IPPP1/4512-454/15-4/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) nadesłanym jako odpowiedź na wezwanie z dnia 5 czerwca 2015 r. (doręczone w dniu 9 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 17 czerwca 2015 r.) nadesłanym jako odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 5 czerwca 2015 r. - skutecznie doręczone Wnioskodawcy w dniu 9 czerwca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ("Wnioskodawca") jest: (i) obywatelem Polski i Kanady mającym stałe miejsce zamieszkania na terytorium Kanady oraz (ii) podlegającą w Kanadzie nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych ("podatek PIT") tylko od dochodów ze źródeł polskich.

Wnioskodawca - na podstawie umowy darowizny z dnia 18 lutego 2005 r. ("Umowa Darowizny") od swojego rodzica - nabył udział w wysokości 4/10 w prawie własności zabudowanej nieruchomości rolnej położonej w C., w obrębie P., oznaczonej jako działki o numerach ewidencyjnych nr 1132 i nr 1133 o łącznym obszarze 3,7640 ha, dla której Sąd Rejonowy w C., Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą, po migracji do elektronicznych ksiąg wieczystych ("Nieruchomość"). Pozostałe udziały w prawie własności Nieruchomości nabyły na podstawie Umowy Darowizny inne osoby fizyczne, blisko spokrewnione z Wnioskodawcą.

Działka o numerze ewidencyjnym 1132 o obszarze 0,2294 ha zabudowana jest budynkiem na roli klasy IVa. Działka o numerze ewidencyjnym 1133 o obszarze 3,5346 ha stanowi w 3,3788 ha - sad na roli klasy III, IIIa i IVa, a w 0,1588 ha - nieużytki. Obecnie sad jest w wieku, w którym nie jest już produktywny.

W dniu złożenia Wniosku, Nieruchomość posiada uchwalony - na wniosek Wnioskodawcy i innych osób fizycznych ("Właściciele") - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego "X", zgodnie z którym obszar Nieruchomości został określony jako tereny przeznaczone do: (i) zabudowy usługowej, (ii) zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz (iii) komunikacji i infrastruktury technicznej. Niezależnie od działań Właścicieli, Nieruchomość znajduje się na obszarze między centrum miasta a nowo wybudowaną obwodnicą miasta.

Właściciele planują podzielić Nieruchomość na mniejsze działki gruntu (jest możliwe wydzielenie około 28 działek gruntu), a następnie dokonać sprzedaży tych działek na rzecz osób trzecich. Zbycie tych wydzielonych działek gruntu z Nieruchomości na rzecz osób trzecich będzie odbywało się w ten sposób, iż każdorazowo Wnioskodawca będzie sprzedawał udział w własności wydzielonej działki gruntu, a pozostali Właściciele będą sprzedawali pozostałe, należące do nich, udziały we własności wydzielanych działek gruntu.

Wnioskodawca nie jest właścicielem innej nieruchomości, która może być podzielona na mniejsze działki tak jak Nieruchomość. Planowana sprzedaż nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej, gdyż zarówno Wnioskodawca, jak i żaden z pozostałych Właścicieli nie prowadzi i w przyszłości nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

W nadesłanym uzupełnieniu do wniosku Zainteresowany wskazał, że udział w nieruchomości gruntowej będący przedmiotem przyszłej sprzedaży nie był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania żadnych czynności opodatkowanych, nie był przedmiotem umów najmu, dzierżawy, ani żadnych innych umów o podobnym charakterze. Ponadto wskazał, że nie podejmował i nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia mających na celu dokonanie sprzedaży działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, z tytułu odpłatnego zbycia udziału we własności działek gruntu wydzielonych z Nieruchomości, nie powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, z tytułu odpłatnego zbycia udziału we własności działek gruntu wydzielonych z Nieruchomości, nie powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami podatku VAT są m.in. osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje, iż za działalność gospodarczą należy uznać wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca kierując się literalnym brzmieniem ww. przepisów ustawy o VAT uważa, iż warunkiem nałożenia na podatnika obowiązku zapłaty podatku VAT, jest udowodnienie, że działalność podatnika wykazuje cechy działalności gospodarczej, a więc powinna być wykonywana w sposób profesjonalny, ciągły (trwały) i dla celów zarobkowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ze względu na sposób nabycia i budowę obwodnicy C., poprawiającą dojazd do Nieruchomości, podział Nieruchomości na mniejsze działki przez Właścicieli a następnie sprzedaż wydzielonych działek nie będzie w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku stanowiło działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. Udział w prawie własności Nieruchomości został bowiem nabyty przez Wnioskodawcę na podstawie Umowy Darowizny w 2005 r. od rodzica Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie jest też obecnie czynnym podatnikiem VAT. Ponadto tak Wnioskodawca, jak i żaden z pozostałych Właścicieli nie prowadzi i w przyszłości nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wobec tego Wnioskodawca uważa iż, sprzedaż udziału we własności działek gruntu wydzielonych z Nieruchomości po jej podziale na mniejsze działki gruntu będzie wykonywaniem prawa własności co do Nieruchomości przez Wnioskodawcę i Właścicieli, nie będzie to natomiast, zdaniem Wnioskodawcy, stanowiło działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W związku z tym, w wyniku sprzedaży udziału we własności działek gruntu wydzielonej z Nieruchomości nie powstanie dla Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy, zbieżne jest ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego ("NSA"), wyrażonym w wyroku z dnia 9 maja 2014 r. w którym NSA wskazuje, że "okoliczność podziału nieruchomości dla umożliwienia sprzedaży jest działaniem, które mieści się w zarządzie majątkiem prywatnym i jest w okolicznościach sprawy uzasadnione, ponieważ, jak wynika z wniosku strona nie wie, czy sprzeda jedną czy więcej nieruchomości". Co więcej, NSA zaznacza, że "nie może też podzielić stanowiska Ministra Finansów, który dowodzi, że zamieszczenie ogłoszenia o sprzedaży w prasie i w Internecie świadczy automatycznie o konieczności uznania aktywności strony w zakresie obrotu nieruchomościami za zawodową. Słusznie przyjął Sąd pierwszej instancji, że w przypadku ogłoszeń takich istotne znaczenie ma to, czy ogłoszenia te wykraczają poza zwykłe formy ogłoszeń, czy przybierają postać reklamy, stanowią formę marketingu. Samo zamieszczenie ogłoszenia w prasie, czy w Internecie (środkach przekazu będących w powszechnym użyciu) bez wskazania, że ogłoszenia miały cechy wykraczające poza zwykłe ogłoszenie (np. wielkość, grafikę, formułę) i wymagały większych od zwyczajowo przyjętych nakładów, nie pozwala na stwierdzenie, że osoba je zamieszczająca zachowuje się jak handlowiec".

