IPPP1/4512-226/15-2/KC

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2015 r. (data wpływu 11 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania VAT czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych podatnika oraz dalszego jej wykorzystywania w działalności gospodarczej - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania VAT czynności wycofania nieruchomości z ewidencji środków trwałych podatnika oraz dalszego jej wykorzystywania w działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną posiadającą miejsce zamieszkania w Polsce i prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą na terenie Polski. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest produkcja i dystrybucja aromatów, olejków eterycznych, barwników oraz dodatków spożywczych.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wykorzystuje zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który tworzy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 - dalej: "Kodeks cywilny") - dalej nazywane "Przedsiębiorstwem". W skład Przedsiębiorstwa wchodzi również prawo własności dwóch nieruchomości:

Wnioskodawca zamierza wycofać Nieruchomość 1 z ewidencji środków trwałych. W efekcie Nieruchomość 1 nie będzie wchodziła w skład Przedsiębiorstwa. Pozostałe składniki majątkowe stanowiące Przedsiębiorstwo (wraz z prawem własności Nieruchomości 2), Wnioskodawca zamierza wnieść tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej z siedzibą na terytorium Polski (zwanej dalej Spółką Komandytową).

Po wycofaniu Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych oraz po dokonaniu aportu pozostałych składników majątkowych stanowiących Przedsiębiorstwo do Spółki Komandytowej, Wnioskodawca zamierza wynajmować Nieruchomość 1 na rzecz Spółki Komandytowej. Wynajem Nieruchomości 1 będzie stanowił działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca pozostanie nadal podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowując tym podatkiem usługę wynajmu. W związku z powyższym wykreślenie Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste, ponieważ w dalszym ciągu będzie ona wykorzystywana w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - w ramach najmu wykonywanego w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego wycofanie Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych Przedsiębiorstwa w celu dalszego wykorzystywania jej w ramach najmu opodatkowanego podatkiem do towarów i usług będzie stanowiło czynność podlegającą przepisom Ustawy o VAT, a zatem czy w związku z przedmiotowym wycofaniem Nieruchomości 1 z Przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty należnego podatku od towarów i usług lub korekty odliczonego przy wytwarzaniu Nieruchomości 1 podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy;

Wycofanie Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w efekcie którego Nieruchomość 1 nie będzie wchodziła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy), nie będzie stanowiło czynności podlegającej przepisom Ustawy o VAT, ponieważ Wnioskodawca w dalszym ciągu wykorzystywać będzie Nieruchomość 1 do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (opodatkowana usługa wynajmu).

W związku z powyższym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty należnego podatku VAT lub też korekty odliczonego przy wytwarzaniu Nieruchomości 1 podatku VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz, przy czym - jak wynika z § 2 tego samego artykułu - czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub w świadczeniach innego rodzaju. Najem jest więc umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, w ramach której wynajmujący oddając rzecz najemcy do używania w zamian za umówiony czynsz, wykorzystuje daną rzecz w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Wnioskodawca oddając w najem Nieruchomość 1 po jej wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Treść powołanych uregulowań prawnych prowadzi do wniosku, że wykreślenie Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste Wnioskodawcy, ponieważ Nieruchomość 1 w dalszym ciągu będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT.

W związku z tym czynność wycofania Nieruchomości 1 z przedsiębiorstwa nie będzie stanowiła dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. A zatem czynność wycofania z ewidencji środków trwałych Nieruchomości 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Ponadto, skoro nie dojdzie do zmiany przeznaczenia Nieruchomości 1, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z jej wytworzeniem.

Reasumując, wycofanie Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Wnioskodawcy (w efekcie którego Nieruchomość 1 nie będzie wchodziła w skład przedsiębiorstwa Wnioskodawcy), nie będzie stanowiło czynności podlegającej przepisom Ustawy o VAT, ponieważ nie jest to czynność przewidziana w art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko potwierdza szereg indywidualnych interpretacji podatkowych, przykładowo:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej "ustawą", opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy dostawcą towaru/świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za dostawę towaru/wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem i przekazanym za niego wynagrodzeniem. Zatem, opodatkowanym świadczeniem jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, przy konieczności istnienie odbiorcy tego świadczenia.

Ustawodawca jednak przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, że nieodpłatne czynności, o których mowa w tym przepisie, tylko wówczas są uznawane za odpłatną dostawę towarów, jeśli podatnikowi przysługiwało prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego. Jeśli podatnik odliczył podatek naliczony np. przy ich nabyciu, imporcie czy wytworzeniu, to ich nieodpłatne przekazanie - gdyby było nieopodatkowane - w istocie stanowiłoby nabycie bez opodatkowania. Stoi to w sprzeczności z zasadą powszechności oraz neutralności opodatkowania. Jeśli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku, to nieodpłatne przekazanie tego towaru pozostaje neutralne podatkowo, gdyż podatnik już raz został obciążony faktycznym kosztem podatku (w tej części wystąpił więc jako konsument, a nie jako podatnik VAT).

Zatem przekazanie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także wszelkie inne darowizny ze względu na nieodpłatny charakter czynności mogłoby podlegać opodatkowaniu VAT, lecz jedynie przy spełnieniu przesłanki określonej w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. w sytuacji gdy podatnikowi przysługiwało przy ich nabyciu, imporcie czy wytworzeniu prawo do całkowitego albo częściowego odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą i zarejestrowany czynny podatnik podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności, wykorzystuje zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych, który tworzy przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.

W skład Przedsiębiorstwa wchodzi również prawo własności dwóch nieruchomości:

Wnioskodawca zamierza wycofać Nieruchomość 1 z ewidencji środków trwałych, natomiast pozostałe składniki majątkowe stanowiące Przedsiębiorstwo (wraz z prawem własności Nieruchomości 2), Wnioskodawca zamierza wnieść tytułem wkładu niepieniężnego do spółki komandytowej z siedzibą na terytorium Polski.

Po wycofaniu Nieruchomości 1 z ewidencji środków trwałych oraz po dokonaniu aportu pozostałych składników majątkowych stanowiących Przedsiębiorstwo do Spółki Komandytowej, Wnioskodawca zamierza wynajmować Nieruchomość 1 na rzecz Spółki Komandytowej. Wynajem Nieruchomości 1 będzie stanowił działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca pozostanie nadal podatnikiem podatku od towarów i usług, opodatkowując tym podatkiem usługę wynajmu.

Do tak przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca sformułował pytanie dotyczące uznania, czy wycofanie wskazanej Nieruchomości z ewidencji środków trwałych Przedsiębiorstwa w celu dalszego wykorzystywania jej w ramach najmu opodatkowanego VAT będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu, a tym samym czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do zapłaty należnego podatku lub korekty odliczonego podatku przy wytwarzaniu Nieruchomości 1.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z treści art. 15 ust. 2 ustawy wynika, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Wnioskodawca w zdarzeniu przyszłym wskazuje, że wykreślenie przedmiotowej nieruchomości oznaczonej nr 1 z ewidencji środków trwałych nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste, ponieważ w dalszym ciągu będzie ona wykorzystywana w ramach jego działalności gospodarczej, tj. w ramach najmu wykonywanego w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem przedmiotowa nieruchomość nie będzie przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będzie wykorzystana na cele prywatne, lecz w związku z przeznaczeniem jej do wynajmu, będzie nadal przez Wnioskodawcę wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Podkreślić należy, że Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika VAT w tym zakresie.

Zatem nie wystąpią przesłanki zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy i potraktowania czynności przekazania Nieruchomości 1 jako czynności opodatkowanej VAT.

Z art. 91 ustawy, w którym zawarto przepisy dotyczące kwestii korekty podatku naliczonego, jednoznacznie wynika, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego lub towarów i usług nabytych do wytworzenia środka trwałego przed oddaniem go do użytkowania, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Analiza powyższej sytuacji na tle tych przepisów, prowadzi do wniosku, że nie nakładają one na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku przy wytworzeniu, bowiem wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych celem ich najmu wykonywanego w sposób ciągły nie stanowi odpłatnej dostawy a nieruchomość nadal będzie wykorzystywana do czynności opodatkowanych w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Nie dojdzie do zmiany przeznaczenia tej nieruchomości, a tym samym Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do korekty odliczonego podatku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.