IPPP1/4512-725/15-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2015 r. (data wpływu 16 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z ww. transakcji - jest prawidłowe.

W dniu 16 lipca 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z ww. transakcji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością ("Spółka", "Wnioskodawca") aktywną na rynku deweloperskim i obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług ("VAT"). Przedmiotem działalności Spółki jest między innymi:

* kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek,

* realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków,

* działalność w zakresie architektury,

* działalność w zakresie inżynierii i związane z nią doradztwo techniczne.

Spółka dla celów inwestycyjnych poszukuje nieruchomości w atrakcyjnych lokalizacjach w największych miastach Polski. Jedną z nieruchomości, którą zainteresowana jest Spółka jest wchodząca w skład majątku innej spółki ("SPV") działka gruntu ("Nieruchomość"). SPV posiada nieruchomość na podstawie prawa użytkowania wieczystego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Nieruchomość przeznaczona jest do zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej. Zgodnie z treścią księgi wieczystej Nieruchomość pozostaje w użytkowaniu wieczystym do 2089 r. i jest zabudowana budynkami stanowiącymi odrębne od gruntu przedmioty własności. Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy, ww. budynki zostały rozebrane na podstawie stosownego pozwolenia na rozbiórkę i w chwili obecnej na Nieruchomości nie znajdują się żadne zabudowania, budynki, obiekty budowlane oraz urządzenia.

SPV została utworzona w celu realizacji inwestycji budowlanej - zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami i garażem podziemnym ("Inwestycja").

Z uwagi na fakt, że sytuacja finansowa SPV jest trudna - SPV zalega m.in. z płatnościami dotyczącymi podatku od Nieruchomości, opłat za użytkowanie wieczyste Nieruchomości, innych opłat na rzecz Skarbu Państwa lub organów samorządowych ("Zaległości SPV") - SPV podjęła decyzję o odstąpieniu od przeprowadzania inwestycji i zawarła z Wnioskodawcą w dniu 10 lipca 2015 r. przedwstępną umowę sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości ("Umowa Przedwstępna").

Z uwagi na fakt nieobjęcia Nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w stosunku do Nieruchomości została wydana w dniu 9 stycznia 2009 r. prawomocna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W związku z przygotowywaną Inwestycją, SPV posiada prawa autorskie do jej projektu budowlanego. Co więcej, w stosunku do Nieruchomości 29 lutego 2012 r. została wydana decyzja zatwierdzająca projekt budowlany oraz pozwalająca na budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z usługami i garażem podziemnym oraz elementami zagospodarowania terenu, elementami małej architektury i infrastrukturą techniczną na Nieruchomości ("Pozwolenie na Budowę").

Jak już wspomniano powyżej, na podstawie Umowy Przedwstępnej SPV zobowiązała się sprzedać Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego Nieruchomości.

W związku z powyższym, w wyniku przyrzeczonej Umową Przedwstępną umowy sprzedaży ("Umowa Sprzedaży") Wnioskodawca nabędzie od SPV prawo użytkowania wieczystego opisanej powyżej nieruchomości gruntowej.

Cena sprzedaży określona zostanie w wysokości sumy: (i) kwoty wydatkowanej na zaspokojenie roszczeń obligatariuszy, która zostanie przekazana na rachunki obligatariuszy w drodze odrębnego porozumienia pomiędzy Spółką a obligatariuszami, a której zapłata skutkować będzie nabyciem przez Spółkę całości roszczeń obligatariuszy z tytułu obligacji wyemitowanych przez udziałowca jednego z poprzednich użytkowników wieczystych ("Obligacje"), zabezpieczonych hipotekami ujawnionymi w księdze wieczystej Nieruchomości oraz uzyskania oświadczenia w przepisanej prawem formie zezwalającej na wykreślenie hipoteki stanowiącej zabezpieczenie obligacji serii J, lub według wyboru SPV, kwoty wartości nominalnej nabytych Obligacji i wskazanej przez SPV kwoty nabytych roszczeń ubocznych (odsetek) ("Wierzytelność Obligacyjna") oraz (ii) kwoty 1.934.258,00 zł.

