IPPP1/4512-883/15-2/KR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/4512-883/15-2/KR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* uznania przeprowadzonych transakcji między Wnioskodawcą a Jego klientami za odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę w celu realizowania dostaw towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania przeprowadzonych transakcji między Wnioskodawcą a Jego klientami za odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę w celu realizowania dostaw towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym prowadzącym działalność w branży usług leasingowych, oferującm swoim klientom (dalej: Klienci) usługi finansowe obejmujące leasing samochodów osobowych i ciężarowych. Podstawowa działalność Spółki sprowadza się do nabycia i oddania leasingowanego pojazdu Klientom do korzystania na podstawie umów leasingu.

Jednocześnie, Klienci dostają do dyspozycji karty paliwowe (dalej: Karty paliwowe), zamawiane i wydawane na Spółkę przez jej partnerów handlowych, t (dalej: Dostawcy kart paliwowych lub Dostawcy). Karty paliwowe umożliwiają klientom Wnioskodawcy bezgotówkowy zakup paliwa oraz korzystanie z myjni i zakup akcesoriów samochodowych na terenie Polski, na stacjach benzynowych Dostawców kart paliwowych.

Dokonane za pośrednictwem Kart paliwowych zakupy dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Dostawców kart paliwowych na Wnioskodawcę. Następnie Wnioskodawca wystawia Klientom faktury zbiorcze za następujące po sobie okresy rozliczeniowe (ze szczegółowymi załącznikami, zawierającymi zestawienie zakupów z danego okresu). Faktury są wystawiane przez Spółkę dwa razy w miesiącu. Usługa leasingu połączona z udostępnieniem Kart paliwowych jest skierowana tylko do Klientów prowadzących działalność gospodarczą posiadających flotę samochodów służbowych.

Wnioskodawca posiada licencję na obrót paliwami ciekłymi.

Sprzedaż za pomocą Kart paliwowych odbywa się bezgotówkowo. W konsekwencji nabycia paliwa oraz pozostałych produktów, Klienci zobowiązani są zapłacić cenę wskazaną na zbiorczej fakturze, wystawianej przez Wnioskodawcę, w terminie 14 dni od jej otrzymania (w przypadku opóźnienia z zapłatą naliczone są odsetki i inne opłaty przewidziane w umowie). Klient nie uiszcza natomiast żadnych płatności na stacji paliw za nabycie towarów i usług przy użyciu Kart paliwowych.

Spółka ustala wysokość cen zarówno między Klientami a Spółką jak również między Dostawcami a Spółką. Klienci nabywają paliwo oraz pozostałe produkty w cenach ustalanych indywidualnie pomiędzy nimi a Wnioskodawcą. Natomiast z Dostawcami kart paliwowych Spółka w drodze negocjacji ustala rabaty i premie na jej rzecz, uzależnione od wolumenu zakupów. Ceny, po których Klienci dokonują zakupów, mogą różnić się (i zasadniczo różnią się) od cen, które Spółka płaci Dostawcom. Przykładowo ceny dla Klientów nie są uzależnione od rabatów, które przysługują Wnioskodawcy w relacji handlowej z Dostawcami. W praktyce może mieć miejsce sytuacja, w której analogiczne rabaty są następnie udzielanie Klientom przez Wnioskodawcę, przy czym nie jest to regułą i pozostaje w wolnej gestii Spółki.

Ustalenie ceny paliwa oraz pozostałych produktów i usług jest dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami. Na kształtowanie cen i rabatów na rzecz Klientów nie mają wpływu Dostawcy Kart paliwowych oraz podmioty prowadzące stacje paliw. W konsekwencji, cena, jaką zobowiązany będzie zapłacić Klient, może różnić się od cen paliwa i innych produktów obowiązujących w danym momencie na stacji paliw, jak również od ceny, którą Spółka jest zobowiązana zapłacić Dostawcom kart paliwowych.

Karty paliwowe przeznaczone są wyłącznie do bezgotówkowego zakupu paliwa, korzystania z myjni i zakupu akcesoriów samochodowych. Ponadto, zgodnie z ustaleniami z Klientami, Spółka może założyć na daną kartę limit zarówno ilościowy, jak i produktowy (ograniczający rodzaj produktów dostępnych do zakupu za pomocą Kart). Spółka może również ustalać oferty i pakiety towarów, które mogą stanowić przedmiot sprzedaży z użyciem Karty. Ponadto, Spółka ogranicza miejsce dokonywania sprzedaży, poprzez wskazanie w umowie, że bezgotówkowe zakupy przy użyciu Kart paliwowych mogą być dokonywane na terenie Polski. Lista stacji, na których Klient może korzystać z Kart paliwowych jest dostępna w instrukcji otrzymanej wraz z Kartą lub na stronie internetowej Dostawców.

Zgodnie z umową z Klientem, Spółka w pewnych (wskazanych w umowie) okolicznościach ma prawo do odmowy dokonania sprzedaży przy użyciu Kart paliwowych. Prawo to wiąże się z techniczną możliwością zablokowania danej Karty paliwowej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Dostawców kart paliwowych za prawidłowe bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu Kartami paliwowymi. W szczególności, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez osoby nieuprawnione w wyniku naruszenia (przez Wnioskodawcę lub użytkowników Kart Paliwowych) obowiązków ochrony Kart. Innymi słowy Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkody Dostawców poniesione w ramach nieuczciwego lub sprzecznego z ustaleniami posługiwania się Kartami.

W przypadku roszczenia o pokrycie szkody wynikającej z wady dostarczonego towaru, w celu uzyskania roszczenia Wnioskodawca zwraca się do Dostawcy kart paliwowych. Natomiast w umowach z Klientami kwestia reklamacji nie jest wprost uregulowana. Umowy te w zakresie nieuregulowanym odsyłają do postanowień kodeksu cywilnego, co oznacza, że za wady towarów odpowiedzialny jest dostawca tych towarów. W konsekwencji w odniesieniu do Klientów za wady towarów odpowiada Wnioskodawca na zasadach ogólnych wynikających z kodeksu cywilnego.

W celu umożliwienia Klientom bezgotówkowego nabywania towarów (w tym paliwa) i usług na stacjach paliw należących do sieci Dostawców kart paliwowych, Spółka zawiera z tymi Dostawcami umowy regulujące współpracę w ramach takich transakcji. Dostawcy kart paliwowych posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

Podsumowując, sprzedaż za pomocą kart paliwowych odbywa się w następujący sposób:

a. Wnioskodawca w momencie dokonania transakcji z użyciem karty paliwowej nabywa paliwo lub inne towary i usługi (ściśle określone w ofercie Wnioskodawcy) od Dostawcy kart paliwowych. Następnie dokonuje sprzedaży tych produktów na rzecz Klienta.

b. Nabycie paliwa oraz innych produktów lub usług przez Spółkę dokumentowana jest fakturami wystawianymi przez Dostawców kart paliwowych. Natomiast sprzedaż dokonywana na rzecz Klientów za pomocą kart paliwowych dokumentowana jest zbiorczo fakturami wystawianymi przez Spółkę na Klientów w następujących po sobie okresach rozliczeniowych.

c. Na ustalenie kluczowych warunków sprzedaży do Klienta (takich jak cena, udzielenie rabatu, rodzaj sprzedawanych produktów, możliwość odmowy sprzedaży, sposób rozliczeń) nie mają wpływu Dostawcy kart paliwowych oraz operatorzy danych stacji paliwowych. Rolą operatora stacji paliwowej jest jedynie weryfikacja ważności i możliwości użycia karty paliwowej (co sprowadza się do czynności technicznych, dokonywanych na stacji w momencie przeniesienia posiadania towaru/wykonania usługi).

d. Spółka nie korzysta z nabywanych w powyższy sposób towarów lub usług do celów innych niż dokonywanie dalszych dostaw i świadczenia usług na rzecz Klientów. W szczególności, nabywane paliwo oraz produkty i usługi związane z eksploatacją samochodów nie są wykorzystywane przez pracowników Spółki do celów wewnętrznych Wnioskodawcy związanych z działalnością gospodarczą, jak również nie są wykorzystywane do celów prywatnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy dostawy realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT wg właściwych stawek podatku, które powinno być udokumentowane fakturą VAT.

2. Czy w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę w celu realizowania dostaw towarów i usług na rzecz Klientów Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego w związku z tymi zakupami.

Zdaniem Wnioskodawcy:

* świadczenia realizowane przez Spółkę na rzecz Klientów stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług, które jest opodatkowane VAT według właściwych stawek podatku VAT. Świadczenia te powinny być udokumentowane fakturą VAT.

* Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę w celu realizowania dostaw towarów i usług na rzecz Klientów w ramach systemu kart paliwowych.

UZASADNIENIE stanowiska wnioskodawcy w zakresie pytania 1:

Katalog czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług określony został w przepisie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe, w celu odpowiedzi na pierwsze pytanie Spółki istotne jest, czy przedstawionym przez Wnioskodawcę modelu sprzedaż towarów (w tym paliw) i usług w ramach systemu Kart paliwowych stanowi czynność opodatkowaną, tj. czy sprzedaż w tym systemie stanowi odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług.

Odpłatne świadczenie usług przez Spółkę

Świadczeniem usług, na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy o VAT w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis art. 8 ust. 2a ustawy o VAT dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę, tj. wykonywał czynność opodatkowaną.

Z powyżej cytowanych przepisów wynika, że podmiot świadczący (odsprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

W konsekwencji, należy uznać, że Spółka sprzedając usługi w ramach opisanego modelu (tekst jedn.: usługę myjni) - z zastosowaniem Kart paliwowych - świadczy na rzecz Klientów usługi opodatkowane VAT (co do zasady 23%), które powinny być udokumentowane fakturą VAT.

Odpłatna dostawa towarów przez Spółkę

Przez dostawę towarów, w oparciu o przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą.

Ponadto stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Powyżej wskazany przepis definiuje tzw. transakcje (dostawy) łańcuchowe. Warunkiem niezbędnym do ich zaistnienia jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

W niniejszym przypadku dostawa towarów (w tym paliwa) i świadczenie usług przez Spółkę odbywać się może na stacjach należących do sieci Dostawców kart paliwowych, z którymi Spółka zawarła stosowne umowy. Dostawa paliwa/innych towarów objętych ofertą Spółki w ramach Kart paliwowych odbywa się w następujący sposób: w momencie, gdy Klient zobowiązuje się do nabycia paliwa/innego towaru od Wnioskodawcy, Spółka nabywa paliwo/inny towar od Dostawcy kart paliwowych, a następnie sprzedaje je Klientowi. Klient wchodzi w posiadanie nabytego towaru na stacji paliw danej sieci.

Zdaniem Spółki, Wnioskodawca sprzedając Klientom towary w ramach systemu Kart paliwowych dokonuje odpłatnej dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu VAT (co do zasady 23%). W opinii Spółki transakcje nabycia i sprzedaż paliwa lub innych towarów przez Spółkę powinny być traktowane jako tzw. transakcje łańcuchowe, czyli sprzedaż towarów nabytych kolejnemu nabywcy.

W tym kontekście istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w transakcji łańcuchowej następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że takie przeniesienie miało miejsce) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

W rozumieniu Spółki, w przypadku, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania kluczowych warunków transakcji, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W związku z tym, w celu stwierdzenia czy Spółka realizuje dostawy (w rozumieniu ustawy o VAT) na rzecz Klientów, istotne znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy dostawcą towaru (Spółką) i podmiotami, które nabywają te towary w systemie Kart paliwowych (Klienci), w szczególności w zakresie wpływu na istotne elementy kształtujące obrót towarem. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 marca 2015 r. (sygn. IBPP2/443-1248/14/KO).

