IPPP1-443-996/09-4/IZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Podatnika, przedstawione we wniosku z dnia 5 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.), uzupełnionego na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej - jest nieprawidłowe.<...b>

W dniu 5 października 2009 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji komorniczej.

W przedmiotowym wniosku zostały przedstawione następujące stany faktyczne.

1.

Komornik Sądowy dokonał w dniu 27 stycznia 2009 r. sprzedaży licytacyjnej nieruchomości: działki budowlanej o pow. 1222 m#178; zabudowanej budynkiem hotelowo-gastronomicznym w trakcie budowy i działki stanowiącej drogę dojazdową o pow.26 m#178;, o łącznej wartości szacunkowej 2.570.330,00 zł.

Przedmiotem zakupu przez dłużników była działka budowlana o pow. 1222 m#178;, położona na terenie przeznaczonym pod zabudowę jedno i wielorodzinną oraz usługi wraz z budynkiem murowanym, dwukondygnacyjnym - budynek hotelu wraz z obiektami towarzyszącymi. Cena nabycia wynosiła 181.000 zł. Nieruchomości nabyli Z. i A. W. za fundusze dorobkowe, na prawach wspólności ustawowej, na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość została nabyta od Miasta B. Z tytułu tej sprzedaży Miasto zwolnione było od podatku od towarów i usług na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług. Następnie ww. osoby nabyły za fundusze dorobkowe na prawach wspólności ustawowej działkę drogi o pow. 26 m#178; dla poprawienia warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej (do działki z hotelem). Budynek starego hotelu został wyburzony a przedmiotem licytacji egzekucyjnej były ww. działki z nowobudowanym budynkiem hotelu. Zgodnie z oświadczeniem dłużników nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku związanego z nabyciem nieruchomości. Nieruchomość nie była wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, gdyż budowa hotelu nie została ukończona. Działki są przeznaczone zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową, wielorodzinną, jednorodzinną, usługi. Nieruchomość została sprzedana za kwotę 1.927.747,50 zł. Ww. nieruchomość stanowiła własność Z. W. i A. W. na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej. Dla potrzeb tej transakcji zawiązano spółkę małżeńską. Małżonek jest podatnikiem podatku VAT jako prowadzący firmę. Żona nie jest podatnikiem podatku VAT. Postanowienie o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy nieruchomości (w drodze licytacji) dotychczas się nie uprawomocniło.

2.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dokonał w dniu 27 stycznia 2009 r. sprzedaży licytacyjnej nieruchomości: działka niezabudowana o pow. 0,2653 ha o wartości szacunkowej 90.467,00 zł (dziewięćdziesiąt tysięcy czterysta sześćdziesiąt siedem), przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę budynkami administracyjnymi, magazynowymi, produkcyjnymi oraz pod wiaty i place składowe. Była to działka, która została wydzielona przez dłużników z większej powierzchni, na której stoją zabudowania. Działka ta została nabyta przez dotychczasowych właścicieli tj. Z. W. i A. W. aktem notarialnym w dniu 29 stycznia 1999 r. od Gminnej Spółdzielni W momencie zakupu tej działki przez dłużników od poprzedniego właściciela nieruchomość stanowiła jedną całość (wraz z działką licytowaną przez komornika). Zgodnie z oświadczeniem dłużników nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku. Dłużnicy oświadczyli, że działka będąca przedmiotem licytacji egzekucyjnej nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. W deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości znajdowała się w pozycji: pozostałe grunty (nie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej).

A.W. jest podatnikiem podatku VAT jako prowadzący firmę. Z. W. nie jest podatnikiem podatku VAT. Nie okazano żadnych dokumentów, z których wynikałoby, że w momencie sprzedaży licytacyjnej działka była wykorzystywana dla celów rolniczych. Dłużnicy nie są rolnikami. Postanowienie o przysądzeniu własności na rzecz nabywcy nieruchomości (w drodze licytacji) dotychczas się nie uprawomocniło.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Według oceny komornika podatek VAT w obydwu stanach faktycznych powinien zostać przez komornika odprowadzony z uwagi na opodatkowanie tym podatkiem wcześniejszego zakupu nieruchomości przez ich dotychczasowych właścicieli, przeznaczenie gospodarcze nieruchomości oraz to, iż jeden z właścicieli nieruchomości (wspólność ustawowa) jest podatnikiem podatku VAT. Komornik powinien odprowadzić podatek VAT po uprawomocnieniu się planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji. Pomimo tego, iż prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność nieruchomości na nabywcę, to dopiero prawomocny plan podziału jest podstawą do rozporządzenia kwotą uzyskaną z licytacji nieruchomości. Prawomocność planu podziału jest ostatecznym potwierdzeniem faktu konieczności odprowadzenia podatku jak też jego wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, iż przepis art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.),zwanej dalej ustawą, ustanowił organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 968 z późn. zm.) oraz komorników sądowych, wykonujących czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów. Do obowiązków płatnika, zgodnie z dyspozycją art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), należy natomiast obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W myśl § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337), organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 z późn. zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.), w przypadku sprzedaży towarów, wystawiają w imieniu dłużnika i na jego rachunek faktury potwierdzające dokonanie sprzedaży tych towarów. Fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów (§ 22 ust. 2). Za osoby uprawnione do wystawiania faktur w imieniu organów egzekucyjnych uważa się kierowników tych organów lub osoby przez nich upoważnione (§ 22 ust. 3).

Stosownie do § 22 ust. 4 ww. rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna spełniać wymogi, o których mowa w § 5 i 7 ust. 1, jak również zawierać:

Kopię faktury, o której mowa w ust. 1-4, organ egzekucyjny przekazuje dłużnikowi, zachowując jedną kopię w swojej ewidencji (§ 22 ust. 5). Zgodnie z § 22 ust. 7 ww. rozporządzenia, przepisy § 8-16, § 19 ust. 2 i 3, § 20 i § 21 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika zatem z przytoczonych przepisów, komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne są płatnikami podatku od towarów i usług w zakresie dostawy dokonywanej w trybie egzekucji. Charakter płatnika komornik sądowy będzie posiadał zarówno, gdy przedmiotem ww. egzekucji będą rzeczy ruchome jak i nieruchomości. Przytoczone przepisy wskazują na fakt, iż komornicy sądowi są płatnikami podatku VAT od dostawy dokonanej w trybie egzekucji w sytuacji, gdy wykonywane są czynności egzekucyjne. Za czynności te, uważa się każde formalne, oparte na przepisach procesowych działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.Ponadto z przepisów tych wynika, iż komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika (dłużnika). Prowadzona przez niego sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy po stronie dłużnika rodziłaby obowiązek podatkowy.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Definicja towaru zawarta została w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którą za towary uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Ponadto podkreślić należy, iż zgodnie z pismem Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19 kwietnia 1999 r. nr SRI-4-WSK-12-535/99 obiekt budowlany wznoszony na podstawie wydanej decyzji administracyjnej zezwalającej na budowę określonego budynku jest tym budynkiem w określonym stopniu zaawansowania robót budowlanych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 63, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie ich z podatku od towarów i usług. Na mocy art. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W myśl natomiast art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.) zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera znowelizowany art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z pierwszego przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w komornik sądowy w drodze licytacji dokonał sprzedaży licytacyjnej nieruchomości: działki budowlanej o pow. 1222 m#178; zabudowanej budynkiem hotelowo-gastronomicznym w trakcie budowy i działki stanowiącej drogę dojazdową o pow. 26 m#178;. Nieruchomości te zostały nabyte z przeznaczeniem na działalność gospodarczą. Ponadto Strona wskazała, iż działki są przeznaczone zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową, wielorodzinną, usługi. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż dłużnik jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Natomiast z drugiego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, iż Strona w drodze licytacji komorniczej dokonała sprzedaży niezabudowanej działki gruntu o pow. 0,2653ha przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania pod zabudowę budynkami administracyjnymi, magazynowymi, produkcyjnymi oraz pod wiaty i place składowe. Zatem sprzedaż przedmiotowych nieruchomości stanowiłaby po stronie dłużnika obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Sprzedaż w drodze licytacji komorniczej niezabudowanych działek gruntu przeznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania pod zabudowę podlega, w myśl art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 22%, gdyż ze zwolnienia z podatku korzystają jedynie tereny inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. W myśl postanowień art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli. Ustalając moment powstania obowiązku podatkowego należy oprzeć się na przepisie zawartym w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w myśl, którego przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Za czynność taką - stanowiącą przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - uznać należy także przeniesienie, mocą postanowienia sądu o przysądzeniu, własności nieruchomości będącej przedmiotem egzekucji, na osobę nabywcy. Z uwagi na to, iż z momentem uprawomocnienia się postanowienia sądu o przysądzeniu następuje przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel wypełniona zostaje dyspozycja art. 7 ust. 1, a zatem następuje dostawa towarów, tj. nieruchomości. Jednocześnie prawomocne postanowienie sądu o przysądzeniu należy uznać za dzień wydania nieruchomości.

Co do zasady, zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwila wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14b ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Stosownie do zapisu ust. 4 tego artykułu, jeżeli dostawa towaru lub usługi powinny być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwila wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Natomiast w myśl ust. 10 art. 19 w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale i budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30.dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien odprowadzić podatek VAT od sprzedaży nieruchomości w drodze licytacji, w terminie powodującym powstanie obowiązku podatkowego od tych czynności. Biorąc pod uwagę treść złożonego wniosku oraz powołane wyżej przepisy, Organ podatkowy podziela pogląd Podatnika, iż od sprzedaż w drodze licytacji nieruchomości zabudowanej budynkiem hotelu oraz nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę, z uwagi na to, iż czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Strona winna odprowadzić podatek od towarów i usług. Nie można zgodzić się jednak, ze stanowiskiem Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym określenia terminu, w jakim Wnioskodawca winien odprowadzić podatek VAT od przedmiotowych transakcji do urzędu skarbowego.

Z uwagi na to, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydawanej interpretacji jest zobowiązany do oceny stanowiska Wnioskodawcy w pełnym zakresie, należało uznać, iż przedstawione przez Stronę stanowisko w przedmiotowym wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40j, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w termhhinie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.