IPPP1/4512-1078/15-2/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko kolegium, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika ze zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania przez komornika ze zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Komornik Sądowy został od 1 października 2015 r. na podstawie interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 9 czerwca 2015 r. (PT1.050.1.2015.LJU.19Dz. U. Min. Fin. Z 15 czerwca 2015 r. poz. 41) uznany za podatnika podatku VAT. W związku z powyższym - do końca września 2015 r. powinien złożyć we właściwym Urzędzie Skarbowym deklarację VAT-R i odprowadzać podatek VAT.

Przepisy ustawy o VAT przewidują dla podatników zwolnienie podmiotowe - związane z wysokością osiągniętych lub przewidywanych obrotów. Komornik przewiduje, że do końca 2015 r. (tekst jedn.: 1 października 2015 r. - 31 grudnia 2015 r.) wartość świadczonych przez Niego usług nie przekroczy 37.808,00 zł.

Ustawa o VAT w art. 113 ust. 13 pkt 2a stanowi jednakże, iż zwolnienia podmiotowego nie stosuje się m. in do podatników świadczących usługi prawnicze.

Komornik Sądowy wg Głównego Urzędu Statystycznego prowadzi działalność prawniczą (kod PKD 69102), która wg tej klasyfikacji obejmuje m.in. działalność komorników. W broszurze informacyjnej dla komorników z dnia 21 września 2015 r. wydanej przez Ministerstwo Finansów wskazano na stronie 15 (bez uzasadnienia), iż "świadczenie przez komorników usługi nie są usługami prawniczymi w rozumieniu ustawy o VAT".

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zatem komornik sądowy, który przewiduje, że w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. wartość Jego usług nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł ma prawo do zwolnienia podmiotowego, w konsekwencji nie musi składać formularza VAT-R i odprowadzać podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Komornik, który przewiduje, że w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. wartość Jego usług nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł ma prawo do zwolnienia podmiotowego. Nie musi zatem składać formularza VAT-R i odprowadzać podatku VAT.

Usługi prawnicze, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2a ustawy o VAT polegają m.in. na doradztwie, reprezentacji przed sądami, organami, a także na sporządzaniu pism i udziału m.in. w negocjacjach. Komornik takich czynności nie wykonuje. Komornik wykonuje jedynie wnioski stron postępowania w takim zakresie w jakim z wnioskiem takim obowiązujące przepisy wiążą jakiś skutek. W takim rozumieniu komornik nie świadczy usług prawniczych i klasyfikacja dokonana przez Główny Urząd Statystyczny nie ma znaczenia na gruncie ustawy o VAT.

Z tego względu, że do momentu wydania wskazanej wyżej interpretacji ogólnej z 9 czerwca 20115 r. komornik nie był uznawany za podatnika podatku VAT - to należy go uznać za podatnika rozpoczynającego w roku podatkowym (tekst jedn.: od 1 października 2015 r.) czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary - na mocy art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, że przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania.

Zauważa się, że pojęcie usługi zostało zdefiniowane bardzo szeroko. Powyższa definicja jest niewątpliwie szersza niż zakres tego pojęcia w potocznym jego rozumieniu. Taka konstrukcja definicji usług pozwala na objęcie zakresem przedmiotowym podatku od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych w ramach działalności gospodarczej.

Świadczenie jest opodatkowane, jeżeli jest odpłatne, czyli odbywa się za wynagrodzeniem. Przy czym musi istnieć związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, tj. ze stosunku prawnego musi wynikać związek pomiędzy otrzymaną usługą a wynagrodzeniem dla usługodawcy z tego tytułu.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego, we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest komornikiem sądowym. Jak wskazał Zainteresowany w złożonym wniosku przewidywana wartość świadczonych usług w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego, czy komornik sądowy, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 w związku z ust. 13 pkt 2a ustawy.

Należy wskazać, że stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 10 ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Na podstawie art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze.

Powyżej cytowane przepisy przewidują dla podatników zwolnienie podmiotowe. Zwolnieniem tym mogą być objęci podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, u których wartość sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyła kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku oraz podatnicy rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie działalności gospodarczej, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży nie przekroczy - w proporcji do okresu prowadzonej działalności w roku podatkowym - kwoty 150 000 zł bez kwoty podatku. Jednocześnie należy wskazać, że powyższe zwolnienie nie obejmuje podatników świadczących usługi prawnicze.

Należy wskazać, że od dnia 1 października 2015 r., zgodnie z wydaną przez Ministra Finansów dnia 9 czerwca 2015 r. interpretacją ogólną sygn.: PT1.050.1.2015.LJU.19 w sprawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności wykonywanych przez komorników sądowych (Dz. Urz. Min. Fin. z dnia 15 czerwca 2015 r. poz. 41) wykonywane przez komorników sądowych czynności, w szczególności czynności egzekucyjne, należy uznać za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług za wynagrodzeniem. Do momentu wydania wyżej wskazanej interpretacji ogólnej komornicy sądowi nie byli uznawani za podatników podatku VAT i zgodnie z powyższą interpretacją do końca września 2015 r. byli zwolnieni z obowiązku zapłaty tego podatku od wykonywanych przez nich czynności. Zatem na na potrzeby stosowania zwolnienia podmiotowego komorników sądowych należy uznać za podatników rozpoczynających wykonywanie w trakcie roku podatkowego, tj. od 1 października 2015 r. czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy przy tym wskazać, że limit wartości sprzedaży dokonywanej przez komorników, którzy rozpoczęli działalność jako podatnicy podatku VAT od 1 października 2015 r., uprawniający do zwolnienia podmiotowego w roku 2015 wynosi 37 808 zł. Powyższe oznacza, że komornicy będą objęci tym zwolnieniem, jeżeli przewidywana przez nich wartość sprzedaży (wszystkich świadczonych usług i dokonywanych dostaw towarów) do końca roku 2015 nie przekroczy kwoty 37 808 zł. Przez wartość sprzedaży mającą wpływ na prawo do korzystania z tego zwolnienia rozumie się otrzymane przez komornika wynagrodzenie oraz zaliczki otrzymane na poczet tego wynagrodzenia za wykonywane czynności.

Ponadto należy wskazać, że świadczone przez komorników usługi nie są usługami prawniczymi, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2a ustawy. Działalność polegającą na świadczeniu pomocy prawnej określają m.in. przepisy ustawy z 26 maja 1982 r. - Prawo o adwokaturze (Dz. U. z 2015 r. poz. 615) oraz ustawy z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2015 r. poz. 507). W rozumieniu wskazanych ustaw pomoc (usługi) prawna polega w szczególności na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych oraz występowaniu przed sądami i urzędami.

Natomiast działalność komorników sądowych reguluje m.in. ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. z 2015 r. poz. 790).

Zgodnie z treścią art. 1 ww. ustawy, komornik jest funkcjonariuszem publicznym działającym przy sądzie rejonowym.

Na mocy art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, czynności egzekucyjne w sprawach cywilnych wykonuje wyłącznie komornik, z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w innych ustawach. Komornik wykonuje także inne czynności przekazane na podstawie odrębnych przepisów. Komornik pełni czynności osobiście, z wyjątkiem przypadków określonych w przepisach prawa.

Stosownie do treści art. 2 ust. 3 tej ustawy, komornikom powierza się w szczególności następujące zadania:

Podsumowując, Wnioskodawca, jako komornik sądowy będzie mógł korzystać ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ust. 1 i ust. 9 ustawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy przewidywana wartość świadczonych usług w okresie od 1 października 2015 r. do 31 grudnia 2015 r. nie przekroczy kwoty 37.808,00 zł. W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 113 ust. 13 pkt 2a ustawy.

Wobec powyższego, oceniając stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.