IPPP1/4512-1086/15-2/MK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2015 r. (data wpływu 22 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na wynalazek na Nabywcę - jest prawidłowe.

W dniu 22 października 2015 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na wynalazek na Nabywcę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W. K. (dalej: "Wnioskodawca" lub "Zbywca") jako zarejestrowany podatnik VAT czynny, prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie najmu nieruchomości. Wnioskodawca zawarł w dniu 17 lipca 2015 r. ze Spółką Akcyjną (dalej: "Spółka" lub "Nabywca)", zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym umowę o przeniesienie prawa do uzyskania patentu (dalej: "Umowa") na wynalazek, którego przedmiotem było zamknięcie do butli lub innego pojemnika, zwłaszcza z tworzywa sztucznego, z przeznaczeniem głównie do transportu i przechowywania wody pitnej niegazowanej lub innych napojów, a także ogólnie płynów (dalej: "Wynalazek").

Wnioskodawca był wyłącznym twórcą Wynalazku. Zbywca tworząc Wynalazek, nie był związany ze Spółką umową o pracę, umową zlecenia, umową o dzieło, ani inną umową o podobnym charakterze, która zobowiązywała by go do prowadzenia prac nad Wynalazkiem. Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, działającym w branży przetwórstwa tworzyw sztucznych, produkcji innowacyjnych zamknięć do butli i produktów związanych z biznesem wodnym (HOD, HoReCa). Spółka wykonuje działalność/świadczy usługi wyłącznie podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia przedmiotowego. Jednocześnie, Zbywca pełni funkcję prezesa zarządu Spółki; jest też akcjonariuszem Spółki. Przed zawarciem Umowy, rada nadzorcza Spółki, działając na postawie art. 379 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wyraziła zgodę na zawarcie przez Spółkę z prezesem zarządu (Zbywcą) Umowy.

Zgodnie z przedmiotem Umowy, Zbywca przeniósł na Spółkę całość praw do uzyskania patentu na Wynalazek objętym zgłoszeniem patentowym, a Nabywca nabył prawo do uzyskania patentu na Wynalazek oraz przejął wszystkie prawa wynikające ze zgłoszenia patentowego. Wraz z prawem do uzyskania patentu na Wynalazek, Zbywca przeniósł na Spółkę pierwszeństwo do uzyskania patentu na Wynalazek w innych państwach. Zbywca przekazał Nabywcy dokumentację zgłoszeniową i dotyczącą Wynalazku.

Zgodnie z Umową, przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek następuje za jednorazowo płatnym wynagrodzeniem na rzecz Zbywcy. Przejście praw do uzyskania patentu na Wynalazek na Wnioskodawcę następuje z chwilą wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy Zbywcy. Wynagrodzenie jest płatne do dnia 30 września 2015 r.

Nabywca wykorzystuje i będzie wykorzystywać nabyte zgodnie z Umową prawo do Wynalazku w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji innowacyjnych zamknięć do butli.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na Wynalazek przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT tj. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych i Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Spółki fakturę dokumentującą tę transakcję zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawcy, przeniesienie za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na Wynalazek przez Zbywcę na rzecz Spółki będzie stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT tj. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, a Wnioskodawca powinien wystawić na rzecz Spółki fakturę dokumentującą tę transakcję zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT.

Stosownie do dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Nie każda czynność stanowiąca odpłatną dostawę lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dlatego dla znalezienia odpowiedzi na pytania zadane przez Wnioskodawcę, należy w pierwszej kolejności rozważyć aspekt podmiotowy opisanej transakcji.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wskazane wyżej definicje z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT nie dają jednoznacznej odpowiedzi czy twórca osoba fizyczna, któremu przysługuje prawo do uzyskania patentu na wynalazek, zbywając to prawo działa w charakterze podatnika VAT.

W interpretacjach indywidualnych organów podatkowych wydawanych w podobnych sprawach wskazuje się, że:

(początek cytatu): "(...) czynność wniesienia ww. "prawa ochronnego na wzory użytkowe" w postaci aportu wartości niematerialnych i prawnych przez Wnioskodawcę do spółki jawnej, w której jest współwłaścicielem będzie uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawca będzie występował z tytułu tej czynności jako podatnik podatku VAT,

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy, że wniesienie aportu w postaci wartości niematerialnych i prawnych nie mieści się w definicji podatnika - zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - należało uznać za nieprawidłowe.

