IPPP1-443/S-68/07-9/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2709/08 - stwierdza, że stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2007 r. (data wpływu 3 lipca 2007 r.), uzupełnionego pismem z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 6 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej stawki podatku od towarów i usług od zakupionego garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 lipca 2007 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku od nabytego w miesiącu kwietniu 2004 r. garażu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 28 kwietnia 2004 r. zakupił na podstawie jednego aktu notarialnego lokal mieszkalny wraz z piwnicą i garażem oraz udziałem w gruncie, od Towarzystwa Budownictwa Społecznego. Przedmiotowy garaż usytuowany jest w budynku mieszkalnym, rodzinnym stałego zamieszkania (sklasyfikowanym w KOB pod symbolem 11). Na fakturze, garaż został wyodrębniony od wartości mieszkania i opodatkowany stawką w wysokości 22%. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi prawidłowość opodatkowania przez dewelopera sprzedanego garażu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jak powinien być opodatkowany garaż usytuowany w KOB-11.

Zdaniem Wnioskodawcy na podstawie art. 51 ust. 1 pkt 2 lit. c) ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, sprzedaż garażu powinna być opodatkowana stawką w wysokości 7%. Stanowisko swoje wywodzi z definicji budynku mieszkalnego zawartego w art. 51 ust. 3 ustawy, bowiem twierdzi, iż nabyty budynek mieszkalny sklasyfikowany jest wg KOB 11.

Wg KOB budynek mieszkalny sklasyfikowany w statystycznym grupowaniu KOB-11 to budynek w przeważającej mierze przeznaczony na cele mieszkaniowe. Powyższe oznacza, że częścią takiego budynku mogą być zarówno lokale mieszkalne (stanowiące jego przeważającą część powierzchni) jak i lokale użytkowe (stanowiące jego mniejszą część pod względem powierzchni). Zatem, jako całość stanowi budynek mieszkalny. Nie całe jednak budynki mieszkalne, stanowiące przedmiot sprzedaży mieszczą się w stawce preferencyjnej. Zgodnie bowiem z art. 51 ustawy o VAT, stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do budynków budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyłączeniem lokali użytkowych. Zgodnie z KOB, budynkiem jest samodzielny obiekt budowlany. Budynek to zadaszone obiekty budowlane wraz z wybudowanymi instalacjami i urządzeniami, wykorzystywanymi dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Budynki obejmują również samodzielne podziemne obiekty budowlane przystosowane do ochrony ludzi, zwierząt lub przedmiotów (np. podziemne centra handlowe oraz warsztaty i garaże). Garaże usytuowane w budynku mieszkalnym mają status pomieszczenia gospodarczego, służącego przechowywaniu różnego rodzaju przedmiotów (w szczególności samochodów), sprzętu, odpadów stałych itp., dlatego też garaż nie jest lokalem użytkowym i winien być opodatkowany stawką w wysokości 7%.

W dniu 21 sierpnia 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał interpretację indywidualną znak IPPP1-443-68/07-2/RK stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2007 r. jest nieprawidłowe.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 grudnia 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2709/08 uchylił zaskarżoną interpretację i stwierdził, iż uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

W uzasadnieniu swojego wyroku WSA zauważył, organ podatkowy przy ponownym rozpoznaniu sprawy obowiązany jest, stosownie do art. 14b § 3 i art. 14h w związku z art. 169 § 1 Op., wezwać stronę do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego, co do którego konkretyzuje się zapytanie.

W ocenie Sądu bowiem prawidłowa interpretacja zależy od ustalenia charakteru nabycia przedmiotowego lokalu użytkowego (odrębnego czy też przynależnego lokalowi mieszkalnemu), a to wymaga sprecyzowania stanu faktycznego w tym zakresie przez wnioskodawcę (skarżącego). Na tle tej sprawy niesprecyzowaną również okolicznością faktyczną, istotną dla udzielenia prawidłowej interpretacji, jest opis przedmiotowego garażu - czy jest to miejsce garażowe w garażu wielostanowiskowym w budynku mieszkalnym, czy też jest to miejsce garażowe wydzielone ścianami na garażowanie jednego samochodu (garaż jednostanowiskowy).

Wnioskodawca, mając na względzie rozstrzygnięcie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pismem z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 6 lutego 2009 r.) uzupełnił stan faktyczny złożonego wniosku.

W uzupełnieniu tym Strona wskazała, iż przedmiotem zakupu od dewelopera był garaż jednostanowiskowy spełniający kryteria określone treścią § 102 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. czyli miejsce garażowe wydzielone ścianami na garażowanie jednego samochodu. W załączeniu Wnioskodawca przedłożył kserokopię aktu notarialnego z dnia 28 kwietnia 2004 r. dokumentującą zakup garażu od dewelopera - Sp. z o.o. w L.

Podatnik również wskazał, iż Naczelnik Urzędu Skarbowego w wydanym Postanowieniu z dnia 28 czerwca 2005 r. (kserokopia w załączeniu) opisał m.in. w sposób precyzyjny i wyczerpujący okoliczności faktyczne sprawy, które dotyczyły zakupu przez Wnioskodawcę omawianego garażu.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy nie jest uprawnione dowolne twierdzenie, iż garaż w świetle prawa budowlanego stanowi lokal użytkowy, podczas gdy garaż w rzeczywistości spełnia funkcje pomieszczenia gospodarczego służącego do przechowywania samochodu, a więc mieści się w interpretacji definicji pomieszczenia gospodarczego.

Lokalem użytkowym jest pomieszczenie nie będące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Garaż służący przechowywaniu przedmiotu jakim jest samochód, ale również takich przedmiotów jak rower, sanki, narty itp. stanowi w rozumieniu prawa budowlanego pomieszczenie gospodarcze, co w oczywisty sposób wyklucza stwierdzenie, iż garaż jest lokalem użytkowym.

Z doświadczenia życiowego wynika natomiast oczywista prawda, iż garaż przynależy do danego lokalu mieszkalnego mieszczącego się w PKOB-11, w naturalny sposób służy zaspokajaniu szeroko rozumianych (na miarę XXI wieku) potrzeb mieszkaniowych osób korzystających (na pobyt stały) z samodzielnego lokalu mieszkalnego.

Uwzględniając przesłanki logiczne wynikające z celowościowej wykładni obowiązujących przepisów prawa należy uznać, iż sprzedaż garażu mieszczącego się PKOB-11 powinna być objęta preferencyjną 7% stawką podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. - o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podlega sprzedaż towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Towarami w rozumieniu art. 4 pkt 1 ustawy, są rzeczy ruchome, jak i również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności określonych w art. 2, które wymienione są w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2003 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 224, poz. 2229) - zwanego dalej rozporządzeniem zmieniającym, zmieniono rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.) w wyniku czego § 66 ust. 1 pkt 7 otrzymał brzmienie, iż stawkę podatku wymienioną w art. 18 ust. 1 ustawy, obniża się do wysokości 7% dla obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyjątkiem lokali użytkowych. W § 66 ust. 3 rozporządzenia zmieniającego przyjęto definicję obiektu mieszkaniowego, zgodnie z którą przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w ust. 1 pkt 7 rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie budynki Kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie i rezydencje biskupie.

W rozpatrywanej sprawie, Wnioskodawca w dniu 28 kwietnia 2004 r. nabył na podstawie jednego aktu notarialnego lokal mieszkalny wraz z piwnicą i garażem jednostanowiskowym oraz udziałem w gruncie. Przy czym, wartość garażu na fakturze została wyodrębniona z wartości mieszkania i opodatkowana stawką 22%. Należy zauważyć, iż definicji lokalów mieszkalnych i użytkowych należy szukać w prawie lokalowym.

Lokalem mieszkalnym w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze. zm.), jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe pomieszczenia takie jak: piwnica, strych, komórka, garaż (ust. 4 ww. art.). W związku z powyższym, garaż choć stanowi część składową lokalu mieszkalnego nie należy do pomieszczeń pomocniczych lecz przynależnych do danego lokalu i nie służy zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych ludności. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 z późn. zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanym, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Wnioskodawca podnosi, iż garaż jest pomieszczeniem gospodarczym, natomiast pomieszczenie gospodarcze zgodnie z § 3 pkt 13 ww. rozporządzenia, to pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych.

W powołanym rozporządzeniu w rozdziale 8 przewidziano warunki jakie muszą spełniać pomieszczenia techniczne i gospodarcze, natomiast rozdział 10 dotyczy warunków technicznych jakie musza spełniać garaże. Już samo to rozróżnienie wskazuje, iż garaż nie mieści się w definicji pomieszczenia gospodarczego lecz lokalu użytkowego, o którym mowa w wyżej powołanym § 3 pkt 14 rozporządzenia.

Opierając się na powyższych przepisach należy stwierdzić, iż garaż jest lokalem użytkowym, o którym mowa w § 66, ust. 1 pkt 7 rozporządzenia zmieniającego.

Należy zauważyć, iż garaże umieszczone w podziemiu budynku (sklasyfikowanego w PKOB 11), których konstrukcja wyodrębnia je ścianami jako samodzielne pomieszczenie-garaż jednostanowiskowy - o ściśle określonej powierzchni do przechowywania pojazdów mogą być przedmiotem oddzielnego obrotu, a jako lokale nie spełniające funkcji mieszkalnych tylko użytkowe podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%, mimo że lokal mieszkalny wraz z którym są sprzedawane podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 7%.

Ustawodawca wyraźnie wskazał, iż opodatkowaniem stawką w wysokości 7% podlega sprzedaż obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części z wyjątkiem lokali użytkowych. Dlatego też sprzedaż lokalu użytkowego jakim jest garaż, pomimo że jak wskazuje Wnioskodawca mieści się on w budynku mieszkalnym sklasyfikowanym wg KOB 11, powinna być opodatkowana stawką, o której mowa w art. 18 ust. 1 ustawy tj. w wysokości 22%.

Tut. Organ zauważa, iż powołane, na poparcie swojego stanowiska odnośnie zastosowania stawki podatku w wysokości 7% na zakupiony garaż, postanowienie z dnia 28 czerwca 2005 r. wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego dla developera (kontrahenta Strony), zostało decyzją Izby Skarbowej zmienione w dniu 8 września 2005 r. znak PP1/443-12/05 z uwagi na rażące naruszenie prawa. Organ II instancji uznał, iż dokonujący sprzedaży garażu będącego samodzielnym lokalem użytkowym, stanowiącym odrębny przedmiot własności powinien zastosować stawkę podatku w wysokości 22%.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.