IPPP1/4512-320/15-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2015 r. (data wpływu 7 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania momentu obowiązku podatkowego odnośnie wpłat dokonywanych przez klientów na rachunek powierniczy zamknięty - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług powstania momentu obowiązku podatkowego odnośnie wpłat dokonywanych przez klientów na rachunek powierniczy zamknięty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, czynny podatnik podatku od towarów i usług, prowadzącą działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego. W ramach wyżej wymienionej działalności Wnioskodawca wznosi budynki mieszkalne wielorodzinne, a następnie sprzedaje lokale, co do zasady osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

Działalność powyższa jest regulowana przepisami ustawy z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego zw. dalej ustawą deweloperską. Ustawa ta nakłada na przedsiębiorcę prowadzącego działalność deweloperską, podpisującego z klientami umowy deweloperskie przed wykonaniem i oddaniem do użytkowania lokalu szereg obowiązków mających za zadanie zabezpieczyć interesy klienta.

Jednym z tych obowiązków jest określony w art. 4 ustawy deweloperskiej warunek utworzenia dla każdego klienta rachunku powierniczego, bądź otwartego, zabezpieczonego zgodnie z wymogami ustawy, bądź zamkniętego.

Wnioskodawca, jako podmiot podlegający przepisom ustawy deweloperskiej, zawarł z bankiem umowę o prowadzenie rachunków powierniczych zamkniętych dla przyszłych klientów kupujących lokale w obecnie wznoszonej inwestycji.

Zgodnie z umową środki wpłacone przez klienta na rachunek powierniczy zamknięty zostaną wypłacone Wnioskodawcy przez bank prowadzący po otrzymaniu odpisu aktu notarialnego umowy przenoszącej na klienta prawo własności lokalu w stanie wolnym od obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich z wyjątkiem tych obciążeń, na które zgodę wyraził klient.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi kolejną inwestycję i w dniu składania niniejszego wniosku podpisał umowę deweloperską z jednym klientem, który dokonał wpłaty pełnej kwoty należnej z jej tytułu na prowadzony dla niego rachunek powierniczy zamknięty.

Klient zawarł 25 lutego 2015 r. z Wnioskodawcą umowę deweloperską w fomie aktu notarialnego, zgodnie z którą Wnioskodawca zobowiązał się do wybudowania budynku opisanego we wspomnianej wyżej umowie w oznaczonym standardzie, wyodrębnienia lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia własności tegoż lokalu na klienta. Klient zobowiązuje się m.in. do uregulowania ceny nabycia na prowadzony dla niego rachunek powierniczy zamknięty w określonych w umowie terminach. Klient kwotę stanowiącą 100% ceny lokalu wpłacił na rachunek powierniczy zamknięty w marcu 2015 r., a podpisanie umowy przenoszącej na niego własność lokalu, na podstawie której bank ostatecznie zwolni środki i udostępni je Wnioskodawcy nastąpi nie później niż 30 września 2015 r. W praktyce więc środki zdeponowane w lutym zostaną faktycznie przekazane Wnioskodawcy po kilku miesiącach, z doświadczenia przeszłych inwestycji Wnioskodawca ocenia, że nastąpi to w październiku 2015 r.

Wnioskodawca wyjaśnia, że wypłata środków z rachunku powierniczego zamkniętego na jego rzecz odbędzie się po podpisaniu aktu notarialnego oraz po przekazaniu lokalu klientowi.

Kolejne umowy dotyczące innych lokali będą zawierane na identycznych zasadach, jak powyżej opisana umowa już zawarta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym (zawarta przed złożeniem niniejszego wniosku umowa deweloperska) oraz zdarzeniu przyszłym (kolejne umowy zawierane po złożeniu niniejszego wniosku) prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż zgodnie z art. 19a ust. 1 oraz ust. 8 ustawy o VAT momentem powstania obowiązku podatkowego jest moment wydania lokalu klientowi, jeśli nastąpiło to przed wypłatą środków zgromadzonych na rachunku powierniczym zamkniętym.

W ocenie Wnioskodawcy odpowiedź na zadane pytanie jest twierdząca - obowiązek podatkowy w podatku VAT powstanie w momencie wydania lokalu kupującemu.

Według Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie istotne są dwa pytania:

* kiedy dochodzi do dokonania dostawy towaru (lokalu).

* kiedy Wnioskodawca otrzymuje całość, bądź część zapłaty.