Za nieprawidłowe należy również uznać stanowiska Wnioskodawcy, że wniesienie wartości niematerialnych i prawnych w postaci aportu nie mieści się w definicji wykorzystania ich w sposób ciągły dla celów zarobkowych". (koniec cytatu) - (interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 lutego 2011 r. IBPP2/443-982/10/RSz).

W przywołanej wyżej interpretacji indywidualnej organ podatkowy uznał, że osoba fizyczna wnosząc jako aport do spółki jawnej wzór użytkowy (patent), którego jest twórcą, działa w charakterze podatnika VAT. Organ podatkowy zaakcentował przy tym, że czynność wniesienia aportem do spółki jawnej wzorów użytkowych będzie czynnością powtarzalną i wielokrotną. Konieczność zaakcentowania tej okoliczności wynikała z ówczesnego brzmienia art. 15 ust. 2 ustawy o VAT:

"Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych."

Aktualne brzmienie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT nie posługuje się już pojęciem "zamiaru wykonywania czynności w sposób częstotliwy". Obecnie, aby uzyskać status podatnika VAT, podmiot musi spełniać dwa podstawowe warunki podmiotowe:

Dodatkowo, podmiot ten powinien wykonywać zarobkową działalność (w celu osiągnięcia zysku) wykorzystującą swój status podmiotowy, o którym mowa powyżej. Jeżeli warunki te są spełnione i dany podmiot wykonuje jakąkolwiek działalność zarobkową, wówczas działalność ta może zostać uznana za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT, a w związku z tym podmiot ten, jeżeli działalność prowadzi samodzielnie będzie uznany za podatnika VAT.

Wnioskodawca dokonując czynności przeniesienia prawa do uzyskania patentu na Wynalazek tj. zawierając Umowę z Nabywcą, działał samodzielnie, jako odrębny wobec Spółki podmiot i jako odrębny podatnik VAT.

Zbywca tworząc Wynalazek nie działał w takim charakterze, który nakazywałaby przyjąć, że nie jest samodzielnym podmiotem. Mimo pełnienia funkcji prezesa zarządu w Spółce, Zbywca tworząc Wynalazek nie był związany umową, która przenosiłaby ryzyko odpowiedzialności za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usługi (przeniesienia praw do uzyskania patentu) i za ewentualną szkodę na Spółkę itp. Wynagrodzenie za przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek stanowić będzie wynagrodzenie odrębne od wynagrodzenia z tytułu pełnionej w Spółce funkcji.

Dlatego nie można również przyjąć, że w relacji między Spółką a Zbywcą, w odniesieniu do przedmiotowej transakcji zachodzi, któraś z sytuacji opisanych w art. 15 ust. 3 pkt 3 i ust. 3a ustawy o VAT. Zbywca nie był związany ze Spółką "więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich" (por. art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o VAT). Zbywca nie jest również twórcą, ani artystą wykonawcą w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, do którego odnosi się art. 15 ust. 3a ustawy o VAT.

Biorąc natomiast pod uwagę cytowane powyżej stanowisko organów podatkowych, zgodnie z którym osoba fizyczna dokonująca czynności wniesienia praw do wzoru użytkowego (patentu) do spółki działa w tej sytuacji w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, należy analogicznie przyjąć, że w takim charakterze będzie działał również Wnioskodawca (zarejestrowany podatnik VAT czynny), przenoszący prawo do uzyskania patentu na rzecz Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, nie można przyjąć również, że w ramach transakcji dokonywał on zbycia majątku osobistego. Trudno bowiem uznać, że Wnioskodawca stworzył Wynalazek do celów prywatnych, a nie do celów działalności gospodarczej. Zbywca czerpał profity z działalności gospodarczej Spółki w istocie wykorzystującej produkty podobne do Wynalazku, tj. tworzywa sztuczne, innowacyjne zamknięcia do butli i produktów związanych z biznesem wodnym. Zbywca nie wytworzył Wynalazku z pobudek nieekonomicznych, lecz z założeniem osiągnięcia zysku. Z takim samym zamiarem Zbywca dokonał odpłatnego zbycia przeniesienia prawa do uzyskania patentu na Wynalazek na rzecz Spółki.

W związku z tym, analizując transakcję od strony podmiotowej należy przyjąć, że została ona zawarta między dwoma odrębnymi podatnikami VAT, którzy zawierając Umowę działali w takim charakterze.

W dalszej kolejności, należy więc rozważyć aspekt przedmiotowy zawartej Umowy tj. odpowiedzieć na pytanie, czy przeniesienie prawa do uzyskania patentu stanowi "przeniesienie praw do wartości materialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej", o którym mowa w art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

W piśmiennictwie prawa prywatnego podkreśla się, że prawo do uzyskania patentu zapewnia określoną ochronę wynalazkom przed ich opatentowaniem. Charakteryzuje się ono tym, że:

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku przysługuje prawo do uzyskania patentu. Twórcą może być tylko osoba fizyczna, gdyż tylko ona może dokonać wynalazku (por. M. du Vall, Prawo do uzyskania patentu i jego ochrona, Studia prawa prywatnego 2010, nr 1).

Według art. 12 ust. 1 ww. ustawy, prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Z kolei art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi implementację art. 25 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L 2006 Nr 347, str. 1), zgodnie z którym świadczenie usług może obejmować między innymi przeniesienie praw do wartości niematerialnych, bez względu na to, czy są one przedmiotem, dokumentu ustanawiającego tytuł prawny, czy nie. Podkreśla się, że "zakres tego przepisu obejmuje m.in. następujące świadczenia: udzielenie licencji lub sublicencji, przeniesienie lub cesja praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego oraz innych pokrewnych praw." (por. K. Lewandowski, P. Fałkowski Dyrektywa VAT 2006/112, Komentarz, Warszawa 2012).

Przepis art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT określa zakres opodatkowania w sposób szeroki - na wszelkie rodzaje praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę przeniesienia. Powinno się go zatem interpretować w ten sposób, że obejmuje on również przeniesienie praw do uzyskania patentu.

Podobne wnioski można wywieść z orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdzie podnosi się m.in., że "samo pojęcie wartości niematerialnych i prawnych jest powszechnie używane w ustawach podatkowych, choć w tych ustawach nie posiada definicji legalnej. Jednak bez wątpienia jego rozumienie jest oparte na definicji legalnej zawartej w art. 3 ust. 1 pkt 4 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330), zgodnie z którą przez wartości niematerialne i prawne rozumie się prawa majątkowe nadające się do gospodarczego wykorzystania, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, przeznaczone do używania na potrzeby jednostki, a w szczególności:

Wobec tego, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, że czynność prawna będąca przedmiotem Umowy, jako że odbędzie się za wynagrodzeniem, stanowi odpłatne świadczenie usług polegające na przeniesieniu praw do wartości materialnych i prawnych, o którym mowa w przywołanym wyżej przepisie.

Odpowiadając na pytanie Wnioskodawcy, ze wskazanych wyżej względów, należy przyjąć, że przeniesienie za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na Wynalazek przez Zbywcę na rzecz Spółki stanowiło czynność opodatkowaną podatkiem VAT w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Konsekwencją tego będzie konieczność wystawienia przez Zbywcę na rzecz Spółki faktury VAT dokumentującej opisaną transakcję zgodnie z art. 106a pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, zgodnie z którą usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Określeniem "usługi" w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług objęto obszerny krąg czynności, obejmujący swym zakresem zarówno czynności określone przez stosowne klasyfikacje statystyczne, jak i cały szereg innych świadczeń, które nie są ujęte w tych klasyfikacjach.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji jest uznawane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania usługi. Wynagrodzenie musi być należne za jej wykonanie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje, co należy rozumieć przez czynność odpłatną, jednakże kwestia ta była niejednokrotnie przedmiotem rozpatrzenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 "czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem".

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność "podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy". W orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r., C-154/80 Trybunał stwierdził, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w przypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 1410), na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl art. 10 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy, wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu.

Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Wskazać należy, że aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl ust. 2 tego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 3a ustawy, przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi.

Zgodnie z art. 106a Ustawy VAT, przepisy rozdziału dotyczącego wystawiania faktur stosuje się do:

Natomiast zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki). Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie najmu nieruchomości. Wnioskodawca zawarł w dniu 17 lipca 2015 r. ze Spółką Akcyjną (dalej: "Spółka" lub "Nabywca)", zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym umowę o przeniesienie prawa do uzyskania patentu (dalej: "Umowa") na wynalazek, którego przedmiotem było zamknięcie do butli lub innego pojemnika, zwłaszcza z tworzywa sztucznego, z przeznaczeniem głównie do transportu i przechowywania wody pitnej niegazowanej lub innych napojów, a także ogólnie płynów (dalej: "Wynalazek"). Wnioskodawca był wyłącznym twórcą Wynalazku. Zbywca tworząc Wynalazek, nie był związany ze Spółką umową o pracę, umową zlecenia, umową o dzieło, ani inną umową o podobnym charakterze, która zobowiązywała by go do prowadzenia prac nad Wynalazkiem.

Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym, działającym w branży przetwórstwa tworzyw sztucznych, produkcji innowacyjnych zamknięć do butli i produktów związanych z biznesem wodnym (HOD, HoReCa). Spółka wykonuje działalność/świadczy usługi wyłącznie podlegające opodatkowaniu VAT, niekorzystające ze zwolnienia przedmiotowego. Jednocześnie, Zbywca pełni funkcję prezesa zarządu Spółki; jest też akcjonariuszem Spółki. Przed zawarciem Umowy, rada nadzorcza Spółki, działając na postawie art. 379 § 1 Kodeksu spółek handlowych, wyraziła zgodę na zawarcie przez Spółkę z prezesem zarządu (Zbywcą) Umowy. Zgodnie z przedmiotem Umowy, Zbywca przeniósł na Spółkę całość praw do uzyskania patentu na Wynalazek objętym zgłoszeniem patentowym, a Nabywca nabył prawo do uzyskania patentu na Wynalazek oraz przejął wszystkie prawa wynikające ze zgłoszenia patentowego. Wraz z prawem do uzyskania patentu na Wynalazek, Zbywca przeniósł na Spółkę pierwszeństwo do uzyskania patentu na Wynalazek w innych państwach. Zbywca przekazał Nabywcy dokumentację zgłoszeniową i dotyczącą Wynalazku. Zgodnie z Umową, przeniesienie prawa do uzyskania patentu na Wynalazek następuje za jednorazowo płatnym wynagrodzeniem na rzecz Zbywcy. Przejście praw do uzyskania patentu na Wynalazek na Wnioskodawcę następuje z chwilą wpływu wynagrodzenia na rachunek bankowy Zbywcy. Wynagrodzenie jest płatne do dnia 30 września 2015 r. Nabywca wykorzystuje i będzie wykorzystywać nabyte zgodnie z Umową prawo do Wynalazku w prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie produkcji innowacyjnych zamknięć do butli.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dla dokonanej czynności przeniesienia prawa do uzyskania patentu na Wynalazek występuje jako podatnik VAT, działając w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca w ramach transakcji nie dokonał zbycia majątku osobistego. Wynalazek w postaci zamknięcia do butli lub innego pojemnika, został wytworzony przez Wnioskodawcę w celach komercyjnych, z założeniem osiągnięcia zysku, a nie do celów prywatnych. Ponadto, przeniesienie praw do wynalazku nie może zostać wyłączone z działalności gospodarczej na podstawie art. 15 ust. 3 i ust. 3a ustawy, gdyż jak wskazano we wniosku Zbywca tworząc Wynalazek nie był związany ze Spółką umową o pracę, umową zlecenia, umową o dzieło lub inną umową o podobnym charakterze, która zobowiązywała go do prowadzenia prac nad Wynalazkiem. Zatem nie są wypełnione przesłanki wynikające z ww. przepisu. Zbywca jak wskazuje Wnioskodawca, nie jest twórcą ani artystą wykonawcą.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że przeniesienie za wynagrodzeniem prawa do uzyskania patentu na Wynalazek przez Wnioskodawcę na rzecz Spółki spełnia definicję odpłatnego świadczenia usług, w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a Wnioskodawca będzie występował w ramach tej czynności jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Zbywca na rzecz Spółki wystawi fakturę VAT dokumentującą opisaną transakcję zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.