowiązując się jednocześnie do zapłaty ceny emisyjnej za nowo wyemitowane udziały. W przypadku gdy cena emisyjna zostanie określona w kwocie wyższej niż wartość nominalna udziałów nadwyżka ceny emisyjnej nad wartością nominalną udziałów zostanie ujęta w kapitale zapasowym Wnioskodawcy. W rezultacie, Wnioskodawcy będzie przysługiwać wierzytelność wobec Zbywającego o zapłatę ceny emisyjnej udziałów. Zbywającemu natomiast przysługiwać będzie wierzytelność wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny zakupu za Nieruchomość.

Zarówno w pierwszym, jak i w drugim scenariuszu wierzytelności będą miały charakter pieniężny, będą wymagalne, nieprzedawnione oraz będą mogły być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Strony ww. transakcji rozważają potrącenie wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności Wnioskodawcy o wydanie przedmiotu Pożyczki lub zapłatę ceny objętych Obligacji oraz wierzytelności Zbywającego o zapłatę ceny Nieruchomości. W konsekwencji planowanego potrącenia dojdzie do wzajemnego uregulowania należności stron.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zapłata ceny nabycia Aktywów w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych (tekst jedn.: wierzytelności wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny za Aktywa z wierzytelnością wobec Zbywającego: (i) o wydanie kwoty Pożyczki albo (ii) o zapłatę ceny emisyjnej udziałów) stanowi uregulowanie ceny nabycia tych Aktywów na gruncie ustawy o VAT i w świetle art. 89b ustawy o VAT Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie Aktywów.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłata ceny nabycia Aktywów w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych (tekst jedn.: wierzytelności wobec Spółki o zapłatę ceny za Aktywa z wierzytelnością wobec Zbywającego: (i) o wydanie kwoty Pożyczki albo (ii) o zapłatę ceny emisyjnej udziałów) stanowi uregulowanie ceny nabycia tych Aktywów na gruncie ustawy o VAT i w świetle art. 89b ustawy o VAT Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku VAT z faktury dokumentującej nabycie Aktywów.

1. Zgodnie z art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Powyższy przepis stanowi część instytucji tzw. "ulgi na złe długi". Zgodnie z jego brzmieniem, warunkiem definitywnego odliczenia podatku VAT jest uregulowanie należności obejmującej naliczony podatek VAT.

2. Należy podkreślić, że art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT nie wymaga, aby uregulowanie należności nastąpiło w określonej formie - przeciwnie, forma uregulowania należności wynikającej z faktury może być dowolna. W szczególności, termin "uregulowanie" należy uznać za pojęcie szersze, niż termin "zapłata".

3. Zgodnie z art. 498 § 2 kodeksu cywilnego, wskutek wzajemnego potrącenia wierzytelności umarzają się do wysokości wierzytelności niższej. W konsekwencji, zgodnie z Kodeksem cywilnym potrącenie stanowi prawnie dopuszczalną metodę uregulowania należności, równorzędną w stosunku do tradycyjnej płatności.

W związku z powyższym uzasadnione jest stanowisko, że w przypadku potrącenia wzajemnych wierzytelności pieniężnych (tekst jedn.: wierzytelności wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny za Aktywa z wierzytelnością wobec Zbywającego: (i) o wydanie kwoty Pożyczki albo (ii) o zapłatę ceny emisyjnej udziałów) będzie miało miejsce uregulowanie należności, o którym mowa w art. 89b ust. 1 Ustawy o VAT. W rezultacie, przepis ten nie znajdzie zastosowania w omawianym zdarzeniu przyszłym i Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku naliczonego VAT wynikającej nabycia Aktywów.

