IPPP1-4441-23/10-2/BS

W związku ze skargą z dnia 26 lutego 2010 r. (złożoną w dniu 26 lutego 2010 r., data wpływu 2 marca 2010 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 grudnia 2009 r. znak: IPPP1-443-1009/09-5/BS w przedmiocie podatku od towarów i usług w zakresie terminu dokonania odliczenia podatku naliczonego, doręczoną w dniu 4 stycznia 2010 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), uwzględnia skargę w całości, w związku z czym zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 28 grudnia 2009 r. znak: IPPP1-443-1009/09-5/BS, uznając stanowisko Wnioskodawcy:

* za nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, o których mowa we wniosku, w rozliczeniu za miesiąc ich otrzymania nawet pomimo braku zapłaty w tym miesiącu,

* za prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, o których mowa we wniosku, w rozliczeniu za miesiąc, w którym Spółka opłaciła daną fakturę, nawet po miesiącu jej otrzymania.

We wniosku z dnia 12 października 2009 r. przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. (zwana dalej Spółką) nabywa różne usługi świadczone w dłuższych niż miesiąc okresach rozliczeniowych. Przykładowo Spółka nabywa usługi tzw. opieki nad oprogramowaniem komputerowym przez okres jednego roku, w trakcie którego wykonawca usług zobowiązuje się do nadzoru nad oprogramowaniem, tj. dopilnowaniu, by działało ono w prawidłowy sposób, do stałego zapobiegania powstawaniu błędów, ich natychmiastowego usuwania, o ile wystąpią, itd. Zwykle wykonawcy usług świadczonych w ten sposób wystawiają fakturę sprzedaży niemal natychmiast po zawarciu umowy o świadczenie usług (przykładowo faktura wystawiona i otrzymana w styczniu za usługi świadczone w okresie styczeń-grudzień). Spółka opłaca te faktury zgodnie z terminem płatności, co może oznaczać miesiąc otrzymania faktury lub miesiąc następny.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka powinna mieć prawo do odliczenia VAT naliczonego w rozliczeniu za miesiąc otrzymania faktury, nawet jeżeli w tym miesiącu faktura nie zostanie opłacona, a najpóźniej w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokonała zapłaty kwoty wynikającej z tej faktury.

W dniu 28 grudnia 2009 r. r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną znak: IPPP1-443-1009/09-5/BS uznając, stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, stwierdzając, iż Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed otrzymaniem towaru i przed dokonaniem zapłaty, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokona zapłaty kwot wynikających z tych faktur.

Nie zgadzając się z powyższym stanowiskiem tut. organu Spółka pismem z dnia 6 stycznia 2010 r. (data nadania w 6 stycznia 2010 r., data wpływu 7 stycznia 2009 r.) wniosła wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji poprzez uznanie stanowiska Wnioskodawcy za prawidłowe, w części dotyczącej pytania (b) przedstawionego we wniosku.

W odpowiedzi na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa z dnia 29 stycznia 2010 r. znak: IPPP1-443-1009/09-7/BS Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji z dnia 28 grudnia 2009 r. znak: IPPP1-443-1009/09-5/BS podtrzymując jednocześnie swoje stanowisko.

Wobec powyższego w dniu 26 lutego 2010 r. (data wpływu 3 marca 2010 r.) za pośrednictwem Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku wniesiono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na interpretację indywidualną z dnia 28 grudnia 2009 r. znak: IPPP1-443-1009/09-5/BS.

Zaskarżonej Interpretacji Wnioskodawca zarzuca naruszenie: art. 14a, art. 14c § 1 i 2, art. 14k w związku z 125 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, poprzez wydanie interpretacji o rozstrzygnięciu sprzecznym z jej uzasadnieniem, a przez to utrudniającej Spółce, czy jej stanowisko jest nieprawidłowe czy prawidłowe (i w jakim zakresie).

Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej Interpretacji.

Strona nie zgadza się ze stanowiskiem oraz argumentacją zaprezentowaną przez Dyrektora IS w uzasadnieniu zaskarżonej interpretacji, w rozstrzygnięciu której uznano stanowisko Spółki "w zakresie terminu dokonania odliczenia podatku naliczonego" za nieprawidłowe. Powyższe wskazywałoby, że stanowisko Spółki jest nieprawidłowe w całości, czyli zarówno w przypadku pytania (a), jak też pytania (b). Jednak na str. 4 uzasadnienia stwierdzono, iż omawiane faktury nie dają podstawy do odliczenia VAT naliczonego w miesiącu ich otrzymania przez Spółkę. "Jednakże z chwilą otrzymania zapłaty, u sprzedawcy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu czynności określonych w przedmiotowych fakturach, a zatem w tym momencie Wnioskodawca nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt J lit. b). W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed otrzymaniem towaru i przed dokonaniem zapłaty, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokona zapłaty kwot wynikających z tych faktur".

Zdaniem Skarżącej, z powyższego wynika, że jednak prawidłowe jest stanowisko Spółki, wskazane w odpowiedzi na pytanie (b), skoro także zdaniem Ministra Finansów VAT z faktury wystawionej w styczniu (i otrzymanej przez Spółkę w styczniu) można odliczyć w deklaracji styczniowej, jeżeli Spółka opłaci tą fakturę w styczniu; w deklaracji kwietniowej, jeżeli Spółka opłaci fakturę w kwietniu, itd.

W związku z powyższym Spółka wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę wydanej interpretacji w ten sposób, aby zamiast uznania stanowiska Spółki za nieprawidłowe "w zakresie terminu dokonania odliczenia podatku naliczonego", Minister Finansów uznał za nieprawidłowe stanowisko Spółki w zakresie objętym pytaniem (a) oraz aby uznał za prawidłowe stanowisko Spółki w zakresie objętym pytaniem (b) - zgodnie z treścią uzasadnienia cytowanego wyżej. Innymi słowy Spółka nie domagała się zmiany stanowiska Ministra Finansów, a jedynie usunięcia rozbieżności pomiędzy rozstrzygnięciem (które mogłoby być poczytane jako uznanie za nieprawidłowe stanowiska Spółki w obydwu kwestiach) a uzasadnieniem, które jednoznacznie potwierdza prawidłowość stanowiska Spółki w części dotyczącej pytania (b).

Niestety, w odpowiedzi z dnia 29 stycznia 2010 r. (otrzymanej 2 lutego 2010 r.) Minister Finansów odmówił spełnienia żądania Spółki, nie podając właściwie jakiegokolwiek uzasadnienia prawnego. Minister stwierdził jedynie, że "w wyniku ponownej analizy sprawy, z uwzględnieniem zarzutów przytoczonych w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, stwierdza brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego".

Takie rozpatrzenie wniosku Spółki (w postaci interpretacji indywidualnej) oraz wezwania do usunięcia naruszenia prawa wprost przeczy celowi, jakiemu miało służyć wprowadzenie instytucji indywidualnej interpretacji prawa podatkowego. Zgodnie z art. 14a ordynacji podatkowej Minister Finansów jest obowiązany dążyć do zapewnienia jednolitego stosowania prawa podatkowego przez organy podatkowe. Dążenie to realizować winien poprzez wydawanie interpretacji, które będą umożliwiły poznanie podatnikowi stanowiska organu podatkowego w sposób jasny i nie budzący wątpliwości. To właśnie wątpliwości związane z treścią przepisów oraz ich interpretacją na tle różnych stanów faktycznych są przyczyną zwracania się przez podatników o udzielenie interpretacji rozwiewającej te wątpliwości. Tymczasem w analizowanej sytuacji Spółka o trzymała interpretację, z której nie wiadomo, czy stanowisko Spółki jest nieprawidłowe w całości (jak to wynika z rozstrzygnięcia), czy tylko w części dotyczącej pytania (a) - jak to wynika z treści uzasadnienia.

Co więcej, tak samo zostało potraktowane żądanie Spółki (w postaci wezwania do usunięcia naruszenia prawa) o wyjaśnienie powyższych rozbieżności. W wezwaniu tym Spółka nie domagała się potwierdzenia jej stanowiska w całości; Spółka nie zakwestionowała stanowiska Ministra Finansów, iż nieprawidłowe jest stanowisko Spółki w części dotyczącej pytania (a) zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Jednak Minister nie uwzględnił tego i utrzymał w mocy wydaną interpretację, w żaden sposób tego nie uzasadniając. Odpowiedź Ministra na argumenty Spółki przedstawione w wezwaniu to raptem pół strony maszynopisu, z czego połowa to treść pouczenia o prawie do złożenia skargi do sądu (odpowiedź Ministra Finansów załączamy do niniejszej skargi).

Takie działanie, polegające zarówno na wydaniu interpretacji zawierającej uzasadnienie sprzeczne z rozstrzygnięciem, jak też sposób odpowiedzi na wezwanie Spółki do usunięcia naruszenia prawa, są wprost sprzeczne z przepisami ordynacji podatkowej regulującymi kwestie wydawania interpretacji urzędowych. Zgodnie z art. 14c paragraf 1 ordynacji podatkowej, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Funkcją uzasadnienia jest przekonanie podatnika o przyczynach podjęcia przez organ takiego a nie innego rozstrzygnięcia, wskazania podatnikowi przesłanek, którymi kierował się organ, wydając rozstrzygnięcie, wykazania podatnikowi trafności tego rozstrzygnięcia oraz nietrafności argumentów podatnika, itd. Tymczasem w analizowanej sytuacji uzasadnienie, zamiast utwierdzać Spółkę w trafności stanowiska zajętego przez Ministra Finansów, czyni niemożliwym jego poznanie, gdyż Minister równocześnie uznaje stanowisko Spółki za nieprawidłowe i za prawidłowe.

Powyższe jest szczególnie istotne w świetle art. 14k § ordynacji podatkowej, zgodnie z którym zastosowanie się do interpretacji indywidualnej (...) nie może podatnikowi szkodzić (...). Powstaje pytanie, jak w analizowanej sytuacji miałaby postąpić Spółka, w jaki sposób miałaby zastosować się do otrzymanej interpretacji, by nie szkodziło to Spółce. Jeżeli Spółka postąpi zgodnie z treścią uzasadnienia, w myśl którego "Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed otrzymaniem towaru i przed dokonaniem zapłaty, w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokona zapłaty kwoty wynikających z tych faktur" to takie działanie będzie sprzeczne z treścią rozstrzygnięcia, w którym dokładnie takie same stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku, zostało uznane przez Ministra za nieprawidłowe. Innymi słowy interpretacja indywidualna Ministra Finansów nie pozwała Spółce na zastosowanie się do niej w jakikolwiek sposób, gdyż Spółka nie wie, jakie w istocie jest stanowisko Ministra Finansów.

Strona podnosi ponadto, iż zgodnie z art. 125 § 1 ordynacji podatkowej, który stosuje się także w sprawach o wydanie interpretacji indywidualnej, organy podatkowe powinny działać w sprawie wnikliwie i szybko, posługując się możliwie najprostszymi środkami prowadzącymi do jej załatwienia. O ile wiec wydanie interpretacji z uzasadnieniem sprzecznym z rozstrzygnięciem zaprzecza sensowi występowania przez podatnika o jej wydanie, o tyle sposób załatwienia wezwania do usunięcia prawa jest zaprzeczeniem nakazu wskazanego w art. 125 § 1 ordynacji podatkowej. Nie prowadzi to do załatwienia sprawy Spółki w żaden sposób, nie mówiąc już o jej szybkim załatwieniu.

Skarżąca wskazuje, iż w niniejszej sprawie nie chodzi więc o to, że Spółka uzyskała interpretację niezgodną z jej żądaniem, czy też że Minister Finansów nie zmienił jej i nie potwierdził w całości stanowiska Spółki. Bezprawności działań Ministra Finansów Spółka upatruje w tym, że Minister Finansów nie chce zmienić wewnętrznie sprzecznej interpretacji indywidualnej, pomimo, iż (jak wynika z uzasadnienia interpretacji) niesporne jest prawo Spółki do odliczenia VAT w przypadku opisanym w pkt (b) wniosku. Jest czymś niezrozumiałym, że swym działaniem Minister Finansów zmusza podatnika do egzekwowania przestrzegania przez Ministra elementarnych wymogów związanych z wydawaniem rozstrzygnięć, czyli tego, by nie były wewnętrznie sprzeczne oraz że w tym celu podatnik musi występować na drogę sądową.

Podsumowując Skarżąca stwierdza, iż skarżona interpretacja Ministra Finansów obarczona jest wadą uniemożliwiającą Spółce poznanie ostatecznego i jednoznacznego stanowiska Ministra Finansów, a tym samym zastosowanie się do niej. Wady tej Minister nie usunął pomimo wezwania go przez Spółkę do jej usunięcia. Takie działanie, oprócz sprzeczności ze wskazanymi w skardze przepisami ordynacji podatkowej, wypacza sens występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji, skoro skutkiem postępowania w tym zakresie będzie interpretacja analogiczna do skarżonej. Jeżeli więc Minister Finansów podziela stanowisko Spółki, przedstawione w pkt (b) wniosku, a nie podziela stanowiska Spółki wyłącznie w pkt (a), to Minister nie powinien był wydawać interpretacji uznającej stanowisko Spółki za nieprawidłowe, lecz powinien był wydać interpretację uznającą stanowisko Spółki za nieprawidłowe - w części dotyczącej pkt (a) oraz uznającą stanowisko Spółki za prawidłowe - w części dotyczącej pkt (b) wniosku.

Na zakończenie Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 54 § 3 ustawy prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy. Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że w razie wniesienia skargi do sądu administracyjnego organ, za pośrednictwem którego skargę złożono, ma jeszcze możliwość uchylenia zaskarżonych czynności, bez konieczności kierowania sprawy do sądu. Jak wykazano w niniejszej skardze, w analizowanej sprawie istnieją wszelkie podstawy ku temu, by uchylić zaskarżoną interpretację i wydać interpretację potwierdzającą prawidłowość stanowiska Spółki, przedstawionego w punkcie b) wniosku o wydanie urzędowej interpretacji. Innymi słowy bez przekazywania sprawy do WSA, Minister Finansów ma jeszcze możliwość wydania urzędowej interpretacji czyniącej zadość podstawowemu wymogowi, jakim jest brak sprzeczności rozstrzygnięcia z uzasadnieniem, zwłaszcza jeżeli Minister Finansów podziela stanowisko Spółki przedstawione w punkcie b) wniosku (jak to wynika z uzasadnienia interpretacji indywidualnej).

Mając na uwadze powyższe, Strona wnosi jak na wstępie skargi.

Odpowiedź na zarzuty zawarte w skardze.

Stosownie do art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi z dnia 26 lutego 2010 r. po ponownym przeanalizowaniu stanu faktycznego uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 października 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, o których mowa we wniosku, w rozliczeniu za miesiąc ich otrzymania nawet pomimo braku zapłaty w tym miesiącu - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, o których mowa we wniosku, w rozliczeniu za miesiąc, w którym Spółka opłaciła daną fakturę, nawet po miesiącu jej otrzymania - jest prawidłowe.

Wobec powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdził co następuje:

W odpowiedzi na zarzuty Strony należy wskazać, iż podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, który stanowi, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Prawo to może zostać zrealizowane w terminach określonych w art. 86 ust. 10-13. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT prawo do odliczenia powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Jeżeli jednak podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w ww. terminie - w myśl ust. 11 tego artykułu - może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

Z powyższego wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi m.in. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego.

Obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy). Usługę należy uznać za wykonaną, gdy usługodawca zrealizował wszystkie czynności składające się na określony rodzaj usługi. Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usług, czyli zrealizowanie niektórych czynności składających się na umówioną usługę jako całość - ale tylko w zakresie tej usługi już częściowo wykonanej. Zgodnie natomiast z art. 19 ust. 11 ustawy jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Zaznaczyć należy, że ustawodawca nie wyszczególnia wysokości zaliczki czy przedpłaty, co oznacza, że opodatkowaniu podlega każda z dokonanych zaliczek, przedpłat (także ta obejmująca 100% należności).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca nabywa różne usługi świadczone w dłuższych niż miesiąc okresach rozliczeniowych. Zwykle wykonawcy usług świadczonych w ten sposób wystawiają fakturę sprzedaży niemal natychmiast po zawarciu umowy o świadczenie usług (przykładowo faktura wystawiona i otrzymana w styczniu za usługi świadczone w okresie styczeń-grudzień). Spółka opłaca te faktury zgodnie z terminem płatności, co może oznaczać miesiąc otrzymania faktury lub miesiąc następny. A zatem wystawione faktury w ogóle nie dokumentują, bądź nie dokumentują wszystkich dokonanych czynności w danym okresie rozliczeniowym, wystawienie faktury następuje przed wykonaniem świadczenia, tj. przed zakończeniem okresu rozliczeniowego, w którym wykonywane są usługi. Przedmiotowe faktury nie potwierdzają również otrzymania przez kontrahentów Wnioskodawcy zaliczki/ przedpłaty, ponieważ są wystawiane przed a nie po otrzymaniu zapłaty. W związku z powyższym, wcześniejsze wystawienie faktury, tj. przed wykonaniem świadczenia nie wywołuje skutku określonego w art. 19 ust. 4 ustawy, a mianowicie powstania obowiązku podatkowego z chwilą wystawienia faktury. Wystawiona faktura nie jest również potwierdzeniem częściowego wykonania usługi, obejmuje bowiem należność za cały okres rozliczeniowy (np. rok).

Cytowane powyżej uregulowania wskazują, iż w sytuacji gdy sprzedawca wystawi fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, co do zasady faktura taka nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego, dopóki u sprzedawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu transakcji, której dotyczy faktura. Innymi słowy prawo do odliczenia będzie zawieszone aż do czasu, gdy u sprzedawcy powstanie obowiązek podatkowy dotyczący czynności wykazanej na fakturze. W przedmiotowej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 19 ust. 11 ustawy, co oznacza, że obowiązek podatkowy powstanie z chwilą dokonania zapłaty przez Spółkę. Należy również wskazać, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, należy stwierdzić, iż przedmiotowe faktury zostały wystawione zarówno przed otrzymaniem zaliczki przez kontrahenta Wnioskodawcy, jak i przed zakończeniem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy. Zatem w momencie ich wystawienia faktury te nie dokumentowały żadnej czynności gospodarczej, ani świadczenia usług, ani też nie potwierdzały otrzymania zaliczki, tym samym nie mogły stanowić podstawy do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w miesiącu ich otrzymania przez Wnioskodawcę. Jednakże z chwilą otrzymania zapłaty, u sprzedawcy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu czynności określonych w przedmiotowych fakturach, a zatem w tym momencie Wnioskodawca nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. b). W świetle powyższego należy stwierdzić, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez kontrahenta przed zakończeniem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy do czasu uiszczeniem należności z nich wynikających.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania (a) należało uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przed przez kontrahenta przed zakończeniem świadczenia usług na rzecz Wnioskodawcy w rozliczeniu za miesiąc, w którym dokona zapłaty kwot wynikających z tych faktur.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania (b) należało uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejsze rozstrzygniecie. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w terminie trzydziestu dni od dnia jej doręczenia za pośrednictwem organu, który wydał decyzję (art. 54 § 1 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock ul. 1-go Maja 10.