IPPP1/4512-69/15-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wydania towaru z własnego magazynu dla nabywcy lub firmy przewozowej - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku wydania towaru z własnego magazynu dla nabywcy lub firmy przewozowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. (dalej również Spółka, Wnioskodawca, Dostawca) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży kół i zestawów kołowych. Sprzedaż realizowana jest zarówno na rzecz podmiotów gospodarczych (podatników podatku VAT) jak również na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. W zależności od odbiorcy Spółka stosuje różne warunki dostawy sprzedawanych towarów:

W pierwszym przypadku towary zostają dostarczone przez Wnioskodawcę na wskazany przez nabywcę adres. Dostawa może zostać zrealizowana własnym środkiem transportu należącym do Spółki lub za pośrednictwem wynajętego przewoźnika. Nabywca nie jest obciążany kosztami dostawy towarów.

W drugim przypadku nabywca osobiście lub za pośrednictwem wynajętej firmy transportowej odbiera towar z magazynu Wnioskodawcy. Kontrahent od momentu podpisania dokumentu odbioru przejmuje ryzyko uszkodzenia towarów oraz opłaca koszty transportu.

W ostatniej sytuacji Wnioskodawca podpisuje umowę z firmą przewozową na zlecenie kupującego. Za uszkodzone towary od momentu wydania ich z magazynu odpowiada przewoźnik oraz nabywca, zgodnie z warunkami uzgodnionymi wcześniej z przewoźnikiem. Dostawca obciąża nabywcę kosztami transportu bez doliczania marży.

W momencie wydania towarów z magazynu Spółka wystawia oraz przekazuje przewoźnikowi lub nabywcy fakturę dokumentującą dokonanie dostawy towarów wraz z dokumentem magazynowym (wydanie na zewnątrz - WZ).

Od momentu wystawienia faktury kontrahenci Spółki będą mogli jako właściciele używać nabyte towary i produkty we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób i nie wystąpią jakiekolwiek inne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywcę towarem.

W niektórych przypadkach towary, po ich wydaniu z magazynu, nie będą transportowane do nabywcy ale do osoby trzeciej wskazanej przez tego nabywcę. W takim więc przypadku nigdy nie będą one w fizycznym posiadaniu przez nabywcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaka jest data powstania obowiązku podatkowego w świetle przepisów art. 19a ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 - t.j. z późn. zm.) - dalej: UPTU, w każdej z trzech analizowanych sytuacji.

Zdaniem Wnioskodawcy;

W każdym z opisanych przypadków obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wydania towarów z magazynu przewoźnikowi lub nabywcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 UPTU, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem" podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 UPTU, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Od 1 stycznia 2014 r. przepisy odnoszące się do momentu powstania obowiązku podatkowego zamieszczone zostały w art. 19a UPTU.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 UPTU obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 19a ust. 3 i 4 UPTU dostawę towarów, dla której strony ustaliły następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia. Jeżeli przyjęty okres rozliczeniowy jest dłuższy niż rok, uznaje się że dostawa wykonana została z upływem każdego roku podatkowego.

Stosownie do art. 19a ust. 8 UPTU, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ponieważ do dokonywanych dostaw nie mają zastosowania przepisy określające powstanie obowiązku podatkowego na szczególnych warunkach (art. 19a ust. 5 UPTU), to stwierdzić należy, iż obowiązek podatkowy powstawał będzie zawsze z chwilą dokonania dostawy lub otrzymania należności (jeżeli nastąpi to przed datą dokonania dostawy).

