IPPP1/4512-3/15-2/AP - Ustalenie możliwości zastosowania zwolnienia do świadczonych usług podologicznych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni - przedstawione we wniosku złożonym dnia 18 grudnia 2014 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim: 22 grudnia 2014 r., data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku: 2 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia do świadczonych usług podologicznych - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia do świadczonych usług podologicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie ochrony zdrowia (usługi podologiczne).

Usługi podologiczne świadczone przez Wnioskodawczynię, to usługi z zakresu medycyny polegające na diagnozowaniu i leczeniu chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Podolog samodzielnie diagnozuje zmiany patologiczne na stopach i przeprowadza odpowiednie zabiegi lub kieruje pacjenta do lekarza specjalisty, jeśli zdiagnozowane zmiany wymagają interwencji chirurgicznej.

Leczenie obejmuje pacjentów z ograniczeniem ruchowym, dotkniętych chorobami skóry, kości i stawów, chorobami przemiany materii (cukrzyca, reumatyzm), pacjentów z wadliwym ustawieniem stóp i deformacją palców, oraz z innymi dolegliwościami na stopach, np. odciskami, modzelami, brodawkami. Leczenie obejmuje zabiegi z zakresu protetyki paznokci związane z wrastającymi się paznokciami, grzybiczymi paznokciami itp.

Wykonywane zabiegi służą przywracaniu i poprawie zdrowia pacjentów, profilaktyce i zachowaniu zdrowia. Dzięki nim wielu pacjentów może chodzić. Zabiegi te wykonują zatrudnieni przez Wnioskodawczynię na umowę o pracę pracownicy, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje do wykonywania tego typu zabiegów podologicznych. Pracownicy ci są absolwentami Uniwersytetu Medycznego i - kierunek kosmetologia i fizjoterapia. W trakcie zatrudnienia podnoszą oni swoje kwalifikacje z zakresu podologii oraz zdobywają doświadczenie. Wnioskodawczyni również posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonywania zabiegów podologicznych:

* 1978-1979 r. - kurs kosmetyczny,

* 1995-1997 r. - studium wieczorowe lekarza naturalnego w szkole podologicznej w Niemczech,

* 1997-2003 - praca w szkole terapii naturalnych jako prywatna docentka w kursach kosmetyki, później całkowicie, samodzielnie prowadząca kursy medycznego pedicure,

* 2001-2003 - docent w szkole podologicznej w Niemczech,

* 2002 r. - egzamin państwowy w Niemczech i otrzymanie dyplomu podologa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy świadczenie usług podologicznych w myśl art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług będzie podlegać zwolnieniu z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, świadczone przez nią usługi podologiczne spełniają przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z podatku od towarów i usług.

W myśl obowiązujących przepisów, mianowicie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., aby usługi w zakresie opieki medycznej mogły podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług muszą spełniać dwie przesłanki:

* usługi w zakresie opieki medycznej muszą służyć profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz

* usługi powyższe muszą być świadczone przez osoby wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 19 u.p.t.u., w tym przez osoby wykonujące inne zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Nie ulega wątpliwości, iż usługi podologiczne świadczone przez Wnioskodawczynię spełniają pierwsze ze wskazanych kryteriów. Służą one profilaktyce i zapobieganiu dalszym postępom chorób poprzez diagnozę i badania umożliwiające rozpoznanie schorzeń na jakie cierpi pacjent. Zabiegi te służą również ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia - w szczególności w zakresie wykonywania opatrunków ochronnych, odciążających i korygujących, oraz indywidualnych protez, rozumianych jako długotrwały środek zaradczy korygujący niewielkie zniekształcenia ortopedyczne w obrębie palców stóp. Wielokrotnie bez ich wykonania pacjent nie mógłby chodzić. Należy więc stwierdzić, iż niewątpliwie służą one profilaktyce, przywracają zdrowie osób korzystających z tych usług.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 19 wskazuje ponadto drugą przesłankę, jaka musi być spełniona by dane usługi medyczne mogły podlegać zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Mianowicie przepis ten zawiera katalog zawodów, w ramach których muszą być świadczone usługi medyczne, do których zalicza się: lekarza i lekarza dentystę, pielęgniarki i położne, psychologa, oraz inne zawody medyczne, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej.

Zgodnie z brzmieniem art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 122, poz. 654), przez osobę wykonującą zawód medyczny należy rozumieć osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Wnioskodawczyni, jak już zostało to wskazane ukończyła wieczorowe studium lekarza naturalnego, a co za tym idzie posiada stosowne kwalifikacje do wykonywania zawodu podologa, co z kolei zostało potwierdzone zdanym egzaminem i uzyskaniem dyplomu podologa. Ponadto zabiegi wykonują pracownicy, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje do wykonywania zabiegów podologicznych. Są oni absolwentami Uniwersytetu Medycznego - kierunek kosmetologia i fizjoterapia. Wobec powyższego należy uznać, iż spełniona została również druga przesłanka normująca prawo do zastosowania zwolnienia z VAT wykonywanych przez Wnioskodawczynię usług podologicznych.

Ponadto, zgodnie z definicją zawartą w internetowym słowniku Wikipedia "podologia" to dziedzina medycyny zajmująca się diagnozowaniem chorób, leczeniem (także chirurgicznym) stopy i stawu skokowo-goleniowego. Z zabiegów podologicznych przede wszystkim korzystać powinni pacjenci ograniczeni ruchowo, dotknięci chorobami skóry, kości, stawów, chorobami przemiany materii (cukrzyca, reumatyzm), pacjenci z wadliwym ustawieniem stóp i deformacjami palców (haluksy, palce krogulcze), z dolegliwościami na stopach tj.: odciski, modzele, brodawki, wrastające, czy grzybicze paznokcie, pocące się stopy, rozpadliny na piętach. Bez wątpienia potwierdza to, iż świadczone przez Wnioskodawczynię usługi służą profilaktyce, przywracaniu i poprawie zdrowia i są wykonywane przez osobę wykonującą inny zawód medyczny.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2011 r., IPPP2/443-197/11-2/KOM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności określony został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2#8209;12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, na podstawie art. 146a pkt 1 cyt. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 cyt. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Od podatku VAT zwolnione są także - stosownie do pkt 18a cyt. przepisu - usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, świadczone na rzecz podmiotów leczniczych na terenie ich przedsiębiorstw, w których wykonywana jest działalność lecznicza.

Z kolei na mocy art. 43 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, świadczone w ramach wykonywania zawodów:

Przytoczone powyżej przepisy krajowe w zakresie opieki medycznej stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. b oraz lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

* opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;

* świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2013 r. poz. 217, z późn. zm.), osoba wykonująca zawód medyczny to osoba uprawniona na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osoba legitymująca się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny.

Natomiast pod pojęciem świadczeń zdrowotnych, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o działalności leczniczej, rozumie się działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Z powyższych regulacji wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

* przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, a także

* przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być podmiotem leczniczym bądź osobą wykonującą zawód lekarza, lekarza dentysty, pielęgniarki, położnej, psychologa lub inny zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie od podatku nie znajduje zastosowania.

Nie każde zatem świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku. Zwolnienie powyższe dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę formę organizacyjną podmiotu świadczącego powyższe usługi (art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT) lub wykształcenie zawodowe osób je wykonujących, tj. świadczeń wykonywanych przez lekarza, lekarza dentystę, pielęgniarkę, położną, psychologa lub osobę wykonującą zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej (art. 43 ust. 1 pkt 19 cyt. ustawy).

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie ochrony zdrowia (usługi podologiczne). Świadczone usługi podologiczne to usługi z zakresu medycyny polegające na diagnozowaniu i leczeniu chorób stopy i stawu skokowo-goleniowego. Podolog samodzielnie diagnozuje zmiany patologiczne na stopach i przeprowadza odpowiednie zabiegi lub kieruje pacjenta do lekarza specjalisty, jeśli zdiagnozowane zmiany wymagają interwencji chirurgicznej. Leczenie obejmuje pacjentów z ograniczeniem ruchowym, dotkniętych chorobami skóry, kości i stawów, chorobami przemiany materii (cukrzyca, reumatyzm), pacjentów z wadliwym ustawieniem stóp i deformacją palców oraz z innymi dolegliwościami na stopach, np. odciskami, modzelami, brodawkami. Leczenie obejmuje zabiegi z zakresu protetyki paznokci związane z wrastającymi się paznokciami, grzybiczymi paznokciami itp. Wykonywane zabiegi służą przywracaniu i poprawie zdrowia pacjentów, profilaktyce i zachowaniu zdrowia. Dzięki nim wielu pacjentów może chodzić. Zabiegi te wykonują zatrudnieni przez Wnioskodawczynię na umowę o pracę pracownicy, którzy posiadają odpowiednie kwalifikacje do wykonywania tego typu zabiegów podologicznych (pracownicy ci są absolwentami Uniwersytetu Medycznego w Łodzi - kierunek kosmetologia i fizjoterapia). W trakcie zatrudnienia podnoszą oni swoje kwalifikacje z zakresu podologii oraz zdobywają doświadczenie. Wnioskodawczyni również posiada odpowiednie kwalifikacje do wykonywania zabiegów podologicznych.

Wątpliwości Wnioskodawczyni w niniejszej sprawie odnoszą się do możliwości zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług podologicznych.

W przedstawionej sytuacji zbadać należy, czy Wnioskodawczyni oraz zatrudnione przez nią osoby, tj. absolwenci kierunku kosmetologia i fizjoterapia, legitymują się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie, a tym samym czy są osobami wykonującymi zawód medyczny w rozumieniu ww. art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej.

Osoby, które uzyskały kwalifikacje do wykonywania zawodu kosmetologa na studiach pierwszego i drugiego stopnia na kierunku kosmetologia, w oparciu o załącznik nr 6 do rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 2 listopada 2011 r. w sprawie Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego (Dz. U. Nr 253, poz. 1520) - "Opis efektów kształcenia w obszarze kształcenia w zakresie nauk medycznych, nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej (nie dotyczy studiów na kierunku lekarskim, lekarsko#8209;dentystycznym, farmacji, pielęgniarstwa i położnictwa)", powinny m.in. posiadać wiedzę w zakresie fizykochemicznych i biologicznych podstaw nauk o zdrowiu oraz nauk o kulturze fizycznej, znajomość budowy i funkcji organizmu człowieka w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów. Jednakże, pomimo że kosmetologia jest nauką związaną z medycyną a zakres kształcenia w tym kierunku obejmuje również zagadnienia z zakresu nauk medycznych, kosmetolog nie jest uprawniony do udzielania świadczeń opieki zdrowotnej. Zawód kosmetologa nie jest zawodem medycznym w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o działalności leczniczej. Powyższego nie zmienia również fakt, że zawód kosmetologa (kod zawodu 229903) wymieniony został w grupie specjalistów ochrony zdrowia gdzie indziej niesklasyfikowanych rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 7 sierpnia 2014 r. w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania (Dz. U. z 2014 r. poz. 1145). Dokonując analizy ww. rozporządzenia zauważyć należy ponadto, że specjalność podologia nie została w ogóle wymieniona w grupie specjalistów do spraw zdrowia obejmującej lekarzy, pielęgniarki, położne, specjalistów do spraw ratownictwa medycznego, lekarzy weterynarii, lekarzy dentystów, diagnostów laboratoryjnych, farmaceutów oraz innych specjalistów ochrony zdrowia. Tym samym osoby posiadające kwalifikacje do wykonywania ww. zawodu nie spełniają przesłanki podmiotowej do skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Przewidziany bowiem ustawą o VAT warunek, zgodnie z którym świadczenie zdrowotne musi być dokonywane przez osobę, która na podstawie odrębnych przepisów uprawniona jest do ich udzielania oraz osobę legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub w określonej dziedzinie medycyny, ma na celu zapewnienie, aby zwolnienie od podatku było stosowane wyłącznie do świadczeń opieki medycznej wykonywanych przez osoby posiadające wymagane kwalifikacje zawodowe. Dlatego nie każde świadczenie opieki medycznej objęte jest zakresem zwolnienia od podatku, zwolnienie to dotyczy tylko świadczeń o odpowiednim poziomie jakości, biorąc pod uwagę wykształcenie zawodowe osób je wykonujących. Osoby wykonujące zawody medyczne to osoby, które fachowo, stale i w celach zarobkowych zajmują się wykonywaniem zajęcia mającego związek z medycyną i które mają odpowiednie kwalifikacje. Przez kwalifikacje zaś należy rozumieć zasób wiedzy i umiejętności wymaganych do udzielania świadczeń zdrowotnych.

Analogiczna sytuacja występuje w przypadku osób, które uzyskały tytuł fizjoterapeuty na Uniwersytecie Medycznym. Potwierdzeniem statusu fizjoterapeuty jako zawodu medycznego jest klasyfikacja określona w cyt. wyżej rozporządzeniu w sprawie klasyfikacji zawodów i specjalności na potrzeby rynku pracy oraz zakresu jej stosowania - zawód fizjoterapeuty został ujęty w grupie 229: Inni specjaliści ochrony zdrowia, kod zawodu 229201 - Fizjoterapeuta. Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 30 września 2002 r. w sprawie uzyskiwania tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia (Dz. U. Nr 173, poz. 1419, z późn. zm.), fizjoterapia jest jedną z dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których może być uzyskiwany tytuł specjalisty. Pomimo, że zawód fizjoterapeuty nie został objęty unormowaniem odrębnych aktów prawnych, to jednak inne przepisy określające m.in.: zasady związane z uzyskiwaniem kwalifikacji do wykonywania zawodu wskazują, że fizjoterapeuta jest osobą uprawnioną do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz osobą legitymującą się nabyciem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w dziedzinie medycyny. Jednakże kwalifikacje uzyskane w dziedzinie fizjoterapii nie powodują, że świadcząc usługi w innym zakresie, tj. usługi podologiczne, pracownik Wnioskodawczyni posiada status osoby wykonującej zawód medyczny w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej.

Zatem w powyższych przypadkach Wnioskodawczyni oraz zatrudnieni przez nią absolwenci nie posiadają statusu osób wykonujących zawody medyczne w rozumieniu cyt. art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej, uprawniającego do świadczenia usług podologicznych, co dawałoby prawo Wnioskodawczyni do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 19 lit. c ustawy o VAT.

Ze złożonego wniosku nie wynika również, aby przedmiotowe usługi podologiczne świadczone były przez podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT.

Tym samym, ze względu na wykazane w niniejszej interpretacji niespełnienie przez Wnioskodawczynię przesłanki podmiotowej uprawniającej do zwolnienia z podatku VAT świadczonych usług podologicznych na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 oraz pkt 19 ustawy o podatku VAT, zbędna jest analiza spełnienia przesłanki przedmiotowej, tj. świadczenia usług w zakresie opieki medycznej, służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem, w analizowanym stanie faktycznym, świadczone usługi podologiczne nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, lecz podlegają opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku VAT.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z którym świadczone usługi podologiczne korzystają ze zwolnienia z podatku przewidzianego w ustawie, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnosząc się do powołanej, jako potwierdzenie swego stanowiska, interpretacji indywidualnej z dnia 22 marca 2011 r. nr IPPP2/443-197/11-2/KOM należy zauważyć, że z przepisu art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Jeżeli zatem określona interpretacja uznana zostanie przez Ministra właściwego do spraw finansów publicznych za wydaną w sposób niezgodny z przepisami prawa podatkowego, może on z urzędu dokonać jej zmiany, w celu zachowania jednolitości wydawanych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego i wyeliminowania rozbieżności. W tym miejscu należy wskazać, że wspomniana przez Wnioskodawczynię interpretacja indywidualna została zmieniona interpretacją z dnia 18 stycznia 2013 r. nr PT8/033/135/490/PBD/12/PK-966, zatem nie może stanowić podstawy do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.