IPPP1/4512-1014/15-4/RK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 listopada 2015 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/4512-1014/15-4/RK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 29 września 2015 r.),uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) na wezwanie tutejszego Organu podatkowego z dnia 7 października 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do "użytku mieszanego" oraz związanych z użytkowaniem samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 września 2015 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych związanych z użytkowaniem samochodów osobowych przeznaczonych do "użytku mieszanego" oraz związanych z użytkowaniem samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 października 2015 r. (data wpływu 19 października 2015 r.) na wezwanie tutejszego Organu podatkowego z dnia 7 października 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 12 października 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o. prowadzi działalność w zakresie obrotu rusztowaniami i deskowaniami (urządzenia do formowania betonu) systemu P. P. wchodzi w skład międzynarodowej Grupy P. z siedzibą w Niemczech. Głównym odbiorcą produktów, towarów i usług są przedsiębiorstwa branży budowlanej. Firmy te jak też realizowane przez nie projekty są zlokalizowane na terenie całego kraju. Sprawna obsługa klientów i ich budów wymaga systematycznych i często bezpośrednich kontaktów. W związku z czym P. użytkuje dosyć dużą flotę samochodową. Większość samochodów jest użytkowana na podstawie umów o charakterze wynajmu długoterminowego zawartych z firmą C. S.A. świadczącą szeroko rozumiane usługi polegające na dostarczaniu i zarządzaniu flotą samochodową pozostałe stanowią własność P. Sp. z o.o. W celu optymalizacji wykorzystania czasu pracy pracowników oraz zapewnienia należytego poziomu kontroli P. Sp. z o.o. posługuje się tzw. kartami paliwowymi dającymi możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów - przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług (m.in. płynów samochodowych oraz artykułów eksploatacyjnych). P. Sp. z o.o. posługuje się kartami zamawianymi u współpracującego ze Spółką na podstawie umowy koncernu paliwowego - B. działającego wraz z I. (zwanego dalej "Koncern") oraz dostarczanymi, na podstawie posiadanych umów przez firmę C. S.A., która z kolei również zamawia je w Koncernie. Użytkowanie kart jest uregulowane zapisami umownymi, które stanowią między innymi.

W przypadku kart zamawianych w Koncernie:

"....

2. B. i I. oświadczają, że emitują i wydają Klientom karty systemu "Routex" oraz oferująKlientom możliwość rejestrowania transakcji dokonywanych w placówkach Operatora oraz następnie zbiorczego rozliczania tych transakcji.

3. Klient oświadcza, że:

a.

spełnia wszelkie wymagania niezbędne do należytego wykonania praw i obowiązków wynikających z Umowy;

b.

posiada środki finansowe bądź możliwość pozyskania środków finansowych umożliwiających terminowe dokonywanie płatności za transakcje dokonane w wykonaniu niniejszej umowy.

§ 2

1. Niniejszą umową Strony regulują zasady nabywania przez Klienta od B. i I. towarów i usług oferowanych przez Operatorów, rejestrowania takich transakcji przy użyciu Kart i rozliczania ich.

2. Na zasadach określonych w tej umowie, a w szczególności w: Regulaminie Kart i Instrukcji użytkowania kart B. Plus (załącznik 2) B. i I. zobowiązują się do wydawania Klientowi Kart umożliwiających rejestrowanie pobranych przez Klienta u Operatorów towarów oraz świadczonych za ich pośrednictwem na rzecz Klienta usług, wymienionych w Załączniku nr 4.

3. Nabywanie towarów i usług następować będzie po cenach stosowanych przez Operatorów. Wykaz innych kosztów, jakie zobowiązany jest ponosić Klient stanowi załącznik nr 3 do tej umowy."

W przypadku kart zamawianych w C. S.A.:

" § 28. Karta Paliwowa. Finansujący zapewnia Korzystającemu możliwość bezgotówkowych rozliczeń za paliwo nabywane w wybranej przez Korzystającego sieci stacji benzynowych.

§ 29. Rozliczenia będą dokonywane przy użyciu przekazanych przez Finansującego Kart Paliwowych, przypisanych poszczególnym pojazdom. Wydanie karty nastąpi po wpłacie przez Korzystającego kaucji za każdy pojazd objęty usługą w wysokości stanowiącej iloczyn średniego miesięcznego przebiegu, określonego w Umowie Szczegółowej dla danego pojazdu, ceny 1 litra benzyny w sieci stacji benzynowych wybranej przez Korzystającego z dnia zawarcia Umowy Szczegółowej oraz współczynnika 0,1.

§ 30. Kaucja jest zwracana niezwłocznie po zakończeniu obowiązywania Umowy Szczegółowej. Przed dokonaniem zwrotu Finansujący może jednak potrącić z kwoty kaucji inne należności przysługujące mu wobec Korzystającego.

§ 31. W przypadku, gdy przeciętna wysokość miesięcznych należności za paliwo będzie większa o przynajmniej 20% od kwoty kaucji, Finansujący ma prawo żądania dopłaty do kaucji w wysokości różnicy pomiędzy wysokością wpłaconej kaucji a przeciętną wysokością miesięcznych płatności Korzystającego za paliwo.

§ 32. Zapłata za paliwo nabyte przy użyciu Kart Paliwowych będzie dokonywana według rzeczywistych cen paliwa nabytego w okresie rozliczeniowym, obowiązujących w sieci stacji benzynowych dla klientów detalicznych w dniu nabycia, na podstawie faktur VAT wystawianych przez Finansującego w terminie 14 dni od ich wystawienia. Szczegółowe warunki korzystania z Kart Paliwowych, nieuregulowane w niniejszej umowie, zostaną określone w regulaminach obowiązujących u danego dostawcy paliw.

...Zapłata za paliwo nabyte przy użyciu Kart Paliwowych będzie dokonywana według rzeczywistych cen paliwa nabytego w okresie rozliczeniowym, obowiązujących w sieci stacji benzynowych dla klientów detalicznych w dniu nabycia, na podstawie faktur VAT wystawianych przez Finansującego za okresy miesięczne w terminie 30 dni od ich wystawienia. Szczegółowe warunki korzystania z Kart Paliwowych, nieuregulowane w niniejszej umowie, zostaną określone w regulaminach obowiązujących u danego dostawcy paliw.

Jednocześnie Strony postanawiają iż Finansujący przekaże Korzystającemu upusty na paliwo i usługi zakupione przy pomocy Kart Paliwowych na stacjach sieci X. S.A. (6 groszy brutto/litr i 12% na myjnię) i na stacjach B. Sp. z o.o. (6 groszy brutto/litr i 12% na myjnię). Wszystkie upusty wskazane powyżej mogą ulec zmianie w przypadku zmiany warunków oferowanych przez dostawców paliw i usług."

Firma C. S.A. posiada koncesję na obrót paliwami płynnymi i jest wynagradzana za usługę zarządzania kartami. Wśród obowiązków C. S.A. w zakresie zarządzania znajduje się zamówienie i odpowiednia konfiguracja kart paliwowych, blokowanie kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie, zmianę limitów przypisanych do określonych kart oraz raportowanie w zakresie zużycia paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych w poszczególnych pojazdach.

Wnioskodawca występuje względem Koncernu oraz C. S.A. jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych wszystkich zakupów.

Pomiędzy Wnioskodawcą a Koncernem, w drugim z opisywanych przypadków nie istnieje żaden stosunek prawny. Koncern w tej sytuacji wystawia na C. S.A. faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych.

Wnioskodawca otrzymuje od Koncernu oraz C. S.A. rabaty na zakup paliwa, materiałów eksploatacyjnych i usług nabywanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

W określonych umownie przedziałach czasowych Spółka za opisane powyżej transakcje otrzymuje od Koncernu oraz C. S.A. faktury VAT z naliczonym podatkiem należnym wraz z okresową analizą wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca ma wpływ na warunki nabywania towarów i usług, w tym paliwa. Zgodnie z postanowieniami umów zawartych przez Spółką z Koncernem oraz C. S.A. jak również zgodnie z praktyką podejmowanych przez Spółkę operacji gospodarczych i relacji biznesowych Koncern oraz C. S.A. udzielają Spółce rabatu na koniec danego okresu rozliczeniowego. Rabat ten dotyczy towarów - w tym szczególnie paliw - oraz usług oferowanych na stacjach. W rezultacie należy stwierdzić, że dokonując zakupów przy użyciu kart paliwowych Spółka ma realny wpływ na cenę nabywanych towarów i usług.

Zarówno Koncern jak i C. S.A. na podstawie zawartych umów odpowiadają za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych. W przypadku stwierdzenia takich wad (np. złej jakości paliwa, które uszkodziło silnik samochodu) istnieje możliwość zwracania się z roszczeniami bezpośrednio do nich.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

Wykorzystuje w swojej działalności samochody osobowe oraz samochody o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych od Koncernu oraz C. S.A. dokumentujących zakup towarów i usług opisanych we wniosku, w tym zakup paliwa do pojazdów samochodowych wykorzystywanych do celów mieszanych dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

2. Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych od Koncernu oraz C. S.A. dokumentujących zakup towarów i usług opisanych we wniosku, w tym zakup paliwa do samochodów ciężarowych wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, że ww. pytanie nr 2 dotyczy samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez Koncern oraz C. S.A. dotyczących transakcji wskazanych w 1 zapytaniu.

Spółka stoi na stanowisku, że na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez Koncern oraz C. S.A. dotyczących transakcji wskazanych w 2 zapytaniu.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, podstawowe warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego to:

* posiadanie statusu podatnika VAT, oraz

* wykorzystywanie nabytych towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86a ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

* nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

* używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, z wyłączeniem przypadku gdy pojazdy samochodowe są: wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

* używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową z wyłączeniem towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika;

* nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jeśli zatem wskazane powyżej warunki zostaną łącznie spełnione, dany podmiot uprawniony jest do obniżenia podatku VAT należnego o podatek VAT naliczony, tj. w analizowanym stanie faktycznym

pytanie 1 - w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z otrzymanych faktur od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT);

pytanie 2 - w wysokości 100% kwoty podatku wynikającego z otrzymanych faktur otrzymanych od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

W przedstawionym stanie faktycznym, towary i usługi nabywane od Koncernu oraz C. S.A. są w przypadku samochodów ciężarowych bezsprzecznie wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej natomiast w zakresie pojazdów samochodowych są wykorzystywane do celów mieszanych. Nie ma przy tym znaczenia udział procentowy w jakim dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany na potrzeby firmowe a w jakim na potrzeby prywatne. W obydwu powyżej przedstawionych stanach faktycznych ilość nabytego paliwa ma swoje odzwierciedlenie w przebiegu pojazdu.

Jak czytamy w broszurze Nowe zasady odliczania podatku VAT od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi" (...) Konstrukcja pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony sprawia, że są one co do zasady wykorzystywane nie tylko biznesowo lecz również prywatnie.

Zgodnie z decyzją Rady uznano, że tego rodzaju pojazdy wykorzystywane w celach "mieszanych" (tekst jedn.: zarówno do celów związanych z działalnością gospodarczą jak i do celów niezwiązanych z tą działalnością) średnio są wykorzystywane w 50% w biznesie, a w pozostałej części prywatnie. Przyjęte uproszczenie oznacza, że nie bada się już realnego wykorzystywania tych pojazdów w celach biznesowych, bo niezależnie od tego czy realne wykorzystywanie byłoby wyższe czy niższe od przyjętego w decyzji Rady, dla celów rozliczania podatku VAT uznaje się, że pojazd wykorzystywany jest w 50% w biznesie.

Realne badanie wykorzystywania pojazdów niweczyłoby bowiem ideę uproszczenia. Przyjęcie założenia, że omawiane pojazdy są wykorzystywane w 50% biznesowo oznacza, że podatek naliczony w odniesieniu do wydatków związanych z tymi pojazdami przysługuje do odliczenia jedynie w wysokości 50% kwoty podatku:

* wynikającego z faktury otrzymanej przez podatnika,

* należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, importu usług oraz dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca,

* należnego z tytułu importu towarów, objętych procedurą uproszczoną,

* wynikającego z dokumentu celnego, deklaracji importowej oraz decyzji wydawanych przez naczelnika urzędu celnego.

Podstawa prawna: art. 86a ust. 1 ustawy o VAT

Zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługiwać będzie ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego".

Podstawa prawna: art. 86a ust. 2 ustawy o VAT (...)"

Dodatkowo w przypadku transakcji z udziałem C. S.A. struktura taka stanowi - dla celów VAT - łańcuchową dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT. Stosownie do przytoczonego przepisu ustawy o VAT opisującego skutki transakcji łańcuchowych, "gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach". Oznacza to, że w ramach tzw. transakcji łańcuchowych przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał odpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, pomimo, iż faktycznie miało miejsce wyłącznie jedno fizyczne wydanie towaru. Analogiczne regulacje zostały przewidziane dla świadczenia usług. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Zarówno Koncern jak i C. S.A. zobowiązane są do wystawienia faktury i wykazania obrotu VAT z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług na rzecz Spółki. Jednocześnie Spółce przysługiwać będzie - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT- pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach wystawionych na jej rzecz przez Operatorów dla samochodów określonych w pytaniu 2 (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT) oraz w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z otrzymanych faktur od Operatorów z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT) dla pojazdów samochodowych określonych w pytaniu 1

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 7 ust. 8 ustawy, w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Zarówno przepisy ustawy, jak i przepisy wykonawcze do ustawy, nie regulują zagadnienia odsprzedaży towaru. Uznaje się, że odsprzedaż towaru jest dostawą towaru realizowaną bezpośrednio przez podatnika (art. 7 ust. 1 ustawy) lub realizowaną na zasadach określonych w art. 7 ust. 8 ustawy. W rezultacie, w obu ww. przypadkach dostawy, ostateczne obciążenie podatkiem VAT spoczywa nie na pierwotnym nabywcy towaru, lecz na ich rzeczywistym użytkowniku.

Z powołanego wyżej art. 7 ustawy wynika, że w sytuacji, w której podatnik, działając we własnym imieniu bierze udział w dostawie towaru w taki sposób, że zakupiony towar wydaje nabywcy lub też towar ten wydaje pierwszy z podmiotów na rzecz ostatniego w kolejności nabywcy, przyjmuje się, że podatnik ten nabył towar, a następnie dokonał dostawy tego towaru. Dotyczy to sytuacji, w której podatnik kupuje towar, a kolejno w stanie "nieprzetworzonym" odsprzedaje go swojemu kontrahentowi.

W odniesieniu do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart paliwowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy należy podkreślić, że warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, że towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmioty pośredniczące w ogóle nie wchodzą w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy.

Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku VAT - przyjmuje się, że dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie (uznanie, że dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy pośrednik ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, w świetle art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

* przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Artykuł 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powołany przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. W myśl ww. przepisu jest on traktowany tak, jakby świadczył tą usługę.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie obrotu rusztowaniami i deskowaniami. Spółka użytkuje dosyć dużą flotę samochodową. Większość samochodów jest użytkowana na podstawie umów o charakterze wynajmu długoterminowego zawartych z firmą C. S.A. świadczącą szeroko rozumiane usługi polegające na dostarczaniu i zarządzaniu flotą samochodową pozostałe stanowią własność Wnioskodawcy. W celu optymalizacji wykorzystania czasu pracy pracowników oraz zapewnienia należytego poziomu kontroli Spółka posługuje się tzw. kartami paliwowymi dającymi możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów - przede wszystkim paliw, ale również innych towarów i usług (m.in. płynów samochodowych oraz artykułów eksploatacyjnych). Wnioskodawca posługuje się kartami zamawianymi u współpracującego ze Spółką na podstawie umowy koncernu paliwowego - B. działającego wraz z I. (zwanego dalej "Koncern") oraz dostarczanymi, na podstawie posiadanych umów przez firmę C. S.A., która z kolei również zamawia je w Koncernie. Użytkowanie kart jest uregulowane zapisami umownymi.

B. i I. emitują i wydają Klientom karty systemu "Routex" oraz oferują Klientom możliwość rejestrowania transakcji dokonywanych w placówkach Operatora oraz następnie zbiorczego rozliczania tych transakcji.

Umowa zawarta między Koncernem a Wnioskodawcą reguluje zasady nabywania przez Wnioskodawcę od B. i I. towarów i usług oferowanych przez Operatorów, rejestrowania takich transakcji przy użyciu Kart i rozliczania ich.

Na zasadach określonych ww. umowie, a w szczególności w: Regulaminie Kart i Instrukcji użytkowania kart B. Plus (załącznik 2) B. i I. zobowiązują się do wydawania Klientowi Kart umożliwiających rejestrowanie pobranych przez Wnioskodawcę u Operatorów towarów oraz świadczonych za ich pośrednictwem na rzecz Wnioskodawcy usług, wymienionych w Załączniku nr 4. Nabywanie towarów i usług następować będzie po cenach stosowanych przez Operatorów. Wykaz innych kosztów, jakie zobowiązany jest ponosić Wnioskodawca stanowi załącznik nr 3 do umowy.

W przypadku kart zamawianych w C. S.A. Finansujący zapewnia Korzystającemu możliwość bezgotówkowych rozliczeń za paliwo nabywane w wybranej przez Korzystającego sieci stacji benzynowych.

Rozliczenia będą dokonywane przy użyciu przekazanych przez Finansującego Kart Paliwowych, przypisanych poszczególnym pojazdom. Wydanie karty nastąpi po wpłacie przez Korzystającego kaucji za każdy pojazd objęty usługą w wysokości stanowiącej iloczyn średniego miesięcznego przebiegu, określonego w Umowie Szczegółowej dla danego pojazdu, ceny 1 litra benzyny w sieci stacji benzynowych wybranej przez Korzystającego z dnia zawarcia Umowy Szczegółowej oraz współczynnika 0,1. Kaucja jest zwracana niezwłocznie po zakończeniu obowiązywania Umowy Szczegółowej. Przed dokonaniem zwrotu Finansujący może jednak potrącić z kwoty kaucji inne należności przysługujące mu wobec Korzystającego. W przypadku, gdy przeciętna wysokość miesięcznych należności za paliwo będzie większa o przynajmniej 20% od kwoty kaucji, Finansujący ma prawo żądania dopłaty do kaucji w wysokości różnicy pomiędzy wysokością wpłaconej kaucji a przeciętną wysokością miesięcznych płatności Korzystającego za paliwo.

Zapłata za paliwo nabyte przy użyciu Kart Paliwowych będzie dokonywana według rzeczywistych cen paliwa nabytego w okresie rozliczeniowym, obowiązujących w sieci stacji benzynowych dla klientów detalicznych w dniu nabycia, na podstawie faktur VAT wystawianych przez Finansującego w terminie 14 dni od ich wystawienia.

Zapłata za paliwo nabyte przy użyciu Kart Paliwowych będzie dokonywana według rzeczywistych cen paliwa nabytego w okresie rozliczeniowym, obowiązujących w sieci stacji benzynowych dla klientów detalicznych w dniu nabycia, na podstawie faktur VAT wystawianych przez Finansującego za okresy miesięczne w terminie 30 dni od ich wystawienia. Szczegółowe warunki korzystania z Kart Paliwowych, nieuregulowane w niniejszej umowie, zostały określone w regulaminach obowiązujących u danego dostawcy paliw.

Wnioskodawca wraz z C. S.A. postanowili, że Finansujący przekaże Korzystającemu upusty na paliwo i usługi zakupione przy pomocy Kart Paliwowych na stacjach sieci X. S.A. (6 groszy brutto/iitr i 12% na myjnię) i na stacjach B. Sp. z o.o. (6 groszy brutto/litr i 12% na myjnię).