Aby więc prawidłowo ustalić i przyporządkować datę powstania obowiązku podatkowego, należy szczegółowo określić datę dokonania dostawy. Istota tego pojęcia, w myśl art. 7 ust. 1 UPTU, polega na przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Ponieważ przepis odnosi się do "rozporządzania towarami jak właściciel", tak więc pojęcie to nie jest równoznaczne z pojęciem prawa własności określonym na gruncie prawa cywilnego. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. Należy też jasno podkreślić, iż pojęcie "jak właściciel" nie jest ani węższe, ani szersze od cywilistycznego pojęcia prawa własności. W przypadku bowiem UPTU pierwszeństwo należy zawsze przyznać ekonomicznemu władztwu nad towarem, niezależnie od faktu przeniesienia prawa własności. Innymi słowy, "dostawa" w rozumieniu UPTU oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Potwierdzenie tego podejścia znaleźć można również w ugruntowanej już linii orzeczniczej polskich sądów administracyjnych: "Przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwości dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem." - wyrok NSA z 17 grudnia 2009 r., sygn. akt: I FSK1679/08 (podobnie: wyrok NSA z 23 marca 2011 r., sygn. akt: I FSK 431/10 czy wyrok NSA z 14 września 2010 r., sygn. akt: I FSK 1389/09).

W tym zakresie, poza polskimi sądami administracyjnymi, głos zabrał również Trybunał Sprawiedliwości UE (dalej: TSUE). W orzeczeniu TSUE z 8 lutego 1990 r., sprawa C-320/88 Shipping and Forwarding Enterprise Safe BV, stwierdzono, że "dostawa towarów nie odnosi się do przeniesienia prawa własności zgodnie z procedurami wynikającymi ze stosownego prawa krajowego, ale odnosi się do przeniesienia dobra materialnego przez jedną ze stron transakcji, która jednocześnie uprawnia drugą stronę do zarządzania tą własnością, jak gdyby była jej właścicielem."

Cała powyższa analiza sprowadza się więc do stwierdzenia, iż kluczowym elementem jest, w istocie rzeczy, przeniesienie praktycznej kontroli nad towarem i możliwości dysponowania nim. Taka czynność ma miejsce w momencie wydania towaru z magazynu przewoźnikowi. Jeżeli więc za dostawę towarów rozumieć należy sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu, to w sytuacji, w której zgodnie z ustaleniami stron transakcji, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel bez jakichkolwiek ograniczeń będzie przechodziło na nabywcę w momencie wystawienia faktury przez Spółkę i wydania towaru z magazynu, momentem powstania obowiązku podatkowego będzie data wystawienia faktury.

Nie ma przy tym znaczenia, iż towar może dotrzeć do odbiorcy kilka dni później. Czym innym jest bowiem otrzymanie towaru, a czym innym jego dostawa w rozumieniu regulacji UPTU. Towar w momencie wystawienia faktury będzie już wyprodukowany i przeznaczony dla konkretnego nabywcy na podstawie złożonego zamówienia. Z chwilą wystawienia faktury towar będzie już więc w ekonomicznej gestii nabywcy, zgodnie z ustaleniami pomiędzy stronami znajdującymi wyraz w treści wystawionej faktury.

Dodatkowym argumentem na obronę przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska jest fakt, że niekiedy nabywca fizycznie towaru nigdy nie otrzyma - tak jest w szczególności w przypadku dostaw łańcuchowych, w ramach których Spółka sprzedaje towar pośrednikowi, a ten od razu - finalnemu nabywcy. Jeżeli w takiej sytuacji transport organizowany będzie przez Spółkę a towar jechałby bezpośrednio do finalnego nabywcy to odbiorca (pośrednik) nigdy fizycznie tych towarów nie otrzyma. Mimo to nie powinno ulegać wątpliwości, że dostawa w rozumieniu UPTU następuje, bo nabywca może już rozporządzać towarem jak właściciel w momencie wystawienia przez Spółkę faktury. Nabywca zresztą korzysta z tego prawa, odsprzedając towar dalej. W tym przypadku uznanie, że dostawa następuje w chwili gdy fizycznie nabywca otrzymuje towar, prowadziłoby do wniosku, że dostawa nigdy nie ma miejsca, co byłoby w sposób oczywisty sprzeczne z podstawowymi zasadami konstrukcyjnymi VAT i regułami dokonywania dostaw łańcuchowych.