4. Prawidłowość zaprezentowanego wyżej stanowiska nie budzi wątpliwości organów podatkowych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 21 stycznia 2015 r. (nr IPPP1/443-1264/14-2/JL) stwierdził, że "pojęcie "uregulowania" jest pojęciem szerokim (szerszym od pojęcia "zapłaty należności"). Poprzez użycie tego pojęcia dopuszcza się różne sposoby uregulowania należności dokonywane pomiędzy kontrahentami. Tym samym przepisy powołanej ustawy nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy uregulowania należności wynikających z dokonanych transakcji. Kontrahenci sami decydują, w jaki sposób uregulują swoje zobowiązania. Kwoty objętej potrąceniem nie można zatem uznać za kwotę nieuregulowaną w rozumieniu art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym uregulowanie kwoty wynikającej z faktury wystawionej przez Wykonawców w drodze potrącenia (...) stanowi uregulowanie należności w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, a Spółka nie ma obowiązku skorygowania odliczonego podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy, o ile potrącenie to jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa cywilnego."

Mając na uwadze powyższe okoliczności, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego wyżej stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

W myśl art. 89a ust. 1a ww. ustawy, nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Na podstawie art. 89a ust. 2 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

Stosownie do treści art. 89a ust. 3 ww. ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (89a ust. 4 ustawy).

Z kolei w myśl art. 89b ust. 1 ustawy, w przypadku nieuregulowania należności wynikającej z faktury dokumentującej dostawę towarów lub świadczenie usług na terytorium kraju w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest obowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Zgodnie natomiast z art. 89b ust. 1a ustawy, przepisu ust. 1 nie stosuje się, jeżeli dłużnik uregulował należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności tej należności.

Jak wynika z art. 89b ust. 1b obowiązującego od 1 lipca 2015 r. przepisu ustępu 1 nie stosuje się również w przypadku, gdy dłużnik w ostatnim dniu miesiąca, w którym upływa 150 dzień od dnia upływu terminu płatności, jest w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji.

W myśl art. 89b ust. 2 ustawy, w przypadku częściowego uregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, korekta dotyczy podatku naliczonego przypadającego na nieuregulowaną część należności. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 89b ust. 4 ustawy, w przypadku uregulowania należności po dokonaniu korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik ma prawo do zwiększenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym należność uregulowano, o kwotę podatku, o której mowa w ust. 1. W przypadku częściowego uregulowania należności podatek naliczony może zostać zwiększony w odniesieniu do tej części.

Z powołanych przepisów wynika, że w przypadku nieuregulowania należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze, dłużnik jest zobowiązany do korekty odliczonej kwoty podatku wynikającej z tej faktury, w rozliczeniu za okres, w którym upłynął 150 dzień od dnia upływu terminu płatności określonego w umowie lub na fakturze. Przepis art. 89b ustawy nakłada na dłużnika, w sytuacji upływu 150 dni od dnia upływu terminu zapłaty za fakturę, obowiązek korekty podatku naliczonego. Należy wskazać, że obowiązek korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzysta lub skorzystał z ulgi na złe długi, czy też nie.

Należy podkreślić, że powyższe przepisy mają na celu uregulowanie sytuacji, do których dochodzi często w obrocie gospodarczym, a mianowicie, gdy kontrahent pomimo wcześniejszego zobowiązania nie uiszcza zapłaty za dostarczony towar czy też wykonaną usługę. Jest to sytuacja wyjątkowo niekorzystna dla sprzedawcy, ponieważ nie tylko traci on pieniądze, ale również jest zobowiązany do zapłaty podatku należnego, jaki powstał z tytułu przeprowadzonej transakcji. Jednocześnie nabywca towaru lub usługi ma możliwość odliczenia podatku naliczonego. Nie ma znaczenia dla celów poboru VAT kwestia, czy podatnik otrzymał zapłatę za dostarczony nabywcy towar lub wykonaną na jego rzecz usługę. Takie nieuregulowane wierzytelności określa się mianem "złych długów".

Zawarte w ustawie regulacje prawne pozwalają na zminimalizowanie negatywnych skutków jakie powstają dla sprzedawcy, w sytuacji gdy nierzetelny nabywca nie zapłaci za towar lub wykonaną usługę. Mowa tu o instytucji noszącej nazwę "ulga za złe długi".

