IPPP1/4512-129/16-2/BS - VAT w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Z 2015, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2016 r. (data wpływu 17 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 17 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) w ramach prowadzonej działalności gospodarczej świadczy usługi polegające na udostępnianiu powierzchni reklamowych. W przypadku udostępniania pod reklamę powierzchni takich jak: części powierzchni użytkowej budynków, części powierzchni na elewacji budynku, stelaże reklamowe, banery reklamowe na ogrodzeniu bądź też słupie lub tablicach będących własnością Spółki, usługi te traktowane są jako usługi reklamowe.

W związku z powyższym, Wnioskodawca rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, a więc z chwilą wykonania usługi.

Zaznaczyć należy, że jeżeli dla świadczenia danej usługi ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, to zgodnie z art. 19a ust. 3 usługę uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W przypadku natomiast, gdy przedmiotem umowy jest dzierżawa gruntu, na którym to Dzierżawca umieszcza reklamę, wówczas usługi takie traktowane są jak najem, w konsekwencji czego Wnioskodawca rozpoznaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług zgodnie z art. 19 ust. 5 pkt 4b ustawy o VAT, tj. z chwilą wystawienia faktury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w przypadku udostępniania pod reklamę powierzchni takich jak: części powierzchni użytkowej budynków, części powierzchni na elewacji budynku, stelaże reklamowe, banery reklamowe na ogrodzeniu bądź też słupie lub tablicach będących własnością Spółki, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT w powiązaniu z ust. 3 art. 19a, bez względu na to czy Nabywca usługi wykorzystuje udostępnioną powierzchnię pod reklamę własną czy też w celu dalszej "odsprzedaży".

2. Czy w przypadku dzierżawy gruntu, na którym Dzierżawca umieszcza reklamę, obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4b ustawy o VAT, tj. z chwilą wystawienia faktury.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę, w myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Świadczeniem usług jest natomiast, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy, powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jednocześnie, dla niektórych świadczeń ustawodawca przewidział szczególne momenty powstania obowiązku podatkowego i tak np. w myśl art. 19a ust. 5 pkt 4b ww. ustawy w przypadku świadczenia usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Biorąc zatem pod uwagę powyższe regulacje, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, niezwykle istotne jest właściwe określenie rodzaju świadczonych usług. W przypadku bowiem świadczenia usług reklamowych obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje na zasadach ogólnych, a więc z chwilą ich wykonania. Natomiast w przypadku usług dzierżawy czy też najmu powierzchni zastosowanie znajduje szczególny moment powstania obowiązku podatkowego jakim jest moment wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 693 § 1 tej ustawy, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powyższych regulacji wynika, że istotą usług najmu i dzierżawy jest oddanie najemcy rzeczy do używania badź też do korzystania i pobierania z niej pożytków.

W związku z faktem, iż udostępnienie pod reklamę powierzchni takich jak: części powierzchni użytkowej budynków, części powierzchni na elewacji budynku, stelaże reklamowe, banery reklamowe na ogrodzeniu bądź też słupie lub tablicach będących własnością Spółki nie jest tożsame z klasyczną usługą najmu nieruchomości, w tym przypadku obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje na zasadach ogólnych wyrażonych w art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT.

Należy bowiem zauważyć, że brak jest tu, charakterystycznego dla umów najmu, elementu wydania rzeczy w celu posiadania, czy korzystania z udostępnionej powierzchni, czy też dla dzierżawy - pobierania pożytków w znaczeniu cywilistycznym. Istotą świadczenia jest natomiast umożliwienie Nabywcy usługi przekazania określonych informacji dotyczących towarów i usług w celu nakłonienia odbiorców reklamy do ich nabycia.

Bez znaczenia pozostaje, w ocenie Wnioskodawcy, zarówno nazewnictwo usługi zastosowane w umowie regulującej stosunki z Nabywcą usługi, jak również fakt, czy Nabywca ten udostępnia na powierzchniach reklamę swoich produktów, czy też sam poszukuje reklamodawców udostępniając im w celach reklamowych daną powierzchnię reklamową.

Reasumując, usługi wykonywane przez osoby dysponujące przestrzenią promocyjną, w zakresie ich udostępnienia należy uznać za usługi reklamowe. Podobne stanowisko zaprezentował Europejski Trybunał Sprawiedliwości w orzeczeniach C-68/92 i C-73/92. Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług polegających na udostępnianiu pod reklamę powierzchni takich jak: części powierzchni użytkowej budynków, części powierzchni na elewacji budynku, stelaże reklamowe, banery reklamowe na ogrodzeniu bądź też słupie lub tablicach będących własnością Spółki = usługi te traktowane są jako usługi reklamowe, a w konsekwencji obowiązek podatkowy powstaje na zasadach ogólnych wyrażonych w art. 19a ust. 1 w zw. z art. 19a ust. 3 tej ustawy.

Stanowisko takie potwierdzają interpretacje Ministra Finansów znak IPPP1/443-756/14-4/AP oraz IPPP3/443-190/14-2/k.c.

W przypadku natomiast, gdy przedmiotem świadczenia jest udostępnienie gruntu, na którym Dzierżawca umieszcza reklamę i zostają spełnione ustawowe przesłanki pozwalające uznać świadczenie to za dzierżawę, wówczas obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4b tj. z chwilą wystawienia faktury. W takim przypadku mamy bowiem do czynienia z usługą dzierżawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.