Podsumowując, przejście prawa do rozporządzania towarami jak właściciel to specyficzne pojęcie na gruncie UPTU, dla którego istotny jest ekonomiczny aspekt transakcji, a nie prawny czy logistyczny. Nie mają tutaj decydującego znaczenia (choć są to przesłanki, które należy również wziąć pod uwagę) ani przeniesienie własności w sensie prawnym, ani warunki dostawy towarów, ani także fakt fizycznego wydania towaru odbiorcy. Najistotniejsze jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w sensie ekonomicznym.

Odnosząc powyższe do zaprezentowanego stanu faktycznego, zdaniem Wnioskodawcy, jego odbiorcy mają prawo do rozporządzania towarem jak właściciel już w momencie wystawienia faktury i wydania towaru z magazynu (obie te czynności następują w tym samym czasie). Wtedy bowiem faktycznie klient ma prawo rozporządzać towarem. Rozporządzenie to przejawia się na przykład w prawie do podjęcia decyzji, jak towar ma zostać przetransportowany, do jego siedziby czy innego miejsca przeznaczenia. Nie ma przeszkód, by towar w ogóle nie dotarł fizycznie do odbiorcy, a został przewieziony na przykład na miejsce budowy czy do odbiorcy finalnego.

Końcowo, analizując pojęcie dostawy na gruncie UPTU, można również odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r., - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 -t.j. z późn. zm.) - dalej: k.c. Co prawda prawo podatkowe, a w szczególności kwestie związane z podatkiem od towarów i usług jako podatkiem zharmonizowanym na poziomie UE, są autonomiczne wobec krajowych przepisów prawa cywilnego, to jednak mogą być traktowane jako swego rodzaju przesłanki uzupełniające mające na celu prawidłowe stosowanie przepisów UPTU. Prawo cywilne reguluje bowiem wszystkie czynności jakie mają miejsce pomiędzy podmiotami (osobami) i naturalnie wpływa w pewnym stopniu również na stosowanie prawa podatkowego. Zgodnie z treścią art. 544 § 1 k.c., jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Ponadto, w myśl art. 548 § 1 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Należy wiec stwierdzić, że obowiązek podatkowy we wszystkich przypadkach opisanych w stanie faktycznym zawsze będzie powstawał z dniem wystawienia faktury i wydania towaru z magazynu (jeden i ten sam dzień), ponieważ w tym właśnie momencie zostanie dokonana dostawa towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 UPTU.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie także w interpretacjach indywidualnych:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 września 2014 r. (nr IBPP1/443-554/14/BM), z dnia 31 marca 2014 r. (nr IBPP4/443-37/14/LG) oraz z dnia 31 marca 2014 r. (nr IBPP2/443-1193/13/KO): "Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy (mając na uwadze ściśle opis sprawy) należy stwierdzić, że skoro z opisu sprawy wynika, że w momencie wystawienia faktury towar opuści zakład Spółki - za pomocą firm spedycyjnych lub własnych środków transportu, od tego też momentu kontrahenci Wnioskodawcy będą mogli jak właściciele używać nabyte towary i produkty we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób, nabywcy będą ponosić odpowiedzialność za utratę lub uszkodzenie towaru od momentu wystawienia faktury i nie wystąpią jakiekolwiek inne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywcę towarem - to w konsekwencji dzień wystawienia faktury będzie co do zasady dniem dokonania dostawy, w którym powstanie obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT,";

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 22 kwietnia 2014 r. (nr ILPP5/443-11/14-5/KG): "W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel,";

* Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 22 stycznia 2014 r. (nr IPTPP2/443-855/13-6/IR):"gdy Zainteresowany wystawi fakturę w ostatnim dniu danego miesiąca i jednocześnie dany towar przekaże przewoźnikowi (spedytorowi), który towar ten dostarczy odbiorcy w pierwszych dniach następnego miesiąca, zaś - jak wskazał Wnioskodawca - przeniesienie na nabywcę prawa do dysponowania towarem jak właściciel będzie następowało wraz z wydaniem towaru spedytorowi - to w momencie wydania towaru z magazynu spedytorowi dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został określony odpowiednio w art. 7 i 8 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy). Natomiast na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ponadto, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako polski podatnik VAT, dokonuje dostawy swoich towarów do klientów, w sposób, który zależy od odbiorcy. Wnioskodawca stosuje następujące warunki dostawy towarów:

W momencie wydania towarów z magazynu Wnioskodawca wystawia oraz przekazuje przewoźnikowi lub nabywcy fakturę dokumentującą dokonanie dostawy towarów wraz z dokumentem magazynowym (wydanie na zewnątrz - WZ).

Od momentu wystawienia faktury kontrahenci Wnioskodawcy będą mogli jako właściciele używać nabyte towary i produkty we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób i nie wystąpią jakiekolwiek inne ograniczenia w dysponowaniu przez nabywcę towarem.

W niektórych przypadkach towary, po ich wydaniu z magazynu, nie będą transportowane do nabywcy ale do osoby trzeciej wskazanej przez tego nabywcę. W takim więc przypadku nigdy nie będą one w fizycznym posiadaniu przez nabywcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy wiążą się z ustaleniem prawidłowej daty powstania obowiązku podatkowego dla każdej z trzech sytuacji.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Jednocześnie należy mieć na względzie, że przepis ten uniezależnia powstanie obowiązku podatkowego od wystawienia faktury.

Wspomnieć należy również, że w art. 19a ust. 8 ustawy określono, że jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4. Zatem, w sytuacji, gdy przed wykonaniem usługi podatnik otrzyma całość lub część zapłaty - obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

Z wydaniem towaru przez sprzedawcę łączy się istotny skutek dokonania dostawy towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest - co do zasady - wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o której mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy. Jeżeli strony oznaczyły inną chwilę niż wydanie towaru dla przejścia korzyści i ciężarów, to w razie wątpliwości przyjmuje się, że ta sama chwila dotyczy przejścia ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru.

Pojęcie "rozporządzanie towarami jak właściciel" na co wskazał również Wnioskodawca, należy rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do prawnego dysponowania towarem. Przepis ustawy o VAT ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa na inną stronę, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy jak właściciel, nawet jeśli nie wiązało się to z przeniesieniem własności w sensie cywilistycznym, wskazując na uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Znajduje to wyraz w formule "jak właściciel", co implikuje możliwość uznania za dostawę towarów również owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą bez względu na to, czy w rzeczywistości w ślad za tym doszło do przeniesienia prawa własności. Należy rozróżnić pojęcie "rozporządzanie towarem jak właściciel" w ujęciu ustawowym i pojęcie własności w ujęciu cywilistycznym.

Wnioskodawca wskazuje na trzy modele dostaw swoich towarów, gdzie jednocześnie nie będą miały zastosowania przepisy dotyczące szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego. Wnioskodawca argumentuje swoje stanowisko tym, że w każdym z trzech sytuacji, w momencie wydania towaru z magazynu i wystawienia faktury, każdy z nabywców mają prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Należy podkreślić w tym miejscu, że o tym, czy dojdzie do dostawy towaru w rozumieniu przepisów ustawy, winny decydować okoliczności faktyczne towarzyszące wystawieniu faktury i dokonaniu dostawy.

Odnosząc się również do kwestii transportu towarów przez firmy transportowe, wskazać należy, że zgodnie z art. 544 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Ponadto, jak stanowi art. 548 § 1 tej ustawy, z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z ww. przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje w momencie powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego.

W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez sprzedającego do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (kuriera), dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem sprzedawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel na nabywcę towaru.

W odniesieniu do powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca wystawi fakturę i jednocześnie dany towar przekaże nabywcy czy przewoźnikowi, to w momencie wydania towaru z magazynu do transportu dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Innymi słowy, jeżeli od momentu wydania towaru i jednocześnie wystawienia faktury nabywcy Wnioskodawcy będą mogli używać nabyte towary we własnej działalności gospodarczej, przetwarzać je, sprzedawać, oddać w użytkowanie, w najem, przemieszczać lub wykorzystywać w inny wybrany przez siebie sposób, to tym samym, ten dzień będzie dniem dokonania dostawy, zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji, w myśl obowiązującego art. 19a ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.