Zgodnie z przywołanymi przepisami, dłużnik ma obowiązek skorygowania całości (lub części) uprzednio odliczonego podatku naliczonego wynikającego z faktury, jeżeli nie ureguluje całości (lub części) należności w terminie 150 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze. Obowiązek dokonania korekty ciąży na dłużniku niezależnie od faktu, czy jego wierzyciel skorzystał z korekty podatku należnego. Dłużnik nie jest zobowiązany do skorygowania podatku naliczonego wówczas, gdy ureguluje należność najpóźniej w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego, w którym upłynął 150. dzień od dnia upływu terminu płatności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową, polskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca rozważa kupno od potencjalnego kontrahenta wybranych składników majątkowych (dalej: "Aktywa") wykorzystywanych przez Zbywającego w ramach działalności gospodarczej. Nabywane Aktywa nie będą stanowiły przedsiębiorstwa Zbywającego, ani jego zorganizowanej części. W skład nabywanych aktywów będą wchodziły nieruchomości, w tym lokal o przeznaczeniu handlowo-usługowym (dalej: "Centrum Handlowe").

Zbywający jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Polski oraz podatnikiem podatku od towarów i usług, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości. Zbywający oraz Nabywca są czynnymi podatnikami VAT, zarejestrowanymi w Polsce.

Powierzchnie komercyjne Centrum Handlowego stanowiącego obecnie samodzielny Lokal, zostały oddane do użytkowania w roku 2007 i od tego czasu do chwili obecnej wykorzystywane są przez Zbywającego do wykonywania czynności opodatkowanych, w szczególności do świadczenia usług w zakresie wynajmowania powierzchni komercyjnych. Zbywający nie ponosił wydatków na ulepszenie Centrum Handlowego (zarówno przed wyodrębnieniem Centrum Handlowego jako samodzielnego Lokalu stanowiącego przedmiot odrębnej własności jak i po tej czynności) w kwocie przekraczającej 30% wartości początkowej lokalu Centrum Handlowe.

Z uwagi na przeznaczenie i faktyczne wykorzystywanie powierzchni Centrum Handlowego na cele najmu Zbywającemu przysługiwało w stosunku do wydatków związanych z wybudowaniem oraz korzystaniem z Centrum Handlowego prawo do odliczenia podatku naliczonego. W efekcie, według wiedzy Wnioskodawcy, dostawa nieruchomości Centrum Handlowe nie będzie dokonywana przez Zbywającego w ramach pierwszego zasiedlenia.

Jednocześnie, pomiędzy pierwszym zasiedleniem Budynku, a planowaną sprzedażą Aktywów (w tym Centrum Handlowego) upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku ze zbyciem Centrum Handlowego, Zbywający oraz Nabywca złożą przed dniem dokonania dostawy właściwemu dla Nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie o wybraniu opodatkowania dostawy Centrum Handlowego, spełniające warunki określone w art. 43 ust. 11 ustawy. Jednocześnie, Nabywca będzie wykorzystywał Centrum Handlowe do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Nabywca zamierza wykorzystywać zakupione Aktywa do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT, tj. w szczególności wynajmu powierzchni handlowych i komercyjnych. W konsekwencji, Nabywca będzie uprawniony do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu nabycia Aktywów.

W celu sfinansowania ceny zakupu Aktywów rozważane są dwa scenariusze. Zgodnie z pierwszym Zbywający udzieli Nabywcy pożyczki (dalej: "Pożyczka") w wysokości nie niższej niż cena zakupu Aktywów. Na podstawie zawartej umowy Pożyczki, Zbywający zobowiązany będzie do przelania na rachunek Nabywcy kwoty Pożyczki. W konsekwencji Wnioskodawcy przysługiwać będzie wierzytelność wobec Zbywającego o wydanie przedmiotu pożyczki tj. środków pieniężnych. Zbywającemu natomiast przysługiwać będzie wierzytelność wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny Nieruchomości.

Według drugiego z rozważanych scenariuszy Zbywający, jako jedyny wspólnik Wnioskodawcy w drodze uchwały dokona podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy w zamian za wkład pieniężny. Udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Wnioskodawcy obejmie Zbywający, zobowiązując się jednocześnie do zapłaty ceny emisyjnej za nowo wyemitowane udziały. W przypadku gdy cena emisyjna zostanie określona w kwocie wyższej niż wartość nominalna udziałów nadwyżka ceny emisyjnej nad wartością nominalną udziałów zostanie ujęta w kapitale zapasowym Wnioskodawcy. W rezultacie, Wnioskodawcy będzie przysługiwać wierzytelność wobec Zbywającego o zapłatę ceny emisyjnej udziałów. Zbywającemu natomiast przysługiwać będzie wierzytelność wobec Wnioskodawcy o zapłatę ceny zakupu za Nieruchomość.

Zarówno w pierwszym, jak i w drugim scenariuszu wierzytelności będą miały charakter pieniężny, będą wymagalne, nieprzedawnione oraz będą mogły być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Strony ww. transakcji rozważają potrącenie wzajemnych wierzytelności, tj. wierzytelności Wnioskodawcy o wydanie przedmiotu Pożyczki lub zapłatę ceny objętych udziałów oraz wierzytelności Zbywającego o zapłatę ceny Nieruchomości. W konsekwencji planowanego potrącenia dojdzie do wzajemnego uregulowania należności stron.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca zastanawia się, czy potrącenie wzajemnych wierzytelności pomiędzy Wnioskodawcą a Zbywającym będzie stanowiło uregulowanie ceny nabycia tych Aktywów i w związku z tym, czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania, po upływie 150 dni od daty terminu płatności faktury, korekty odliczonej kwoty podatku z faktur dokumentujących nabycie ww. Aktywów.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że zgodnie art. 498 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.), gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wierzytelności niższej.

Z kolei, w myśl art. 499 ww. ustawy, potrącenia dokonywa się przez oświadczenie złożone drugiej stronie. Oświadczenie ma moc wsteczną od chwili, kiedy potrącenie stało się możliwe.

Z powołanych przepisów wynika, że wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie wierzytelności, czyli kompensację należności, następuje wtedy, gdy dwa podmioty są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, a obie wierzytelności są wymagalne.

Oznacza to, że potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensata wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Należy wskazać, że termin "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca w powołanych przepisach jest pojęciem szerokim, obejmującym wszelkie typy rozliczeń, takich jak: gotówka, czek gotówkowy, dowód wpłaty na rachunek bankowy, polecenie przelewu, polecenie zapłaty, czek rozrachunkowy, akredytywa, weksel własny, weksel trasowany, okresowe rozliczenia saldami, rozliczenia planowe, karta płatnicza, potrącenie (kompensata). Przez termin "uregulowanie", o którym mowa w powołanych wyżej przepisach należy więc rozumieć każdą dopuszczalną prawnie formę efektywnego spełnienia świadczenia skutkującym wygaśnięciem zobowiązania.

Na powyższe rozumienie terminu "uregulowanie" wskazuje jego literalne brzmienie. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, "uregulować" znaczy m.in. "uiścić jakąś należność". Z kolei, "uiścić - uiszczać" oznacza "uregulować należność za coś". Natomiast "uiszczać się" zgodnie z powyższym słownikiem, oznacza "wywiązać się z jakiegoś zobowiązania finansowego". W konsekwencji, należy uznać, że "uregulować", zgodnie z literalnym brzmieniem, oznacza spełnienie świadczenia skutkującego wywiązaniem się ze zobowiązania finansowego, a w konsekwencji - wygaśnięciem zobowiązania.

Tym samym, również wykładnia systemowa wewnętrzna wskazuje, że pojęcie "uregulowanie", którym posługuje się ustawodawca, w szczególności w art. 89b ustawy o podatku od towarów i usług, powinno być interpretowane szeroko, w konsekwencji powinno obejmować każdą prawnie dopuszczalną formę wykonania zobowiązania przez podatnika, w tym również kompensata w drodze uznania wzajemnych wierzytelności.

Wobec tego, w przypadku potrącenia wzajemnych wierzytelności będzie miało miejsce uregulowanie należności, o którym mowa w art. 89b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji należy stwierdzić, że uregulowanie przez Wnioskodawcę należności wynikającej z faktury wystawionej przez Zbywającego w drodze potrącenia wzajemnych wierzytelności nie spowoduje wystąpienia obowiązku skorygowania przez Wnioskodawcę podatku naliczonego na podstawie przepisów art. 89b ustawy, o ile wystąpi wzajemne potrącenie.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.