IPPP1-443-999/09-4/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2009 r. (data wpływu 13 października 2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. organu z dnia 23 października 2009 r. (skutecznie doręczone w dniu 27 października 2009 r.) pismem z dnia 27 października 2009 r. (data wpływu 27 października 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od oleju napędowego nabywanego do dystrybutora oraz sposobu dokumentowania wykorzystywanego paliwa - jest prawidłowe.

W dniu 13 października 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od oleju napędowego nabywanego do dystrybutora oraz sposobu dokumentowania wykorzystywanego paliwa. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 27 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, w której wszystkie pojazdy i sprzęt budowlany jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych i są wykorzystywane do tej działalności.

Obecnie paliwo do tych samochodów jest tankowane bezpośrednio do baków na stacji benzynowej. W celu obniżenia kosztów i usprawnienia organizacji pracy Wnioskodawca zamierza zakupić dystrybutor i kupować paliwo hurtowo - do dystrybutora - i tankować pojazdy na terenie własnego przedsiębiorstwa. W związku z tym faktury VAT dokumentujące w przyszłości zakup paliwa do dystrybutora nie będą zawierały danych zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (numery rejestracyjne pojazdów) - § 5 ust. 5.

Dystrybutor, który Wnioskodawca zamierza zakupić w firmie X - Dystrybutory ON, będzie przeznaczony tylko do użytku wewnętrznego. Ww. sprzęt wyposażony jest w układ dystrybucyjny - system SMDP (System Monitoringu Dozowania Płynów), który umożliwia m.in.:

* autoryzowany dostęp do pobierania płynów na poziomie odbiorcy i pojazdu, na podstawie kart zbliżeniowych oraz pastylek, kontrolę stanu przebiegu pojazdów,

* stałą kontrolę poziomu w zbiorniku, stałą rejestrację wszystkich zdarzeń generowanych w systemie: pobieranie paliwa, tankowanie zbiorników,

* posiada rozbudowany system raportowy z podziałem na pojazdy, odbiorców, przedziały czasowe,

* bezpieczeństwo systemu, np. korektę stanu zbiornika tylko przez właściciela lub imiennie upoważnionego pracownika.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1)

Firma Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem podatku VAT i prowadzi działalność gospodarczą, w której wykorzystuje samochody ciężarowe i sprzęt budowlany.

Faktury VAT dokumentujące zakup paliwa do dystrybutora pomimo, że nie będą spełniały warunku rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. - § 5 ust. 5, będą podstawą do odliczenia podatku VAT naliczonego wynikającego z faktury, gdyż system monitorujący dystrybutora pozwoli na dokonywanie szczegółowych wydruków poboru paliwa na poszczególne samochody ciężarowe i sprzęt budowlany, który służy działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2)

Wydruki wykonywane z systemu monitorującego dystrybutora będą szczegółowo odzwierciedlały pobór paliwa na poszczególne samochody ciężarowe i sprzęt budowlany, co w sposób rzetelny i przejrzysty będzie dokumentować rozliczenie paliwa.

Wnioskodawca załączył do wniosku opis systemu monitorującego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 i art. 124. Jednakże, na mocy art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Ograniczenie to dotyczy samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3.5 tony, za wyjątkiem pojazdów wskazanych w art. 86 ust. 4 pkt 1-6, a także przypadków określonych w ust. 7 tego artykułu.

Natomiast na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) przepis art. 25 ust. 1 pkt 3a ograniczający prawo do odliczenia w związku z nabywaniem paliwa do samochodów osobowych brzmiał następująco:

"Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg".

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz.UE.L2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - 77/388/EWG, Dz. Urz.UE.L 1977 Nr 145 poz. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

Z uwagi na powyższe uregulowania prawa wspólnotowego i krajowego stwierdzić należy, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego od nabytego paliwa do napędu samochodów wykorzystywanych w działalności gospodarczej uzależnione jest od łącznego spełnienia następujących przesłanek:

* wykorzystywane samochody służą działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług,

* samochody zaliczone zostały do kategorii pojazdów nie wymienionych w art. 86 ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług; bądź też stanowią one samochody inne niż osobowe o dopuszczalnej ładowności przekraczającej 500 kg.

Zgodnie z § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), faktury dokumentujące sprzedaż paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu, wlewanych do baku samochodu i innych pojazdów samochodowych, powinny zawierać numer rejestracyjny samochodu.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług prowadzi działalność gospodarczą w której wykorzystuje samochody ciężarowe i sprzęt budowlany. Obecnie paliwo do tych samochodów jest tankowane bezpośrednio do baków na stacji benzynowej. W celu obniżenia kosztów i usprawnienia organizacji pracy Wnioskodawca zamierza zakupić dystrybutor i kupować paliwo hurtowo - do dystrybutora - i tankować pojazdy na terenie własnego przedsiębiorstwa.

Ponadto, Zainteresowany wskazuje, iż system monitorujący dystrybutora pozwoli na dokonywanie szczegółowych wydruków poboru paliwa na poszczególne samochody ciężarowe i sprzęt budowlany, który służy działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.

Cytowany wyżej przepis § 5 ust. 5 rozporządzenia nie będzie miał zastosowania w opisanych przez Wnioskodawcę okolicznościach, gdyż nakłada obowiązek wskazywania na fakturach nr rejestracyjnych samochodów (pojazdów) jedynie w przypadku paliwa wlewanego bezpośrednio do baku pojazdu wykorzystywanego do działalności gospodarczej.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach VAT dokumentujących zakup paliwa do dystrybutora, a przeznaczonego do tankowania samochodów ciężarowych oraz sprzętu budowlanego, z uwzględnieniem przesłanek wymienionych w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, bądź też z uwzględnieniem zapisu art. 25 ust. 1 pkt 3a powołanej wyżej ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującego do 30 kwietnia 2004 r.

Przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób dokumentowania wykorzystanego paliwa z dystrybutora przy użyciu wydruków z jego systemu monitorującego, który umożliwi szczegółowe rozliczenie pobranego paliwa do poszczególnych samochodów ciężarowych i sprzętu budowlanego wykorzystywanego do działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów i usług jest prawidłowy.

Jednocześnie organ podatkowy informuje, iż nie dokonuje analizy dokumentów załączonych do wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.