Odnosząc się do pytania pierwszego, Wnioskodawca stwierdza, że momentem tym będzie podpisanie umowy przyrzeczonej w formie aktu notarialnego. To jest moment przeniesienia prawa do rozporządzania lokalem jak właściciel. Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że w przypadku gdyby doszło do wcześniejszego przekazania faktycznego władztwa nad lokalem na rzecz klienta, wówczas to ten moment faktycznego przeniesienia prawa rozporządzania lokalem jak właściciel będzie momentem powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT jeśli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty.

W przedmiotowej sprawie najistotniejsze będzie więc wyjaśnienie, jak należy rozumieć słowo "otrzymano", które to będzie decydowało, czy obowiązek podatkowy powstanie w momencie przelewu środków na rachunek powierniczy zamknięty przez klienta, czy też w momencie późniejszym, w tej konkretnej sprawie - w momencie przekazania władztwa nad lokalem.

Wykładnia językowa wydaje się niewystarczająca dla oceny tego przypadku i właściwe jest sięgnięcie po inne metody subsumpcji.

Kluczowym dla kwalifikacji prawnej norm zawierających przepisy mówiące o "otrzymaniu należności" i podobnych, jest orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) C-419/02 BUPA Hospitals. W tymże orzeczeniu TSUE stwierdził, iż:

"w przypadku, gdy płatność zaliczkowa następuje przed wykonanie dostawy towarów lub świadczeniem usług, obowiązek podatkowy w zakresie kwoty tej płatności powstaje w momencie jej otrzymania, stanowi odstępstwo od zasady zawartej w akapicie pierwszym tego przepisu, a zatem podlega wykładni ścisłej, jeżeli płatność zaliczkowa zostanie dokonana przed zaistnieniem zdarzenia podatkowego, powoduje ona zaistnienie obowiązku podatkowego, ponieważ w ten sposób konrahenci ujawniają zamiar osiągnięcia przed terminem wszystkich skutków finansowych związanych z wystąpieniem zdarzenia podatkowego."

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż środki zdeponowane na rachunku powierniczym zamkniętym nie wypełniają warunków opisanych w cytowanym powyżej orzeczeniu. Wnioskodawca przychyla się do stanowiska zaprezentowanego przez Ministra Finansów w interpretacji indywidualnej nr. sygn. IPPP1/443-223/14-2/IGo:

"istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to rachunek, którego zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy - jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem. Do momentu uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, nie stanowiąc faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji."

W przedmiotowej sprawie momentem, w którym Wnioskodawca będzie w pełni dysponował środkami, będzie moment ich wypłaty z rachunku powierniczego zamkniętego na wskazany rachunek Wnioskodawcy.

Tym samym uznać należy, że odpowiedź na pytanie o moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w przedstawionym stanie faktycznym (zawarta przed złożeniem niniejszego wniosku umowa deweloperska) oraz zdarzeniu przyszłym (kolejne umowy zawierane po złożeniu niniejszego wniosku) udzielona przez Wnioskodawcę - że dla podatku VAT bez znaczenia jest moment wpłaty środków na rachunek powierniczy zamknięty i obowiązek w tymże podatku powstanie w momencie przekazania lokalu klientowi - jest prawidłowa, zakładając, że wypłata środków z rachunku powierniczego zamkniętego nastąpiła po przekazaniu lokalu klientowi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy rzez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi - co do zasady - usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (dostawa towarów, czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7 11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Natomiast jak wynika z art. 19a ust. 8 ustawy jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie budownictwa mieszkaniowego. W ramach tej działalności wznosi budynki mieszkalne wielorodzinne, a następnie sprzedaje lokale, co do zasady osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Działalność powyższa jest regulowana przepisami ustawy z 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego zw. dalej ustawą dewelperską. Ustawa ta nakłada na przedsiębiorcę prowadzącego działalność deweloperską warunek utworzenia dla każdego klienta rachunku powierniczego, bądź otwartego, zabezpieczonego zgodnie z wymogami ustawy, bądź zamkniętego. Wnioskodawca, jako podmiot podlegający przepisom ustawy deweloperskiej, zawarł z bankiem umowę o prowadzenie rachunków powierniczych zamkniętych dla przyszłych klientów kupujących lokale w obecnie wznoszonej inwestycji. Zgodnie z umową środki wpłacone przez klienta na rachunek powierniczy zamknięty zostaną wypłacone Wnioskodawcy przez bank prowadzący po otrzymaniu odpisu aktu notarialnego umowy przenoszącej na klienta prawo własności lokalu w stanie wolnym od obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich z wyjątkiem tych obciążeń, na które zgodę wyraził klient.

