IPPP1-443-998/11-2/PR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 24 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług polegających na szacowaniu (ocenie roszczeń, ryzyka, obliczaniu ryzyka i szkód oraz ich likwidację) i dochodzeniu roszczeń ubezpieczeniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług polegających na szacowaniu (ocenie roszczeń, ryzyka, obliczaniu ryzyka i szkód oraz ich likwidację) i dochodzeniu roszczeń ubezpieczeniowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. prowadzi między innymi działalność gospodarczą związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat (PKD 66.21Z) Podklasa ta obejmuje:

A. Szacowanie roszczeń ubezpieczeniowych

* ocenę roszczeń,

* obliczanie ryzyka i poniesionych szkód,

* ocenę ryzyka,

* likwidację szkód.

B. Dochodzenie roszczeń ubezpieczeniowych

Zgodnie z prowadzoną działalnością Wnioskodawca będzie świadczyć usługi likwidacji szkód komunikacyjnych za wynagrodzeniem na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego z siedzibą w Irlandii, która prowadzi działalność w Polsce na zasadzie swobody Świadczenia usług. Działalność ta będzie polegała na świadczeniu usług Likwidacji szkód komunikacyjnych z zawartych umów ubezpieczenia OC i AC w tym dochodzeniu roszczeń związanych z postępowaniem regresowym określonym w art. 3 ust. 4 pkt 5 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151 z późn. zm.). Postępowania regresowe prowadzone są po wypłacie odszkodowań przez G. na podstawie zawartych umów Ubezpieczenia, w stosunku do osób trzecich odpowiedzialnych za szkodę, w związku z przejściem na mocy art. 828 § 1 kodeksu cywilnego roszczeń przysługujących ubezpieczającemu na Towarzystwo Ubezpieczeń do wysokości wypłaconego odszkodowania. Przedmiotowe usługi są zlecane przez Towarzystwo Ubezpieczeń G. za wynagrodzeniem Wnioskodawcy jako swojemu podwykonawcy.

W szczególności świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na:

* przyjęciu zgłoszenia szkody;

* organizacji holowania uszkodzonego pojazdu;

* organizacji miejsca naprawy uszkodzonego pojazdu;

* organizacji wynajmu pojazdu zastępczego na czas naprawy;

* wykonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu (stwierdzenie uszkodzeń pojazdu, wykonanie dokumentacji fotograficznej);

* sporządzenie kopii fotograficznej prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego, polisy ubezpieczeniowej;

* weryfikacji czy nie zachodzi przypadek próby oszustwa ubezpieczeniowego;

* wykonaniu oględzin miejsca zdarzenia (wykonanie dokumentacji fotograficznej);

* likwidacja szkód której celem jest ustalenie wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego/poszkodowanego z tytułu której przysługuje odszkodowanie zgodnie z umową Ubezpieczenia (w tym analiza kosztów naprawy);

* ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń;

* kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody (w ramach tego występowanie do organów ścigania, organów administracji, podmiotów prywatnych) istotnej dla ustalenia zasad odpowiedzialności i wysokości odszkodowania;

* ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie;

* określeniu zasadności roszczeń;

* kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody;

* przygotowanie decyzji wypłaty/odmowy odszkodowania;

* analiza ewentualnych odwołań ubezpieczonych/poszkodowanych (w tym przygotowywanie odpowiedzi);

* wystąpieniu z regresem (tekst jedn.: wezwaniu dłużnika do zapłaty, dłużnikiem w tym przypadku może być Towarzystwo Ubezpieczeń, z którym sprawca szkody zawarł umowę Ubezpieczenia, osoba trzecia odpowiedzialna za szkodę);

* monitorowaniu płatności przez dłużnika

* analiza wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wymienione w pkt 68 czynności zgodnie z Ustawą z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476) art. 43 ust. 1 pkt 37, art. 43 ust. 13, art. 43 ust. 14 są opodatkowane podatkiem od towarów Usług (VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 11, poz. 66 z późn. zm.) przez działalność ubezpieczeniową rozumie się wykonywanie czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Ustawa o działalności ubezpieczeniowej precyzuje zasady wykonywania czynności ubezpieczeniowych, dokonując ich podziału na tzw. czynności sensu stricte oraz sensu largo. Do pierwszego rodzaju można zaliczyć takie czynności, które mogą być wykonywane wyłącznie przez zakłady ubezpieczeń lub na ich zlecenie, lecz w imieniu i na rachunek zakładu ubezpieczeń (czynności sensu stricte) oraz czynności, które mogą być wykonywane nie tylko przez zakłady ubezpieczeń, lecz także przez inne podmioty nieposiadające statusu zakładu ubezpieczeń i dopiero ich wykonywanie przez ubezpieczycieli nadaje im walor czynności ubezpieczeniowych (czynności ubezpieczeniowe sensu largo). Postępowanie likwidacyjne stanowi element składowy działalności ubezpieczeniowej i zostało szczegółowo wyjaśnione w art. 16 ustawy o działalności ubezpieczeniowej. Postępowanie likwidacyjne jest terminem używanym dla określenia czynności ubezpieczyciela zmierzających do ustalenia odpowiedzialności z tytułu umowy Ubezpieczenia. Ustawa o działalności ubezpieczeniowej definiuje te czynności jako postępowanie dotyczące ustalenia faktycznego zdarzenia, zasadności zgłoszonych roszczeń i wysokości świadczenia w zakresie postępowania likwidacyjnego.

Powyższe uregulowania zawarte w ustawie o działalności ubezpieczeniowej w zakresie postępowania przewidzianego w procesie likwidacji szkody zdaniem wnioskodawcy wykazują analogię do usług opisanych przez wnioskodawcę we wniosku. Likwidacja szkód stanowi niezbędny element usługi ubezpieczeniowej. To odrębne świadczenie, które jako proces działań podejmowanych przez Wnioskodawcę na rzecz Zakładu Ubezpieczeń prowadzi do wypełnienia właściwej umowy Ubezpieczenia, w sytuacji wystąpienia zdarzenia objętego tą umową.

Zdaniem Wnioskodawcy wymienione we wniosku usługi należy uznać, iż spełniają przesłanki do uznania ich za odrębny i niezbędny element prowadzący do wykonania właściwej usługi ubezpieczeniowej. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż od 1 stycznia 2011 r. usługi w zakresie likwidacji szkód świadczone przez wnioskodawcę, który nie jest ubezpieczycielem i ubezpieczającym będą korzystały ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 13 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 37 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług z wyłączeniem usług prowadzenia postępowania regresowego, jako iż zwolnienia od podatku o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13 znowelizowanej ustawy o podatku od usług nie mają zastosowania do czynności ściągania długów jakim według wnioskodawcy jest postępowanie regresowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktu 37, regulującego zwolnienia od podatku usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L z 2006 r. Nr 347.1 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41, o czym stanowi art. 43 ust. 14 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Stosownie do art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Należy odnotować na samym początku, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. Organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

Natomiast, "czynność ubezpieczeniowa", w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy.

Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe, TSUE w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu, iż ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie "transakcje ubezpieczeniowe" nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, iż tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B (a) szóstej dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Ostatecznie w ww. orzeczeniu rozstrzygnięto, że wyceny szkód pojazdów silnikowych dokonane przez stowarzyszenie w imieniu swoich członków, będących firmami ubezpieczeniowymi nie są transakcjami ubezpieczeniowymi ani usługami pokrewnymi transakcjom ubezpieczeniowym, które świadczą maklerzy lub przedstawiciele ubezpieczeniowi, w znaczeniu tego postanowienia.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi między innymi działalność gospodarczą związaną z oceną ryzyka i szacowaniem poniesionych strat, przy czym czynnościami na nie składającymi są m.in. ocena roszczeń, obliczanie ryzyka i poniesionych szkód, ocenę ryzyka oraz likwidacja szkód. Ponadto zajmuje się także dochodzeniem roszczeń ubezpieczeniowych. Zgodnie z prowadzoną działalnością Wnioskodawca będzie świadczyć usługi likwidacji szkód komunikacyjnych z zawartych umów ubezpieczenia OC i AC, w tym dochodzeniu roszczeń związanych z postępowaniem regresowym za wynagrodzeniem na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego. Spółka w nakreślonym we wniosku szczegółowym opisie zdarzenia przyszłego wskazała, iż w szczególności świadczone przez Wnioskodawcę usługi będą polegały na: przyjęciu zgłoszenia szkody, organizacji holowania uszkodzonego pojazdu, miejsca naprawy uszkodzonego pojazdu oraz wynajmu pojazdu zastępczego na czas naprawy, wykonaniu oględzin uszkodzonego pojazdu (stwierdzenie uszkodzeń pojazdu, wykonanie dokumentacji fotograficznej), sporządzeniu kopii fotograficznej prawa jazdy, dowodu rejestracyjnego, polisy ubezpieczeniowej, weryfikacji czy nie zachodzi przypadek próby oszustwa ubezpieczeniowego, wykonaniu oględzin miejsca zdarzenia (wykonanie dokumentacji fotograficznej), likwidacji szkód której celem jest ustalenie wysokości szkody poniesionej przez ubezpieczonego/poszkodowanego z tytułu której przysługuje odszkodowanie zgodnie z umową Ubezpieczenia (w tym analiza kosztów naprawy), ustaleniu odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń, kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody (w ramach tego występowanie do organów ścigania, organów administracji, podmiotów prywatnych) istotnej dla ustalenia zasad odpowiedzialności i wysokości odszkodowania, ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie określeniu zasadności roszczeń, kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody, przygotowaniu decyzji wypłaty/odmowy odszkodowania, analizie ewentualnych odwołań ubezpieczonych/poszkodowanych (w tym przygotowywanie odpowiedzi), wystąpieniu z regresem (tekst jedn.: wezwaniu dłużnika do zapłaty, dłużnikiem w tym przypadku może być Towarzystwo Ubezpieczeń, z którym sprawca szkody zawarł umowę Ubezpieczenia, osoba trzecia odpowiedzialna za szkodę), monitorowaniu płatności przez dłużnika, a także analizie wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia. Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do możliwości zastosowania zwolnienia dla ww. usług wykonywanych w ramach prowadzonej działalności.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy stwierdzić, iż Wnioskodawca nie wykonuje czynności ubezpieczeniowych. Czynność ubezpieczeniowa, w rozumieniu TSUE, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Zainteresowany nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta.

Zauważyć należy, iż "czynność ubezpieczeniowa", w każdym wypadku związana będzie z istnieniem stosunku umownego między ubezpieczycielem, który na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług może korzystać ze zwolnienia z tego podatku, a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisanego stanu faktycznego wynika, iż między Wnioskodawcą a klientami nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia.

Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalsze cedowanie przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy. Świadczone usługi są w rezultacie czynnościami pomocniczymi polegającymi na: m.in. kompletowaniu dokumentacji dotyczącej szkody, ustaleniu odpowiedzialności w szkodzie, określeniu zasadności roszczeń, kompletowaniu faktur za naprawę pojazdów dotyczących szkody, wystąpieniu z regresem, monitorowaniu płatności przez dłużnika, analizie wysokości wypłaty pod kątem zgodności z wysokością roszczenia.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika, iż prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Czynności wykonywane przez pośrednika ubezpieczeniowego dotyczą czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń (agencyjne) oraz czynności wykonywanych w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej (brokerskie). Działalność pośrednika ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek strony umowy dotyczącej produktu finansowego. Usługa pośrednictwa ubezpieczeniowego to usługa wykonana na rzecz strony umowy oraz opłacona przez nią jako odrębna działalność pośrednictwa. Pośrednictwo ma zatem na celu dokonanie wszelkich niezbędnych czynności, które umożliwiłyby zawarcie przez obie strony umowy, przy czym pośrednik nie realizuje w stosunku do treści umowy żadnego własnego interesu.

W konsekwencji, szczegółowo opisane we wniosku świadczenia związane z oceną ryzyka, szacowaniem szkód oraz dochodzeniem roszczeń ubezpieczeniowych wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego nie będą stanowić pośrednictwa ubezpieczeniowego, gdyż nie można ich uznać za czynności, które prowadzą do zawarcia umowy ubezpieczenia przez dwie strony.

Biorąc pod uwagę powyższe, czynności wykonywane na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego będące przedmiotem wniosku, nie stanowią również usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Nie są to także usługi wskazane w art. 43 ust. 13 ustawy, gdyż nie stanowią one elementu usługi wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej, a stanowią jedynie czynności pomocnicze, świadczone na zlecenie towarzystw ubezpieczeniowych. Bowiem, usługi świadczone przez Wnioskodawcę stanowić będą element usługi ubezpieczeniowej, której wykonanie zakład ubezpieczeń może zlecić innym podmiotom. Z kolei zwolnienie od podatku zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi ubezpieczeniowej wymienionej w ust. 1 pkt 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej. Usługi wykonywane przez Zainteresowanego na rzecz wskazanego Kontrahenta, zdaniem tut. Organu, stanowić będą odrębną całość oraz będą niezbędne do wykonania usługi ubezpieczeniowej przez zakład ubezpieczeń. Jednakże przepis art. 43 ust. 13 ustawy dotyczący zwolnienia wyraźnie wskazuje, że usługi te muszą być właściwe do wykonania usługi podstawowej, tj. usługi ubezpieczeniowej. Aby uznać usługę za właściwą musi ona z ogólnego punktu widzenia stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi zwolnionej. Tym samym w przedmiotowej sprawie, usług wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego nie można uznać za usługę właściwą, gdyż owszem stanowią one osobną całość obok usługi ubezpieczeniowej, jednakże nie obejmują one funkcji charakterystycznych dla usługi ubezpieczeniowej zwolnionej od podatku VAT, świadczonej przez zakład ubezpieczeniowy, który dostarcza swoim klientom ochrony ubezpieczeniowej w ramach polisy ubezpieczeniowej. W tym miejscu, należy wyjaśnić, iż w obliczu oceny danej czynności (likwidacji szkód) w kontekście zastosowania zwolnienia od podatku, prymat należy oddać orzecznictwu TSUE, przed ustawą o działalności ubezpieczeniowej, powoływanej przez Spółkę we wniosku, chociażby z uwagi na autonomiczność prawa podatkowego, wyrażającego się tym, że kwestie kształtujące zobowiązania podatnika powinny wynikać przede wszystkim z ustaw podatkowych, często wspomagając się w procesie ich wykładni orzeczeniami TSUE, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie. Tut. Organ nie odrzuca także możliwości posługiwania się pomocniczo ustawami rodzajowo zbieżnymi z tematyką zwolnień od VAT, jednakże w niniejszych okolicznościach, należy w pierwszej kolejności oprzeć się na dorobku orzeczniczym TSUE.

Reasumując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi likwidacji szkód komunikacyjnych na które składają się m.in. ocena roszczeń, obliczanie ryzyka i poniesionych szkód, oceny ryzyka, w tym także dochodzenie roszczeń związanych z postępowaniem regresowym, świadczone na rzecz Towarzystwa Ubezpieczeniowego, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy, wobec czego będą opodatkowane podatkiem VAT przy zastosowaniu stawki podstawowej, która od 1 stycznia 2011 r. wynosi 23%.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.