IPPP1/4512-156/15-4/MPe

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 15 maja 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/4512-156/15-4/MPe

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r., nadanym w dniu 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data odbioru 23 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 kwietnia 2015 r., nadanym w dniu 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) na wezwanie Organu z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data odbioru 23 kwietnia 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2004 Spółka "X." zakupiła w drodze przetargu od Agencji Nieruchomości Rolnych zabytkowy zespół pałacowo-parkowy wpisany do rejestru zabytków. Nieruchomość zakupiono w stanie technicznym złym.

Spółka ma zamiar sprzedać wzmiankowaną nieruchomość w całości.

Transakcja nabycia zespołu pałacowego wraz z budynkiem pałacu, budynkami towarzyszącymi i zabytkowym parkiem nie była opodatkowana VAT zgodnie z aktem notarialnym na mocy art. 26a ustawy z dnia 19 października 1991 r. w związku z art. 15 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych zwolniona z tego podatku.

W skład zespołu pałacowego oprócz budynku głównego pałacu wchodzi budynek gospodarczo-magazynowy (zabytkowy) wg aktu notarialnego oraz budynek gospodarczo-mieszkalny wg. aktu notarialnego, których sprzedaż również nie była opodatkowana VAT.

W skład całego kompleksu wchodzą również działki niezabudowane, które tworzą park pałacowy wpisany do rejestru zabytków.

Spółka X. nie ponosiła i nie ponosi wydatków związanych z remontem i ulepszeniem zespołu pałacowego. Budynek pałacu wraz z terenem został wydzierżawiony po zakupie innej spółce która prowadziła tam działalność gospodarczą i w ramach dzierżawy dokonała najbardziej pilnych napraw stropów i połaci dachowej. Spółka X. nie prowadziła tam innej działalności gospodarczej oprócz dzierżawy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że teren zabytkowego parku wokół pałacu na które składają się niezabudowane działki został wpisany do rejestru zabytków decyzją z dnia 7 maja 1980 r. Zgodnie z wypisem stanowi grunty orne i drogi. W planie zagospodarowania przestrzennego gminy teren ten jest przeznaczony na wiejski park zabytkowy. Ze stawami, cennym drzewostanem i wraz z zabytkowym pałacem podlega ochronie konserwatorskiej. Stan prawny tego terenu od momentu sprzedaży przez Agencję Nieruchomości Rolnych do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Dzierżawa obiektu pałacowego trwała od 2005 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy należy doliczyć podatek VAT do ceny sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle stanu faktycznego sprzedaż zespołu pałacowo-parkowego w Małuszowie jako nieruchomości zabytkowej nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT od towarów i usług gdyż taki podatek nie został naliczony przy sprzedaży przez Agencję Nieruchomości Rolnych. Ponadto stan w jakim będzie sprzedawany nie jest ulepszony tak aby prowadzić tam inną działalność gospodarczą oprócz remontową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewidział również zwolnienie od podatku dla dostawy budynków, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania, nie oznacza to, że został on zasiedlony, ponieważ oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "oddanie do użytkowania", o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ww. ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Należy również zwrócić uwagę na uregulowania zawarte w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 - 3 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

1.

obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

a.

budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi,

b.

budowlę stanowiącą całość techniczno-użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami,

c.

obiekt małej architektury;

2.

budynku - należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach;

3.

budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową;

3a. obiekcie liniowym - należy przez to rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB w sekcji "Budynki" można wyróżnić grupę 127 - Pozostałe budynki niemieszkalne.

Grupa 127 obejmuje klasę 1273 - obiekty budowlane wpisane do rejestru zabytków i objęte indywidualną ochroną konserwatorską oraz nieruchome, archeologiczne dobra kultury. Klasa obejmuje: wszelkie obiekty budowlane bez względu na stan zachowania, ale nie wykorzystywane do innych celów, nieruchome, archeologiczne dobra kultury.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w 2004 r. Wnioskodawca zakupił w drodze przetargu od Agencji Nieruchomości Rolnych zabytkowy zespół pałacowo-parkowy wpisany do rejestru zabytków. Nieruchomość zakupiono w stanie technicznym złym. Transakcja nabycia zespołu pałacowego wraz z budynkiem pałacu, budynkami towarzyszącymi i zabytkowym parkiem nie była opodatkowana VAT. W skład zespołu pałacowego oprócz budynku głównego pałacu wchodzi budynek gospodarczo-magazynowy (zabytkowy) oraz budynek gospodarczo-mieszkalny, których sprzedaż również nie była opodatkowana VAT. W skład całego kompleksu wchodzą również działki niezabudowane, które tworzą park pałacowy wpisany do rejestru zabytków.

Spółka nie ponosiła i nie ponosi wydatków związanych z remontem i ulepszeniem zespołu pałacowego. Budynek pałacu wraz z terenem został wydzierżawiony innej spółce, która prowadziła tam działalność gospodarczą i w ramach dzierżawy dokonała najbardziej pilnych napraw stropów i połaci dachowej. Spółka nie prowadziła tam innej działalności gospodarczej oprócz dzierżawy. Dzierżawa obiektu pałacowego trwała od 2005 r.

Teren zabytkowego parku wokół pałacu, na który składają się niezabudowane działki został wpisany do rejestru zabytków decyzją z dnia 7 maja 1980 r. Zgodnie z wypisem stanowi grunty orne i drogi. W planie zagospodarowania przestrzennego gminy Męcinka teren ten jest przeznaczony na wiejski park zabytkowy. Ze stawami, cennym drzewostanem i wraz z zabytkowym pałacem podlega ochronie konserwatorskiej. Stan prawny tego terenu od momentu sprzedaży przez Agencję Nieruchomości Rolnych do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie. Nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy. Obecnie Spółka ma zamiar sprzedać nieruchomość w całości.

Jak wynika z opisu sprawy, w skład zespołu pałacowego wchodzi budynek główny pałacu, budynek gospodarczo-magazynowy (zabytkowy), budynek gospodarczo-mieszkalny oraz działki niezabudowane, które tworzą park pałacowy wpisany do rejestru zabytków.

W odniesieniu do dostawy budynku głównego pałacu, budynku gospodarczo-magazynowego i gospodarczo-mieszkalnego wskazać należy, że były one przedmiotem dzierżawy od 2005 r., a Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ich ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tych obiektów. Zatem zgodnie z definicją pierwszego zasiedlenia zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia.

W konsekwencji, do dostawy budynku głównego pałacu, budynku gospodarczo-magazynowego i gospodarczo-mieszkalnego będzie miał zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, na podstawie którego dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Natomiast zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy ze zwolnienia od podatku VAT będzie korzystał również grunt, na którym są posadowione ww. budynki.

W odniesieniu do niezabudowanych działek, które tworzą park pałacowy wpisany do rejestru zabytków wskazać należy, że aby dostawa tych działek mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT konieczne jest przeanalizowanie warunków zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższy przepis oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwrócić w tym miejscu należy uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

1.

zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,

2.

zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (...) (art. 4 ust. 2 cyt. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu terenu decyduje plan zagospodarowania przestrzennego lub decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Z powyższego wynika, że nowelizacja od 1 kwietnia 2013 r. ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z wniosku wynika, że w planie zagospodarowania przestrzennego gminy niezabudowane działki, które tworzą park pałacowy wpisany do rejestru zabytków jest przeznaczony na wiejski park zabytkowy. Stan prawny tego terenu od momentu sprzedaży przez Agencję Nieruchomości Rolnych do dnia dzisiejszego nie uległ zmianie oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

Z uwagi na przytoczone przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że będące przedmiotem planowanej dostawy niezabudowane działki nie są gruntem przeznaczonym pod zabudowę, gdyż z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, że teren ten jest przeznaczony na wiejski park zabytkowy.

Tym samym sprzedaż niezabudowanych działek wchodzących w skład zespołu pałacowo-parkowego będą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, jako tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl