IPPP1/4512-1035/15-2/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży udziału w środku trwałym jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz zwolnienia tej sprzedaży na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - prawidłowe.

W dniu 7 października 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zakwalifikowania sprzedaży udziału w środku trwałym jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy oraz zwolnienia tej sprzedaży na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy,

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka S.A. (dalej: "Spółka" lub "Wnioskodawca") należy do Grupy Kapitałowej (dalej: Grupa). Wnioskodawca prowadzi działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń majątkowych sklasyfikowanych w Dziale II zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 950 z późn. zm.). Działalność Spółki mieści się w wykazie usług podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT.

W ramach struktur Grupy funkcjonuje również spółka prowadząca działalność ubezpieczeniową w zakresie ubezpieczeń na życie (dalej: X.). Ze względu na podobieństwo działalności prowadzonej przez Spółkę oraz X., a także w celu optymalnego wykorzystania zasobów, ograniczając przy tym koszty działalności, została podjęta decyzja, iż Wnioskodawca oraz X. będą współużytkować (współdzielić) niektóre środki trwałe, przy czym model współużytkowania będzie obejmował zarówno nowe środki trwałe, jak i środki trwałe stanowiące własność Spółki i wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności zwolnionej.

W związku z wdrożeniem modelu współużytkowania (współdzielenia) środków trwałych, Wnioskodawca oraz X. zawarli umowę sprzedaży, na podstawie której (i) Wnioskodawca sprzedał na rzecz X. udział w niektórych środkach trwałych stanowiących własność Spółki i jednocześnie (ii) nabył od X. udział w niektórych środkach trwałych stanowiących własność X. Niewykluczone, że Wnioskodawca oraz X. będą zawierać podobne umowy sprzedaży (tekst jedn.: dotyczące sprzedaży udziału w środkach trwałych stanowiących własność Spółki i / lub nabycia udziału w środkach trwałych stanowiących własność X.) w przyszłości, przy czym umowy sprzedaży mogą być również zawierane w odniesieniu do nowych środków trwałych w przypadkach, w których - ze względu na niezależne od spółek ograniczenia, w tym natury prawnej lub handlowej - nie będzie możliwe nabycie środków trwałych na współwłasność jednocześnie przez Spółkę oraz X. na podstawie umowy wielostronnej z dostawcą. Wówczas, Wnioskodawca zakupi środek trwały, a następnie sprzeda udział w tym środku trwałym na rzecz X. lub też X. nabędzie środek trwały i sprzeda udział w tym środku trwałym na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zaznacza, że każdorazowo cena sprzedaży takiego udziału jest i będzie ustalana na warunkach rynkowych.

Wnioskodawca wskazuje, iż każdorazowo do transakcji sprzedaży / nabycia przez Spółkę udziału w środkach trwałych mają i będą mieć zastosowanie przepisy działu IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm. - dalej: Kodeks Cywilny) dotyczące współwłasności w częściach ułamkowych (art. 196 i nast.). Na podstawie tych przepisów, w przypadku współwłasności ułamkowej uznaje się, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu Cywilnego). Ponadto współwłaściciel w części ułamkowej uprawniony jest nie tylko do współposiadania, ale również do współkorzystania z rzeczy wspólnej w zakresie, w jakim można to pogodzić z posiadaniem i korzystaniem przez pozostałych współwłaścicieli (art. 206 Kodeksu Cywilnego).

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że model współużytkowania (współdzielenia) środków trwałych przez Spółkę oraz X. jest uzasadniony nie tylko z perspektywy ekonomicznej (ograniczenie wydatków na takie same środki trwałe używane przez Spółkę oraz X.), ale również i z perspektywy operacyjnej - biorąc pod uwagę, że w niektórych przypadkach środki trwałe są / będą wykorzystywane przez pracowników zatrudnionych jednocześnie w Spółce oraz X. do podobnych czynności oraz procesów.