W chwili obecnej Wnioskodawca prowadzi kolejną inwestycję i Zainteresowany podpisał umowę deweloperską z jednym klientem, który dokonał wpłaty pełnej kwoty należnej z jej tytułu na prowadzony dla niego rachunek powierniczy zamknięty. Klient zawarł 25 lutego 2015 r. z Wnioskodawcą umowę deweloperską w formie aktu notarialnego, zgodnie z którą Wnioskodawca zobowiązał się do wybudowania budynku opisanego we wspomnianej wyżej umowie w oznaczonym standardzie, wyodrębnienia lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia własności tegoż lokalu na klienta. Klient zobowiązuje się m.in. do uregulowania ceny nabycia na prowadzony dla niego rachunek powierniczy zamknięty w określonych w umowie terminach. Klient kwotę stanowiącą 100% ceny lokalu wpłacił na rachunek powierniczy zamknięty w marcu 2015 r., a podpisanie umowy przenoszącej na niego własność lokalu, na podstawie której bank ostatecznie zwolni środki i udostępni je Wnioskodawcy nastąpi nie później niż 30 września 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że wypłata środków z rachunku powierniczego zamkniętego na jego rzecz odbędzie się po podpisaniu aktu notarialnego oraz po przekazaniu lokalu klientowi.

Kolejne umowy dotyczące innych lokali będą zawierane na identycznych zasadach, jak powyżej opisana umowa już zawarta.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że zgodnie z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128) na rachunku powierniczym mogą być gromadzone wyłącznie środki pieniężne powierzone posiadaczowi rachunku - na podstawie odrębnej umowy - przez osobę trzecią.

W myśl natomiast art. 59 ust. 2 ww. ustawy stronami umowy rachunku powierniczego są bank i posiadacz rachunku (powiernik).

Zgodnie z art. 59 ust. 3 cyt. ustawy umowa, o której mowa w ust. 2, określa warunki, jakie powinny być spełnione, aby środki pieniężne osób trzecich wpłacone na rachunek mogły być wypłacone posiadaczowi rachunku lub aby jego dyspozycje w zakresie wykorzystania tych środków mogły być zrealizowane.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 16 września 2011 r. o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego (Dz. U. Nr 232, poz. 1377) ustawa reguluje zasady ochrony praw nabywcy, wobec którego deweloper zobowiązuje się do ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę, albo do przeniesienia na nabywcę własności nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym lub użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej i własności domu jednorodzinnego na niej posadowionego stanowiącego odrębną nieruchomość.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego dla przedsięwzięcia deweloperskiego deweloper zawiera umowę o prowadzenie otwartego albo zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego, zwanego dalej "mieszkaniowym rachunkiem powierniczym".

Zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy, zgodnie z art. 3 pkt 8 z ww. ustawy - Prawo bankowe, to należący do dewelopera rachunek powierniczy w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo bankowe służący gromadzeniu środków pieniężnych wpłacanych przez nabywcę na cele określone w umowie deweloperskiej, z którego wypłata zdeponowanych środków następuje jednorazowo, po przeniesieniu na nabywcę prawa, o którym mowa w art. 1.

Zatem jak wynika z istoty rachunku powierniczego, określonej w art. 59 ust. 3 ustawy - Prawo bankowe, środki przeznaczone na poczet świadczonych w przyszłości usług lub dostawy towarów, wpłacane na ten rachunek posiadaczowi tego rachunku przez osoby trzecie nie stanowią środków, którymi posiadacz rachunku (powiernik) może zacząć dysponować z chwilą tej wpłaty.

Środki wpłacane przez osoby trzecie na rachunek powierniczy nie będą więc należnościami dla posiadacza rachunku, gdyż z chwilą wpłacania ich na rachunek powierniczy posiadacz tego rachunku nie będzie miał możliwości rozporządzania nimi. Należy wskazać, że istota rachunku powierniczego polega na tym, że jest to transakcja, której zadaniem jest zabezpieczenie interesów sprzedawcy i kupującego. Bezpieczeństwo stron uzyskuje się dzięki uczestnictwu neutralnego powiernika, który nadzoruje realizację umowy oraz rozstrzyga ewentualne spory. Rachunek powierniczy - jest to specjalny rachunek bankowy służący do zabezpieczenia wykonania zobowiązań pieniężnych kontrahentów. Po zawarciu umowy kupujący przekazuje środki na rachunek powierniczy lub w przypadku transakcji rozłożonej w czasie (np. związanej z zakupem nieruchomości) dokonuje wpłat zgodnie z ustalonym harmonogramem. Powiernik informuje sprzedawcę o zabezpieczeniu środków na rachunku, po czym ten wypełnia swoje zobowiązania. Pieniądze są wypłacane sprzedawcy w transzach zgodnie z postępem realizacji umowy lub jednorazowo po potwierdzeniu przez kupującego zgodności towaru z zamówieniem.