Podobnie wypowiedział się również NSA w wyroku z dnia 19 kwietnia 2012 r. Sąd uznał, iż "przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą. Nie jest działalnością handlowa sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych), lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia miedzy, czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów".

Na akceptację zasługuje stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w prawomocnym wyroku z dnia 30 lipca 2014 r. w którym podkreślono, że "w orzecznictwie wskazuje się także, na znaczenie zamiaru, z jakim sprzedawca nabywał grunty, przy ocenie, czy działa on w charakterze podatnika, czy też nie. Wprawdzie we wskazanym wyżej wyroku TSUE nie odniósł się do tej kwestii, jednak w piśmiennictwie podnosi się, że zamiar sprzedawcy przy nabywaniu gruntu nadal powinien być traktowany jako okoliczność, może nie decydująca, ale mająca znaczenie dla rozstrzygania o statusie sprzedawcy". Zamiarem Wnioskodawcy w momencie nabycia Nieruchomości - otrzymania darowizny - nie było prowadzenie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, o czym świadczy chociażby czas jaki upłynął od dnia jej nabycia oraz okazjonalność planowanych transakcji. Ponadto, w ww. wyroku wskazano, "że samo wystąpienie z wnioskiem o uchwalenie dla terenu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nie decyduje jeszcze o zawodowym charakterze działalności podmiotu. Przesądza bowiem o tym szereg innych okoliczności, które powodują, że aktywność podmiotu w przedmiocie zbycia działek jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Chodzi zatem o taką działalność podmiotu, która polega na aktywnych działaniach w zakresie obrotu nieruchomościami".

O prawidłowości poglądu Wnioskodawcy świadczy także stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy przedstawione w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lipca 2014 r. (nr ITPP2/443-464/14/AP)"osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, niezarejestrowana jako podatnik VAT, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji sprzedaży części prywatnej nieruchomości gruntowej nie występuje w charakterze podatnika VAT. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczna, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie powinna być uznana za działalność handlowa, czyniącą ten podmiot podatnikiem podatku VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Ponadto, prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy k.c. (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm., dalej: "ustawa - Kodeks cywilny"). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swojej istoty szczególną postacią prawną własności.

Jak stanowi art. 196 § 1 ww. Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów np. gruntów zabudowanych, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec tego, towarem jest także udział w gruncie zabudowanym (w prawie własności nieruchomości lub w prawie użytkowania wieczystego). Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 str. 1 z późn. zm.).

Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. W związku z powyższym, sprzedaż lub przekazanie udziału w prawie własności budynków oraz gruntu należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Opodatkowaniu VAT podlega - na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy - odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter, jak również wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Zauważyć należy, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

W kontekście powyższego należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W związku z tym należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego (np. nieruchomości), a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Wyprzedaż majątku prywatnego przez osobę fizyczną, nawet jeżeli przybierze w określonym przedziale czasowym charakter częstotliwy, nie może być uznana za działalność handlową, czyniącą ten podmiot podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem jak już wskazano w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntu podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z tezy powyższego orzeczenia wynika m.in., że "osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby". Trybunał zwrócił uwagę, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Trybunał orzekł ponadto, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Analizując opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę w kontekście powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług oraz powyższych orzeczeń TSUE stwierdzić należy, że Wnioskodawca w zakresie odnoszącym się do wskazanych we wniosku działek nie podejmował działań porównywalnych z działalnością podmiotu profesjonalnie zajmującego się obrotem nieruchomościami.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną. Na podstawie umowy darowizny z dnia 18 lutego 2005 r. od swojego rodzica nabył udział w wysokości 4/10 w prawie własności zabudowanej nieruchomości rolnej. Powyższa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana dla prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca chce odpłatnie zbyć udział w nieruchomości. Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży posiada miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w zakresie zabudowy usługowej, zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej oraz komunikacji i infrastruktury technicznej. Wnioskodawca nie dokonywał jakiegokolwiek uatrakcyjnienia działki będącej przedmiotem sprzedaży. Zainteresowany ponadto nie podejmuje i nie będzie podejmować przed sprzedażą aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającymi poza zwykle formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży przedmiotowej nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości, której jest współwłaścicielem, w sytuacji gdy nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność dostawy nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w nieruchomości gruntowej stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w opisanej sytuacji Wnioskodawca, zbywając nieruchomość stanowiącą jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego - stosownie do obowiązującego orzecznictwa - transakcja zbycia nieruchomości gruntowej, o której mowa we wniosku, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast w części odnoszącej się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.