IPPP1/4512-1271/15-4/KC - Ustalenie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 17 grudnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 26 stycznia 2016 r. (doręczone w dniu 1 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono w dniu 8 lutego 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 26 stycznia 2016 r. (doręczone w dniu 1 lutego 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych (samochodów osobowych) oraz świadczy usługi serwisowe. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada flotę pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (będących jego własnością oraz przedmiotem leasingu), które wynajmuje:

i. odpłatnie na krótkie i długie umowy najmu oraz

ii. udostępniane nieodpłatnie jako świadczenie samochodu zastępczego w ramach serwisu.

W ramach świadczonych usług pracownicy Wnioskodawcy odprowadzają samochody do klientów oraz odbierają je od nich. W przypadku pojazdów samochodowych, które nie są aktualnie wynajęte na rzecz klientów, zdarza się, że pracownicy poruszają się tymi pojazdami samochodowymi w godzinach pracy załatwiają sprawy firmowe Wnioskodawcy.

W piśmie z dnia 8 lutego 2016 r. będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 26 stycznia 2016 r. (data doręczenia 1 lutego 2016 r.) Spółka wskazała, że wyznaczeni przez dyrektora serwisu pracownicy sprawują nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów. Przy odbiorze samochodu spisywany jest protokół odbioru gdzie wpisywany jest przebieg pojazdu, oraz stan paliwa. Przy zdaniu pojazdu ponownie jest podpisywany protokół z przebiegiem pojazdu i stanem paliwa. Dyrektor serwisu kontroluje czy pracownik przejechał k.m. zgodnie z wytyczoną trasą od i do wynajmującego dany samochód.

Użytkowanie samochodów przeznaczonych do wynajmu do celów prywatnych lub innych jest wykluczone. Pracownicy są zobowiązani przestrzegać regulaminu który zabrania takich praktyk. Cytat z regulaminu: "Dla pojazdów, o których mowa w niniejszym rozdziale III, zabroniony jest wszelki ich użytek na cele inne niż wykonanie zleconej przez klienta usługi, w tym użytek prywatny, polegający w szczególności na:

W Spółce został wprowadzony regulamin użytkowania pojazdów. Nadzór nad przestrzeganiem jego zasad sprawowany jest przez dyrektora serwisu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, pojazdy samochodowe, które są wynajmowane klientom-odpłatnie na krótkie i długie umowy najmu oraz udostępniane nieodpłatnie jako świadczenie samochodu zastępczego w ramach serwisu, a w okresie w którym nie są wynajmowane, są czasami wykorzystywane przez pracowników w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów samochodowych w celu odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

Zdaniem Wnioskodawcy;

Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w stanie faktycznym zdarzeniu przyszłym przedstawionym we Wniosku, pojazdy samochodowe, które są wynajmowane klientom - odpłatnie na krótkie i długie umowy najmu oraz udostępniane nieodpłatnie jako świadczenie samochodu zastępczego w ramach serwisu, a w okresie w którym nie są wynajmowane, są czasami wykorzystywane przez pracowników w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów samochodowych w celu odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami samochodowymi.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT, podatnikowi podatku VAT co do zasady, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Kwota podatku naliczonego, która przysługuje odliczeniu została uregulowana w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, stanowi 50% kwoty podatku: (1) wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika; (2) należnego z tytułu: (a) świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podatnikiem jest ich usługobiorca, (b) dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT podatnikiem jest ich nabywca, (c) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów; (3) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy o VAT; (4) wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy o VAT, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis art. 86a ust. 1 ustawy o VAT nie ma zastosowania w przypadku gdy pojazdy samochodowe są: (i) wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub (ii) konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy o VAT pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli: (i) sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub (ii) konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: (1) przeznaczonych wyłącznie do: (a) odprzedaży, (b) sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, (c) oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze - jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika; (2) w odniesieniu do których: (a) kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT lub (b) podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Z powyższych przepisów wynika, że o ile pojazdy samochodowe są przeznaczone wyłącznie do oddawania w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, to nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu aby możliwe było uznanie, że pojazdy te są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej. Ustawa o VAT nie reguluje jednak sytuacji, w której pojazdy samochodowe przeznaczone wyłącznie do oddawania w odpłatne użytkowanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu, są również wykorzystywane przez pracowników Wnioskodawcy do czynności ściśle związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (m.in. polegającą na wynajmowaniu pojazdów samochodowych). Z tego względu należy odwołać się do wykładni celowościowej ww. przepisów oraz do orzecznictwa sądów administracyjnych.

Z art. 86a ust. 5 ustawy o VAT wynika, że celem ustawodawcy było umożliwienie odliczania 100% podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na pojazdy samochodowe przeznaczone przez podatnika do odpłatnego używania na rzecz osób trzecich (np. na podstawie umowy najmu). Celem tego przepisu jest ułatwienie podatnikom odliczania podatku VAT naliczonego od wydatków na oddawane w najem pojazdy samochodowe - poprzez zwolnienie ich z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów - bowiem w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych do najmu oczywistym jest, że te pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Celem instytucji odliczenia podatku VAT w pełnej wysokości przez przedsiębiorcę jest realizacja zasady neutralności podatku VAT.

Zasada neutralności podatku VAT wynika z Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. L Nr 347), ("Dyrektywa VAT"). Zasada neutralności polega na tym, że podatek VAT powinien być niedostrzegalny ekonomicznie (neutralny) dla przedsiębiorcy, który nie jest ostatecznym konsumentem towaru lub usługi. Oznacza to, że podmiot, który nie "zużywa" danego towaru lub usługi, a jedynie odsprzedaje dalej te dobra, nie powinien ponosić ciężaru ekonomicznego podatku.

Taka sytuacja ma też miejsce w przypadku Wnioskodawcy, który wydatków ponoszonych na pojazdy samochodowe przeznaczone do najmu nie "konsumuje" dla własnych potrzeb, ale zużywa je dla potrzeb prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. W obrocie gospodarczym bywa jednak tak, że niektóre wydatki są dokonywane w części w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w części dotyczą aktywności niezwiązanej z tą aktywnością. Z tego powodu ustawodawca wprowadził art. 86a ust. 4 ustawy o VAT, który przewiduje, że za wykorzystywany wyłącznie do celów działalności gospodarczej uznawany jest pojazd samochodowy, dla którego prowadzona jest ewidencja przebiegu pojazdu. Z uwagi jednak na istnienie pewnych kategorii pojazdów samochodowych, które z istoty rzeczy są związane wyłącznie z działalnością gospodarczą podatników, ustawodawca wprowadził zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu m.in. dla pojazdów samochodowych, które przeznaczone są do wynajmu. Z tego względu Wnioskodawca uważa, że w stosunku do wydatków ponoszonych na pojazdy samochodowe, które są przeznaczone w ramach działalności gospodarczej Wnioskodawcy do wynajmu, w przypadku których zdarza się, że w momencie, gdy nie są wynajmowane używają ich pracownicy Wnioskodawcy do czynności ściśle związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, Wnioskodawca ma prawo do odliczenia całej kwoty podatku VAT naliczonego od wydatków ponoszonych na te pojazdy samochodowe i nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów dla-tych pojazdów samochodowych.

Stanowisko to potwierdzają wyroki sądów administracyjnych, m.in.: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 20 sierpnia 2015 r. (sygn. akt I SA/Po 1124/14) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu administracyjnego w Poznaniu z dnia 26 marca 2015 r. (sygn. akt I SA/Po 1123/14).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zgodnie z którym, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego) oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na mocy art. 86a ust. 1 ustawy - w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy - do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W myśl art. 86a ust. 3 ustawy - przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Według art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

W myśl art. 86a ust. 5 ustawy - warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

lub

b. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Użycie wyrazu "wyłącznie" w art. 86a ust. 5 ustawy, wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane - choćby przejściowo - do innych celów (np. użytek służbowy podatnika).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest niezależnym dealerem pojazdów samochodowych (samochodów osobowych) oraz świadczy usługi serwisowe. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada flotę pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (będących jego własnością oraz przedmiotem leasingu), które wynajmuje odpłatnie na krótkie i długie umowy najmu oraz udostępniane są nieodpłatnie jako świadczenie samochodu zastępczego w ramach serwisu.

W ramach świadczonych usług pracownicy Wnioskodawcy odprowadzają samochody do klientów oraz odbierają je od nich. W przypadku pojazdów samochodowych, które nie są aktualnie wynajęte na rzecz klientów, zdarza się, że pracownicy poruszają się tymi pojazdami samochodowymi w godzinach pracy załatwiają sprawy firmowe Wnioskodawcy.

Wyznaczeni przez dyrektora serwisu pracownicy sprawują nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów. Przy odbiorze samochodu spisywany jest protokół odbioru gdzie wpisywany jest przebieg pojazdu, oraz stan paliwa. Przy zdaniu pojazdu ponownie jest podpisywany protokół z przebiegiem pojazdu i stanem paliwa. Dyrektor serwisu kontroluje czy pracownik przejechał k.m. zgodnie z wytyczona trasa od i do wynajmującego dany samochód.

Użytkowanie samochodów przeznaczonych do wynajmu do celów prywatnych lub innych jest wykluczone. Pracownicy są zobowiązani przestrzegać regulaminu który zabrania takich praktyk. Wnioskodawca wskazuje również, że został wprowadzony regulamin użytkowania takich pojazdów a nadzór nad przestrzeganiem jego zasad sprawowany jest przez dyrektora serwisu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy pojazdy samochodowe, które są wynajmowane klientom a w okresie w którym nie są wynajmowane, są czasami wykorzystywane przez pracowników w celach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - będą uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej Wnioskodawcy, i nie będzie ciążył obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu tych pojazdów samochodowych w celu odliczenia 100% VAT od wydatków związanych z tymi samochodami.

Przepis art. 86a ust. 4 ustawy stanowi doprecyzowanie ust. 3 pkt 1 lit. a ww. artykułu i określa warunki, jakie muszą być spełnione, aby pojazdy były uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Pierwszy z tych warunków (pkt 1) należy odnieść do pojazdów, których konstrukcja umożliwia ich wykorzystywanie zarówno do użytku prywatnego, jak i w działalności gospodarczej (np. samochody osobowe). W związku z tym, że nie można obiektywnie stwierdzić (poza pewnymi zupełnie wyjątkowymi sytuacjami), że taki samochód wykorzystywany jest przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej, ustawodawca określił dodatkowe wymogi, których spełnienie umożliwi podatnikowi udowodnienie, że samochód nie jest wykorzystywany na cele prywatne. Takim wymogiem jest m.in. prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu (ust. 4 pkt 1). Ustawodawca przewidział przy tym przypadki, w których nie ma konieczności prowadzenia ww. ewidencji (ust. 5). Obowiązek prowadzenia ewidencji został wyłączony m.in. w przypadku wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do jednej z następujących czynności stanowiących przedmiot działalności gospodarczej podatnika: odprzedaży pojazdu, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu, itp.

Z opisu sprawy wynika, że wykonywaną przez Wnioskodawcę działalnością jest sprzedaż samochodów osobowych oraz usługi serwisowe. W ramach tej aktywności gospodarczej Wnioskodawca, dysponując flotą pojazdów osobowych, zapewnia swoim klientom usługi krótkiego lub długiego najmu oraz w ramach serwisu samochody zastępcze. Wnioskodawca wskazał, że w okresie, kiedy samochody nie są wynajmowane klientom zdarza się że pracownicy poruszają się tymi pojazdami samochodowymi w godzinach pracy, w sprawach związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Aby przysługiwało odliczenie podatku w pełnej kwocie, muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach ich używania, musi wykluczać ich użycie do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że wprowadził regulamin, który wyklucza użytkowanie samochodów przeznaczonych do wynajmu do celów prywatnych lub innych a także wyznaczeni pracownicy sprawują nadzór nad pojazdami odbieranymi lub odprowadzanymi do klientów. Co ważne, działania mające wyeliminować użytek prywatny w przedsiębiorstwie samochodów osobowych, muszą być dostosowane do specyfiki prowadzonej działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów.

Zauważyć należy, że w przypadku, gdy pojazd samochodowy przeznaczony jest wyłącznie na wynajem, to podatnik nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Natomiast, w sytuacji, gdy pojazd samochodowy zostaje przeznaczony również do celów innych niż najem/dzierżawa (nie jest przeznaczony wyłącznie do wynajmu/dzierżawy), ustalenie zasad używania dodatkowo potwierdzonych prowadzoną ewidencją przebiegu pojazdu są warunkami, których spełnienie jest wymagane w celu skorzystania z prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z eksploatacją pojazdów.

Dokonując analizy regulacji art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy przez pryzmat sprawy będącej przedmiotem wniosku należy stwierdzić, że samochody osobowe należące do floty samochodów przeznaczonych na wynajem są wykorzystywane przez Wnioskodawcę również do załatwiania spraw firmowych. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że pojazdy pomiędzy poszczególnymi okresami wynajmu czy oddania klientowi jako samochód zastępczy, Wnioskodawca może użyć ich do innych zadań związanych z działalnością gospodarczą. Przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy jednoznacznie wskazuje, że pojazdy samochodowe muszą być przeznaczone wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze. Jeżeli pojazdy te, jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie, służą oprócz wynajmu czy oddania w charakterze pojazdu zastępczego również wykonywaniu innych czynności, przepis art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c nie ma zastosowania.

Zatem skoro opisane we wniosku pojazdy nie są wykorzystywane wyłącznie do wynajęcia oraz nieodpłatnego udostępnienia jako pojazd zastępczy, ale także mogą być przeznaczone do innych zadań, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego od wydatków związanych z tymi pojazdami bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu oraz zgłoszenia tych pojazdów do naczelnika urzędu skarbowego na formularzu VAT - 26.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.