IPPP1-4441-82/10-2/IGo - Wystawienie jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu.

W związku ze skargą z dnia 12 lipca 2010 r. (złożoną w dniu 13 lipca 2010 r., data wpływu 15 lipca 2010 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 kwietnia 2010 r. znak: IPPP1-443-281/10-4/IGo w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości nowego sposobu fakturowania, doręczoną w dniu 5 maja 2010 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 29 kwietnia 2010 r. znak: IPPP1-443-281/10-4/IGo, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe w zakresie prawidłowości nowego sposobu fakturowania.

We wniosku z dnia 8 marca 2010 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, czyli P, zwana dalej "P" lub "Spółką" dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i podmiotów gospodarczych. Sprzedaż niektórych towarów i usług dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokumentowana jest za pomocą kasy rejestrującej. W pozostałym zakresie P korzysta z podmiotowego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas fiskalnych zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, zwanego dalej "rozporządzeniem w sprawie kas", wobec czego kasy fiskalne są stosowane tylko dla sprzedaży towarów i usług określonych w § 4 ust. 1 rozporządzenia, wyłączonych ze zwolnienia, a w pozostałym zakresie sprzedaż jest wykazywana w ewidencji sprzedaży.

W momencie sprzedaży P. wystawia faktury VAT klientom prowadzącym działalność gospodarczą, którzy informują o tym fakcie lub osobom fizycznym, które proszą o wystawienie takiego dokumentu. Jeżeli klient nie poinformuje o tym, że prowadzi działalność gospodarczą lub chce otrzymać fakturę VAT, nie otrzymuje zazwyczaj żadnego dowodu potwierdzającego zakup czy zapłatę, z wyjątkiem sytuacji, gdy:

Ponadto, Wnioskodawca dodaje, że na życzenie klienta, który nie wyraża woli otrzymania faktury VAT, mogą być wystawione pokwitowania (druki pocztowe) opatrzone podpisem pracownika P oraz stemplem placówki pocztowej dokonującej sprzedaż, ewentualnie paragony niefiskalne.

Zdarzają się przypadki, że po dokonaniu sprzedaży klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub prowadzący działalność gospodarczą proszą o wystawienie faktury VAT na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu czy pokwitowania. Żądanie takie P. uwzględnia w ciągu 3 miesięcy od dokonania sprzedaży (stanowisko potwierdzone indywidualną interpretacją Ministra Finansów - sygnatura: IPPP1-443-1453/08-2/BS). Warunkiem wystawienia takiej faktury jest jednoczesny zwrot przez nabywcę wcześniej wystawionego paragonu czy innego dokumentu, otrzymanego przy zakupie. Faktury te są oddzielnie przechowywane i opatrzone adnotacją, że dotyczą sprzedaży już uprzednio zaewidencjonowanej.

Zdarzają się również sytuacje, że klienci, z którymi P. nie ma zawartych umów handlowych, dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu tygodnia czy miesiąca i posiadają dokumenty potwierdzające zakup usług, na podstawie których żądają wystawienia jednej faktury. P. wystawia takie faktury na podstawie kilku zwróconych potwierdzeń, dokumentujące sprzedaż dokonaną w przeciągu 7 dni od dokonania pierwszej sprzedaży. Wystawiane w taki sposób faktury dotyczą tylko sprzedaży wykonanej wyłącznie przez konkretny oddział czy placówkę P. tak, aby istniała możliwość identyfikacji przedstawianych dokumentów w ewidencjach sprzedaży oddziału czy placówki.

Klienci P. żądają jednak wystawienia jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu, co z ekonomicznego punktu widzenia jest dla nich korzystniejsze (z uwagi na mniejszą ilość dokumentów w miesiącu do zaksięgowania). Z uwagi na żądania klientów P. chciałaby wprowadzić nowy sposób fakturowania, który pozwoliłby umieścić na jednej fakturze datę jej wystawienia oraz numery i daty poszczególnych transakcji sprzedaży. Wystawiana w taki sposób faktura zawierałaby: dane sprzedawcy i nabywcy, kolejny numer, datę wystawienia oraz dane dotyczące transakcji zrealizowanych dla poszczególnych klientów w ciągu danego miesiąca przez konkretny oddział czy placówkę P. Transakcje wyszczególnione na fakturze byłyby zestawione chronologicznie, według daty wykonania. Każda transakcja byłaby pokazana oddzielnie i zawierałaby: numer, dokładną datę sprzedaży, dane dotyczące nazwy towaru czy usługi, symbol PKWiU, jednostkę miary, ilość, cenę i wartość netto, stawkę i kwotę VAT oraz wartość brutto i podsumowanie transakcji z danego paragonu czy innego rodzaju potwierdzenia otrzymanego przez konkretnego klienta. Taka faktura zawierałaby kilka transakcji wykonanych w danym miesiącu dla konkretnego klienta w jednej z placówek czy oddziałów Spółki. W podsumowaniu faktury znalazłyby się dane zbiorcze z uwzględnieniem wszystkich (z danego miesiąca) transakcji, tj. wartości netto, stawki VAT, kwoty VAT, wartości brutto oraz ogólnej kwoty do zapłaty wyrażonej cyfrowo i słownie. Faktura taka opatrzona byłaby również podpisem osoby upoważnionej do jej wystawienia. Tak wystawiana faktura zawierałaby datę jej wystawienia i kilka dat sprzedaży odpowiadających dniom wykonanych dla danego klienta przez konkretny oddział czy placówkę w danym miesiącu transakcjom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym przez Spółkę pytanie sprowadza się do tego, czy prawidłowy będzie sposób prezentacji wymaganych danych na fakturze, w szczególności dat sprzedaży, opisany w stanie faktycznym, w przypadku wprowadzenia przez Spółkę nowego sposobu fakturowania.

