IPPP1/4512-170/15-2/EK - Zwolnienie od podatku VAT usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu do Izby Skarbowej w Warszawie 23 lutego 2015 r., data wpływu do BKIP w Płocku 25 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej też: Spółka) planuje rozwinąć zakres świadczonych usług, poprzez poszerzenie wachlarza oferty, świadczonej obecnie zakładom ubezpieczeń. Wnioskodawca planuje zostać przedsiębiorstwem świadczącym usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego. W ramach swojej działalności Wnioskodawca nawiązał bliską współpracę z kilkoma towarzystwami ubezpieczeniowymi (dalej: zakład ubezpieczeń), które w zamian za zapłatę składki obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczą usługi Poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych (świadczenie to wynika z realizacji umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC, do którego wykupienia klienci zakładów ubezpieczeń zobowiązani są ustawowo). Świadczone usługi obejmują zapewnienie pomocy drogowej tj. pomocy na miejscu wypadku komunikacyjnego (kolizji/wypadku) w przypadku unieruchomienia pojazdu Poszkodowanego na skutek wypadku (dalej też: zdarzenia drogowego) spowodowanego przez klienta zakładu ubezpieczeń. Rolą Wnioskodawcy w ramach tej współpracy będzie zapewnienie Poszkodowanym usług pomocy drogowej w razie wystąpienia zdarzenia drogowego, tj. wypadku komunikacyjnego (kolizji/wypadku), opisanego jak wyżej, która to pomoc drogowa polega na holowaniu pojazdu, lub/i zapewnienie samochodu zastępczego, a następnie prace związane z koordynowaniem naprawy uszkodzonego pojazdu. Przez kolizję lub wypadek Spółka rozumie zdarzenie (wypadek) w ruchu lądowym, morskim lub powietrznym, w którym uczestniczy co najmniej jeden pojazd (z napędem silnikowym lub bez takiego napędu) oraz którego skutkiem są szkody w majątku lub szkody na osobach w nim uczestniczących.

Z perspektywy Poszkodowanego, opisana powyżej relacja pomiędzy nim a zakładem ubezpieczeń stanowi jedną usługę, tj. Poszkodowany na podstawie zdarzenia drogowego, którego sprawcą jest objęty ubezpieczeniem OC klient zakładu ubezpieczeń, korzysta z usług wykonywanych na rzecz zakładu ubezpieczeń. Usługi te polegają na świadczeniu pomocy drogowej w przypadku zdarzenia drogowego, przy czym wykonanie tych świadczeń zakład ubezpieczeń zleca Wnioskodawcy. Innymi słowy, w ramach umowy ze Spółką, zakłady ubezpieczeń działając zgodnie z przepisami ustawy z 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66; dalej: ustawa o działalności ubezpieczeniowej) - zlecają Spółce wykonanie swoich zobowiązań wynikających z Uchwały Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego - Izba Cywilna z dnia 17 listopada 2011 r. (sygn. III CZP 5/11), gdzie SN wskazał, że "Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego".

Szczegółowe zasady świadczenia usług przez Wnioskodawcę są obecnie uregulowane w umowach zawartych przez Spółkę z zakładami ubezpieczeń. Umowy Spółki z zakładami ubezpieczeń, wskazują, że "Przedmiotem umowy jest współpraca stron w zakresie wynajmu przez Spółkę pojazdów zastępczych poszkodowanym, którzy zostali pozbawieni możliwości korzystania z własnego pojazdu na skutek okoliczności, za które może ponosić odpowiedzialność zakład ubezpieczeń w ramach udzielonej sprawcy szkody ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych."

