IPPP1/4512-1073/15-2/RK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że pobierane Opłaty członkowskie nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie podlegające opodatkowaniu - jest prawidłowe.

W dniu 19 października 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, że pobierane Opłaty członkowskie nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie podlegające opodatkowaniu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Z. sp. z o.o sp.k. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest polską spółką osobową, zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność polegającą głównie na zarządzaniu siecią klubów fitness (usługi związane z działalnością klubów sportowych i usługi związane z rekreacją, jak również usługi dodatkowe, takie jak sprzedaż towarów handlowych czy organizacja wyjazdów treningowych). Działalność Spółki jest w głównej mierze adresowana do klientów indywidualnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Koncepcja biznesowa realizowana przez Wnioskodawcę zakłada budowanie świadomości marki i "wiązanie" klientów z działalnością Wnioskodawcy (m.in. aby zachować odpowiedni poziom retencji klientów i stałe korzystanie z szerokiego pakietu usług oferowanych przez Spółkę). Dlatego też, Wnioskodawca stworzył program, w oparciu o który ma możliwość stworzenia relacji potencjalnych klientów z klubem, posiadania stałego kanału komunikacji z klientami, oferowania im różnego rodzaju świadczeń (również po preferencyjnych cenach). Program ten polega na funkcjonowaniu klubu (klubu członkowskiego), przynależność do którego daje podstawę do wydania i posiadania karty członkowskiej która jest znakiem legitymacyjnym, otrzymywania informacji i ofert od Wnioskodawcy, jak również do nabywania świadczeń oferowanych przez Wnioskodawcę. Aby zostać członkiem klubu, klient musi wnieść stosowną (jednorazową) opłatę (dalej: Opłata członkowska), która nie jest ekwiwalentna z żadnym świadczeniem Wnioskodawcy, a także zaakceptować regulamin klubu stworzony przez Wnioskodawcę (zawrzeć umowę), co nie oznacza jednak powstania stosunku zobowiązaniowego pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. W praktyce Opłata członkowska jest wnoszona tylko raz i nie podlega zwrotowi, daje natomiast możliwość m.in. korzystania z oferty Wnioskodawcy (za dodatkową opłatą).

Jedną z korzyści wynikających z bycia członkiem klubu prowadzonego przez Wnioskodawcę jest możliwość korzystania z usług oferowanych przez Wnioskodawcę, w tym do nabywania karnetów i abonamentów do klubów fitness po określonych cenach i na określonych zasadach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle przepisów ustawy o VAT (art. 8 ust. 1 i art. 19a ust. 8 ustawy o VAT), Opłaty członkowskie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie podlegające opodatkowaniu VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o VAT, Opłaty członkowskie nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie podlegające opodatkowaniu VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, analizując charakter Opłaty członkowskiej (pod kątem opodatkowania VAT) należy zweryfikować, czy taka Opłata członkowska może zostać uznana za wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Niemniej jednak, co potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), nie każda płatność uzyskiwana przez podatnika powinna być utożsamiana z wynagrodzeniem za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT.

Przykładowo w orzeczeniu w sprawie C-16/93 (Tolsma) TSUE stwierdził, że wykonywanie usługi w miejscach publicznych przez ulicznego muzyka, bez gwarancji otrzymania za nie określonej zapłaty, nie stanowi świadczenia usług. W przypadku tym brak było bowiem bezpośredniego związku pomiędzy wykonywanym świadczeniem a otrzymanymi datkami. Wielkość datku w żaden sposób nie była uzależniona od cech świadczonej usługi. Datek nie miał zatem charakteru wynagrodzenia za usługę.

W orzeczeniu w sprawie C-102/86 (Apple and Pear Development) TSUE wskazał natomiast, iż usługę można uznać za dokonywaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi. W wyroku tym TSUE wskazał, że opłaty uiszczane przez rolników na rzecz organizacji, do której przynależą, nie są wynagrodzeniem za jej usługi. Organizacja miała bowiem dowolność co do przeznaczenia otrzymywanych środków, jej członkowie zaś nie mieli bezpośredniego wpływu na ich spożytkowanie. Nie można zatem mówić, aby składka członkowska miała charakter zapłaty za usługę. W przywołanym orzeczeniu TSUE zaznaczył, że działania organizacji przynoszą korzyść ogółowi członków, jednakże brak jest bezpośredniego związku między wpłacaną kwotą a uzyskanym świadczeniem.

Uwzględniając zatem powyższe orzeczenia, aby uznać, iż dane świadczenie ma charakter odpłatny, a więc stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT, muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

* istnieje konsument danego świadczenia;

* istnieje stosunek prawny między świadczącym usługę a usługobiorcą, w ramach którego świadczenia stron uznawane są ekwiwalentne;

* między świadczeniem usługodawcy a wzajemnym świadczeniem usługobiorcy (wynagrodzeniem) istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym.

Mając na uwadze powyższe, opodatkowaniu, co do zasady, podlegają usługi świadczone odpłatnie, przy czym związek między otrzymanym wynagrodzeniem, a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było stwierdzić, że płatność następuje za to świadczenie.

W ocenie Spółki, uiszczane przez jej klientów Opłaty członkowskie nie mają charakteru zapłaty za usługę, albowiem brak jest bezpośredniego związku z płatnościami, a korzyściami, jakie osiągają poszczególni klienci klubów fitness prowadzonych przez Wnioskodawcę. Nie istnieje w tym przypadku bezpośredni związek pomiędzy dokonywaną Opłatą członkowską a otrzymanym przez klienta świadczeniem, gdyż jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Opłaty członkowskie nie mają charakteru ekwiwalentnego, w szczególności nie upoważniają klienta do jakiegokolwiek konkretnego świadczenia ze strony Spółki (aby uzyskać takie świadczenie trzeba np. zakupić karnet czy abonament do klubu fitness). W praktyce, wnoszone przez klientów Opłaty członkowskie wnoszone są w związku z przynależnością do sieci klubów fitness prowadzonych przez Spółkę.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Opłata członkowska wnoszona przez klientów Spółki nie stanowi wynagrodzenia za jakąkolwiek usługę podlegającą opodatkowaniu. Tym samym, kwoty otrzymywane przez Spółkę w tym zakresie nie mogą być również uznane za zaliczki/przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, iż wnoszone Opłaty członkowskie nie podlegają opodatkowaniu VAT na gruncie ustawy o VAT.

Przedstawione przez Spółkę stanowisko znajduje potwierdzenie także w interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. W interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 13 maja 2015 r., sygn. IPPP1/4512-2014/15-2/AP, wskazano, że:

"W konsekwencji, z uwagi na przywołane regulacje oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność Wnioskodawcy w postaci umożliwienia klientom uczestnictwa w klubie członkowskim, w zamian za wniesione przez tych klientów opłaty członkowskie, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług przez Spółkę, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. W analizowanym przypadku nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, gdyż kwota pobieranej opłaty w zamian za członkostwo w klubie nie stanowi wynagrodzenia za te usługi.

Analogiczne stanowisko można znaleźć także w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 26 sierpnia 2015 r., sygn. ILPP5/4512-126/15-4/KS.

Ponadto, w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 23 maja 2014 r., sygn. IPPP1/443-255/14-2/AP, wskazano, że:

" (...) Spółka oferuje posiadaczom Kart klubowych jedynie ekspekłatywę możliwości nabycia towarów na preferencyjnych warunkach oraz uzyskania innych korzyści określonych w Regulaminie. Przekazanie Karty klubowej nie ma związku z określoną umową sprzedaży. Istotą członkostwa w Klubie jest zatem nabycie przez osobę fizyczną uprawnień o charakterze abstrakcyjnym. W konsekwencji, możliwe jest zaistnienie sytuacji, w której członek Klubu przez cały okres uczestnictwa w Klubie ani razu nie skorzysta z przywilejów przyznanych mu na mocy postanowień Regulaminu. Tym samym, przystępując do Klubu, dana osoba fizyczna nie nabywa też usługi w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, a jedynie możliwość uzyskania w przyszłości pewnych korzyści, dotyczących przede wszystkim warunków sprzedaży, przewidzianych w Regulaminie (...)".

Również w interpretacji 4 lipca 2012 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPP2/443-327/13-4/MM organ ten wskazał, iż:

" (...) Otrzymywanych przez Wnioskodawcę należności z tytułu składek członkowskich nie można uznać za wynagrodzenie z tytułu świadczenia usług, gdyż nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczącym usługę, a otrzymywanym z tego tytułu wynagrodzeniem. Wynagrodzenie powinno mieć charakter wzajemny i ekwiwalentny, tzn. powinna istnieć bezpośrednia i jasno zindywidualizowana relacja pomiędzy podmiotami tego stosunku zobowiązaniowego. (...) Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawca uzyskując obrót z tytułu składek członkowskich nie świadczy odpłatnych usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (...)".

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 24 listopada 2011 r., sygn. IPPP2/443-962/11-5/AK, gdzie wskazał, że:

" (...) na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług czynności, które podlegają opodatkowaniu, tj. dostawa towarów oraz świadczenie usług powinny mieć charakter odpłatny, z tym, że pomiędzy otrzymaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem powinien istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonanego świadczenia, a zatem wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia (...) Jeżeli nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy wnoszoną składką, a dostawą towarów lub usługą na rzecz jego członków (...) wówczas nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Składki te nie stanowią bowiem odpłatności za jakąkolwiek dostawę towarów lub usług i nie rodzą po stronie członka żadnego roszczenia (...)"

Mając na uwadze powyższe, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz w art. 8 ww. ustawy.

I tak, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie niebędące dostawą towarów i świadczone na rzecz innego podmiotu. Powołane przepisy wskazują, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde powstrzymanie się od działania czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Obowiązek podatkowy powstaje co do zasady, na podstawie art. 19a ust. 1 ustawy, z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z treści powołanego wyżej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało - jako usługa - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana usługa podlega więc opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Warto w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, przykładowo w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise, TSUE uznał, że określoną czynność można uznać za wykonaną odpłatnie, jeśli istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto gdy odpłatność za otrzymane świadczenie pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miała być opodatkowana VAT.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie podkreślono, że usługi świadczone są za wynagrodzeniem, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, na mocy którego występuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez świadczącego usługę stanowi wartość przekazywaną w istocie w zamian za usługę wyświadczoną jej odbiorcy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że aby uznać dane świadczenie za świadczenie odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem pod pojęciem odpłatności dostawy towarów lub odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego). Tym samym, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych - ust. 2 ww. artykułu.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma zatem charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność gospodarczą.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka prowadzi działalność polegającą głównie na zarządzaniu siecią klubów fitness (usługi związane z działalnością klubów sportowych i usługi związane z rekreacją, jak również usługi dodatkowe, takie jak sprzedaż towarów handlowych czy organizacja wyjazdów treningowych). Działalność Spółki jest w głównej mierze adresowana do klientów indywidualnych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej).

Wnioskodawca stworzył program, w oparciu o który ma możliwość stworzenia relacji potencjalnych klientów z klubem, posiadania stałego kanału komunikacji z klientami, oferowania im różnego rodzaju świadczeń (również po preferencyjnych cenach). Program ten polega na funkcjonowaniu klubu członkowskiego, a przynależność do niego daje podstawę do wydania i posiadania karty członkowskiej która jest znakiem legitymacyjnym, otrzymywania informacji i ofert od Spółki. Aby zostać członkiem klubu, klient musi wnieść stosowną (jednorazową) opłatę członkowską, która nie jest ekwiwalentna z żadnym świadczeniem Wnioskodawcy, a także zaakceptować regulamin klubu stworzony przez Spółkę (zawrzeć umowę), co nie oznacza jednak powstania stosunku zobowiązaniowego pomiędzy Wnioskodawcą a klientem. Opłata członkowska jest wnoszona tylko raz i nie podlega zwrotowi, daje natomiast możliwość m.in. korzystania z oferty Wnioskodawcy (za dodatkową opłatą). Wnioskodawca wskazał, że jedną z korzyści wynikających z bycia członkiem klubu prowadzonego przez Wnioskodawcę jest możliwość korzystania z usług oferowanych przez Spółkę, w tym do nabywania karnetów i abonamentów do klubów fitness po określonych cenach i na określonych zasadach.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle przepisów ustawy o VAT, Opłaty członkowskie nie powinny być traktowane jako wynagrodzenie za świadczenie podlegające opodatkowaniu VAT.

Aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wpłacającego - tj. w tym przypadku przez klienta, który dokonał zapłaty Opłaty członkowskiej. Zauważyć należy, że w opisanym przypadku Wnioskodawca wskazał, że przynależność do klubu członkowskiego daje podstawę do wydania i posiadania karty członkowskiej, otrzymywania informacji i ofert od Spółki, a także do nabywania oferowanych przez Spółkę świadczeń. Jednak, aby klient mógł korzystać z usług oferowanych przez Wnioskodawcę - musi zakupić karnet lub abonament do klubu fitness. Zatem opłaty członkowskie nie mają charakteru ekwiwalentnego - nie upoważniają klienta, który tę opłatę wniósł, do żadnego konkretnego świadczenia ze strony Wnioskodawcy. Zatem wydawanie kart członkowskich do klubu nie stanowi świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, zaś uiszczona przez klienta opłata członkowska nie stanowi wynagrodzenia za jakiekolwiek działanie Spółki.

W konsekwencji, z uwagi na przywołane regulacje oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że czynność Wnioskodawcy w postaci umożliwienia klientom uczestnictwa w klubie członkowskim, w zamian za wniesione przez tych klientów opłaty członkowskie, nie stanowi odpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem, gdyż kwota pobieranej opłaty w zamian za członkostwo w klubie nie stanowi wynagrodzenia za te usługi. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że kwoty otrzymywane przez Spółkę w tym zakresie nie mogą być uznane za zaliczki/przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.