Zdaniem Wnioskodawcy sposób prezentacji wymaganych danych na fakturze, w szczególności dat sprzedaży, opisany w stanie faktycznym, będzie prawidłowy w momencie wprowadzenia nowego sposobu fakturowania w Spółce.

W dniu 29 kwietnia 2010 r. r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IPPP1-443-281/10-4/IGo uznając, stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, iż przedstawiony przez Spółkę nowy sposób fakturowania, jaki Wnioskodawca zamierza wprowadzić, tj. wystawienie jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu, jako niemający uzasadnienia w obowiązujących przepisach nie może mieć zastosowania w przedstawionych okolicznościach.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem tut. organu Spółka pismem z dnia 18 maja 2010 r. (data nadania 18 maja 2010 r., data wpływu 19 maja 2010 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji poprzez uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 15 czerwca 2010 r. znak: IPPP1-443-281/10-6/IGo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 29 kwietnia 2010 r. znak: IPPP1-443-281/10-4/IGo podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego w dniu 13 lipca 2010 r. (data wpływu 15 lipca 2010 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 29 kwietnia 2010 r. znak: IPPP1-443-281/10-4/IGo.

Zaskarżonej interpretacji Wnioskodawca zarzuca naruszenie przepisów prawa:

Spółka wniosła o:

Jednocześnie, zgodnie z art. 119 pkt 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Skarżąca wniosła o rozpoznanie skargi w postępowaniu uproszczonym.

Na wstępie Skarżąca zarzuca, że Organ wydający interpretację wbrew treści wniosku wypowiada się również w kwestiach, o które nie był pytany. Strona podaje bowiem, iż nie postawiono pytania dotyczącego tego, jaki jest termin wystąpienia z żądaniem wystawienia faktury przez kontrahentów Spółki, gdyż ten temat był już przedmiotem indywidualnej interpretacji i został rozstrzygnięty (sygnatura: IPPP1-443-1453/08-2/BS). Ponadto o tym rozstrzygnięciu, z którego wynika że żądanie takie P uwzględnia w ciągu 3 miesięcy od dokonania sprzedaży, organ podatkowy został poinformowany w przedmiotowym wniosku o interpretację. Nie zadano również pytania o to, czy Spółka dokonuje w opisywanym przypadku sprzedaży ciągłej. Wobec powyższego odpowiedź na powyższe pytania dokonana przez Dyrektora Izby Skarbowej, które nie zostały skierowane przez Spółkę, była bezzasadna. Natomiast, zdaniem Spółki, organ podatkowy nie udzielił wyczerpującej odpowiedzi na postawione przez P pytanie, tj. czy przedstawiony we wniosku sposób prezentowania wymaganych danych, w szczególności dat sprzedaży, będzie prawidłowy w przypadku wprowadzenia nowego sposobu fakturowania, przez co naruszył art. 121 § 2 i art. 122 Ordynacji podatkowej.

W dalszej argumentacji, Skarżąca przytacza część wydanej interpretacji, w której Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził: "Dlatego też faktura VAT dokumentująca dostawy poszczególnych partii towaru powinna być wystawiona na zasadach określonych w § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zatem za prawidłowy należy uznać dotychczasowy sposób prezentowania, zgodnie z którym P wystawia takie faktury na podstawie kilku zwróconych potwierdzeń, dokumentujące sprzedaż dokonaną w przeciągu 7 dni od dokonania pierwszej sprzedaży. Natomiast przedstawiony przez Spółkę nowy sposób fakturowania, jaki Wnioskodawca zamierza wprowadzić, tj. wystawienie jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu, jako niemający uzasadnienia w obowiązujących przepisach nie może mieć zastosowania w przedstawionych okolicznościach".

Skarżąca podaje, iż takie twierdzenie organu podatkowego narusza przepisy prawa materialnego i nie można się z nim zgodzić. Przedstawiony przez P nowy sposób fakturowania ma odzwierciedlenie w obowiązujących przepisach. Przede wszystkim pozwoli na spełnienie wymogów z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT oraz § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia w sprawie faktur. Faktury takie będą miały datę wystawienia (w zależności od żądania klienta w ciągu 3 miesięcy od dokonania sprzedaży) i różniące się od niej daty sprzedaży, dotyczące poszczególnych paragonów czy potwierdzeń, z wykonanych w danym miesiącu przez konkretny oddział czy placówkę transakcji. Ponieważ faktury takie nie będą dokumentować sprzedaży ciągłej wobec tego nie będą mieć daty sprzedaży wyrażonej tylko w miesiącu i roku, a dokładne daty sprzedaży z poszczególnych dni dokonania transakcji. Przedstawiony sposób fakturowania, zdaniem Spółki, zawiera wszystkie elementy, jakie mają faktury wystawiane w ciągu 7 dni od dokonania sprzedaży. W tym przypadku bowiem na fakturze również znalazłyby się data wystawienia faktury i precyzyjne daty sprzedaży kilku wykonanych w danym okresie transakcji.

Ponadto, zdaniem Spółki § 9 rozporządzenia w sprawie faktur nie reguluje okresu jaki ma obejmować wystawiana faktura, a jedynie termin na jej wystawienie, który w przypadku P wynosi 3 miesiące od dokonania sprzedaży. Jeżeli klient wystąpi z żądaniem wystawienia faktury w ciągu trzech miesięcy od daty sprzedaży to P, zgodnie z otrzymaną interpretacją w tym zakresie, jak również ze stanowiskiem organu podatkowego zawartym w przedmiotowej interpretacji, będzie mieć obowiązek jej wystawienia niezależnie od tego, że minął już siedmiodniowy okres na jej wystawienie zawarty w § 9 ust. 1 rozporządzenia w sprawie faktur.

Zdaniem Skarżącej nowy sposób wystawiania faktur i prezentowania wymaganych danych, w szczególności dat sprzedaży jest prawidłowy. Obowiązujące przepisy precyzują m.in. zakres danych, jakie mają znaleźć się na fakturze oraz termin, w jakim powinny być one wystawione. Nie precyzują natomiast okresu, jakiego ma dotyczyć wystawiana faktura, wobec czego nie można zgodzić się z twierdzeniem organu podatkowego, że planowany sposób ich wystawiania i prezentowania wymaganych danych jest niezgodny z obowiązującymi przepisami.

W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej wydał przedmiotową interpretację z naruszeniem przepisów prawa materialnego poprzez błędną ich wykładnię oraz z naruszeniem przepisów prawa procesowego poprzez nieudzielanie wyczerpującej odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie i wobec tego skargę należy uznać za słuszną i w pełni uzasadnioną, dlatego Spółka wnosi jak na wstępie.

Odpowiedź na zarzuty zawarte w skardze:

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 12 lipca 2010 r. po ponownym przeanalizowaniu opisanego zdarzenia przyszłego uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu do tut. BKIP 11 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości nowego sposobu fakturowania - jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT.

Natomiast świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, to każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Wyjątki od tej reguły zostały określone w przepisach art. 19 ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 ustawy.

W praktyce podstawowe znaczenie dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego ma art. 19 ust. 4 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy, o których w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z art. 106 ust. 4 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W art. 106 ust. 8 pkt 1 ww. ustawy o VAT zawarto delegację, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane które powinny zawierać oraz sposób ich przechowywania.

W oparciu, m.in., o powołaną wyżej delegację, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

W myśl § 10 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W związku z tym, że w obowiązujących przepisach dotyczących podatku VAT brak jest określenia terminu w jakim nabywca będący osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej może domagać się od sprzedawcy wystawienia faktury VAT (w myśl art. 106 ust. 4 ustawy), należy stosować art. 87 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Stosownie do art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania (art. 87 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 87 § 4 ustawy - Ordynacja podatkowa).

Obowiązek wystawienia faktury na rzecz osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej powstaje wskutek złożenia oświadczenia, iż żąda ona jej wystawienia, pod warunkiem, że żądanie to zostało zgłoszone we właściwym terminie, tj. w terminie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Żądanie wystawienia faktury zgłoszone po upływie 3 miesięcy nie wywiera takiego skutku i nie rodzi po stronie sprzedawcy czy też usługodawcy obowiązku wystawienia faktury. Wskazać dodatkowo należy, iż wystawienie faktury po upływie trzymiesięcznego terminu jest prawem, a nie obowiązkiem podatnika i to do niego należy decyzja dotycząca jej wystawienia.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Stosownie do art. 111 ust. 3 ustawy, jeżeli z przyczyn niezależnych od podatnika nie może być prowadzona ewidencja obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących, podatnik jest obowiązany ewidencjonować obroty i kwoty podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej. W przypadku gdy ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu rezerwowej kasy rejestrującej jest niemożliwe, podatnik nie może dokonywać sprzedaży.

Zasady prowadzenia ewidencji przy pomocy kas rejestrujących określono w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338). W myśl § 7 ust. 1 pkt 1 cyt. wyżej rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy. Zgodnie z przepisem § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia paragon fiskalny jest to wydrukowany dla nabywcy przez kasę rejestrującą w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. W myśl § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008, Nr 212 poz. 1337 z późn. zm.), w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zdarzają się przypadki, że po dokonaniu sprzedaży klienci Spółki będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub prowadzący działalność gospodarczą proszą o wystawienie faktury VAT na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu czy pokwitowania. Żądanie takie P uwzględnia w ciągu 3 miesięcy od dokonania sprzedaży. Warunkiem wystawienia takiej faktury jest jednoczesny zwrot przez nabywcę wcześniej wystawionego paragonu czy innego dokumentu, otrzymanego przy zakupie. Faktury te są oddzielnie przechowywane i opatrzone adnotacją, że dotyczą sprzedaży już uprzednio zaewidencjonowanej.

Zdarzają się również sytuacje, że klienci, z którymi P. nie ma zawartych umów handlowych, dokonują zakupu towarów i usług kilkakrotnie w ciągu tygodnia czy miesiąca i posiadają dokumenty potwierdzające zakup usług, na podstawie których żądają wystawienia jednej faktury. P wystawia takie faktury na podstawie kilku zwróconych potwierdzeń, dokumentujące sprzedaż dokonaną w przeciągu 7 dni od dokonania pierwszej sprzedaży. Wystawiane w taki sposób faktury dotyczą tylko sprzedaży wykonanej wyłącznie przez konkretny oddział czy placówkę P tak, aby istniała możliwość identyfikacji przedstawianych dokumentów w ewidencjach sprzedaży oddziału czy placówki.

Klienci P. żądają jednak wystawienia jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu, co z ekonomicznego punktu widzenia jest dla nich korzystniejsze (z uwagi na mniejszą ilość dokumentów w miesiącu do zaksięgowania). Z uwagi na żądania klientów P. chciałaby wprowadzić nowy sposób fakturowania, który pozwoliłby umieścić na jednej fakturze datę jej wystawienia oraz numery i daty poszczególnych transakcji sprzedaży. Wystawiana w taki sposób faktura zawierałaby: dane sprzedawcy i nabywcy, kolejny numer, datę wystawienia oraz dane dotyczące transakcji zrealizowanych dla poszczególnych klientów w ciągu danego miesiąca przez konkretny oddział czy placówkę P. Transakcje wyszczególnione na fakturze byłyby zestawione chronologicznie, według daty wykonania. Każda transakcja byłaby pokazana oddzielnie i zawierałaby: numer, dokładną datę sprzedaży, dane dotyczące nazwy towaru czy usługi, symbol PKWiU, jednostkę miary, ilość, cenę i wartość netto, stawkę i kwotę VAT oraz wartość brutto i podsumowanie transakcji z danego paragonu czy innego rodzaju potwierdzenia otrzymanego przez konkretnego klienta. Taka faktura zawierałaby kilka transakcji wykonanych w danym miesiącu dla konkretnego klienta w jednej z placówek czy oddziałów Spółki. W podsumowaniu faktury znalazłyby się dane zbiorcze z uwzględnieniem wszystkich (z danego miesiąca) transakcji, tj. wartości netto, stawki VAT, kwoty VAT, wartości brutto oraz ogólnej kwoty do zapłaty wyrażonej cyfrowo i słownie. Faktura taka opatrzona byłaby również podpisem osoby upoważnionej do jej wystawienia. Tak wystawiana faktura zawierałaby datę jej wystawienia i kilka dat sprzedaży odpowiadających dniom wykonanych dla danego klienta przez konkretny oddział czy placówkę w danym miesiącu transakcjom.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przedstawiony przez Spółkę nowy sposób fakturowania, jaki Wnioskodawca zamierza wprowadzić, tj. wystawienie jednej faktury dokumentującej sprzedaż wykonaną w danym miesiącu, może mieć zastosowanie w przedstawionych okolicznościach, jednakże, tylko wtedy, gdy dana faktura będzie zawierała wszystkie elementy z § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług oraz daty sprzedaży ze zwracanych paragonów.

W świetle powołanych powyżej przepisów oraz na podstawie opisanego zdarzenia przyszłego we wniosku należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock ul. 1-go Maja 10.