Faktycznie wykonywany zakres obowiązków Wnioskodawcy wynikający z tych umów obejmować będzie szereg czynności, w tym przede wszystkim:

* prowadzenie centrum zgłoszeniowego (tzn. przyjmowanie zgłoszeń i organizowanie pomocy i należnych świadczeń), holowanie (transport) pojazdów unieruchomionych na skutek zdarzenia drogowego,

* zapewnienie pełnej gotowości sieci w Polsce i zagranicą do świadczenia usług, za świadczenie których odpowiada zakład ubezpieczeń (takich jak usługi związane z likwidacją szkody, czyli przede wszystkim naprawa samochodu, a w przyszłości rzeczoznawstwo w zakresie likwidacji szkód),

* wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu,

* koordynowanie naprawy uszkodzonego pojazdu - polegające na odholowaniu uszkodzonego pojazdu, jeśli jest niezdatne do jazdy do serwisu, w tym dając udostępnienie pojazdu zastępczego; jeśli uszkodzony pojazd jest zdolny do jazdy to koordynowanie naprawy uszkodzonego pojazdu polega na udostępnieniu pojazdu zastępczego tylko na czas oddania uszkodzonego pojazdu do serwisu.

Opisane powyżej świadczenia Wnioskodawcy świadczone na zlecenie zakładów ubezpieczeń w związku z zaistnieniem zdarzenia objętego odpowiedzialnością cywilną wobec Poszkodowanego (świadczenie to wynika z realizacji umowy obowiązkowego Ubezpieczenia OC, do którego wykupienia klienci zakładów ubezpieczeń zobowiązani są ustawowo). Świadczone usługi obejmują zapewnienie pomocy drogowej Poszkodowanemu w przypadku unieruchomienia pojazdu Poszkodowanego na skutek zdarzenia drogowego spowodowanego przez klienta zakładu ubezpieczeń. Świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią tzw. usługę kompleksową dla celów podatku VAT. Innymi słowy, pomimo tego że świadczenie Spółki obejmuje wiele elementów składowych, dla celów podatku VAT stanowi ono jedną całość, tj. usługę kompleksową, której podstawowym celem jest zapewnienie usługi kompleksowej likwidacji szkody dla Poszkodowanych przez klientów zakładów ubezpieczeń, którzy korzystają ze świadczeń zakładów ubezpieczeń objętych ochroną ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej.

Końcowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż zwracał się już o zapytanie indywidualne związane tylko ze świadczeniem usług najmu pojazdów na rzecz zakładów ubezpieczeń, ale w związku ze zbyt wąskim zakresem usług (jedynie usługi najmu), świadczenie realizowane na rzecz zakładu ubezpieczeń nie zostało uznane za zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. (interpretacja z dnia 10 lipca 2014 r., sygn. ILPP2/443-413/14-2/JK). Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony w interpretacji o sygn. ILPP2/443-413/14-2/JK należy uznać, iż obecny wniosek co do istoty dotyczy innego stanu faktycznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym, usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz zakładów ubezpieczeniowych, w związku z zaistnieniem zdarzenia drogowego objętego odpowiedzialnością cywilną zawartą przez Klienta z zakładem ubezpieczeń - są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym świadczone przez niego usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego są zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.

Świadczone przez Spółkę usługi stanowią bowiem element zwolnionej z VAT usługi ubezpieczeniowej wykonywanej przez zakłady ubezpieczeń (jako że zakłady ubezpieczeń zlecają Spółce wykonanie części świadczeń składających się na usługę ubezpieczeniową), stanowiąc jednocześnie odrębną od tych usług całość (tekst jedn.: kompleksową usługę wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego, która może funkcjonować na rynku także "w oderwaniu" od usługi ubezpieczeniowej) i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń (stanowią one bowiem wykonanie zobowiązania zakładu ubezpieczeń wynikającego z umowy ubezpieczenia, co zostało potwierdzone Uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego Izba Cywilna z dnia 17 listopada 2011 r. (sygn. III CZP 5/11), gdzie SN wskazał, że "Odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego do prowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego").

Zwolnienie dla usług stanowiących element usługi ubezpieczeniowej uzasadnione jest następującymi okolicznościami. Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. zwolnienie od podatku VAT stosuje się do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 7 i 37-41 ustawy o VAT. Jednocześnie, stosownie do art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, wskazanego powyżej przepisu nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

W świetle powyższego, świadczone przez podatnika usługi będą zwolnione z VAT, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

Zdaniem Wnioskodawcy, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego zapytania spełnione zostaną łącznie wszystkie powyższe warunki. Dlatego też, świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą zwolnione z VAT.

Ad. a) Usługi Spółki jako element usługi ubezpieczeniowej.

Świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią element usługi ubezpieczeniowej, określonej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r.).