Cena sprzedaży zostanie wpłacona do depozytu notarialnego przez Wnioskodawcę. Część ceny sprzedaży w wysokości Wierzytelności Obligacyjnej zostanie zapłacona Wierzytelnością Obligacyjną, na którą to formę zapłaty SPV wyraża zgodę i ten sposób zapłaty będzie zaspokajał roszczenia SPV w tym zakresie a SPV wstąpi w prawa obligatariuszy i nabędzie całość roszczeń z tytułu Obligacji (w tym roszczenia uboczne). W dniu zawarcia Umowy Sprzedaży Zaległości SPV (jeśli nadal będą istniały) zostaną uregulowane z kwoty złożonej do depozytu notarialnego.

W związku z powyższym, w wyniku opisanych działań, w konsekwencji dokonania transakcji sprzedaży Nieruchomości nie zostaną na rzecz Wnioskodawcy przeniesione żadne zobowiązania SPV.

Ponadto, w wyniku postanowień Umowy Przedwstępnej SPV zobowiązuje się, m.in. że:

* rozwiąże wszelkie zawarte wcześniej z podmiotami trzecimi umowy deweloperskie (tekst jedn.: umowy zawarte z nabywcami lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. z 2011 r. Nr 232, poz. 1377 z późn. zm.),

* doprowadzi do skutecznego przeniesienia w drodze cesji na rzecz Wnioskodawcy wszelkich praw autorskich do dokumentacji projektowej Inwestycji,

* wyrazi zgodę na skuteczne przeniesienie na rzecz Wnioskodawcy w sposób ostateczny i prawomocny Pozwolenia na Budowę.

Zakres przedmiotowy przyrzeczonej Umowy Sprzedaży nie obejmie w szczególności:

* nazwy przedsiębiorstwa SPV oraz wszelkich znaków towarowych należących do SPV,

* zobowiązań SPV wobec osób trzecich,

* tajemnic prowadzonego przez SPV przedsiębiorstwa,

* bazy klientów SPV,

* umów handlowych, w tym umów wykonawstwa Inwestycji,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przez SPV działalności gospodarczej.

Sprzedawana Nieruchomość nie stanowi wyodrębnionego formalnie (na bazie statutu, regulaminu, czy też innego aktu podobnym charakterze) zespołu składników w postaci odrębnego oddziału, działu ani departamentu przedsiębiorstwa SPV.

W ramach prowadzonego przez SPV przedsiębiorstwa nie ma odrębnego rachunku (subrachunku) bankowego, na który wpływają należności związane z Nieruchomością. SPV nie prowadzi odrębnych planów finansowych, odrębnych budżetów ani żadnych planów kont, na których księgowane są wyłącznie zdarzenia gospodarcze związane z Nieruchomością.

SPV nie prowadzi ani nie planuje jakichkolwiek innych inwestycji budowlanych a Inwestycja dotycząca Nieruchomości stanowi podstawowy zakres działalności tej spółki (co jest charakterystyczne dla spółek celowych funkcjonujących na rynku deweloperskim).

SPV nie zatrudniała nigdy żadnych pracowników. Z tego też powodu, w wyniku sprzedaży nie dojdzie do przejścia do Spółki pracowników SPV w trybie art. 23 (1) ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1974 r. Nr 24, poz. 141 z późn. zm.). Oprócz wymienionych powyżej składników majątku nie przejdą na Wnioskodawcę żadne inne wartości niematerialne i prawne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiona przez Spółkę transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie stanowi zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej część przedsiębiorstwa ("ZCP"), o których mowa w art. 6 pkt 1 VATU i w związku z tym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Czy w przypadku opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości Spółce będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od należnego, zgodnie z art. 86 ust. 1 VATU.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa (w rozumieniu art. 55 (1) ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ani jego zorganizowanej części (w rozumieniu art. 2 ust. 27e VATU), w związku z czym będzie podlegała opodatkowaniu VAT, co wynika a contrario z art. 6 pkt 1 VATU.

Ad. Zbycie przedsiębiorstwa

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 VATU przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 6 pkt 1 VATU stanowi natomiast, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego.

Pojęcie przedsiębiorstwa nie zostało zdefiniowane wprost w ustawie o VAT, jednak w doktrynie, orzecznictwie (np, wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 października 2009 r., sygn. III SA/Wa 368/09.) oraz interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe np. interpretacja indywidualna z dnia 27 stycznia 2015 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, sygn. ILPP1/443-1042/14-2/JSK; interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2015 r., wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP1/443-1256/14-4/MPe powszechnie przyjmuje się, że do zdefiniowania tego pojęcia w zakresie ustaw podatkowych należy stosować definicję zawartą w art. 55 (1) k.c.

Stosownie do art. 55 (1) k.c. "przedsiębiorstwo" należy rozumieć jako zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych, przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Zgodnie z powyższym przepisem przedsiębiorstwo obejmuje w szczególności:

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa majątkowa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej.

Ponadto, zgodnie z art. 55 (2) k.c., czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej lub z przepisów szczególnych.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki, transakcja mająca za przedmiot przedsiębiorstwo ma miejsce wtedy, gdy wszystkie wymienione w art. 55 (1) k.c. elementy (o ile występują w danym stanie faktycznym), stanowiące zorganizowany zespół zostaną przekazane nabywcy.

W przeciwnym wypadku, danej transakcji nie można uznać za zbycie przedsiębiorstwa.

Przedmiot transakcji

Z przedstawionego powyżej przez Spółkę zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że przedmiotem transakcji będzie jedynie składnik majątkowy w postaci Nieruchomości, nie natomiast przedsiębiorstwo SPV, za czym przemawiają przedstawione poniżej argumenty.

Po pierwsze, SPV nie zbywa wszystkich elementów, które zgodnie z przepisami k.c. tworzą przedsiębiorstwo. W szczególności zaś SPV nie planuje zbycia następujących elementów składających się na przedsiębiorstwo zgodnie z przepisami k.c.:

* nazwy przedsiębiorstwa SPV oraz wszelkich znaków towarowych należących do Spółki,

* zobowiązań SPV wobec osób trzecich,

* środków na rachunku bankowym;

* tajemnic prowadzonego przez SPV przedsiębiorstwa,

* ksiąg i dokumentów związanych z prowadzeniem przez SPV działalności gospodarczej.

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie się także wiązała z przejściem żadnych pracowników do Wnioskodawcy.

Po drugie, należy podkreślić, że z perspektywy Spółki przedmiotem transakcji jest wyłącznie pojedynczy składnik majątkowy w postaci Nieruchomości wraz z prawami/umowami, które do niej przynależą (w szczególności prawami autorskimi do projektu budowlanego oraz Pozwoleniem na Budowę) nie zaś zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Po trzecie, w opinii Spółki bez znaczenia dla kwalifikacji transakcji pozostaje fakt, że transfer samej Nieruchomości mógłby stanowić podstawę do uznania danej transakcji za transfer przedsiębiorstwa wyłącznie ze względu na charakteryzowanie się przez te elementy znaczną wartością. Dla celów spełnienia przesłanek definicji przedsiębiorstwa nie jest bowiem istotna wartość przenoszonych składników majątkowych, lecz ich wzajemne, funkcjonalno-organizacyjne powiązania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 listopada 2011 r., sygn. III SA/Wa 1438/11.

Dodatkowo należy podkreślić, że intencją Spółki oraz SPV jest objęcie planowaną transakcją składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa SPV, czy też ZCP, chociaż przyznać należy, że zbycie prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości de facto oznaczać będzie, że SPV nie będzie miała możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w dotychczas zakładanym zakresie.

Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy jest potwierdzona przez organy podatkowe w interpretacjach indywidualnych, np.: interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r., sygn. IPPP2/443-778/09-2/IK, z dnia 17 marca 2010 r., sygn. IPPP1/443-134/10-2/AW.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowa sprzedaż użytkowania wieczystego Nieruchomości nie będzie stanowiła transakcji zbycia przedsiębiorstwa i powinna zostać opodatkowana VAT.

Ad. Zbycie ZCP

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 VATU przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 VATU przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 6 pkt 1 VATU stanowi natomiast, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie "transakcja zbycia" należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. "zbycie" obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, w tym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu k.c.) lub jego zorganizowanej części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e VATU.

Przepis art. 2 pkt 27e VATU stanowi natomiast, że pod pojęciem ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc aby ZCP stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Warunkiem niezbędnym jest także wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wydzielenie organizacyjne

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że składniki majątkowe muszą być połączone czynnikiem organizacyjnym. Zespół przedmiotowych składników w istniejącym przedsiębiorstwie (potencjalnie spełniających definicję ZCP) musi mieć swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika. Może być nim zarówno oddział, jaki forma w mniejszym stopniu wyodrębniona, jak np. departament, dział, wydział, placówka handlowa etc.

W doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Innymi słowy, muszą istnieć procedury (zarządzania, podejmowania decyzji) wskazujące na odrębność potencjalnego ZCP od pozostałych składników.

Na takie rozumienie wyodrębnienia organizacyjnego wskazuje np. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 5 lipca 2012 r., sygn. IPPP2/443-568/12-3/BH.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej w zdarzeniu przyszłym sytuacji nie można mówić o wyodrębnieniu organizacyjnym bowiem, jak wskazano, Nieruchomość jest jedynie środkiem trwałym SPV. Nie stanowi ona oficjalnie (tekst jedn.: na bazie statutu, regulaminu czy w jakikolwiek inny sposób) wyodrębnionego zespołu składników, a w szczególności nie stanowi oddziału, działu czy departamentu SPV.

Wydzielenie finansowe

Część majątku jest wyodrębniona finansowo, jeśli możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do tej części majątku. Konieczność wyodrębnienia finansowego nie oznacza jednak automatycznie, że zorganizowana część przedsiębiorstwa musi być samobilansującym się oddziałem. W judykaturze podkreśla się, że wyodrębnienie finansowe nie musi oznaczać pełnej samodzielności finansowej, lecz sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa (np. wyrok WSA w Szczecinie z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. I SA/ Sz 197/11, wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 marca 2011 r., sygn. III SA/Wa 1765/10).

Wystarczające jest zatem wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla celów rachunkowości zarządczej, jeśli polega ono na odrębnym ewidencjonowaniu przychodów i kosztów związanych z prowadzeniem danej części przedsiębiorstwa. Taki pogląd potwierdzają organy podatkowe w wydawanych interpretacjach. Zdaniem organów podatkowych o wyodrębnieniu finansowym może świadczyć między innymi plan kont danej spółki, czy sprawozdawczość finansowa (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 22 grudnia 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-1186/11/MO, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 stycznia 2012 r., sygn. IBPP3/443-1099/11 /AM).

Spółka pragnie zauważyć, że SPV w ramach swojej działalności nie prowadzi rachunkowości zarządczej, planu kont, odrębnych rachunków bankowych czy budżetów pozwalających na precyzyjne przypisanie przepływów pieniężnych związanych z Nieruchomością. Nie można zatem powiedzieć aby Nieruchomość była wydzielona finansowo w majątku SPV.

Wydzielenie funkcjonalne

Aby dany zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP musi być również wyodrębniony pod względem funkcjonalnym. Innymi słowy, składniki majątkowe zaliczane do ZCP muszą umożliwiać prowadzenie niezależnej działalności gospodarczej.