Na podstawie ustaleń pomiędzy Spółką i Klientami, Wnioskodawca powyżej wykazuje, że w ramach transakcji Spółka posiada wpływ na istotne elementy kształtujące obrót towarem i w konsekwencji, że należy uznać, że rozporządza ona tymi towarami jak właściciel. Tym samym - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - Spółka jest czynną stroną transakcji, w ramach której dokonuje odpłatnej dostawy towarów na rzecz Klientów.

Ponadto, w zakresie sprzedaży paliwa, dla ustalenia, że Wnioskodawca nabywa paliwo, a następnie dokonuje jego dostawy na rzecz Klienta, istotny jest fakt, że Spółka posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi, na co zwrócił uwagę Minister Finansów w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy dnia 28 stycznia 2015 r. (sygn. ITPP2/443-1425/14/KT) w sprawie dotyczącej Kart paliwowych wydawanych przez leasingodawcę.

Stosunek prawny pomiędzy Spółką a Klientem i warunki sprzedaży

Zgodnie z opisem stanu faktycznego umowy jakie Wnioskodawca zawiera z Klientami uprawniają Klientów do zakupu paliwa, akcesoriów samochodowych i usług myjni przy użyciu Kart paliwowych na stacjach należących do sieci stacji Dostawcy kart paliwowych (przy czym w każdym przypadku nabycie dokonywane jest od Spółki i na warunkach uzgodnionych ze Spółką).

Klienci są uprawnieni do nabywania z kart paliwowych ściśle określonych produktów spośród oferowanych na stacjach paliw, takich jak paliwa, usługi myjni i akcesoria samochodowe. Ponadto, Spółka może skonstruować ofertę ograniczającą rodzaje produktów dostępnych do nabycia za pomocą Kart paliwowych. Karty nie mogą być zatem używane do zakupu dowolnych towarów i usług. Oznacza to, że Spółka sama konstruuje swoją ofertę produktową dla Klientów: definiuje zakres zakupów, jakich może dokonywać Klient oraz warunki rozliczeń. Ograniczenia dotyczące nabywanych towarów objawiają się również w postaci nałożenia na daną kartę limitu ilościowego zakupów w danym okresie rozliczeniowym.

Na aspekt dotyczący ustalania przez leasingodawcę asortymentu, który klienci nabywają przy użyciu kart paliwowych zwrócił uwagę Minister Finansów przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 14 maja 2013 r., sygn. ILPP4/443-122/13-3/EWW przy ocenie czy transakcje pomiędzy leasingodawcą a jego klientami stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Zakup towarów i usług odbywa się poprzez użycie przez Klienta Karty paliwowej. Z chwilą użycia Karty zostaje zawarta umowa sprzedaży pomiędzy Spółką i Klientem. Obsługa stacji zobowiązana jest do skontrolowania typu karty, okresu jej ważności, identyfikacji pojazdu dla którego karta jest przeznaczona.

W umowach z Klientami Spółka zastrzega, że może zaprzestać dostawy produktów przede wszystkim w przypadku gdy Klient będzie pozostawał w zwłoce z wykonaniem jego zobowiązań w całości lub w części. Co istotne, wiąże się z tym techniczna możliwość odmowy sprzedaży, jaką jest zablokowanie Karty paliwowej przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy warto zwrócić uwagę na fakt, iż w interpretacji z dnia 23 grudnia 2014 r. (sygn. IPPP1/443-1279/14-2/AW) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że okoliczność ta stanowi jedną z przesłanek dysponowania towarem jak właściciel.

Ponadto, jak zostało to opisane w stanie faktycznym, to Wnioskodawca jest odpowiedzialny wobec Dostawców kart paliwowych za nieprawidłowe użytkowanie Kart paliwowych, w tym za użycie Kart przez podmioty nieuprawnione. Również to Wnioskodawca występuje do Dostawców z roszczeniami z tytułu wad towarów. W ocenie Wnioskodawcy, wskazane zasady odpowiedzialności stanowią kolejny argument przemawiający za tym, że stosunek prawny z tytułu sprzedaży towarów łączy Klienta i Wnioskodawcę, nie występuje on natomiast pomiędzy Klientem a Dostawcą kart paliwowych.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, że stosunek prawny powstały w wyniku sprzedaży towarów za pomocą kart paliwowych łączy jedynie Spółkę i Klienta.

Ceny towarów

Towary i usługi we wspomnianym systemie są oferowane przez Spółkę po cenach ustalanych indywidualnie z każdym Klientem. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, Spółka otrzymuje rabaty i premie od Dostawców kart paliwowych, niemniej udzielenie analogicznych rabatów Klientom przez Wnioskodawcę każdorazowo zależy od jego decyzji i ustaleń z danym Klientem. Mając powyższe na uwadze, ceny sprzedaży towarów (w tym paliw) i usług, ustalone przez Dostawców kart paliwowych, jak również standardowe ceny oferowane przez stacje paliw wyświetlane najczęściej na dystrybutorach i totemach przy stacjach, nie obowiązują Klientów dokonujących nabycia z wykorzystaniem Kart paliwowych. Okoliczności te potwierdzają, że jedynie Spółka ma decydujący wpływ na poziom ustalanych cen sprzedaży towarów (w tym paliw) i usług.

Okoliczność, że spółka ma bezpośredni wpływ na wysokość kwot, jakimi obciążeni zostają klienci za dokonane zakupy na stacjach benzynowych i swobodę w ustalaniu cen produktów (w szczególności, możliwość przyznania klientom rabatu, jaki spółka sama otrzymała od koncernu paliwowego), jest jednym z argumentów przemawiających za stanowiskiem, że sprzedawca paliwa faktycznie rozporządza towarami jak właściciel, co zostało potwierdzone w analogicznym stanie faktycznym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w jego interpretacji indywidualnej z dnia 24 stycznia 2014 r. (sygn. ILPP1/443-985/13-4/AWa).

Podsumowując, biorąc pod uwagę ustalenia umowne pomiędzy Spółką a jej Klientami, należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy tymi podmiotami stanowią czynności polegające na dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu ustawy o VAT, co potwierdzają następujące okoliczności:

* Spółka występuje jako strona w stosunku zobowiązaniowym z Klientem,

* Spółka określa limity ilościowe na zakupy z użyciem kart paliwowych, zakres towarów i usług, jakie oferuje Klientom oraz ceny w transakcjach z Klientami,

* Spółka ma możliwość odmowy dokonania sprzedaży, co wiąże się z techniczną możliwością zablokowania karty paliwowej,

* W zakresie sprzedaży paliwa - Spółka posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi,

* Na decydujący charakter wskazanych okoliczności w kontekście uznania świadczeń uzyskiwanych poprzez karty paliwowe za dostawę towarów/świadczenie usług wskazują liczne interpretacje indywidualne przepisów prawa podatkowego (przykładowo powołane powyżej, a także m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 września nr IBPP2/443-568/14/KO z dnia 8 września 2014 r. nr IPPP2/443-497/14-6/BH, czy też interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 listopada 2014 r. nr 1BPP2/443-811/14/KO),

* Również orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdza, iż wskazane elementy stosunku prawnego są kluczowe dla uznania transakcji za dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, przykładowo w ten sposób wskazał w wyroku z dnia 15 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1478/13, poprzez stwierdzenie "Jeżeli z treści umów wynika, że podmiot ten będzie miał wpływ na istotne elementy transakcji, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego."

Mając na uwadze powyższe, w opinii Wnioskodawcy należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy Spółką a jej Klientami stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT tj. odpłatne świadczenie usług lub odpłatną dostawę towarów (opodatkowane wg właściwych stawek VAT - co do zasady 23%). W konsekwencji, czynności te powinny być udokumentowane fakturą VAT wystawianą przez Spółkę na rzecz Klientów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi wykorzystywane są do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak wskazano wyżej, Spółka dokonuje odpłatnych dostaw towarów i usług na rzecz Klientów, które powinny być traktowane jako czynności opodatkowane na gruncie VAT. Wobec tego, w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę w celu realizacji umów z Klientami w ramach systemu Kart paliwowych, na mocy art. 86 ustawy o VAT, Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na zasadach ogólnych.

Stanowisko Spółki w zakresie przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia przy nabyciu towarów wykorzystywanych do czynności opodatkowanych zostało potwierdzone w interpretacjach indywidualnych organów podatkowych (przykładowo w interpretacjach Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 stycznia 2015 r. nr IPPP1/443-1454/14-2/k.c., 11 marca 2015 r. nr IPPP1/4512-46/15-2/AS z dnia 16 lipca 2014 r. nr lPPP2/443-401/14-3/KBr oraz z dnia 8 września 2014 r., nr IPPP2/443-497/14-6/BH).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) Natomiast, art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Należy zauważyć, że w określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Podkreślenia wymaga, że dostawa, w rozumieniu ustawy, nie może być utożsamiana z dostawą w rozumieniu Kodeksu cywilnego. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem. Zauważyć również należy, że dostawa w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie wiąże się z przeniesieniem własności towarów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów (...).

Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Ponadto w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, pod pojęciem sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

* sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

* sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

* wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;

* otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 (art. 106b ust. 2 ustawy).

W myśl art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

* czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,

* sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem, prowadzącym działalność w branży usług leasingowych, oferującym swoim klientom usługi finansowe obejmujące leasing samochodów osobowych i ciężarowych. Podstawowa działalność Spółki sprowadza się do nabywania i oddawania leasingowanego pojazdu Klientom do korzystania na podstawie umów leasingu.

Jednocześnie, Klienci dostają do dyspozycji karty paliwowe, zamawiane i wydawane na Spółkę przez jej partnerów handlowych, tj. Statoil Fuel Retail Polska Sp. z o.o. i Polski Koncern Naftowy ORLEN S.A. (dalej: Dostawcy kart paliwowych lub Dostawcy). Karty paliwowe umożliwiają klientom Wnioskodawcy bezgotówkowy zakup paliwa oraz korzystanie z myjni i zakup akcesoriów samochodowych na terenie Polski, na stacjach benzynowych Dostawców kart paliwowych.

Dokonywane za pośrednictwem Kart paliwowych zakupy dokumentowane są fakturami wystawianymi przez Dostawców kart paliwowych na Wnioskodawcę. Następnie Wnioskodawca wystawia Klientom faktury zbiorcze za następujące po sobie okresy rozliczeniowe (ze szczegółowymi załącznikami, zawierającymi zestawienie zakupów z danego okresu). Faktury są wystawiane przez Spółkę dwa razy w miesiącu. Usługa leasingu połączona z udostępnieniem Kart paliwowych jest skierowana tylko do Klientów prowadzących działalność gospodarczą, posiadających flotę samochodów służbowych.

Wnioskodawca zaznaczył, że posiada licencję na obrót paliwami ciekłymi.

Sprzedaż za pomocą Kart paliwowych odbywa się bezgotówkowo. W konsekwencji nabycia paliwa oraz pozostałych produktów, Klienci zobowiązani są zapłacić cenę wskazaną na zbiorczej fakturze, wystawianej przez Wnioskodawcę, w terminie 14 dni od jej otrzymania (w przypadku opóźnienia z zapłatą naliczone są odsetki i inne opłaty przewidziane w umowie). Klient nie uiszcza natomiast żadnych płatności na stacji paliw za nabycie towarów i usług przy użyciu Kart paliwowych.

Spółka ustala wysokość cen zarówno między Klientami a Spółką jak również między Dostawcami a Spółką. Klienci nabywają paliwo oraz pozostałe produkty w cenach ustalanych indywidualnie pomiędzy nimi a Wnioskodawcą. Natomiast z Dostawcami kart paliwowych Spółka w drodze negocjacji ustala rabaty i premie na jej rzecz, uzależnione od wolumenu zakupów. Ceny, po których Klienci dokonują zakupów, mogą różnić się (i zasadniczo różnią się) od cen, które Spółka płaci Dostawcom. Przykładowo ceny dla Klientów nie są uzależnione od rabatów, które przysługują Wnioskodawcy w relacji handlowej z Dostawcami. W praktyce może mieć miejsce sytuacja, w której analogiczne rabaty są następnie udzielanie Klientom przez Wnioskodawcę, przy czym nie jest to regułą i pozostaje w wolnej gestii Spółki.

Ustalenie ceny paliwa oraz pozostałych produktów i usług jest dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a Klientami. Na kształtowanie cen i rabatów na rzecz Klientów nie mają wpływu Dostawcy Kart paliwowych oraz podmioty prowadzące stacje paliw. W konsekwencji, cena, jaką zobowiązany będzie zapłacić Klient, może różnić się od cen paliwa i innych produktów obowiązujących w danym momencie na stacji paliw, jak również od ceny, którą Spółka jest zobowiązana zapłacić Dostawcom kart paliwowych.

Karty paliwowe przeznaczone są wyłącznie do bezgotówkowego zakupu paliwa, korzystania z myjni i zakupu akcesoriów samochodowych. Ponadto, zgodnie z ustaleniami z Klientami, Spółka może nałożyć na daną kartę limit zarówno ilościowy, jak i produktowy (ograniczający rodzaj produktów dostępnych do zakupu za pomocą Kart). Spółka może również ustalać oferty i pakiety towarów, które mogą stanowić przedmiot sprzedaży z użyciem Karty. Ponadto, Spółka ogranicza miejsce dokonywania sprzedaży, poprzez wskazanie w umowie, że bezgotówkowe zakupy przy użyciu Kart paliwowych mogą być dokonywane na terenie Polski. Lista stacji, na których Klient może korzystać z Kart paliwowych jest dostępna w instrukcji otrzymanej wraz z Kartą lub na stronie internetowej Dostawców.

Zgodnie z umową z Klientem, Spółka w pewnych (wskazanych w umowie) okolicznościach ma prawo do odmowy dokonania sprzedaży przy użyciu Kart paliwowych. Prawo to wiąże się z techniczną możliwością zablokowania danej Karty paliwowej przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność wobec Dostawców kart paliwowych za prawidłowe bezpieczne posługiwanie się wydanymi mu Kartami paliwowymi. W szczególności, Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez osoby nieuprawnione w wyniku naruszenia (przez Wnioskodawcę lub użytkowników Kart Paliwowych) obowiązków ochrony Kart. Innymi słowy Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za szkody Dostawców poniesione w ramach nieuczciwego lub sprzecznego z ustaleniami posługiwania się Kartami.

W przypadku roszczenia o pokrycie szkody wynikającej z wady dostarczonego towaru, w celu uzyskania roszczenia Wnioskodawca zwraca się do Dostawcy kart paliwowych. Natomiast w umowach z Klientami kwestia reklamacji nie jest wprost uregulowana. Umowy te w zakresie nieuregulowanym odsyłają do postanowień kodeksu cywilnego, co oznacza, że za wady towarów odpowiedzialny jest dostawca tych towarów. W konsekwencji w odniesieniu do Klientów za wady towarów odpowiada Wnioskodawca na zasadach ogólnych wynikających z kodeksu cywilnego.

W celu umożliwienia Klientom bezgotówkowego nabywania towarów (w tym paliwa) i usług na stacjach paliw należących do sieci Dostawców kart paliwowych, Spółka zawiera z tymi Dostawcami umowy regulujące współpracę w ramach takich transakcji. Dostawcy kart paliwowych posiadają koncesję na obrót paliwami ciekłymi.

Kwestią zasadniczą w analizowanej sprawie jest rozstrzygnięcie, czy transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego Klientami, dokonującymi zakupów na podstawie kart paliwowych, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem oraz czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy dokonywane przez Wnioskodawcę w celu realizowania dostaw towarów i usług na rzecz Klientów.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania.

Zatem, w przypadku, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy Kontrahentami a Wnioskodawcą oraz Wnioskodawcą a Klientami. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, że rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez Niego. Podkreślenia w tym aspekcie wymaga również fakt, iż ust. 8 art. 7 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, że "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, że podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, że przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy zawarta byłaby klauzula, że Wnioskodawca, przykładowo, nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towaru oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim stanie faktycznym przyjąć, że nie jest podmiotem, którego można by określić jako dostawcę, zaś transakcja pomiędzy Dostawcą i Wnioskodawcą a następnie pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem nie nosi znamion dostawy.

W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług następuje poprzez ich zakup przez Klientów na stacjach partnerów gospodarczych za pomocą kart paliwowych wydanych przez Dostawców - a udostępnione przez Wnioskodawcę Klientom. Wnioskodawca występuje zatem w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tekst jedn.: jako podmiotu "drugiego"), lecz również sam charakter wykonywanych przez Niego czynności. Jest On bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on ustala warunki finansowe transakcji realizowanych przy wykorzystaniu kart paliwowych bez udziału podmiotów, u których dokonano zakupu towarów i usług. Wnioskodawca ponosi również odpowiedzialność za towary i usługi nabyte przy pomocy kart paliwowych.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że Wnioskodawca posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami.

Z opisu sprawy wynika także, że Wnioskodawca dokonuje zakupu, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje swoim klientom towary i usługi. Zgodnie z art. 7 ust. 8 oraz art. 8 ust. 2a ustawy, przyjmuje się, że podmiot świadczący (odsprzedający) towar lub daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako nabywający dany towar lub usługobiorca, a następnie jako sprzedawca towaru czy usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako dostawa towaru, czy świadczenie usługi w tym samym zakresie. Konsekwencją uznania podatnika biorącego udział w odsprzedaży towaru lub usługi za świadczącego, jest wystawienie przez niego faktury dokumentującej dostawę towaru lub wyświadczenie tej usługi.

Tym samym należy uznać, że transakcje dokonywane pomiędzy Wnioskodawcą a jego Klientami będą stanowiły czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a, ustawy. Zatem transakcje te powinny być udokumentowane poprzez wystawienie stosownych faktur zgodnie z art. 106b ustawy, z wykazaniem właściwej stawki podatku.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Według regulacji ust. 2 pkt 1 lit. a powyższego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług i dotyczy podatku naliczonego wynikającego z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Wskazana zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które w ogóle nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. wykorzystywane są do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, która pozbawia podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności.

Z uwagi na przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że przedstawione transakcje pomiędzy Dostawcami a Wnioskodawcą stanowić będą odpowiednio odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy, realizowane przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Jak wynika z opisu sprawy, Dostawcy będą posiadali praktyczną kontrolę nad towarami i możliwość ustalania warunków korzystania z nich. Charakter wykonywanych przez Dostawców czynności jednoznacznie wskazuje, że będą one aktywnymi uczestnikami w łańcuchu dostaw towarów. W konsekwencji, zgodnie z art. 7 ust. 8 ustawy, Dostawcy dokonywać będą odpłatnej dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy. Przeniesienie ciężaru kosztów usług nastąpi natomiast na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy i stanowić będzie odpłatne świadczenie usług. Zatem transakcje dokonywane pomiędzy Dostawcami a Wnioskodawca stanowić będą odpowiednio odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, realizowane przez Dostawców na rzecz Wnioskodawcy. Nie znajdzie zatem w sprawie zastosowanie ww. art. 88 ust. 3a pkt 2 i 4 ustawy.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca nabywa towary i usługi, a następnie w stanie nieprzetworzonym odsprzedaje je klientom. Jak wynika z powołanych przepisów, transakcje pomiędzy Spółką a Klientami stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że nabywane przez Wnioskodawcę towary i usługi dokumentowane fakturami wystawionymi na Jego rzecz będą Mu służyły do czynności opodatkowanych w postaci odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na rzecz Klientów. W związku z tym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych wystawionych przez Dostawców na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, bowiem będą one przedmiotem odprzedaży na rzecz Klientów Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w analizowanej kwestii jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl