IPPP1-443-979/11-5/EK - Możliwość odliczenia przez spółkę akcyjną podatku VAT naliczonego w związku z nieodpłatnym przekazaniem towarów spółki na cele promocyjne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku nadanym w dniu 15 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) uzupełnionym pismem otrzymanym w dniu 25 lipca 2011 r. w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 12 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT - jest prawidłowe.

W dniu 20 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. Wniosek uzupełniono pismem otrzymanym w dniu 25 lipca 2011 r. w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 12 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka S.A. (dalej: spółka) produkuje i sprzedaje artykuły spożywcze. Odbiorcami produktów spółki są różne placówki handlowe, w tym hurtownie, hipermarkety, supermarkety, sklepy i punkty gastronomiczne. W związku z prowadzeniem działalności na bardzo konkurencyjnym rynku, spółka podejmuje szereg działań marketingowych służących zwiększeniu wolumenu sprzedaży.

Jednym z typowych działań stosowanych w całej branży jest współdziałanie z placówkami handlującymi produktami spółki w zakresie odpowiedniego wyeksponowania i zareklamowania sprzedawanych towarów. W ramach takich działań placówka handlowa zobowiązuje się do współpracy w zakresie związanym z ekspozycją i zareklamowaniem towarów. W ramach ustaleń podjętych przez spółkę oraz placówki handlowe, placówka handlowa zezwala spółce na umieszczenie na terenie swojej powierzchni handlowej różnego rodzaju przedmiotów i urządzeń służących do reklamowania produktów spółki w punkcie sprzedaży (point of sale-dalej: POS).

Korzystając z zezwolenia placówek handlowych, spółka samodzielnie lub za pomocą podmiotów zewnętrznych (agencje reklamowe lub dystrybutorzy) umieszcza na terenie powierzchni handlowych różnego rodzaju przedmioty i urządzenia POS.

Dla przykładu można wymienić następujące przedmioty i urządzenia POS umieszczane w placówkach handlowych przez spółkę:

* listwa plastikowa - materiał POS wykonany z papieru, umieszczany przy półce z produktem, zawiera informację o produkcie lub kategorii lub/i hasło reklamowe (calltoaction). Materiał może zawierać wykrojnik, zwykle wystaje poza półkę;

* tirastopper - listwa równoległa do półki z produktem ze stoperem prostopadłym do półki, wykonana najczęściej z tworzywa, służy dodatkowej komunikacji oraz wyszczególnieniu produktów;

* roll - up - materiał POS wykonany z papieru, z metalowym stelażem, wykorzystywany podczas targów i konferencji. Materiał wizerunkowy - zawiera zdjęcia produktów, logo marki lub/i wizualizacje marki;

* ścianka ekspozycyjna - materiał POS wykonany z papieru, z metalowym stelażem, wykorzystywany podczas targów i konferencji. Materiał wizerunkowy - zawiera zdjęcia produktów, logo marki lub/i wizualizacje marki;

* wypełniacz z listwą - materiał POS wykonany z tworzywa, składa się z cienkiej podstawy, na której umieszczany jest produkt oraz z listwy przypółkowej zabezpieczającej przed wypadnięciem produktu oraz stanowiącej dodatkową komunikację;

* ekspozytor na kapsuły/ekspozytor z kapsułami - materiał POS wykonany z tworzywa, w którym umieszczone są przykładowe kapsuły z produktem. Materiał stanowi informację o ofercie produktowej. Umieszczany jest najczęściej na półce z produktem;

* stand (stojak) - materiał POS wykonany z kartonu lub/i tworzywa lub/i metalu lub/i drewna, stanowiący dodatkowe miejsce sprzedaży produktu. Zwykle umieszczany na podłodze. Materiał zwykle zawiera branding, logotyp, hasło, zdjęcia produktów itp.;

* dyspenser (krawat) - materiał POS wykonany z tworzywa lub/i metali lub/i kartonu, przywieszany do półki z produktem lub w inne miejsca w sklepie (często z produktami komplementarnymi), stanowi dodatkowe miejsce sprzedaży (umieszczany jest w nim produkt);

* ekspozytor - materiał POS wykonany z tworzywa lub/i kartonu lub/i metalu służy dodatkowej ekspozycji produktu. Materiał umieszczany na ladach kasowych lub lodówkach z produktami komplementarnymi (nr lady lub lodówki z mięsem + ekspozytury pomysł na);

* podest ekspozycyjny/kostka ekspozycyjna - materiał POS wykonany z tworzywa lub/i kartonu lub/i metalu, stanowi dodatkowe miejsce ekspozycji produktu. Materiał umieszczany na podłodze w ciągach komunikacyjnych w sklepie;

* most na lodówkę - materiał POS wykonany z tworzywa z metalowymi elementami, stanowi dodatkowe miejsce ekspozycji produktów. Materiał umieszczany na lodówkach z produktami komplementarnymi;

* ćwierćpaleta - materiał POS najczęściej wykonany z kartonu, stanowi dodatkowe miejsce ekspozycji produktów. Materiał jest towarowanym produktem przez spółkę lub obsługę sklepu. Materiał najczęściej produkowany pod konkretne, krótkie akcje promocyjne;

* parasol - materiał POS z logotypem spółki, brandem produktu lub hasłem reklamowym, umieszczany przed lokalem gastronomicznym;

* wypełniacz półkowy - materiał POS najczęściej wykonany z tworzywa, umieszczany w półce z produktem, na nim umieszczane są produkty. Materiał ma na celu zwiększenie widoczności produktu;

* trybunka/stand degustacyjny - materiał POS wykonany z tworzywa z elementami metalowymi i kartonowymi, stanowi stanowisko degustacyjne;

* header - materiał wykonany z kartonu lub tworzywa, stanowi zwieńczenie regału, zawiera logo marki, wizualizację jej;

* branding końcówki regału - materiał wykonany z kartonu lub tworzywa, stanowi zabudowę końcówki regału;

* hanger - materiał (tablica) wykonany z tworzywa lub kartonu, zawiera oznaczenie kategorii produktów lub inne hasła (np. warzywa, owoce, dziękujemy za zakupy itp.), wieszany pod sufitem w odpowiednich strefach w sklepie;

* listwa przypółkowa - materiał wykonany z tworzywa lub kartonu zawiera oznaczenie kategorii produktowych lub branding marki;

* inne specjalistyczne urządzenia służące do dystrybucji - lodówki, urządzenia vendingowe do przygotowywania lub/i sprzedaży produktów spółki (kawy, zupy w proszku, czekolady, puree itp.);

* zabudowa targowa i wyposażenie punktów gastronomicznych - wyposażenie stoisk/punktów gastronomicznych składające się z pasków z tworzywa rozwijanych jako tapeta z komunikacją logo firmy, produktów - do wieszania na ścianie, tablic informacyjnych o produktach, oświetlenia oraz mebli (w tym ogrodowych, parasoli, daszków przeciwsłonecznych).

Z prawnego punktu widzenia najistotniejsze elementy związane z umieszczaniem przedmiotów i urządzeń POS w placówkach handlowych można scharakteryzować następująco:

* wszystkie POS pozostają przez cały czas własnością spółki;

* spółka określa warunki użytkowania udostępnianych przez siebie POS (w szczególności w przypadku specjalistycznego sprzętu spółka może być odpowiedzialna za serwisowanie tego sprzętu i w określonych przypadkach może obciążać kosztami serwisu kontrahentów, np. koszty związane z nieprawidłowym używaniem);

* eksponowaniu, przechowywaniu i przygotowaniu do sprzedaży przy wykorzystaniu przedmiotów i urządzeń POS podlegają wyłącznie towary produkowane (dystrybuowane) przez spółkę;

* spółka ma prawo do żądania zwrotu przedmiotów i urządzeń POS szczególnie w przypadku niedotrzymania warunków ekspozycji z użyciem przedmiotów i urządzeń POS przez placówkę handlową;

* w określonych przypadkach spółka może nałożyć na placówkę handlową opłatę za używanie POS w sytuacji w której placówka handlowa nie zakupi towarów produkowanych przez spółkę w minimalnej ilości określonej w warunkach współpracy;

* po zakończeniu promocji/rozwiązaniu umowy o współpracę przedmioty i urządzenia POS odbierane są przez przedstawicieli spółki; w przypadku wykorzystywania materiałów jednorazowych (np. stojaków kartonowych, ćwierpaletka itp.) materiały te podlegają zużyciu i nie mogą być powtórnie wykorzystane;

* w przypadku środków o niskiej wartości spółka nie prowadzi odrębnej ilościowej towarów ewidencji (towary te nie stanowią środków trwałych w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu).

W określanych przez N. warunkach współpracy (np. umowach, porozumieniach, regulaminach, ustaleniach dokonanych np. w formie elektronicznej itp.) z placówkami handlowymi spółka określa, że:

* udostępni odbiorcy uzgodnione urządzenia i materiały POS służące np. ekspozycji produktów N.;

* materiały i urządzenia stanowią własność N. i będą wykorzystywane w sposób uzgodniony przez strony;

* materiały i urządzenia mogą podlegać wymianie;

* porozumienia dotyczące materiałów i urządzeń mogą zostać rozwiązane przez każdą ze stron umowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko spółki, zgodnie z którym zachowuje ona prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia przekazywanych towarów.

Spółka stoi na stanowisku, że Spółka zachowuje prawo do odliczenia VAT z tytułu nabycia przekazywanych towarów.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie towarów, które następnie są przekazywane do placówek. Zakup ten jest, bowiem związany ze sprzedażą opodatkowaną spółki tj. sprzedażą opodatkowaną N.

Istnienie związku pomiędzy zakupem wyposażenia a sprzedażą towarów spółki, która jest czynnością opodatkowaną VAT, na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, uprawnia, więc N. do odliczenia podatku VAT naliczonego od zakupów towarów przekazywanych w ramach umów o współpracy. Ponadto interpretacja, zgodnie z którą spółka nie miałaby możliwości odliczenia VAT naliczonego na zakupach wyposażenia, które związane są z jej sprzedażą opodatkowaną (tj. sprzedażą produktów spółki) stanowiłoby naruszenie podstawowej dla europejskiego systemu VAT zasady neutralności VAT, zgodnie z którą wartość podatku VAT zapłaconego przez podatnika w cenie zakupywanych przez niego towarów i usług wykorzystywanych do celów działalności opodatkowanej nie może stanowić dla podatnika ostatecznego kosztu. Spółka zmuszona byłaby to traktowania kosztowo podatku VAT naliczonego przy nabyciu wyposażenia, którego zakup jest związany z jej sprzedażą opodatkowaną. Europejski Trybunał Sprawiedliwości wielokrotnie w swoich orzeczeniach podkreślał zasadę neutralności VAT. W szczególności należy podkreślić, że;

* zgodnie z orzeczeniem C-50/87 (pomiędzy Komisją Europejską a Republiką Francuską) "system odliczeń wynikający z art. 17 do 20 VI Dyrektywy ma na celu zdjęcie z podatnika ciężaru związanego z ekonomicznym kosztem podatku, jaki podatnik musi zapłacić w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej a wszelkie ewentualne ograniczania prawa do odliczeń przyznanego podatnikom powinny być wprowadzone ze względu na konieczność ujednolicenia obciążeń tym podatkiem, w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich, na podstawie wspólnych regulacji wiążących te państwa. Jeżeli w prawie wspólnotowym nie ma regulacji, która pozwalałaby na ograniczenie prawa podatników do odliczenia to prawo do odliczenia powinno być w pełni respektowane".

* w uzasadnieniu wyroku C-37/95 (pomiędzy państwem belgijskim a Ghent Coal Terminal NV) Trybunał stwierdził, iż "prawo do odliczenia zostało wprowadzone aby całkowicie uwolnić przedsiębiorcę od kosztów VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie, w toku jego działalności gospodarczej. Wspólny system VAT konsekwentnie zapewnia, że każda działalność gospodarcza niezależnie od jej celu i efektu pod warunkiem, że sama podlega VAT jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny"

* zgodnie z wyrokiem C-268/83 (pomiędzy D.A. Rompelman i E.A. Rompelman-van Deelen a Minister van Financien) "system odliczeń ma na celu całkowite uwolnienie podmiotu gospodarczego z obciążeń z tytułu podatku VAT przypadającego do zapłaty lub zapłaconego w trakcie prowadzonej działalności gospodarczej: wspólny system podatku VAT gwarantuje w ten sposób, że wszelka działalność gospodarcza, niezależnie od jej celu lub rezultatu jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny pod warunkiem, że działalność ta podlega temu podatkowi".

* zgodnie z uzasadnieniem wyroku C-165/86 (pomiędzy Leesportefeuille "intiem" cv a staatssecretaris van financien) "system odliczeń powinien być stosowany w taki sposób, by jego zakres możliwie w największym stopniu odpowiadał działalności gospodarczej podatnika".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje wskazują, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowite bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, iż dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest istnienie związku między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością. Przy czym związek dokonywanych zakupów z działalnością podatnika może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością gospodarczą można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży - towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy; bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa; mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganymi przez podatnika przychodami. Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez dany podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca produkuje i sprzedaje artykuły spożywcze. Odbiorcami produktów Spółki są różne placówki handlowe. W związku z prowadzeniem działalności, Spółka podejmuje szereg działań marketingowych służących zwiększeniu wolumenu sprzedaży. Jednym z typowych działań stosowanych w całej branży jest współdziałanie z placówkami handlującymi produktami Spółki w zakresie odpowiedniego wyeksponowania i zareklamowania sprzedawanych towarów. W ramach takich działań placówka handlowa zobowiązuje się do współpracy w zakresie związanym z ekspozycją i zareklamowaniem towarów. W ramach ustaleń podjętych przez Spółkę oraz placówki handlowe, placówka handlowa zezwala spółce na umieszczenie na terenie swojej powierzchni handlowej różnego rodzaju przedmiotów i urządzeń służących do reklamowania produktów spółki w punkcie sprzedaży. Korzystając z zezwolenia placówek handlowych, spółka samodzielnie lub za pomocą podmiotów zewnętrznych (agencje reklamowe lub dystrybutorzy) umieszcza na terenie powierzchni handlowych różnego rodzaju przedmioty i urządzenia POS.

Mając zatem na uwadze wskazany wyżej przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących zakupu wyposażenia opisanego we wniosku a wykorzystywanego przez kontrahentów Wnioskodawcy do promowania produktów Spółki z uwagi na związek zakupu przedmiotowego wyposażenia z czynnościami opodatkowanymi, tj. zwiększeniem sprzedaży produktów Spółki.

Tym samym stanowisko wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ informuje, iż przedmiotowa interpretacja rozstrzyga w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT. W zakresie opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia przedmiotów i urządzeń kontrahentom w celu zwiększenie produktów Spółki zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.