Zdaniem organów podatkowych istotne jest to, aby wyodrębniony majątek był wystarczający (kompletny), aby bez jakichkolwiek uzupełnień kontynuować działalność gospodarczą, jaka była dotychczas prowadzona z jego wykorzystaniem (np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 lutego 2012 r., sygn. IBPP3/443-1257/11 /KO).

Zdaniem Wnioskodawcy Nieruchomość nie może stanowić niezależnego przedsiębiorstwa, jest bowiem jedynie środkiem trwałym SPV, który jako taki nie jest w stanie samodzielnie realizować zadań gospodarczych.

Dodatkowo należy podkreślić, że intencją Spółki oraz SPV jest objęcie planowaną transakcją składnika majątkowego (Nieruchomości), nie zaś całego przedsiębiorstwa Spółki, czy też ZCP. Sprzedaż obejmować ma wyłącznie prawo użytkowanie wieczystego Nieruchomości. Spółka pragnie zauważyć, że nie będą nią objęte żadne zobowiązania związane z Nieruchomością, co zdaniem Spółki jest warunkiem koniecznym do uznania przedmiotu transakcji za ZCP wynikającym z zawartej w art. 2 pkt 27e VATU definicji.

Podsumowując powyższe rozważania Wnioskodawca pragnie potwierdzić, że opisana w zdarzeniu przyszłym Nieruchomość nie spełni przesłanek pozwalających na uznanie jej za ZCP, a co za tym idzie sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości nie może być traktowana jako transakcja zbycia ZCP i powinna podlegać opodatkowaniu VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę, zdaniem Spółki sprzedaż prawa użytkowania wieczystego Nieruchomości będzie stanowiła, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 7 VATU, odpłatną dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 VATU. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU zwalnia się z opodatkowania VAT dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Spółka uważa, że skoro w stosunku do Nieruchomości wydana została prawomocna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, Nieruchomość stanowi teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 VATU, to a contrario do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU jej dostawa będzie podlegała opodatkowaniu VAT z zastosowaniem stawki 23%.

Ad. 2.

Zdaniem Spółki będzie przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcją sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 VATU, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15 VATU przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 VATU.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a VATU kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem, który umożliwia podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, takimi których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz braku przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 VATU. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 VATU, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak już wspomniano powyżej, w stosunku do Nieruchomości została wydana prawomocna decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy dostawę Nieruchomości należy uznać za dostawę terenów budowlanych, w rozumieniu art. 2 pkt 33 VATU. W opinii Spółki oznacza to, że ww. transakcja nie będzie podlegała zwolnieniu z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU i w konsekwencji powinna zostać opodatkowana VAT na zasadach ogólnych, tj. przy zastosowaniu stawki 23%.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT, zaś Nieruchomość będzie służyła Wnioskodawcy do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych tym podatkiem - tj. realizacji Inwestycji a następnie dalszej sprzedaży lokali mieszkalnych.

Mając na uwadze powyższe, skoro dostawa Nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki VAT 23% oraz Wnioskodawca zamierza wykorzystywać powyższą Nieruchomość w prowadzonej działalności opodatkowanej, w odniesieniu do jej dostawy nie zaistnieją negatywne przesłanki uniemożliwiające skorzystanie z prawa do odliczenia podatku VAT, w tym przewidziane w art. 88 ust. 3a pkt 2 VATU.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe, np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. IBPP1/443-101I/13/AZb, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r., sygn. IPPP1/443-853/13-3/IGo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W tym miejscu należy zauważyć, że Wnioskodawca pominął art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w myśl którego zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże powołana podstawa prawna nie zmienia rozstrzygnięcia w przedmiotowej sprawie, gdyż analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanego przepisu prowadzi do wniosku, że sprzedaż Nieruchomości będącej przedmiotem zapytania nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wskazał, że Nieruchomość będzie służyła do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych tym podatkiem - tj. realizacji inwestycji a następnie dalszej sprzedaży lokali mieszkalnych. Tym samym Nieruchomość nie jest przez Zbywcę wykorzystywana wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Nie zaistniały więc przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.