W sytuacji kiedy płatności na rachunek powierniczy dokonywane są w taki sposób, że korzystanie z tych środków jest odsunięte w czasie aż do chwili spełnienia warunków przewidzianych w umowie, stanowi to w rzeczywistości formę kaucji/zabezpieczenia wykonania zobowiązań.

Do momentu zatem uwolnienia środków zgromadzonych na rachunku poszczególne płatności mają charakter nieostateczny, warunkowy i podlegają potencjalnie zwrotowi. W konsekwencji, do czasu spełnienia się warunków zawieszających przewidzianych w umowie mają one charakter zabezpieczający, i nie stanowią faktycznie ani formy zaliczki, ani częściowej płatności. Charakter środków zgromadzonych na rachunku ulega zmianie dopiero w chwili spełnienia warunków zawieszających i w konsekwencji ich uwolnienia, a zatem w chwili, kiedy sprzedawca może uznać środki za faktycznie otrzymane do jego dyspozycji.

Ustalenia na gruncie przepisów dotyczących podatku od towarów i usług wymaga kwestia, czy wpłata środków pieniężnych na rachunek powierniczy może być interpretowana jako "otrzymanie" części lub całości zapłaty na poczet przyszłej dostawy nieruchomości.

Z przepisu art. 19a ust. 8 ustawy wynika, że aby daną płatność uznać za zapłatę, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego, musi ona zostać otrzymana przez podatnika podatku VAT. Ustawa nie zawiera definicji "otrzymania", należy więc posłużyć się definicjami słownikowymi. Zgodnie z wykładnią literalną, słowo "otrzymać" oznacza:

* dostać coś w darze,

* dostać coś, co się należy, na co się zasługuje lub do czego się dąży,

* stać się odbiorcą jakiegoś polecenia,

* uzyskać coś z czegoś.

Zgodnie ze wskazanymi definicjami, "otrzymanie" powinno mieć zatem wymiar realny, ostateczny, a nie potencjalny.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu wpłat dokonywanych przez Nabywców na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy należy wskazać, że z uwagi na specyfikę funkcjonowania rachunku powierniczego - środków wpływających na rachunek powierniczy nie można zaliczyć do przedpłat, zaliczek, zadatków, rat wymienionych w art. 19a ust. 8 ustawy (z chwilą ich wpłacania posiadacz rachunku nie ma możliwości rozporządzania nimi), gdyż decydującym kryterium dla uznania wpłacanych kwot na rachunek powierniczy jest fakt, czy środki te zostały postawione do dyspozycji posiadacza rachunku, w ten sposób, że może on nimi swobodnie dysponować. Dopiero możliwość swobodnego dysponowania wpłaconymi środkami na rachunek powierniczy powoduje, że wpłacone kwoty uznaje się za zaliczkę, przedpłatę.

Z opisu sprawy wynika, że bank wypłaca Zainteresowanemu środki pieniężne wpłacone przez Nabywców na zamknięty mieszkaniowy rachunek powierniczy dopiero po podpisaniu aktu notarialnego umowy przenoszącej na nabywcę prawo własności lokalu mieszkalnego. Zatem wcześniej (tekst jedn.: przed wypłatą środków pieniężnych z zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego) dojdzie do podpisania aktu notarialnego, co oznacza, że wcześniej dojdzie do dostawy lokali, tj. przeniesienia rozporządzania nimi jak właściciel.

Tym samym, zarówno w stosunku do już podpisanej umowy deweloperskiej jak również umów zawieranych w przyszłości, w tak przedstawionym stanie sprawy, obowiązek podatkowy z tytułu wpłat dokonywanych przez Nabywców na rzecz Spółki za pośrednictwem zamkniętego mieszkaniowego rachunku powierniczego powstaje nie w momencie ich wpływu na rachunek powierniczy, ani w momencie ich wypłaty lecz z chwilą dostawy lokali, tj. z chwilą przeniesienia rozporządzania nimi jak właściciel na Nabywcę (moment podpisania aktu notarialnego) - co ma miejsce przed wypłatą kwot z rachunku powierniczego zamkniętego na rzecz Wnioskodawcy.

Tym sam stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.