W związku z prowadzeniem działalności zwolnionej, z VAT, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wartości nabywanych środków trwałych wykorzystywanych do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT. Ponadto, w odniesieniu do środków trwałych nabytych w celu wykorzystania do tej działalności i stanowiących własność Wnioskodawcy, które są aktualnie oraz będą w przyszłości współużytkowane (współdzielone) przez X., Spółka nie odliczała podatku VAT naliczonego. W odniesieniu do nabywanych w przyszłości nowych środków trwałych, które będą wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej, Spółka nie będzie odliczać podatku VAT naliczonego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w środku trwałym powinna być zakwalifikowana jako dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji czy Wnioskodawca jest / będzie uprawniony do zastosowania zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku zbycia udziału w środku trwałym wykorzystywanym do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT, w stosunku do którego Spółce nie przysługiwało / nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego na jego nabyciu.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie udziału w środku trwałym należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dlatego czynność ta powinna być zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w sytuacji, w której Spółka sprzedała / sprzeda w przyszłości udział w środku trwałym wykorzystywanym do prowadzenia działalności zwolnionej z VAT, przy nabyciu którego Wnioskodawcy nie przysługiwało / nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Definicja pojęcia "towaru" znajduje się w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i obejmuje swoim zakresem rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT. Jednocześnie, Wnioskodawca pragnie wskazać na definicję dostawy towarów zawartą w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którą dostawa towarów oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Jak wynika z powyższych regulacji, w celu odpowiedniego zakwalifikowania czynności polegającej na sprzedaży udziału w środku trwałym na gruncie ustawy o VAT, decydujące znaczenie ma ustalenie, czy czynność jego sprzedaży stanowi dostawę towarów w rozumieniu w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

W definicji dostawy towarów ustawodawca odwołuje się do ekonomicznego władztwa nad daną rzeczą, a zatem wskazuje, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne czynności, które z ekonomicznego punktu widzenia wywierają podobne skutki, tj. prowadzą do takich samych skutków prawnych jak sprzedaż towaru przez jedynego właściciela. Powyższe oznacza zatem, że z perspektywy rozstrzygnięcia co do charakteru czynności sprzedaży udziału na gruncie ustawy o VAT kluczowym nie jest określenie, czy udział w rzeczy jest towarem (rzeczą) czy nim nie jest (czyli odwołanie się do definicji pojęcia towaru w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a następnie wprost do przepisów Kodeksu Cywilnego), lecz ustalenie czy nabycie udziału w danej rzeczy daje nabywcy prawo do dysponowania nią jak właściciel, ponieważ ten warunek jest wymagany dla dostawy towarów zgodnie z jej ustawową (art, 7 ust. 1 ustawy o VAT) oraz dyrektywalną definicją (art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy należy mieć na względzie przepisy Kodeksu Cywilnego, które dopuszczają, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom - w ten sposób (w art. 195 Kodeksu Cywilnego) zdefiniowane jest pojęcie współwłasności. Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zgodnie z art. 196 Kodeksu Cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych, mającej zastosowanie do omawianego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zatem wyłącznie zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej, z kolei współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Z kolei ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu Cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega m.in. na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział, gdyż współwłaściciele są odrębnymi podmiotami prawa. Jednocześnie, należy podkreślić, że czynności zbycia udziału w rzeczy nie należy rozpatrywać wyłącznie z perspektywy rozporządzenia samym prawem - zbycie udziału jest przeniesieniem własności rzeczy w części przysługującej właścicielowi, nie można zatem rozpatrywać sprzedaży udziału we własności rzeczy w oderwaniu od samej rzeczy.

