IPPP1/4512-803/15-2/KR

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 października 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/4512-803/15-2/KR

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wykonywanych przez Komplementariusza - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i dokumentowania czynności wykonywanych przez Komplementariusza.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością została dnia 28 maja 2015 r. jedynym komplementariuszem w Spółce E. Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowo-akcyjna, wpisanej do Krajowego Rejestru Sądowego (obecnie złożono do Krajowego Rejestru Sądowego wniosek o dokonanych ww. zmianach w Spółce - wniosek złożono 17 czerwca 2015 r.). Zgodnie ze statutem E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. - § 14 pkt 1 - komplementariuszowi prowadzącemu sprawy Spółki przysługuje miesięczne wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki w wysokości i na warunkach określonych uchwałą Walnego Zgromadzenia Spółki. Wyłącza się stosowanie art. 147 § 2 Kodeksu Spółek Handlowych oraz § 14 pkt 2 Komplementariuszowi przypada z zysku Spółki kwota 10.000 zł. (dziesięć tysięcy złotych). Pozostały zysk przypada akcjonariuszom. Jednocześnie, zgodnie z § 6 umowy Spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A., wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania Spółki bez ograniczeń (komplementariuszem) jest spółka pod firmą: E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Komplementariusz E. Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą m.in. pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych. E. Spółka z o.o. jest podatnikiem VAT czynnym VAT i nie prowadzi działalności wyłączonej czy zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Komplementariusz E. Spółka z o.o. prowadzi sprawy spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. i reprezentuje ją w kontaktach z osobami trzecimi, w szczególności zarządza działalnością Spółki.

E. Sp. z o.o. - komplementariusz nie zamierza z tytułu przyznawanego uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki wystawiać faktury VAT, gdyż wynagrodzenie to powinno być wypłacane wyłącznie na podstawie uchwały, bez doliczania podatku VAT, wynagrodzenie należne jest za prowadzenie spraw Spółki w związku z czym nie ma tutaj mowy o żadnym wyświadczeniu usługi czy też dokonania sprzedaży w trybie art. 106b. 1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Natomiast przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W zaistniałej sytuacji nie mamy do czynienia ze sprzedażą w myśl ww. definicji wynikającej z art. 2 pkt 22 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, że wynagrodzenie należne jest za prowadzenie spraw Spółki S.K.A. w związku z czym nie ma tutaj mowy o żadnym wyświadczeniu usługi czy też dokonania sprzedaży - w związku z czym podatnik nie jest zobowiązany wystawić faktury w trybie art. 106b. 1. ustawy o VAT. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Natomiast przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z uwagi zatem na ww fakt, w zaistniałej sytuacji nie mamy do czynienia ze sprzedażą w myśl ww. definicji wynikającej z art. 2 pkt 22 ustawy.

2. Czy komplementariusz E. Sp. z o.o. powinien doliczyć do przyznanego uchwałą Walnego Zgromadzenia E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. podstawową stawkę VAT - 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, komplementariusz nie powinien z tytułu przyznanego uchwałą Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy Spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki wystawiać faktury VAT, gdyż wynagrodzenie to powinno być wypłacane wyłącznie na podstawie uchwały, bez doliczania podatku VAT.

Wynagrodzenie należne jest za prowadzenie spraw Spółki, a co za tym idzie - nie ma tutaj mowy o żadnym wyświadczeniu usługi czy też dokonania sprzedaży w trybie art. 106b. 1. Podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;

Natomiast przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z uwagi zatem na fakt, iż w zaistniałej sytuacji nie mamy do czynienia ze sprzedażą w myśl ww. definicji wynikającej z art. 2 pkt 22 ustawy.

W konsekwencji czego, w ww. przypadku, gdy nie mamy do czynienia z czynnościami podlegającymi pod ustawę o podatku od towarów i usług - komplementariusz E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nie ma również potrzeby doliczania podatku VAT w wysokości 23% od otrzymanego wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. - gdyż dana transakcja w ogóle nie podlega pod opodatkowanie podatkiem VAT.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest jedynym komplementariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej, któremu walne zgromadzenie w uchwale przyzna wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie związane z pełnieniem przez niego roli komplementariusza, a prowadzenie spraw spółki osobowej przez jej wspólnika nie jest równoznaczne z zawarciem umowy o zarządzanie spółką.

Ponadto, odrębna umowa nie została zawarta. Komplementariusz nie działa w ramach swojej działalności gospodarczej a wykonuje jedynie swoje prawa właścicielskie, do których zgodnie z Kodeksem Spółek Handlowych jest zobowiązany.

Zatem, zdaniem wnioskodawcy, opisane zdarzenie przyszłe - Wnioskodawca (spółka z o.o.), pomimo przyznanego wynagrodzenia, nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z prowadzeniem spraw spółki komandytowo-akcyjnej, w której jest jedynym komplementariuszem, trudno bowiem uznać, iż istnieje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy stronami, skoro są to czynności wykonywane wewnątrz spółki przez jej wspólnika (Wnioskodawcę) w ramach obowiązków przewidzianych przepisami umowy spółki, a nie na podstawie zawarcia np. umowy zlecenia o wykonywanie tych czynności. Wynagrodzenie wypłacane jest komplementariuszowi bezpośrednio w oparciu o statut spółki S.K.A., a do określenia dokładnej wysokości wynagrodzenia uprawniono Walne Zgromadzenie, dlatego nie mamy do czynienia ze świadczeniem usług na gruncie podatku VAT.

Komplementariusz spółki komandytowo-akcyjnej, tj. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, stoi na stanowisku, iż prowadząc sprawy spółki komandytowo-akcyjnej w oparciu o zapisy umowy spółki, nie będzie świadczyła na rzecz tej spółki usług, o których mowa w art. 8. 1. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W odniesieniu bowiem do tych czynności nie występuje jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. (art. 15.1. Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). natomiast towarami, zgodnie z art. 2 pkt 6 są rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie "świadczenia usług" ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów - na rzecz innego podmiotu.

Ponadto dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonanego świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez "podatników" w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednak, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca od dnia 28 maja 2015 r. jest jedynym komplementariuszem w spółce komandytowo-akcyjnej. Zgodnie ze statutem spółka komandytowo-akcyjna, komplementariuszowi prowadzącemu sprawy tej Spółki przyznaje miesięczne wynagrodzenie za prowadzenie jej spraw w wysokości i na warunkach określonych uchwałą Walnego Zgromadzenia Spółki. Ponadto, komplementariuszowi przypada z zysku spółki komandytowo-akcyjnej kwota 10.000 zł, natomiast pozostały zysk przypada akcjonariuszom. Jednocześnie, zgodnie z umową, wspólnikiem odpowiadającym za zobowiązania spółki bez ograniczeń (komplementariuszem) jest Wnioskodawca.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. pozostałej finansowej działalności usługowej, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych. Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, i nie prowadzi działalności wyłączonej czy zwolnionej z opodatkowania tym podatkiem. Wnioskodawca prowadzi sprawy spółki komandytowo-akcyjnej i reprezentuje ją w kontaktach z osobami trzecimi, w szczególności zarządza jej działalnością.

Wnioskodawca wskazał, że nie zamierza z tytułu przyznawanego uchwałą wynagrodzenia wystawiać faktury VAT, bowiem twierdzi, że wynagrodzenie to powinno być wypłacane wyłącznie na podstawie uchwały, bez doliczania podatku VAT. Wskazał, że wynagrodzenie należne jest za prowadzenie spraw spółki, w związku z czym nie ma tutaj mowy o żadnym wyświadczeniu usługi czy też dokonania sprzedaży. Wnioskodawca zaznaczył, że w Jego opinii nie powinien wystawić faktury dokumentującej otrzymane wynagrodzenie, ponieważ w zaistniałej sytuacji nie mamy do czynienia ze sprzedażą.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą ustalenia, czy w zaistniałej sytuacji dochodzi do sprzedaży, w związku z tym czy otrzymane wynagrodzenie powinno być udokumentowane fakturą. Ponadto, Wnioskodawca zastanawia się czy do otrzymanego wynagrodzenia powinien doliczyć podatek w wysokości 23%.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), zwanej dalej k.s.h., spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Spółkę reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki (art. 117 k.s.h.).

Komplementariusz jest zatem, co do zasady, przedstawicielem ustawowym spółki komandytowej i ma obowiązek reprezentowania spółki.

Z kolei, art. 121 § 1 k.s.h. stanowi, że komandytariusz nie ma prawa ani obowiązku prowadzenia spraw spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej.

W myśl art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Dlatego też zastosowanie będzie miał przepis art. 39 § 1 k.s.h., zgodnie z którym każdy wspólnik ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Komplementariusz ma zatem ustawowe prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki.

Zgodnie z art. 46 k.s.h., za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia.

Z przywołanych uregulowań wynika, że Kodeks spółek handlowych przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie k.s.h. stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia. W analizowanej sprawie, Komplementariuszowi, za prowadzenie spraw spółki komandytowo-akcyjnej, przysługuje wynagrodzenie. Prawo Komplementariusza do otrzymania wynagrodzenia za prowadzenie jej spraw przewidują postanowienia wynikające z uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy tej spółki. Zatem w tej sytuacji relacje pomiędzy Wnioskodawcą a spółką wykroczyły poza zwykłe relacje wspólnik - spółka, uregulowane w Kodeksie spółek handlowych.

W związku z tym, uznać należy, że strony łączy stosunek cywilnoprawny, wynikający z podjętego przez Komplementariusza zobowiązania do prowadzenia spraw i reprezentacji spółki komandytowo-akcyjnej oraz ze zobowiązania się przez tą spółkę do wypłacania wynagrodzenia na rzecz Wnioskodawcy z tytułu wykonywanych przez Niego usług.

Zgodnie z art. 31 § 1 k.s.h., wierzyciel spółki może prowadzić egzekucję z majątku wspólnika w przypadku, gdy egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna (subsydiarna odpowiedzialność wspólnika).

Oznacza to, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 k.s.h.), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższą okoliczność jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie zdarzenia stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz w odniesieniu do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez Komplementariusza na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej, za które Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie będą stanowiły działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji, czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowo-akcyjnej przez jej Komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem, będą usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, świadczonymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą i będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z zastosowaniem stawki podatku w wysokości 23%.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przez pojęcie sprzedaży - według art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, usługi wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej winny zostać udokumentowane za pomocą faktury z zastosowaniem podstawowej stawki podatku.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie również w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (np. wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 40/14, wyrok NSA z dnia 6 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 170/14). Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że prawidłowe jest stanowisko organu interpretującego, wedle którego czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej przez jej komplementariusza będącego spółką kapitałową, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w analizowanej kwestii należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl