IPPP1/443/S/147/07-5/SM/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2007 r. (data wpływu 3 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania opłat z tytułu nielegalnego poboru energii - jest prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu nielegalnego poboru energii. W dniu 26 listopada 2007 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-147/07-2/SM, w której stanowisko Wnioskodawcy uznane zostało za nieprawidłowe. Interpretacja ta była przedmiotem skargi Spółki. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 554/08 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną nr IPPP1/443-147/07-2/SM z dnia 26 listopada 2007 r. Ww. wyrok był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 6 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1501/08 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie dostarczania energii elektrycznej. Poważnym i kosztownym dla Spółki problemem jest fakt nielegalnego poboru energii, przez nieuprawnionych odbiorców. Jest to sytuacja, w której świadczeniobiorca bez wiedzy i zgody sprzedawcy wchodzi w posiadanie towaru w wyniku czynu zabronionego.

W razie wykrycia nielegalnego poboru energii Spółka zgodnie z przepisami Prawa energetycznego (art. 57 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne z dnia 10 kwietnia 2003 r.) pobiera opłaty na zasadach określonych w taryfie. Dla udokumentowania opłaty, mającej charakter sankcyjny, wystawiana jest faktura z tytułu nielegalnej dostawy energii, opiewająca na kwotę brutto równą wysokości naliczonego odszkodowania (opłaty), powiększona o należny podatek VAT.

Należy zaznaczyć, iż w tym zakresie Spółka zwracała się już do Urzędu Skarbowego z dnia 9 czerwca 2004 r. otrzymując odpowiedź z dnia 8 lipca 2004 r. zgodną z własnym stanowiskiem, że "czynność ta nie może być przedmiotem prawnie skutecznej umowy. Co za tym idzie, opłaty nakładane za nielegalny pobór energii nie podlegają ustawie od towarów i usług." Następnie w tej samej sprawie Spółka otrzymała pismo Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 stycznia 2005 r. korygujące wydaną wcześniej decyzję Urzędu Skarbowego. Stwierdzono w nim, że nielegalny pobór energii podlega podatkowi VAT. Wobec czego Spółka (ówczesna L. S.A.) dokonała stosownej korekty podatku VAT.

Na dzień dzisiejszy temat ten jest przedmiotem wielu wyroków wydanych przez sądy administracyjne. Jest już piąty pozytywny dla podatnika wyrok - 24 lipca 2007 r. WSA w Gliwicach wydał wyrok w sprawie (III SA/GL 732/07), godząc się z argumentami podatnika, że opłaty za nielegalny pobór energii nie są opodatkowane. Uprzednio sądy administracyjne w innych, podobnych sprawach (I SA/GD 654/05, I SA/Kr 850/05, I SA/BK 193/06) rozstrzygały tę wątpliwość, wydając wyroki zgodne z argumentacją podatnika - orzekając, że opłaty za nielegalny pobór energii nie są opodatkowane podatkiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty, będące odszkodowaniem za nielegalny pobór energii elektrycznej powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy nielegalnie pobierana energia elektryczna jest przestępstwem przeciwko mieniu. Obciążenie opłatą za nielegalnie pobraną energię elektryczną nie jest sprzedażą, lecz ma charakter sankcji i jest odszkodowaniem za poniesione szkody wynikłe z kradzieży energii. Zdaniem Spółki z o.o. czynność ta nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT i nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

Pomiędzy zakładem energetycznym i podmiotem dopuszczającym się kradzieży energii nie istnieje więź prawna, tym samym nie dochodzi więc do odpłatnej dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Świadczeniobiorca bez wiedzy i zgody sprzedawcy wchodzi w posiadanie towaru w wyniku popełnienia czynu zabronionego.

Artykuł 57 ust. 1 ustawy - Prawo energetyczne z dnia 10 kwietnia 2003 r. wyraźnie określa charakter pobieranej opłaty ustanawiając, iż "w razie nielegalnego pobierania paliw lub energii z sieci przedsiębiorstwo energetyczne pobiera opłaty za nielegalnie pobrane paliwo lub energię w wysokości określonej w taryfach lub dochodzi odszkodowania na zasadach ogólnych".

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)."

Naliczana opłata za nielegalny pobór ma charakter naprawczy, jest zadośćuczynieniem, natomiast w żadnym przypadku nie wyczerpuje definicji dostawy towarów i świadczenia usług. Zdaniem Spółki nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W dniu 3 września 2007 r. do tut. organu wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu nielegalnego poboru energii.

W dniu 26 listopada 2007 r. wydana została interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-147/07-2/SM, w której stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku uznane zostało za nieprawidłowe.

W interpretacji tut. organ stwierdził, iż opłaty z tytułu nielegalnego poboru energii podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22%.

Interpretacja ta była przedmiotem skargi Spółki. Wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 554/08 uchylono zaskarżoną interpretację indywidualną nr IPPP1/443-147/07-2/SM z dnia 26 listopada 2007 r.

Od powyższego wyroku organ podatkowy wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Wyrok ten był przedmiotem rozpoznania Naczelnego Sądu Administracyjnego, który wyrokiem z dnia 6 stycznia 2010 r. sygn. akt I FSK 1501/08 oddalił skargę kasacyjną, wniesioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W dniu 22 marca 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 czerwca 2008 r. sygn. III SA/Wa 554/08 uchylający ww. interpretację, w którym Sąd poparł stanowisko Spółki przedstawione w ww. wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.