Za elementy usługi ubezpieczeniowej można uznać poszczególne czynności, które mogą być podejmowane w celu realizacji takiej usługi (dalej: czynności ubezpieczeniowe) w ramach działalności ubezpieczeniowej. Zakres czynności ubezpieczeniowych został zdefiniowany w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. I tak, zgodnie z art. 3 ust. 3 i 4 tej ustawy, czynnościami ubezpieczeniowymi są m.in.: zawieranie umów ubezpieczenia, składanie oświadczeń woli w sprawach roszczeń o odszkodowania lub inne świadczenia należne z tytułu umów ubezpieczenia, ustalanie składek i prowizji należnych z tytułu zawieranych umów ubezpieczenia, ocena ryzyka w ubezpieczeniach osobowych i ubezpieczeniach majątkowych, wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia, a także inne czynności określone w przepisach wskazanej ustawy.

Zgodnie z art. 3 ust. 6 ustawy o działalności ubezpieczeniowej, zakład ubezpieczeń może zlecać wykonanie określonych czynności ubezpieczeniowych innym podmiotom. Czynności takie - wykonywane przez te inne podmioty - traktowane są jak czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Do czynności, które mogą zostać zlecone innym podmiotom należy m.in. wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia.

Czynności wykonywane przez Zainteresowanego w ramach usług świadczonych na rzecz zakładów ubezpieczeń stanowią zatem wypłacanie innych świadczeń (o charakterze rzeczowym) należnych z tytułu umów ubezpieczenia. Jak zostało bowiem wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca nawiązuje z zakładami ubezpieczeń stosunek faktyczny i prawny, które w zamian za zapłatę składki oferują klientom (ubezpieczonym) usługi ubezpieczeniowe obejmujące świadczenie rzeczowe w postaci zapewnienia pomocy w przypadku unieruchomienia pojazdu na skutek wypadku, awarii lub innego zdarzania losowego (świadczenia te realizowane są na rzecz Poszkodowanych przez klientów zakładów ubezpieczeń, w wypadkach komunikacyjnych, tj. zdarzeniach drogowych - świadczenie to wynika z realizacji umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC, do którego wykupienia klienci zakładów ubezpieczeń zobowiązani są ustawowo). Ponieważ zakłady ubezpieczeń nie posiadają odpowiednich środków do zapewnienia pomocy drogowej, świadczenie usług związanych z umowami ubezpieczenia, w tym usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego, zlecają je Wnioskodawcy.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi stanowią element usługi ubezpieczeniowej, jakim jest określone w umowie ubezpieczenia świadczenie realizowane w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia drogowego. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie a) jest spełniony.

Ad. b) Usługi Spółki jako odrębna całość.

Przepisy o VAT nie definiują pojęć "odrębna" oraz "całość". Dlatego też, w celu ustalenia ich znaczenia, należy odwołać się do definicji słownikowej.

Zgodnie z internetowym wydaniem Słownika Języka Polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl):

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, wykonywane przez Wnioskodawcę usługi stanowią tzw. świadczenie kompleksowe, czyli szereg różnego rodzaju czynności, stanowiących z perspektywy klienta jedną niepodzielną całość" - tj. złożoną usługę nakierowaną na wykonanie zobowiązania powstałego po stronie zakładu ubezpieczeń z tytułu wystąpienia skutków określonych zdarzeń losowych.

Jednocześnie, świadczone przez Spółkę usługi - chociaż w przedstawionym stanie faktycznym stanowią element usługi ubezpieczeniowej świadczonej przez zakład ubezpieczeń - mogą też mieć charakter odrębny od tej usługi ubezpieczeniowej. O odrębności takiej świadczy fakt, iż usługi mogą być oferowane na rynku jako samodzielny produkt dla klientów indywidualnych (np. w formie wynajmu samochodów czy też w formie organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego).

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi opisane w stanie faktycznym stanowią "odrębną całość w rozumieniu przepisu art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie b) jest spełniony.

Ad. c) Usługi Spółki jako właściwe i niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Wprawdzie ustawa o VAT nie precyzuje znaczenia pojęć "właściwy" oraz "niezbędny", niemniej biorąc pod uwagę ich definicje wskazane w Słowniku Języka Polskiego PWN wydanie internetowe (http://sjp.pwn.pl), należy wskazać, iż:

W świetle powyższej definicji wskazanych pojęć nie ulega wątpliwości, iż usługi opisane w stanie faktycznym - świadczone przez Wnioskodawcę na zlecenie zakładów ubezpieczeń w związku z zaistnieniem po stronie klienta (ubezpieczonego) zdarzenia objętego umową ubezpieczenia - są właściwe i niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Jeżeli chodzi o "właściwość" to - jak zostało wspomniane przy omawianiu warunku a) - czynności wykonywane przez Spółkę w ramach świadczonych usług mieszczą się w katalogu "czynności ubezpieczeniowych" określonych w ustawie o działalności ubezpieczeniowej. Są one zatem bez wątpienia "właściwe" (tekst jedn.: charakterystyczne, mające typowe cechy) dla usług ubezpieczeniowych.

W zakresie "niezbędności", ponad wszelką wątpliwość należy stwierdzić, iż bez usług świadczonych przez Spółkę nie byłoby możliwe świadczenie usług ubezpieczeniowych przez zakłady ubezpieczeń. Usługi opisane w stanie faktycznym są nierozerwalnie i ściśle związane z zapewnianą przez ubezpieczycieli ochroną ubezpieczeniową. Wykonanie świadczeń Wnioskodawcy na rzecz Poszkodowanych przez klientów zakładów ubezpieczeń pozwala ubezpieczycielom na wywiązanie się z ich zobowiązań wynikających z zawartych umów ubezpieczenia. Są one zatem "niezbędne" (tekst jedn.: koniecznie potrzebne) do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń.

Reasumując, świadczone przez Spółkę usługi opisane w stanie faktycznym są "właściwe" i "niezbędne" do świadczenia usługi ubezpieczeniowej przez zakłady ubezpieczeń. Dlatego też, warunek wskazany w punkcie c) jest spełniony.

Ad. d) Usługi Spółki nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 14 ustawy o VAT.

Usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego świadczone przez Wnioskodawcę nie są usługami, o których mowa w art. 43 ust. 14 ustawy o VAT, ponieważ usługi te nie stanowią elementu usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych.

Dlatego też, warunek wskazany w punkcie d) jest spełniony.

Reasumując, mając na uwadze fakt iż świadczone przez Spółkę usługi:

* stanowią element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 37,

* stanowią odrębną całość oraz

* są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi ubezpieczeniowej, i jednocześnie

* nie stanowią usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych

będą one korzystały ze zwolnienia z podatku VAT określonego w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT.

2. Orzecznictwo TSUE

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż zasadność jego stanowiska została potwierdzona również na gruncie orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dawniej Europejski Trybunał Sprawiedliwości, dalej: TSUE), dotyczącego sytuacji zbliżonych do tej przedstawionej w opisie stanu faktycznego (tekst jedn.: przypadków, w których część usługi zwolnionej wykonywana jest rzez podmiot trzeci).

Przykładowo, w wyroku z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie C-2/95 SDC,TSUE uznał, iż w sytuacji, gdy część usługi zwolnionej (w przypadku analizowanym przez TSUE była to usługa finansowa) jest wykonywana przez podmiot trzeci - na zlecenie i w imieniu usługodawcy świadczącego usługi zwolnione z opodatkowania VAT (usługi finansowe) - również usługa świadczona przez ten podmiot trzeci podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT (jako świadczenie stanowiące element usługi zwolnionej z VAT). TSUE uznał zatem, iż w sytuacjach, gdy podmiot świadczący usługi zwolnione przedmiotowo z VAT zleca wykonanie części czynności - stanowiących element usługi zwolnionej z VAT, niezbędny dla jej wykonania - podmiotowi trzeciemu, to usługi świadczone przez ten podmiot trzeci również powinny korzystać ze zwolnienia z VAT.

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione przez TSUE w wyroku z dnia 18 listopada 2010 r. w sprawie C-156/09 Verigen Transplantation Service International AG. Dotyczył on co prawda zwolnienia z opodatkowania VAT usług stanowiących element usług medycznych, jednak przedstawione tam rozważania mają także zastosowanie do innych usług zwolnionych z opodatkowania, w tym usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zaprezentowanym przez TSUE stanowiskiem zwolniona z opodatkowania jest każda usługa stanowiąca niezbędny element usługi podstawowej zwolnionej z opodatkowania VAT, nierozerwalnie związana ze świadczeniem takiej usługi i mająca na celu zapewnienie odpowiedniego wykonania usługi zwolnionej z VAT:

"Rzeczywiście, konkretne usługi świadczone przez VTSI stanowią naturalnie jedynie część całej procedury. Niemniej jednak, jak podniosła rzecznik generalna w pkt 23 swej opinii, są one zasadniczym, samoistnym oraz nieodłącznym elementem tej procedury, której żadnego etapu nie można w sposób praktyczny przeprowadzić odrębnie od pozostałych".

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe TSUE wyroku z dnia 20 listopada 2003 r. w sprawie C-8/01 (sprawa Taksatorringen) orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37),

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

W akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z powołanego wyżej orzecznictwa wynika więc jednoznacznie, iż na gruncie przepisów wspólnotowych (w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego dla usług ubezpieczeniowych korzystają także usługi stanowiące element usług ubezpieczeniowych, które - tak jak świadczone na zlecenie zakładu ubezpieczeń przez Wnioskodawcę usługi opisane w stanie faktycznym - stanowią odrębną całość i jednocześnie są właściwe i niezbędne dla świadczenia usługi ubezpieczeniowej.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy. Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zostać przedsiębiorstwem świadczącym usługi wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego. W ramach swojej działalności Wnioskodawca nawiązał bliską współpracę z kilkoma towarzystwami ubezpieczeniowymi, które w zamian za zapłatę składki obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczą usługi Poszkodowanym w wypadkach komunikacyjnych (świadczenie to wynika z realizacji umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC, do którego wykupienia klienci zakładów ubezpieczeń zobowiązani są ustawowo). Świadczone usługi obejmują zapewnienie pomocy drogowej tj. pomocy na miejscu wypadku komunikacyjnego (kolizji/wypadku) w przypadku unieruchomienia pojazdu Poszkodowanego na skutek wypadku spowodowanego przez klienta zakładu ubezpieczeń. Rolą Wnioskodawcy w ramach tej współpracy będzie zapewnienie Poszkodowanym usług pomocy drogowej w razie wystąpienia zdarzenia drogowego, tj. wypadku komunikacyjnego (kolizji/wypadku), która to pomoc drogowa polega na holowaniu pojazdu, lub/i zapewnienie samochodu zastępczego, a następnie prace związane z koordynowaniem naprawy uszkodzonego pojazdu. Wnioskodawca wskazał, że z perspektywy Poszkodowanego, opisana powyżej relacja pomiędzy nim a zakładem ubezpieczeń stanowi jedną usługę, tj. Poszkodowany na podstawie zdarzenia drogowego, którego sprawcą jest objęty ubezpieczeniem OC klient zakładu ubezpieczeń, korzysta z usług wykonywanych na rzecz zakładu ubezpieczeń. Usługi te polegają na świadczeniu pomocy drogowej w przypadku zdarzenia drogowego, przy czym wykonanie tych świadczeń zakład ubezpieczeń zleca Wnioskodawcy. Szczegółowe zasady świadczenia usług przez Wnioskodawcę są obecnie uregulowane w umowach zawartych przez Spółkę z zakładami ubezpieczeń. Umowy Spółki z zakładami ubezpieczeń, wskazują, że "Przedmiotem umowy jest współpraca stron w zakresie wynajmu przez Spółkę pojazdów zastępczych poszkodowanym, którzy zostali pozbawieni możliwości korzystania z własnego pojazdu na skutek okoliczności, za które może ponosić odpowiedzialność zakład ubezpieczeń w ramach udzielonej sprawcy szkody ochrony ubezpieczeniowej od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych."

Faktycznie wykonywany zakres obowiązków Wnioskodawcy wynikający z tych umów obejmować będzie szereg czynności, w tym przede wszystkim prowadzenie centrum zgłoszeniowego (tzn. przyjmowanie zgłoszeń i organizowanie pomocy i należnych świadczeń), holowanie (transport) pojazdów unieruchomionych na skutek zdarzenia drogowego, zapewnienie pełnej gotowości sieci w Polsce i zagranicą do świadczenia usług, za świadczenie których odpowiada zakład ubezpieczeń (takich jak usługi związane z likwidacją szkody, czyli przede wszystkim naprawa samochodu, a w przyszłości rzeczoznawstwo w zakresie likwidacji szkód), wynajem samochodu zastępczego na czas naprawy unieruchomionego pojazdu, koordynowanie naprawy uszkodzonego pojazdu - polegające na odholowaniu uszkodzonego pojazdu, jeśli jest niezdatne do jazdy do serwisu, w tym dając udostępnienie pojazdu zastępczego; jeśli uszkodzony pojazd jest zdolny do jazdy to koordynowanie naprawy uszkodzonego pojazdu polega na udostępnieniu pojazdu zastępczego tylko na czas oddania uszkodzonego pojazdu do serwisu.

Świadczone usługi obejmują zapewnienie pomocy drogowej Poszkodowanemu w przypadku unieruchomienia pojazdu Poszkodowanego na skutek zdarzenia drogowego spowodowanego przez klienta zakładu ubezpieczeń. Wnioskodawca wskazał, że świadczone przez niego usługi stanowią tzw. usługę kompleksową dla celów podatku VAT. Innymi słowy, pomimo tego że świadczenie Spółki obejmuje wiele elementów składowych, dla celów podatku VAT stanowi ono jedną całość, tj. usługę kompleksową, której podstawowym celem jest zapewnienie usługi kompleksowej likwidacji szkody dla Poszkodowanych przez klientów zakładów ubezpieczeń, którzy korzystają ze świadczeń zakładów ubezpieczeń objętych ochroną ubezpieczeniową odpowiedzialności cywilnej.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości objęcia zwolnieniem wymienionych we wniosku usług świadczonych na rzecz towarzystwa ubezpieczeń na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Na samym wstępie należy rozstrzygnąć kwestię związaną z uznaniem opisywanych we wniosku usług za usługi o charakterze kompleksowym, co jak wskazuje w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca, przesądza o konieczności zastosowania jednolitych konsekwencji podatkowych dla całego kompleksu czynności. Spółka stoi na stanowisku, że przedmiotowe usługi świadczone na rzecz towarzystwa ubezpieczeniowego będą stanowiły nierozerwalną złożoną usługę, która będzie objęta zwolnieniem od VAT. Zaznaczyć należy, że tut. Organ nie sprzeciwia się rozumieniu samej istoty świadczeń złożonych. Zgodnie z dotychczasowym dorobkiem orzeczniczym, w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. Jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia. Powyższe znajduje potwierdzenie w tezach orzeczeń TSUE m.in. w wyroku C-308/96 i C-94/97 z dnia 22 października 1998 r. w połączonych sprawach T.P. Madgett, R.M. Baldwin and The Baldwin Curt Hotel, wyroku C-349/96 z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd. (CPP), wyroku C-173 w sprawie Morten Henriksen, C-2/95 w sprawie Sparekassernes Datacenter (SDC), a także wyroku C-41/04 w sprawie Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV).

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, należy zauważyć, iż przy ocenie szeregu czynności wykonywanych na rzecz jednego usługobiorcy pod kątem kwalifikacji prawno-podatkowej nie można kierować się wyłącznie spojrzeniem z punktu widzenia nabywcy tych usług, bowiem w rezultacie mogłoby to prowadzić do wypaczenia istoty usług kompleksowych i wprowadzeniu pełnej dowolności przy ich identyfikowaniu. Należy w tym miejscu przypomnieć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. Z orzecznictwa TSUE płynie wniosek, że za część świadczenia złożonego możemy uznać tylko takie czynności, których oddzielenie miałoby sztuczny charakter, czyli innymi słowy jej wyłączenie rzutowałoby w sposób istotny na całość świadczenia. Jeżeli w skład świadczonej usługi będą wchodzić czynności, które nie służą wyłącznie wykonywaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

W przepisach prawa krajowego nie istnieje prawna definicja czynności wykonywanych w ramach likwidacji szkód. O ile bowiem z przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) - w szczególności z art. 16 ustawy - wywieść można, że postępowanie likwidacyjne podejmowane przez ubezpieczyciela w przypadku zajścia zdarzenia losowego objętego ochroną ubezpieczeniową wiąże się z podjęciem przez niego czynności zmierzających do ustalenia stanu faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia, o tyle brak jest w przepisach bezpośredniego odniesienia do czynności "likwidacji szkód". W praktyce rynkowej za usługi likwidacji szkód ubezpieczeniowych uznawane są czynności wykonywane w ramach ustalania przyczyn i okoliczności zdarzeń losowych, a także ustalania wysokości szkód oraz rozmiaru odszkodowań oraz innych świadczeń należnych uprawnionym z umów ubezpieczenia. Czynności te, zgodnie z przepisem art. 3 ust. 5 pkt 1 i 2 w związku z ust. 6 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej, są traktowane jako czynności ubezpieczeniowe, w zakresie, w jakim są wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń. Za czynność wykonywaną w ramach likwidacji szkód uznaje się również wypłacanie odszkodowań i innych świadczeń należnych z tytułu umów ubezpieczenia, która - zgodnie z art. 3 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy o działalności ubezpieczeniowej - również stanowi czynność ubezpieczeniową.

Należy jednak zauważyć, że w świetle utrwalonej linii orzeczniczej TSUE, przewidziane w dyrektywie 2006/112/WE zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, których celem jest uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT, i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wyroki w sprawach: C-169/04 Abbey National pkt 38, C-472/03 Arthur Andersen pkt 25, C-240/99 Skandia pkt 23 i inne). Dlatego też interpretacji zwolnień od podatku należy dokonywać w pierwszej kolejności w oparciu o regulacje dyrektywy 2006/112/WE w kontekście celu tych zwolnień i przy uwzględnieniu orzecznictwa TSUE. Odwoływanie się zatem do pojęć zawartych w innych przepisach prawa krajowego nie powinno przesądzać o zakresie zwolnień od podatku od towarów i usług.

Wprawdzie dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji zwolnionych transakcji ubezpieczeniowych, jednak kwestia ta była przedmiotem orzecznictwa TSUE, z którego wynika, że: "(...) istotą transakcji ubezpieczeniowej jest, w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki." (wyroki w sprawach: C-8/01 Taksatorringen pkt 39, C-349/96 CPP pkt 17, C-240/99 Skandia pkt 37). Ponadto, "transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym." (wyrok w sprawie C-8/01 Taksatorringen, pkt 41).

W tym kontekście, świadczone przez Wnioskodawcę dla towarzystwa ubezpieczeniowego czynności polegające na wynajmie samochodów oraz organizowaniem kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego z zaistniałych zdarzeń ubezpieczeniowych, które ograniczają się jedynie do czynności technicznych związanych z zapewnieniem pomocy drogowej nie mogą być uznane za usługi ubezpieczeniowe podlegające zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do wykonania świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta towarzystwa ubezpieczeniowego. Zauważyć należy, że "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Spółka nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka. Ponadto Wnioskodawca (jak wynika ze stanu faktycznego) nie jest pośrednikiem ubezpieczeniowym. W konsekwencji, czynności wykonywane w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń, będące przedmiotem wniosku nie stanowią usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych, ani też usług pośrednictwa w świadczeniu usług reasekuracyjnych i ubezpieczeniowych korzystających ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Odnosząc się do możliwości objęcia wskazanych usług świadczonych przez Wnioskodawcę zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 13 ustawy nadmienić należy, że orzecznictwo TSUE w jasny sposób określa zakres zwolnień dla czynności stanowiących część składową usług finansowych i ubezpieczeniowych, wykonywaną przez podmioty zewnętrzne w ramach tzw. outsourcingu. Zwolnienie takie jest możliwe przy spełnieniu określonych warunków, nie ma zatem charakteru nieograniczonego.

W reprezentatywnym dla problematyki outsourcingu usług wyroku w sprawie C-2/95 SDC TSUE podkreślił, że aby usługi pomocnicze dla zwolnionej usługi głównej mogły również korzystać ze zwolnienia "muszą, w szerokim ujęciu, tworzyć odrębną całość, spełniając w efekcie szczególne, zasadnicze funkcje opisanej usługi (...). Usługę zwolnioną z podatku na podstawie przepisów dyrektywy należy odróżnić od zwykłej fizycznej lub technicznej dostawy, takiej jak udostępnienie bankowi systemu obsługi danych." (pkt 66 wyroku).

Warunek wypełniania specyficznych i istotnych funkcji usługi głównej przez usługę pomocniczą, uprawniający tę ostatnią do zwolnienia od podatku, był wielokrotnie przywoływany również w innych wyrokach TSUE, np.: w sprawach C-235/00 CSC (pkt 25), C-169/04 Abbey National (pkt 70 i 71), C-350/10 Nordea Pankki Suomi Oyj (pkt 24 i 27).

Uwzględniając zatem orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w tym zakresie, stwierdzić należy, że zwolnieniu od podatku nie podlegają usługi stanowiące element (część składową) usługi ubezpieczeniowej, które nie są dla danej usługi ubezpieczeniowej właściwe w znaczeniu specyficzne (specyficzny - właściwy wyłącznie dla danej osoby, danego przedmiotu czy zjawiska). Usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowią owszem odrębną całość. Jednakże przepis ust. 13 art. 43 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej.

W powyższym kontekście, odnosząc się do czynności wymienionych przez Spółkę, trudno uznać je za specyficzne jedynie dla sektora ubezpieczeniowego, mogą być one bowiem wykorzystywane w innych niż ubezpieczenia dziedzinach życia. W ocenie Organu, wymienione powyżej usługi stanowią jedynie czynności o charakterze technicznym, mające na celu organizowanie kompleksowej pomocy drogowej poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego (najem samochodu zastępczego, zapewnienie holowania, prowadzenie centrum zgłoszeniowego oraz koordynowanie naprawy uszkodzonego pojazdu). Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca nie uczestniczy w wycenie pojazdów, ustaleniu zdarzeń, sporządzenia dokumentacji do oceny technicznej szkody czy też ustalenia wysokości szkody. Zatem stwierdzić należy, że usługi te nie są usługami właściwymi do usług ubezpieczeniowych świadczonych przez firmy ubezpieczeniowe.

W ocenie Organu usługi opisane przez Wnioskodawcę nie są również niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń. Szczególną uwagę w niniejszej sprawie należy zwrócić na analizę cechy "niezbędności". Odwołując się do literalnego znaczenia, posiłkując się przy tym słownikowym rozumieniem słowa "niezbędny", oznacza on coś co jest koniecznie potrzebne, określa stosunek co najmniej dwóch rzeczy zgodnie z którym jedna nie może istnieć bez drugiej. Innymi słowy brak jednej wyklucza całkowicie występowanie drugiej tzn. nie mogą się bez siebie obyć. Niezbędność wyraża taką relację, która opiera się na wzajemnej nierozłączności. Na tle powyższego stwierdzenia, usługi świadczonej przez Wnioskodawcę, polegającej na zapewnieniu pomocy drogowej i wynajmie samochodu nie można uznać za konieczną i niezbędną do świadczenia usług ubezpieczeniowych. Przyjęcie takiego podejścia byłoby zbyt daleko idące, i jednocześnie stojące w sprzeczności z zasadą wąskiej wykładni prawa podatkowego dotyczącego zwolnień, jako odstępstwa od powszechności opodatkowania.

Z uwagi na opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że usługa wynajmu samochodów oraz organizowania kompleksowej pomocy drogowej Poszkodowanym w zakresie polisy OC komunikacyjnego świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów świadczących usługi ubezpieczeniowe nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę uchwały Siedmiu Sędziów sygn. III CzP 5/11, gdzie Sąd rozstrzygnął, że "odpowiedzialność ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego niesłużącego doprowadzenia działalności gospodarczej obejmuje celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego; nie jest ona uzależniona od niemożności korzystania przez poszkodowanego z komunikacji zbiorowej" zapadła na tle innego niż niniejszej sprawie stanu faktycznego oraz w oparciu o inne niż podatkowe przepisy. W konsekwencji nie może ona wpłynąć na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.