W odniesieniu do powyższych regulacji oraz w kontekście opisanego we wniosku stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, zdaniem Spółki z perspektywy klasyfikacji czynności sprzedaży udziału w środku trwałym na gruncie art. 7 ust. 1 ustawy o VAT decydujące jest zatem, że w wyniku sprzedaży udziału w środku trwałym dochodzi do przeniesienia własności środka trwałego w sensie ekonomicznym, czyli przeniesienia na X. praktycznej kontroli nad tym środkiem i możliwości dysponowania nim "podobnie jak właściciel" ("faktyczne przeniesienie władztwa nad rzeczą"). Z perspektywy ekonomicznej, X. nabywa prawo do rozporządzania środkiem trwałym, przy czym - jak wskazano powyżej - fakt, że X. będzie posiadać określony udział w środku trwałym wynika wyłącznie z konieczności określenia zakresu nabytego w ten sposób prawa względem prawa Wnioskodawcy do rozporządzania wspólnym środkiem trwałym.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż udział w prawie własności rzeczy jako prawo do rzeczy wspólnej mieści się w zakresie pojęcia towarów jako rzeczy oraz ich części w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji, sprzedaż udziału w środku trwałym będzie stanowić dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, na skutek której X. nabywa prawo do dysponowania środkiem trwałym jak właściciel.

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że, zgodnie ze stanowiskami organów skarbowych i sądów administracyjnych skutki podatkowe zdarzenia gospodarczego polegającego na sprzedaży udziału w rzeczy powinny być zrównane ze skutkami, jakie powstają w sytuacji sprzedaży tej rzeczy. Skutkiem powyższego jest uznanie, że części ułamkowe (udziały) w towarach (rzeczach) mogą być również uznane za towary w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Na takie podejście wskazał przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2010 r. (sygn. IBPP1/443-819/10/EA), która wprost odnosi się do ustalenia czy sprzedaż udziału w prawie własności ruchomości jest świadczeniem usług czy też dostawą towaru na gruncie ustawy o VAT. W interpretacji organ stwierdził, iż: "(...) nie można utożsamiać dostawy towarów na gruncie VAT z cywilnoprawną umową dostawy; na mocy której dostawca zobowiązuje się do wytworzenia rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku oraz do ich dostarczenia częściami albo periodycznie, a odbiorca zobowiązuje się do odebrania tych rzeczy i do zapłacenia ceny - art. 605 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), ponieważ ustawa o VAT posiada własną definicję "dostawy towarów". Przy czym podkreślenia wymaga, iż zgodnie z tą definicją, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" należy zaznaczyć, iż dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu. towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Należy przy tym uznać, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu "prawo do rozporządzania jak właściciel" nie można interpretować jako "prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, iż czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem "dostawa towarów" nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, iż oderwanie pojęcia "dostawa towarów" od skutków konwencjonalnych powstających na gruncie prawa prywatnego od ekonomicznych aspektów transakcji pozwala także na uznanie danej czynności za dostawę towarów nawet mimo pewnych nałożonych na nabywcę ograniczeń we władaniu towarem."

W tym kontekście należy również zwrócić uwagę na argumentację zaprezentowaną w orzecznictwie sądów administracyjnych, a w szczególności uchwałę NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. I FPS 2/11), w której stwierdzono, iż " (...) Sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 2 pkt 6 tej ustawy. W wydanej uchwale, NSA wskazał również na orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyroki z dnia 8 lutego 1990 r., 0320/88, z dnia 21 kwietnia 2005 r., O 25/03, z dnia 4 października 1995 r., 0291/92, z dnia 6 lutego 2003 r., G-185/01), uznające za kluczową przesłankę do stwierdzenia dostawy towarów przeniesienie prawa do faktycznego dysponowania rzeczą, jak gdyby było się jej właścicielem.

Analogiczne podejście zostało zaprezentowane m.in. w wyroku NSA z dnia 13 marca 2012 r., sygn. I FSK 817/11, w którym stwierdzono " (...) iż przy rozstrzyganiu w sytuacjach wątpliwych czy dana czynność jest dostawą towarów czy też usługą, należy w pierwszym rzędzie badać gospodarczy charakter takiej czynności opisany poprzez art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. ustalać czy dochodzi do odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. (...) W przypadku sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, jak również udziału we współwłasności budynków takie przeniesienie prawa występuje (...). W związku z tym sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel. W związku z tym na gruncie ustawy o VAT taka czynność nie może prowadzić do innych skutków prawnych niż sprzedaż towaru przez jedynego właściciela (użytkownika wieczystego), która niewątpliwie - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - stanowi dostawę towarów bowiem w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel."

Podobny pogląd zaprezentowano w wyroku z dnia 9 stycznia 2013 r., sygn. I FSK 222/12 oraz w wyroku NSA z 23 sierpnia 2012 r., sygn. I FSK 449/12, w którym sąd odwołał się do przywołanej uchwały NSA z dnia 24 października 2011 r. (sygn. akt I FPS 2/11), podkreślając jednocześnie, iż " (...) przy rozstrzyganiu w sytuacjach wątpliwych czy dana czynność jest dostawą towarów czy też usługą należy w pierwszym rzędzie badać gospodarczy charakter takiej czynności opisany poprzez art. 7 ust. 1 ustawy o VAT tj. ustalać czy dochodzi do odpłatnego przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W przypadku sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, jak również udziału we współwłasności budynków takie przeniesienie prawa występuje. Współwłasność, jak wynika z art. 195 k.c., stanowi rodzaj własności, który charakteryzuje się tym, że jedno i to samo prawe własności tej samej rzeczy (w tym przypadku nieruchomości) przysługuje więcej niż jednej osobie. W związku z tym sprzedaż udziału we współwłasności budynku, tak jak i udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu, prowadzi do przeniesienia na nabywcę takiego udziału prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel. Tym samym na gruncie ustawy o VAT taka czynność nie może prowadzić do innych skutków prawnych niż sprzedaż towaru przez jedynego właściciela (użytkownika wieczystego), która niewątpliwie - w świetle art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - stanowi dostawę towarów bowiem w jej wyniku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel."

Przytoczona interpretacja, uchwała oraz wyroki NSA zostały wydane w stanie prawnym obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. Ponadto jedynie cytowana powyżej interpretacja odnosi się do udziału w ruchomościach, natomiast wskazane orzecznictwo dotyczy udziałów w prawie użytkowania wieczystego udziałów we współwłasności gruntu / nieruchomości. Niemniej Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż wyrażony w powołanych stanowiskach organów skarbowych i sądów administracyjnych pogląd powinien mieć odniesienie do wszystkich czynności mających za przedmiot zbycie udziału w rzeczach (także ruchomych). Zdaniem Spółki, przyjęcie odmiennego podejścia i zróżnicowanie na gruncie VAT skutków sprzedaży prawa własności do rzeczy oraz skutków sprzedaży udziału w prawie własności rzeczy prowadziłoby do naruszenia konstytucyjnej zasady równości podmiotów wobec prawa oraz godziłoby w zasadę racjonalnego ustawodawcy, która musi być uwzględniana w demokratycznym państwie prawnym.

W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę, że opisana w stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w środku trwałym do X. spełnia przesłanki jej kwalifikacji jako dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, czynność ta będzie również mieścić się w zakresie zwolnienia z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT (pod warunkiem spełnienia określonych w tym przepisie warunków).

Na podstawie ww. przepisu, ustawodawca zwalnia z podatku od towarów i usług dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Mając na uwadze literalne brzmienie art. 43 ust. 2 ustawy o VAT, należy wskazać, iż określone w tym przepisie zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia poniższych warunków:

W ocenie Spółki oraz biorąc pod uwagę opisane we wniosku stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w środku trwałym do X. stanowi czynność zwolnioną z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w przypadku, gdy dostawa towarów (sprzedaż udziału w środku trwałym) dotyczy i będzie dotyczyć środka trwałego wykorzystywanego przez Spółkę do wykonywania działalności zwolnionej oraz Spółka nie odliczyła / nie odliczy podatku VAT naliczonego w związku z zakupem takiego środka, w którym udział stanowi przedmiot sprzedaży na rzecz X.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.