IPPP1/4512-155/16-4/MPe - VAT w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2016 r. (data wpływu 25 lutego 2016 r.) uzupełnionego w dniu 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 marca 2016 r. (data doręczenia 29 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej - jest prawidłowe

W dniu 25 lutego 2016 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej i niezabudowanej. Wniosek został uzupełniony w dniu 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 23 marca 2016 r. (data doręczenia 29 marca 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Małżonek Wnioskodawczyni prowadził od 1994 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą S. Przedmiotem działalności gospodarczej ww. była m.in. realizacja projektów budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków oraz najem nieruchomości.

W dniu 24 października 2008 r. Zbigniew K. w ramach działalności gospodarczej zakupił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w którego skład wchodziło m.in. prawo wieczystego użytkowania zabudowanej nieruchomości oraz prawo wieczystego użytkowania niezabudowanej nieruchomości, które od momentu zakupu mąż Wnioskodawczyni wynajmował w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na rzecz spółki z o.o.

Przedmiotowe nieruchomości w związku z tym, że nabyte zostały jako zorganizowana część przedsiębiorstwa nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym mężowi Wnioskodawczyni w związku z nabyciem przedmiotowych nieruchomości, również nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

Ww. nieruchomości wprowadzone zostały do ewidencji środków trwałych męża Wnioskodawczyni w maju 2009 r., a w związku z poniesionymi nakładami na przedmiotowe nieruchomości za podstawę amortyzacji w podatku PIT przyjęto wartość budynku powiększonego o wartość poniesionych nakładów. Wartość poniesionych nakładów na budynek przekraczała 30% wartości nabycia przedmiotowych nieruchomości.

W związku z tym, że w dacie nabycia przedmiotowych nieruchomości małżonkowie K. pozostawali we wspólności majątkowej małżeńskiej, koniecznym stało się sprostowanie transakcji nabycia przedmiotowych nieruchomości z dnia 24 października 2008 r. Mianowicie aktem notarialnym z dnia 8 września 2009 r. zgodnie z brzmieniem przepisu art. 31 § 1 krio stwierdzono, że przedmioty nabyte w czasie trwania wspólności, ze środków pochodzących z tego majątku mimo, że zostały zakupione tylko przez jednego z małżonków należą do majątku wspólnego małżonków.

Wnioskodawczyni, zatem na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej stała się, więc współwłaścicielką 1/2 udziału w przedmiotowych nieruchomościach. Następnie z dniem 11 września 2009 r. małżonkowie ustanowili rozdzielność majątkową małżeńską oraz dokonali częściowego podziału majątku wspólnego z tym, że podziałem majątku wspólnego nie objęto przedmiotowych nieruchomości, a więc od tego momentu ww. była współwłaścicielką przedmiotowych nieruchomości na zasadzie współwłasności ułamkowej w części 1/2.

Ww. nieruchomości w ramach prowadzonej działalności wynajmował tylko mąż, a Wnioskodawczyni nie otrzymywała z tego tytułu żadnych należności oraz nie prowadziła w tym zakresie działalności gospodarczej.

W 2014 r. prawo wieczystego użytkowania przekształcone zostało w prawo własności.

W dniu 6 czerwca 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, a majątek po nim odziedziczyli Wnioskodawczyni i syn w części 1/2 każde z nich.

Z dniem 23 lipca 2015 r. po śmierci męża, Wnioskodawczyni rozpoczęła na własny rachunek prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą P., której przedmiot i nazwa działalności są zbieżne z działalnością gospodarczą zmarłego męża. Wnioskodawczyni również zarejestrowała się jako czynny podatnik podatku VAT i rozpoczęła m.in. wynajmowanie przedmiotowych nieruchomości.

W dniu 11 sierpnia 2015 r. pomiędzy spadkobiercami doszło do umownego działu spadku, na podstawie którego Wnioskodawczyni w całości nabyła 1/2 udziału w zabudowanej nieruchomości oraz 1/2 udziału niezabudowanej nieruchomości, a w konsekwencji czego ww. stała się jedyną właścicielką przedmiotowych nieruchomości, łącznie z posadowionym na jednej z nieruchomości budynkiem.

W związku z tym, że podstawą nabycia przez Wnioskodawczynię 1/2 części udziału w nieruchomościach było nabycie spadku oraz dział spadku, które nie podlegają pod ustawę o VAT, tak więc od tej części udziału Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

Nadto w związku z nabyciem przez męża Wnioskodawczyni zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym wskazanych nieruchomości, jak również ze względu na fakt, że ww. nie prowadziła w tym czasie działalności gospodarczej to od tej części udziału w przedmiotowych nieruchomościach Wnioskodawczyni również nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

W przyszłości Wnioskodawczyni rozważa dokonanie sprzedaży ww. nieruchomości, którą to transakcję zamierza wykazać ze stawką zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 9 i 10 i 10 a ustawy o VAT.

W ocenie bowiem Wnioskodawczyni nieruchomość zabudowana nie jest zbywana w ramach pierwszego zasiedlenia, natomiast nieruchomość niezabudowana jest terenem innym niż teren budowlany; tj. (na ww. terenie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano dla tego terenu decyzji o warunkach zabudowy), a w konsekwencji powyższego Wnioskodawczyni uważa, że jest ona uprawniona do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotowych nieruchomości na podstawie wyżej wskazanych przepisów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że na nieruchomości zabudowanej znajduje się jeden budynek magazynowo-socjalny, wykorzystywany do prowadzenia usług archiwizacji. Mąż Wnioskodawczyni jako czynny podatnik VAT wynajmował przedmiotowy budynek nieprzerwanie od 1 listopada 2008 r. do dnia śmierci, a następnie jako czynny podatnik podatku VAT po jego śmierci Wnioskodawczyni. W stosunku do ww. budynku od momentu nabycia przez męża Wnioskodawczyni do maja 2009 r. ponoszone były wydatki na remont i modernizację przekraczające 30% wartości początkowej budynku. Od poniesionych ulepszeń mężowi Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni nie miała tego prawa, gdyż w momencie ponoszenia nakładów ww. nie wynajmowała przedmiotowego budynku. Po ulepszeniu tj. po maju 2009 r. ww. budynek był nieprzerwanie wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni, a następnie po jego śmierci przez Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni uprawniona będzie w związku ze sprzedażą ww. nieruchomości do zastosowania w stosunku do całości transakcji zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i 10a ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawczyni, będzie ona uprawniona do skorzystania ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i 10 a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) dalej zwanej ustawą o VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przez które zgodnie z art. 7 ust. 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda jednak dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT. Czynność taka musi być bowiem wykonana przez podatnika podatku VAT, co więcej warunkiem opodatkowania VAT jest to by czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jak podatnik podatku VAT.

Wnioskodawczyni od 23 lipca 2015 r. prowadzi działalność gospodarczą oraz jest zgłoszona jako czynny podatnik VAT, co powoduje, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości podlegać będzie pod ustawę o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129. Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146d, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, przy czym zgodnie z art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków łub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Przedmiotem sprzedaży będą dwie nieruchomości, z których jedna z nich jest nieruchomością zabudowaną, a druga nieruchomością niezabudowaną, tak więc przy możliwości zwolnienia z opodatkowania transakcji sprzedaży ww. nieruchomości należy uwzględnić regulacje wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 oraz pkt 10a ustawy o VAT.

I tak zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. O tym czy teren na gruncie ustawy VAT uznawany jest za teren budowlany świadczy plan zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku decyzja o warunkach zabudowy. Powyższe wynika z definicji określonej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Na przedmiotowym terenie nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jak również nie była wydana decyzja o warunkach zabudowy, tak więc sprzedaż przedmiotowej nieruchomości winna w ocenie Wnioskodawczyni korzystać ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Stanowisko Wnioskodawczyni potwierdzone zostało w interpretacji ogólnej Ministra Finansów nr PT10/033/12/207/WU/13/RD58639 z dnia 14 czerwca 2013 r.

Nadto odnosząc się do sprzedaży zabudowanej nieruchomości to w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się dostawę budynków budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 cyt. ustawy, za pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem dla opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Nadto, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkowania. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką można rozumieć m.in. wynajem i dzierżawę, co w przedmiotowej sprawie miało miejsce, bowiem od momentu zakupu tj. od października 2008 r. mąż Wnioskodawczyni wynajmował przedmiotowe nieruchomości.

Nadto zauważyć, należy, że w dacie poniesienia nakładów na przedmiotową nieruchomość Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej tylko jej mąż, tak, więc mimo że wydatki przewyższały 30% wartości to Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony w związku z poniesionymi nakładami na nieruchomość. Jednocześnie przez wzgląd na art. 29 ust. 8 ustawy o VAT, który wskazuje, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, uznać należy, że transakcja sprzedaży przez Wnioskodawczynię nieruchomości zabudowanej winna w całości korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Jednocześnie, gdyby Organ podatkowy nie uznał stanowiska Wnioskodawczyni, to w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Wnioskodawczyni w związku z tym, że nabyła przedmiotowe nieruchomości częściowo w ramach nabycia przez jej męża zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a częściowo w ramach nabycia spadku, zatem Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a nadto jako że ww. do dnia śmierci męża nie prowadziła działalności gospodarczej, to nie ponosiła ona wydatków od których przysługiwałoby jej prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, zatem sprzedaż nieruchomości zabudowanej gdyby nie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT winna korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że małżonek Wnioskodawczyni prowadził od 1994 r. jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której w dniu 24 października 2008 r. zakupił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w którego skład wchodziło m.in. prawo wieczystego użytkowania zabudowanej i niezabudowanej nieruchomości. Obie nieruchomości były od momentu zakupu wynajmowane. Przedmiotowe nieruchomości w związku z tym, że nabyte zostały jako zorganizowana część przedsiębiorstwa nie podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym mężowi Wnioskodawczyni w związku z nabyciem przedmiotowych nieruchomości, również nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z tym, że w dacie nabycia przedmiotowych nieruchomości małżonkowie pozostawali we wspólności majątkowej małżeńskiej, koniecznym stało się sprostowanie transakcji nabycia przedmiotowych nieruchomości z dnia 24 października 2008 r. Aktem notarialnym z dnia 8 września 2009 r. stwierdzono, że przedmioty nabyte w czasie trwania wspólności, ze środków pochodzących z tego majątku mimo, że zostały zakupione tylko przez jednego z małżonków należą do majątku wspólnego małżonków. Wnioskodawczyni na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej stała się współwłaścicielką 1/2 udziału w przedmiotowych nieruchomościach. Następnie z dniem 11 września 2009 r. małżonkowie ustanowili rozdzielność majątkową małżeńską oraz dokonali częściowego podziału majątku wspólnego z tym, że podziałem majątku wspólnego nie objęto przedmiotowych nieruchomości, a więc od tego momentu Wnioskodawczyni była współwłaścicielką przedmiotowych nieruchomości na zasadzie współwłasności ułamkowej w części 1/2.

Ww. nieruchomości w ramach prowadzonej działalności wynajmował tylko mąż, a Wnioskodawczyni nie otrzymywała z tego tytułu żadnych należności oraz nie prowadziła w tym zakresie działalności gospodarczej. W 2014 r. prawo wieczystego użytkowania przekształcone zostało w prawo własności. W dniu 6 czerwca 2015 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, a majątek po nim odziedziczyli Wnioskodawczyni i syn w części 1/2 każde z nich. Z dniem 23 lipca 2015 r. po śmierci męża, Wnioskodawczyni rozpoczęła na własny rachunek prowadzenie działalności gospodarczej jako czynny podatnik podatku VAT i rozpoczęła m.in. wynajmowanie przedmiotowych nieruchomości. W dniu 11 sierpnia 2015 r. pomiędzy spadkobiercami doszło do umownego działu spadku, na podstawie którego Wnioskodawczyni w całości nabyła 1/2 udziału w zabudowanej nieruchomości oraz 1/2 udziału niezabudowanej nieruchomości, a w konsekwencji czego Wnioskodawczyni stała się jedyną właścicielką przedmiotowych nieruchomości, łącznie z posadowionym na jednej z nieruchomości budynkiem. W związku z tym, że podstawą nabycia przez Wnioskodawczynię 1/2 części udziału w nieruchomościach było nabycie spadku oraz dział spadku, które nie podlegają pod ustawę o VAT, tak więc od tej części udziału Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony.

Nieruchomość niezabudowana jest terenem innym niż teren budowlany; tj. na ww. terenie brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano dla tego terenu decyzji o warunkach zabudowy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że na nieruchomości zabudowanej znajduje się jeden budynek magazynowo-socjalny, wykorzystywany do prowadzenia usług archiwizacji. Mąż Wnioskodawczyni jako czynny podatnik VAT wynajmował przedmiotowy budynek nieprzerwanie od 1 listopada 2008 r. do dnia śmierci, a następnie jako czynny podatnik podatku VAT po jego śmierci Wnioskodawczyni. W stosunku do ww. budynku od momentu nabycia przez męża Wnioskodawczyni do maja 2009 r. ponoszone były wydatki na remont i modernizację przekraczające 30% wartości początkowej budynku. Od poniesionych ulepszeń mężowi Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, natomiast Wnioskodawczyni nie miała tego prawa, gdyż w momencie ponoszenia nakładów ww. nie wynajmowała przedmiotowego budynku. Po ulepszeniu tj. po maju 2009 r. ww. budynek był nieprzerwanie wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni, a następnie po jego śmierci przez Wnioskodawczynię.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni wniosła o potwierdzenie, że w związku ze sprzedażą wskazanych nieruchomości uprawniona będzie do zastosowania w stosunku do całości transakcji zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9, 10 i 10a ustawy.

Podstawowa stawka podatku - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Jak wynika z treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne.

Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 z późn. zm.), ustawa określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy - są zwolnione od podatku VAT.

Tym samym w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości niezabudowanej w świetle przywołanych przepisów należy wskazać, że skoro na terenie tym brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również nie wydano dla tego terenu decyzji o warunkach zabudowy to sprzedaż tego terenu przez Wnioskodawczynię będącą czynnym podatnikiem VAT będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż sprzedawany grunt nie spełnia definicji terenu budowlanego, przeznaczonego pod zabudowę w rozumieniu art. 2 pkt 33 tej ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

* dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

* pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ze wskazanych uregulowań wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwił podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

* w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a jest bezzasadne.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

* wybudowaniu lub

* ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Pierwsze zasiedlenie należy rozumieć jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, przez które można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub użytkownika. Jeżeli podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie budynek, budowla lub ich część (bądź ulepszenie) zostanie oddane do użytkowania w ramach działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu oznacza to, że został on zasiedlony.

Zatem z przepisów wynika, że dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej dwa lata.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W odniesieniu do sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem magazynowo-socjalnym oraz z uwagi na obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że skoro po dokonanych w 2009 r. wydatkach na modernizację niniejszego budynku przekraczających 30% jego wartości początkowej budynek był nieprzerwanie wynajmowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez męża Wnioskodawczyni, a następnie wynajmowany przez Wnioskodawczynię po rozpoczęciu działalności jako czynny podatnik VAT, sprzedaż ta nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres dłuższy niż 2 lata. Tym samym planowana sprzedaż opisanej we wniosku nieruchomości zabudowanej będzie korzystała ze zwolnienia z podatku od towarów i usług wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z tym, że dostawa nieruchomości zabudowanej korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, analiza przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stała się bezzasadna.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.