Firma C. S.A. posiada koncesję na obrót paliwami płynnymi i jest wynagradzana za usługę zarządzania kartami. Wśród obowiązków C. S.A. w zakresie zarządzania znajduje się zamówienie i odpowiednia konfiguracja kart paliwowych, blokowanie kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie, zmianę limitów przypisanych do określonych kart oraz raportowanie w zakresie zużycia paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych w poszczególnych pojazdach.

Wnioskodawca występuje względem Koncernu oraz C. S.A. jako nabywca towarów i usług i jest odpowiedzialny za uregulowanie należności wynikających z zaewidencjonowanych na kartach paliwowych wszystkich zakupów.

Pomiędzy Wnioskodawcą a Koncernem, w drugim z opisywanych przypadków nie istnieje żaden stosunek prawny. Koncern w tej sytuacji wystawia na C. S.A. faktury VAT z tytułu transakcji dokonywanych przy użyciu kart paliwowych.

Wnioskodawca otrzymuje od Koncernu oraz C. S.A. rabaty na zakup paliwa, materiałów eksploatacyjnych i usług nabywanych przy wykorzystaniu kart paliwowych.

W określonych umownie przedziałach czasowych Spółka za opisane powyżej transakcje otrzymuje od Koncernu oraz C. S.A. faktury VAT z naliczonym podatkiem należnym wraz z okresową analizą wydatków poniesionych przy użyciu karty paliwowej dla danego pojazdu.

Zarówno Koncern jak i C. S.A. na podstawie zawartych umów odpowiadają za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych. W przypadku stwierdzenia takich wad (np. złej jakości paliwa, które uszkodziło silnik samochodu) istnieje możliwość zwracania się z roszczeniami bezpośrednio do nich.

Z uwagi na przedstawione w sprawie okoliczności oraz powołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że transakcje realizowane przez B. i I. (Koncern) na rzecz Spółki stanowią odpłatna dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Również transakcje realizowane przez C. S.A. na rzecz Wnioskodawcy realizowane za podstawie kart paliwowych stanowią odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a ustawy. Zatem, stanowią czynności podlegające opodatkowaniu VAT wg właściwych stawek podatku.

C. S.A. występuje jako pośrednik, który z punktu widzenia zasad opodatkowania VAT traktowany jest jako podmiot uczestniczący w łańcuchu dostaw, będący zarówno nabywcą, jak i dostawcą towarów i usług. W omawianej sytuacji dojdzie do realnego władania towarem nabytym przez C. S.A. od koncernu, a następnie odsprzedanym Wnioskodawcy, wskazują na to zapisy w umowie. C. S.A. posiada koncesję na obrót paliwami płynnymi. Zarządza kartami paliwowymi, za co otrzymuje od Wnioskodawcy wynagrodzenie. W zakresie zarządzania znajduje się zamówienie i odpowiednia konfiguracja kart paliwowych, blokowanie kart paliwowych w przypadku zaistnienia przesłanek uzasadniających takie działanie, zmianę limitów przypisanych do określonych kart oraz raportowanie w zakresie zużycia paliwa i innych materiałów eksploatacyjnych w poszczególnych pojazdach. C. S.A. odpowiada za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych od koncernu przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych. C. S.A. odsprzedając towary i usługi stosuje upusty na paliwo i usługi zakupione przy pomocy kart paliwowych na stacjach sieci X. S.A. (6 groszy brutto/litr i 12% na myjnię) i na stacjach B. Sp. z o.o. (6 groszy brutto/litr i 12% na myjnię), tym samym uznać należy że to C. S.A. decyduje o cenie jaką ostatecznie Wnioskodawca płaci za nabywane za pomocą kart paliwowych towary i usługi. Wnioskodawca otrzymuje od C. S.A. faktury VAT z tytułu transakcji dokonanych przy użyciu kart paliwowych.

Natomiast Koncern emituje i wydaje Wnioskodawcy karty paliwowe przy pomocy których Spółka ma możliwość dokonywania na stacjach benzynowych bezgotówkowych zakupów. Koncern udziela Wnioskodawcy rabatu na zakup paliwa, tym samym wpływa na cenę materiałów eksploatacyjnych i usług nabywanych przy wykorzystaniu kart paliwowych. Koncern ponosi odpowiedzialność za wady fizyczne i prawne produktów nabywanych przez Spółkę przy użyciu kart paliwowych, Wnioskodawca ma możliwość składania roszczeń bezpośrednio do niego

Z uwagi na powyższe okoliczności uznać należy że dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel i tym samym stanowi odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy.

Kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego regulują przepisy art. 86 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

* nabycia towarów i usług,

* dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Jak wynika z ww. przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wskazano powyżej między C. S.A. oraz Koncernem a Wnioskodawcą dochodzi do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług podlegającej opodatkowaniu, zatem ww. art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie znajduje zastosowania.

Obowiązująca od 1 kwietnia 2014 r. ustawa z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312) wprowadziła ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z pojazdami samochodowymi.

Według obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. art. 2 pkt 34 ww. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.), "pojazd samochodowy" to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

W art. 86a ust. 1 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2014 r. - wskazano, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów,

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

W myśl art. 86a ust. 2. ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

a.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

b.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

c.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Natomiast zgodnie z art. 86a ust. 3 przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

1.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

2.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W myśl art. 86a ust. 4 pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o podatku od towarów i usług wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Zgodnie z art. 12 ust. 1-3 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika do dnia 30 czerwca 2015 r. paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu:

* samochodów osobowych;

* innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:

1.

1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 425 kg,

2.

2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 493 kg,

3.

3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest mniejsza niż 500 kg.

Przepis ust. 1 nie dotyczy pojazdów samochodowych, które są wykorzystywane przez podatnika wyłącznie do działalności gospodarczej.

W myśl ust. 3 tegoż artykułu, dopuszczalna ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 1 pkt 2, są określane na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym. Pojazdy, które w dokumentach, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

Zatem zgodnie z nowymi regulacjami podatnikowi przysługuje ograniczone do 50% prawo do odliczenia podatku w odniesieniu do wszystkich wydatków związanych z pojazdami samochodowymi przeznaczonymi do użytku "mieszanego", z uwzględnieniem art. 12 ustawy nowelizującej.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych. Wystarczy przy tym możliwość nawet tylko jednorazowego użycia pojazdu do celów prywatnych, aby uznać, że pojazd może być wykorzystywany w sposób "mieszany".

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

W powołanych wyżej przepisach art. 86a ustawy ustawodawca zawarł szczególne uregulowania dotyczące określenia wysokości przysługującej do odliczenia kwoty podatku naliczonego. Taka konstrukcja oznacza, że w sytuacji, gdy znajdzie zastosowanie szczególne uregulowanie zawarte w art. 86a ust. 1 ustawy, wówczas podatnik może skorzystać jedynie z ograniczonego prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jeżeli jednak przepis art. 86a ust. 1 ustawy nie znajdzie zastosowania, wówczas znajdą zastosowanie ogólne uregulowania zawarte w art. 86 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca posiada on samochody osobowe wykorzystywane do czynności związanych z działalnością gospodarczą jak również do czynności nie związanych z tą działalnością (do celów mieszanych). Zatem, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT wystawionych przez Koncern oraz C. S.A., a dokumentujących nabycie towarów i usług zakupionych za pośrednictwem kart paliwowych do samochodów osobowych wykorzystywanych do "celów mieszanych."

Od dnia 1 lipca 2015 r. wygasł, wprowadzony art. 12 ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw, całkowity zakaz odliczania podatku VAT od nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych oraz niektórych innych pojazdów samochodowych, wykorzystywanych przez podatnika do celów "mieszanych" (czyli do działalności gospodarczej i do celów prywatnych). Oznacza to, że od dnia 1 lipca 2015 r. podatek VAT z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu ww. pojazdów odliczany jest tak jak pozostałe wydatki związane z pojazdami samochodowymi wykorzystywanymi do celów mieszanych czyli na ogólnych zasadach wynikających z art. 86a ustawy o VAT.

Zatem od dnia 1 lipca 2015 r. z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu samochodów osobowych przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT w wysokości 50%.

Należy wskazać jednak, że prawo do odliczenia należy oceniać co do zasady w świetle przepisów obowiązujących na moment powstania obowiązku podatkowego u sprzedawcy paliwa. Jeżeli zatem zakup paliwa dokonany został do dnia 30 czerwca 2015 r. to bez względu na fakt, że faktura została wystawiona po tym dniu, tj. już w lipcu 2015 r. prawo do odliczenia podatku w takim przypadku nie będzie przysługiwało. Obowiązek podatkowy u sprzedawcy z tytułu opisanej czynności powstał bowiem przed dniem 1 lipca 2015 r. zatem prawo do odliczenia należy również oceniać według stanu prawnego obowiązującego przed dniem 1 lipca 2015 r.

Uregulowanie takie jest zgodne z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT oraz art. 167 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), a zasada ta znajdzie również zastosowanie w przypadku paliwa nabywanego przy użyciu kart paliwowych.

W tym miejscu należy wskazać, że powołane wyżej ograniczenie prawa do odliczenia w oparciu o art. 86a ust. 1 ustawy dotyczy wydatków związanych z "pojazdami samochodowymi" w rozumieniu ustawy.

Należy zauważyć, że mocą art. 1 pkt 1 ustawy nowelizującej od dnia 1 kwietnia 2014 r. do ustawy o podatku od towarów i usług w art. 2 pkt 34 wprowadzono definicję pojazdów samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że pojazdem samochodowym - według regulacji dotyczących podatku od towarów i usług - jest pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym, którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony. Kryterium masy całkowitej jest tu jednym z istotnych elementów, skutkiem czego pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej większej niż ustawowe 3,5 tony nie są uznawane za pojazdy samochodowe w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Podsumowując powołane definicje zauważyć należy, że podatkowa definicja pojazdu samochodowego zawiera dodatkowe kryterium dotyczące dopuszczalnej masy całkowitej a to powoduje, że nie obejmuje ona wszystkich pojazdów uznawanych za "samochodowe" w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym ponieważ nie dotyczy ona tych, których masa całkowita przekracza wskazany w przepisie limit.

Z powyższego wynika, że ograniczenie wskazane w art. 86a ust. 1 ustawy nie znajduje zastosowania w odniesieniu do pojazdów, których masa całkowita przekracza 3,5 tony.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca posiada samochody o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony (samochody ciężarowe). Wszelkie ograniczenia dotyczące prawa do odliczenia podatku VAT związanego z nabyciem i eksploatacją pojazdów samochodowych zawarte w art. 86a ustawy dotyczą jedynie pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku VAT powstałego w takich sytuacjach zdefiniowane zostały w przepisach art. 86a ust. 1 do ust. 10 ustawy, a każdy z tych przepisów dotyczy pojazdów samochodowych. Za te z kolei - na mocy art. 2 pkt 34 ustawy - uznaje się jedynie pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. W Konsekwencji, powołane przepisy art. 86a ustawy nie znajdą zastosowania w stosunku do posiadanych przez Wnioskodawcę samochodów ciężarowych. Zatem w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących zakup towarów i usług przy pomocy kart paliwowych zastosowanie znajdzie ogólna zasada wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy. Tym samym, Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z fakturach VAT wystawionych przez Koncern oraz C. S.A. a dokumentujących zakup towarów i usług dokonywanych przy użyciu kart paliwowych wykorzystywanych do samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony.

Ad. 1 Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 50% kwoty podatku wynikającego z faktury otrzymanych od Koncernu oraz C. S.A. dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu kart paliwowych wykorzystywanych do samochodów osobowych wykorzystywanych do celów związanych z działalnością gospodarczą jaki i do celów nie związanych z tą działalnością.

Ad. 2 Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w wysokości 100% kwoty podatku wynikającego z faktury otrzymanych od Koncernu oraz C. S.A. dokumentujących zakup towarów i usług przy użyciu kart paliwowych wykorzystywanych do samochodów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej 3,5 tony (samochodów ciężarowych) wykorzystywanych wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl