IPPP1-443-999/11-2/ISZ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 września 2011 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1-443-999/11-2/ISZ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług związanych z oceną ryzyka i likwidacją szkód oraz dochodzeniem roszczeń ubezpieczeniowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia dla usług związanych z oceną ryzyka i likwidacją szkód oraz dochodzeniem roszczeń ubezpieczeniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

P. Sp. z o.o. prowadzi między innymi działalność gospodarczą związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (PKWiU 66.21 Z). Podklasa ta obejmuje:

A. Szacowanie roszczeń ubezpieczeniowych:

* ocenę roszczeń

* obliczanie ryzyka i poniesionych szkód

* ocenę ryzyka

* likwidację szkód

B. Dochodzenie roszczeń ubezpieczeniowych.

Zgodnie z prowadzoną działalnością Wnioskodawca będzie świadczyć usługi likwidacji szkód komunikacyjnych za wynagrodzeniem na rzecz A. Sp. z o.o. zajmującej się leasingiem operacyjnym wraz z usługami.

Przy czym Wnioskodawcę i A. sp. z o.o. będzie wiązać niewyłączna umowa współpracy w zakresie likwidacji szkód oraz wykonywaniu czynności regresowych. Działalność ta będzie polegała na świadczeniu kompleksowych usług na rzecz Poszkodowanego w wypadkach komunikacyjnych tj. A. Sp. z o.o. dochodząc w jego imieniu roszczeń odszkodowawczych od firm ubezpieczeniowych, prowadząc cały proces likwidacji szkody / likwidacji szkód. Przedmiotowe usługi będą zlecane wnioskodawcy przez A. Sp. z o.o.

W szczególności świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na:

1.

Likwidacji szkód której celem jest ustalenie wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego/poszkodowanego z tytułu której przysługuje odszkodowanie zgodnie z umową ubezpieczenia.

2.

Ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.

3.

Kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody (w ramach tego występowanie do organów ścigania, organów administracji, podmiotów prywatnych) istotnej dla ustalenia zasad odpowiedzialności i wysokości odszkodowania.

4.

Ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie.

5.

Określeniu zasadności roszczeń.

6.

Kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody.

7.

Kompletowaniu faktur za holowanie uszkodzonych w zdarzeniu ubezpieczeniowym pojazdów i faktur za wynajem pojazdów zastępczych wypożyczonych na czas naprawy.

8.

Wystąpieniu do Zakładu Ubezpieczeń a także osób trzecich odpowiedzialnych z szkodę z roszczeniami (tj. wezwaniu dłużnika do zapłaty, dłużnikiem w tym przypadku może być Towarzystwo Ubezpieczeń z którym sprawca szkody zawarł umowę Ubezpieczenia, osoba trzecia odpowiedzialna za szkodę w tym wystąpienie z wezwaniami do zapłaty).

9.

Analizy decyzji wypłaty/odmowy odszkodowania, otrzymanych z Zakładów Ubezpieczeń.

10.

Przygotowywaniu ewentualnych odwołań od decyzji Zakładów Ubezpieczeń w przypadku ich odmowy pokrycia roszczeń lub pokrycia tylko częściowego.

11.

Monitorowaniu płatności przez dłużnika.

12.

Analiza wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymienione czynności zgodnie z Ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) art. 43 ust. 1 pkt 37, art. 43 ust. 13 oraz art. 43 ust. 14 są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (VAT).

Zdaniem wnioskodawcy wymienione usługi likwidacji szkód i prowadzenia postępowania regresowego nie są w świetle ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej czynnościami ubezpieczeniowymi, które podlegają zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z ustawą od podatku od usług, gdyż nie są wykonywane bezpośrednio na rzecz Zakładu Ubezpieczeń. Usługa jest świadczona na rzecz Spółki Leasingowej. Zgodnie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 o zmianie ustawy od podatku i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) wymienione we wniosku czynności powinny być opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Ostatecznie w ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi między innymi działalność gospodarczą związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (PKD 66.21 Z). Podklasa ta obejmuje: szacowanie roszczeń ubezpieczeniowych: ocenę roszczeń, obliczanie ryzyka i poniesionych szkód, ocenę ryzyka, likwidację szkód oraz dochodzeniem roszczeń ubezpieczeniowych. Wnioskodawca będzie świadczyć usługi likwidacji szkód komunikacyjnych za wynagrodzeniem na rzecz A. Sp. z o.o. zajmującej się leasingiem operacyjnym wraz z usługami.

Działalność ta będzie polegała na świadczeniu kompleksowych usług na rzecz poszkodowanego w wypadkach komunikacyjnych tj. A. Sp. z o.o. dochodząc w jego imieniu roszczeń odszkodowawczych od firm ubezpieczeniowych, prowadząc cały proces likwidacji szkody / likwidacji szkód. Przedmiotowe usługi będą zlecane Wnioskodawcy przez A. Sp. z o.o. W szczególności świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na:

1.

Likwidacji szkód której celem jest ustalenie wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego/poszkodowanego z tytułu której przysługuje odszkodowanie zgodnie z umową ubezpieczenia.

2.

Ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.

3.

Kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody (w ramach tego występowanie do organów ścigania, organów administracji, podmiotów prywatnych) istotnej dla ustalenia zasad odpowiedzialności i wysokości odszkodowania.

4.

Ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie.

5.

Określeniu zasadności roszczeń.

6.

Kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody.

7.

Kompletowaniu faktur za holowanie uszkodzonych w zdarzeniu ubezpieczeniowym pojazdów i faktur za wynajem pojazdów zastępczych wypożyczonych na czas naprawy.

8.

Wystąpieniu do Zakładu Ubezpieczeń a także osób trzecich odpowiedzialnych za szkodę z roszczeniami (tj. wezwaniu dłużnika do zapłaty, dłużnikiem w tym przypadku może być Towarzystwo Ubezpieczeń z którym sprawca szkody zawarł umowę Ubezpieczenia, osoba trzecia odpowiedzialna za szkodę w tym wystąpienie z wezwaniami do zapłaty).

9.

Analizy decyzji wypłaty/odmowy odszkodowania, otrzymanych z Zakładów Ubezpieczeń.

10.

Przygotowywaniu ewentualnych odwołań od decyzji Zakładów Ubezpieczeń w przypadku ich odmowy pokrycia roszczeń lub pokrycia tylko częściowego.

11.

Monitorowaniu płatności przez dłużnika.

12.

Analiza wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia.

Biorąc pod uwagę opis sprawy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Zainteresowany nie będzie występował w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, iż między Wnioskodawcą a zleceniodawcami nie zaistnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie będzie świadczył również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie będą stanowić usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie).

Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie nie będzie podmiotem wykonującym czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agentem), a jedynie podmiotem udzielającym pomocy poszkodowanemu tj. A. sp. z o.o. w uzyskiwaniu odszkodowania od towarzystw ubezpieczeniowych bez konieczności dochodzenia przez klienta Wnioskodawcy przedmiotowych roszczeń na własną rękę.

W konsekwencji, świadczenia na rzecz klientów wykonywane przez Wnioskodawcę nie będą stanowić usług pośrednictwa ubezpieczeniowego. Usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą w rezultacie rozumiane jako forma wsparcia dla klienta w procesie likwidacji szkód komunikacyjnych, który od towarzystw ubezpieczeniowych dochodzi roszczenia odszkodowawczego.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane na rzecz poszkodowanego, będące przedmiotem wniosku, nie będą stanowić również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika również, iż ustawodawca zwolnił z opodatkowania podatkiem od towarów i usług usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek. Podkreślić należy, iż zwolnienie od podatku od towarów i usług pewnych czynności stanowi wyjątek od ogólnej zasady, zgodnie z którą dostawa towarów i świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej. Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że przywołany powyżej fragment przepisu art. 43 ust. 1 pkt 37 ma zastosowanie wyłącznie do zawarcia umowy ubezpieczenia przez ubezpieczającego, a nie do wykonywania innych czynności mających jedynie pośredni związek z zawartą umową ubezpieczenia na rachunek klienta.

Nie będą to również usługi wskazane w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie będą stanowić one elementu usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej.

Czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę w ramach umowy zawartej z poszkodowanym nie można uznać za usługę stanowiącą element usługi ubezpieczeniowej lub reasekuracyjnej bądź też usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego, która sama stanowi odrębną całość i jest właściwa oraz niezbędna do świadczenia tych usług. Bowiem, charakter tych czynności wskazuje, iż będą one co prawda konsekwencją zawartej umowy ubezpieczenia, jednakże nie można będzie ich uznać za usługę właściwą dla usługi ubezpieczeniowej (uzyskanie odszkodowania w związku z poniesioną szkodą przez ubezpieczonego w związku z zawartym wcześniej ubezpieczeniem). Bowiem ubezpieczony w celu uzyskania odszkodowania, zgodnie z zasadami określonymi umową ubezpieczenia, jest zobowiązany zgłosić poniesioną szkodę, natomiast ubezpieczyciel jako zainteresowany sam dokonuje oglądu i szacowania szkody. Zatem, jeżeli klient towarzystwa ubezpieczeniowego w zakresie swoich obowiązków jako strona umowy ubezpieczeniowej zleci czynności likwidacji szkody i prowadzenia spraw o odszkodowanie (na podstawie zawartej umowy) polegające na:

1.

likwidacji szkód której celem jest ustalenie wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego/poszkodowanego z tytułu której przysługuje odszkodowanie zgodnie z umową ubezpieczenia,

2.

ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń,

3.

kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody (w ramach tego występowanie do organów ścigania, organów administracji, podmiotów prywatnych) istotnej dla ustalenia zasad odpowiedzialności i wysokości odszkodowania,

4.

ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie,

5.

określeniu zasadności roszczeń,

6.

kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody,

7.

kompletowaniu faktur za holowanie uszkodzonych w zdarzeniu ubezpieczeniowym pojazdów i faktur za wynajem pojazdów zastępczych wypożyczonych na czas naprawy,

8.

wystąpieniu do Zakładu Ubezpieczeń a także osób trzecich odpowiedzialnych z szkodę z roszczeniami (tj. wezwaniu dłużnika do zapłaty, dłużnikiem w tym przypadku może być Towarzystwo Ubezpieczeń z którym sprawca szkody zawarł umowę Ubezpieczenia, osoba trzecia odpowiedzialna za szkodę w tym wystąpienie z wezwaniami do zapłaty),

9.

analizy decyzji wypłaty/odmowy odszkodowania, otrzymanych z Zakładów Ubezpieczeń,

10.

przygotowywaniu ewentualnych odwołań od decyzji Zakładów Ubezpieczeń w przypadku ich odmowy pokrycia roszczeń lub pokrycia tylko częściowego,

11.

monitorowaniu płatności przez dłużnika,

12.

analiza wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia

- to dojdzie do zawarcia pomiędzy Wnioskodawcą a ubezpieczonym odrębnej umowy niż umowa ubezpieczenia. Potwierdzeniem tego jest również fakt, iż Wnioskodawca w stosunku do tych czynności musi zostać umocowany przez ubezpieczonego. Zatem czynności te nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 13 ustawy.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, wykonywane na zlecenie i w imieniu ubezpieczonego (poszkodowanego), polegające na szacowaniu szkód oraz dochodzeniu roszczeń odszkodowawczych od zakładów ubezpieczeniowych - nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy, wobec czego będą opodatkowane podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej, która od 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe z uwagi na uzasadnienie Zainteresowanego. Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opisane usługi nie korzystają ze zwolnienia od podatku VAT ze względu na fakt, iż " (...)nie są wykonywane bezpośrednio na rzecz Zakładu Ubezpieczeń. Usługa jest świadczona na rzecz Spółki Leasingowej (...)". Tut. Organ natomiast jak wynika z powyższego uzasadnienia wykazał, iż przedmiotowe usługi są czynnościami odrębnymi, nie mieszczącymi się w definicji usług ubezpieczeniowych, w związku z tym nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy wskazanych przepisów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl