IPPP1-443-97/10-2/MP - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT umowy opcyjnej zawartej przez polską spółkę kapitałową ze spółką prawa norweskiego, na mocy której spółce prawa norweskiego przysługuje prawo zakupu nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2010 r. (data wpływu 25 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zdarzenia wynikającego z zawartej pomiędzy stronami umowy opcyjnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zdarzenia wynikającego z zawartej pomiędzy stronami umowy opcyjnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

F. Sp. z o.o. jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej położonej w W. Dnia 3 września 2008 r. Spółka zawarła z KB G. K. AS będącą spółką prawa norweskiego umowę opcyjną, zgodnie z którą KBK przysługuje prawo Zakupu Nieruchomości. Prawo to może zostać zrealizowane w okresie 1 września 2008 r. - 30 września 2015 r. Cena zakupu Nieruchomości, którą KBK byłby zobowiązany zapłacić gdyby zdecydował się na jej zakup, ma odpowiadać warunkom rynkowym. Cena ta nie powinna jednak być niższa niż 875.000 EURO, a jednocześnie cena za metr kwadratowy Nieruchomości nie powinna przekraczać 120 EURO. Umowa nie gwarantuje KBK wyłącznego prawa zakupu Nieruchomości. Spółka może zatem swobodnie rozporządzać Nieruchomością również w okresie trwania Umowy, może w szczególności zbyć ją na rzecz osoby trzeciej. Na mocy umowy KBK płaci Spółce kwartalnie określoną sumę pieniędzy. Opłata jest bezzwrotna, tj. nie zostanie zwrócona KBK przez Spółkę nawet w sytuacji, gdy KBK nie zdecyduje się na zakup Nieruchomości. Opłata nie podlega zwrotowi również w sytuacji, kiedy Nieruchomość zostanie sprzedana osobie trzeciej. Opłata jest ponadto niezależna od ewentualnej ceny zakupu Nieruchomości, którą KBK byłby zobowiązany zapłacić na rzecz Spółki gdyby zdecydował się na jej zakup.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przedstawionego stanu faktycznego Umowa przewidująca możliwość zakupu Nieruchomości przez KBK z jednej strony oraz obowiązek uiszczenia Opłaty przez KBK z drugiej strony skutkuje zaistnieniem zdarzenia opodatkowanego VAT.

Stanowisko Spółki:

Zdaniem Spółki, otrzymywana przez nią Opłata za umożliwienie KBK zakupu Nieruchomości w określonym w Umowie przedziale czasowym, lecz bez zapewnienia, że nie zostanie ona wcześniej sprzedana na rzecz podmiotu trzeciego, nie podlega opodatkowaniu VAT, ponieważ nie dochodzi do wykonania świadczenia (usługi), które mogłoby podlegać opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT, Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), przez świadczenie usług rozumie się "każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z powołanym przepisem, jako usługa podlegająca opodatkowaniu VAT może zostać zaklasyfikowane każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów.

Pojęcie świadczenia.

Biorąc pod uwagę przytoczoną definicję legalną, o odpłatnej usłudze podlegającej opodatkowaniu VAT można mówić tylko i wyłącznie wtedy, kiedy w ramach łączącego strony stosunku prawnego dochodzi do wykonania świadczenia, które może zostać uznane za przedmiot opodatkowania. Pojęcie "świadczenia" nie zostało zdefiniowane w ustawie o VAT. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN świadczenie oznacza "obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz", jak również "to, co jest z tytułu takich zobowiązań wykonywane lub przekazywane". Z kolei w prawie cywilnym świadczenie oznacza określone zachowanie się dłużnika przewidziane treścią zobowiązania, które może przyjąć postać działania lub zaniechania, tj. najogólniej mówiąc, może polegać na czynieniu czegoś lub nieczynieniu (art. 353 Kodeksu cywilnego). Takie ujęcie pojęcia świadczenia zostało również odzwierciedlone przez ustawodawcę w ustawie o VAT, zgodnie z którą świadczenie usługi może polegać nie tylko na aktywnym działaniu usługodawcy, ale również na jego "zobowiązaniu się do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji" (art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT).

Odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT w orzecznictwie ETS.

Zagadnienie odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT było wielokrotnie analizowane przez ETS. W orzeczeniu z dnia 3 marca 1994 r. (C-16/93 Tolsma) ETS sformułował warunki, jakie muszą zostać spełnione dla zaistnienia odpłatnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT:

Podobnie w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie 102/86 Apple and Pear Development Council ETS wskazał, że: "istnienie odpłatnego świadczenia usług (..") zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy wyświadczoną usługą, a otrzymanym ekwiwalentem świadczenia", zaś w orzeczeniu w sprawie C-2/95 SDC ETS wskazał, że "transakcja podlega opodatkowaniu VAT jedynie w sytuacji, kiedy pomiędzy usługodawcą i usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, a wynagrodzenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywisty ekwiwalent usługi świadczonej na rzecz usługobiorcy" Na konieczność istnienia wskazanych okoliczności jako elementów konstytuujących podlegającą opodatkowaniu usługę ETS zwracał uwagę również w innych orzeczeniach (w szczególności Fillibeck C-258/95, Town Country Factors Ltd. C-498/99). Z powołanych orzeczeń wynika wyraźnie, że dla istnienia podlegającej opodatkowaniu VAT usługi, na rzecz usługobiorcy musi zostać wykonane świadczenie, które powinno wiązać się z powstaniem określonego przysporzenia/korzyści po stronie usługobiorcy (tak WSA w Warszawie w wyroku z dnia 22 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Wa 3100/08).

Odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych.

Stanowisko ETS dotyczące kwalifikacji transakcji jako odpłatna usługa podlegająca opodatkowaniu VAT prezentowane jest również w polskim orzecznictwie administracyjnym. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny (dalej: WSA) w Warszawie w wyroku z dnia 18 września 2009 r. (sygn. III SA/Wa 266/09), "mając na względzie definicję zawartą w art. 8 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT można stwierdzić, że świadczenie usług zakłada:

Podobne warunki dla zaistnienia podlegającego opodatkowaniu świadczenia usługi zostały wskazane przykładowo w orzeczeniach z dnia 3 września 2008 r. (sygn. III SA/Wa 783/08) oraz z dnia 19 maja 2008 r. (sygn. III SA/Wa 252/08).

Zastosowanie wskazanych regulacji prawnych do stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę.

Na podstawie przytoczonej definicji legalnej oraz sądowej interpretacji pojęcia świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu VAT można wskazać dwa kluczowe warunki, których spełnienie w analizowanym stanie faktycznym warunkuje sposób traktowania Opłaty dla celów VAT:

Podsumowując, za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu VAT należy uznać świadczenie, tj. czynność lub zaniechanie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej strony na skutek działania bądź zaniechania innej strony (tak: T. Michalik, Komentarz do ustawy VAT, wydanie 6., Wydawnictwo C.H. Beck, Warszawa 2009, str. 145, punkt 3).

Należy zauważyć, że w ramach Umowy Spółka nie podejmuje żadnych aktywnych działań na rzecz KBK. Nie można również twierdzić, że Spółka powstrzymuje się od jakichkolwiek działań. W ramach Umowy Spółka nie zobowiązała się bowiem do zaniechania sprzedaży Nieruchomości osobie trzeciej, a przysługujące KBK prawo zakupu Nieruchomości nie jest wyłączne. Spółka może zatem swobodnie rozporządzać Nieruchomością również w okresie trwania Umowy, w tym zbyć ją na rzecz każdej osoby trzeciej.

W przedstawionym stanie faktycznym nie można też wskazać czynności czy zdarzenia, w efekcie którego KBK uzyskałaby przysporzenie. Z Umowy nie wynikają bowiem obowiązki Spółki, których spełnienia mógłby żądać KBK jako wierzyciel (F. Łętowska (red.), System prawa prywatnego, Prawo zobowiązań - część ogólna, Beck, Warszawa 2006, str. 172-173). W szczególności Spółka nie zobowiązała się do sprzedaży Nieruchomości wyłącznie na rzecz KBK. Ponadto, przysporzeniem dla KBK nie jest ograniczenie na mocy Umowy ceny Nieruchomości do 120 EURO za metr kwadratowy. Cena ta jest znacznie wyższa niż obecna cena rynkowa Nieruchomości, a także wyższa niż cena na jaką kiedykolwiek Nieruchomość ta była wyceniana. Zatem, ograniczenie ceny ma charakter jedynie formalny i nie uprzywilejowuje KBK wobec innych potencjalnych nabywców Nieruchomości. Wprawdzie na podstawie Umowy KBK przysługuje prawo zakupu Nieruchomości, ale prawo to nie jest wyłączne, a Nieruchomość może również kupić podmiot trzeci. Zawierając Umowę, Spółka nie zobowiązała się bowiem do powstrzymywania się od dokonania sprzedaży Nieruchomości na rzecz osoby trzeciej (innej niż KBK). W konsekwencji, w przedstawionym stanie faktycznym nie występuje świadczenie (wykonanie usługi), które mogłoby podlegać opodatkowaniu VAT. Należy zauważyć, ze Opłata płacona na rzecz Spółki warunkuje dokonanie w przyszłości zakupu Nieruchomości przez KBK. Zapłata Opłaty nie gwarantuje jednak KBK, że będzie on mógł Nieruchomość kupić. Poprzez zawarcie Umowy strony uzależniły bowiem możliwość zakupu Nieruchomości przez KBK od dokonywania płatności umówionych Opłat na rzecz Spółki, jednakże KBK nie zostało przyznane wyłączne prawo zakupu Nieruchomości.

W orzeczeniu WSA w Warszawie z dnia 22 kwietnia 2009 r. (sygn. III SA/Wa 3100/08) WSA podkreślił, ze opłata uiszczana przez kontrahenta za samą gotowość do zawarcia umowy w przyszłości nie stanowi wynagrodzenia opodatkowanego VAT: "w zależności od tego, czy opłata wstępna podlega zwrotowi, czy zwrotowi nie podlega w razie niezrealizowania umowy zasadniczej jaką jest umowa o współpracę, będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, bądź temu podatkowi nie będzie podlegała. Jeśli opłata ta nie podlega zwrotowi nawet, gdy nie dojdzie do realizacji umowy o współpracę (lub w innych przewidzianych przez strony okolicznościach mających związek ze świadczeniem usług), wówczas nie podlega ona podatkowi VAT jako opłata pozostająca bez związku z usługą".

Zatem stosunek cywilnoprawny łączący strony ma charakter znacznie bardziej zbliżony do darowizny pieniężnej (następuje przekazanie pieniędzy bez ekwiwalentnego świadczenia ze strony Spółki) niż do świadczenia wzajemnego. Zestawiając ze sobą bowiem obowiązki i prawa obydwu stron jest oczywiste, iż świadczenie pieniężne jednej ze stron nie jest równoważone przez jakiekolwiek świadczenie drugiej strony. Dlatego też wzajemną relację stron można przyrównać do sytuacji opisanej w orzeczeniu ETS z dnia 3 marca 1994 r. (C-16/93 Tolsma), gdzie Trybunał uznał, że pomimo występowania czynności, która w innych okolicznościach jest uważana za działalność podlegającą VAT (wykonywanie utworów muzycznych) oraz otrzymywania przez wykonawcę kwot pieniędzy w czasie wykonywania utworów muzycznych, brak jest możliwości uznania, iż ma miejsce świadczenie usług za wynagrodzeniem, a kwoty otrzymywane przez wykonawcę mają charakter darowizn.

Trzeba także podkreślić, iż w obrocie gospodarczym mają miejsce także inne transakcje, w ramach których następuje przekazanie wynagrodzenia w zamian za czynności, które nie są uznawane za świadczenie usług. Do takich czynności należą premie wypłacane za osiągnięcie pewnego pułapu obrotów bądź zrealizowania określonego poziomu zakupów (takie stanowisko zajął między innymi WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 15 stycznia 2009 r., sygn. I SA/Po 1404/08).

Podsumowanie.

W ocenie Spółki Umowa przewidująca z jednej strony możliwość zakupu Nieruchomości przez KBK, a z drugiej strony obowiązek uiszczenia Opłaty przez KBK nie powoduje powstania zdarzenia opodatkowanego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej: ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy jest niejako dopełnieniem art. 7 ust. 1 ustawy i ma na celu objęcie opodatkowaniem każdej transakcji wykonywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która nie stanowi dostawy towarów, przez co realizowana jest w ten sposób zasada powszechności opodatkowania. Pojęcie świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem. Jak wskazuje art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu), jak i zaniechanie (nie czynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT, wskazać należy, iż usługą jest takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawarł ze spółką prawa norweskiego KBK umowę opcyjną, zgodnie z która, KBK przysługuje prawo zakupu nieruchomości należącej do Wnioskodawcy. Prawo to może zostać zrealizowane w okresie od dnia 1 września 2008 r. (data zawarcia umowy) do dnia 30 września 2015 r. Umowa przewiduje, że cena zakupu nieruchomości, jaką KBK byłby zobowiązany zapłacić, gdyby zdecydował się na jej zakup, ma odpowiadać warunkom rynkowym, nie powinna jednak być niższa niż 875.000 EURO, a cena za metr kwadratowy nie powinna przekraczać 120 EURO. Umowa nie gwarantuje KBK wyłącznego prawa zakupu tej nieruchomości, Wnioskodawca może rozporządzać nią swobodnie również w okresie trwania niniejszej umowy, może też zbyć ją na rzecz osoby trzeciej. Na mocy ww. umowy KBK płaci Wnioskodawcy kwartalnie określoną kwotę pieniędzy (opłata), która jest bezzwrotna, nawet gdy Spółka KBK nie zdecyduje się na zakup nieruchomości, ani też, gdy nieruchomość zostanie przez Wnioskodawcę sprzedana osobie trzeciej.

W świetle ww. przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, wnoszona przez KBK opłata opisana w stanie faktycznym, nie może być uznana za wynagrodzenie za dostawę towarów, bowiem w relacjach między stronami nie dochodzi do jakiejkolwiek dostawy towarów. Natomiast stanowisko Wnioskodawcy, iż ww. opłata nie może być uznana za wynagrodzenie za świadczenie usług jest nieprawidłowe.

Jak wskazuje Wnioskodawca, podpisana umowa opcyjna zawiera ograniczenie ceny nieruchomości, którą KBK będzie zobowiązany zapłacić jeżeli zdecyduje się na zakup " (...) cena nie powinna być niższa niż 875.000 EURO, a jednocześnie cena za metr kwadratowy nieruchomości nie powinna przekraczać 120 EURO)". Zdaniem Wnioskodawcy, jest to cena znacznie wyższa niż obecna cena rynkowa i wyższa niż cena na jaką przedmiotowa nieruchomość kiedykolwiek była wyceniana. W tym miejscu należy jednak zwrócić uwagę, iż podpisana umowa opcyjna przewiduje możliwość zakupu nieruchomości przez KBK do dnia 30 września 2015 r. Niezależnie od tego, jak zmieni się w tym czasie sytuacja na rynku obrotu nieruchomościami, KBK będzie miała prawo do zakupu nieruchomości po cenie ograniczonej niniejszą umową. Tak więc, w przedmiotowej sprawie mamy bezpośredniego odbiorcę, który odniesie niewątpliwie korzyść.

Otrzymana opłata związana jest z określonym zachowaniem Spółki wobec KBK, a zatem ze świadczeniem przez nią usług. Poprzez zawarcie umowy strony uzależniły możliwość zakupu nieruchomości przez KBK od dokonywania płatności umówionych opłat na rzecz Wnioskodawcy. Otrzymywana przez Spółkę opłata jest wynagrodzeniem za przysługujące KBK prawo do zakupu w przyszłości nieruchomości po cenie ograniczonej ww. umową. W przedmiotowej sprawie istnieje zatem element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność ta jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Reasumując, otrzymywana przez Wnioskodawcę opłata za umożliwienie KBK zakupu nieruchomości w określonym przedziale czasowym na warunkach określonych w umowie jest wynagrodzeniem za świadczone przez Spółkę usługi i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach ogólnych.

Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej skutkuje obowiązkiem pełnego i prawidłowego wdrożenia dorobku prawnego Wspólnoty. Polskie przepisy prawne muszą być zgodne z szeroko pojmowanym prawem Unii. Ordynacja podatkowa nakazuje organom podatkowym stosowanie orzecznictwa ETS, wynika to z treści art. 14b i 240 tej ustawy. Niemniej jednak, wyroki te muszą zapadać w sprawach o identycznym stanie faktycznym. W tym miejscu zauważyć należy, iż powołane przez Stronę orzeczenia odbiegają w znaczący sposób od sytuacji zaistniałej w przedmiotowej sprawie. W pierwszym z cytowanych orzeczeń G-16/93 Tolsma mamy do czynienia z sytuacją, w której muzyk uliczny służy przechodniom swoim talentem niezależnie od tego, czy wrzucą mu oni kilka monet do kapelusza " czy też nie. ETS uznał, iż aby określone świadczenie mogło być uznane za opodatkowaną usługę musi zachodzić bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem, a należnym wynagrodzeniem. W orzeczeniu C-102/86 natomiast, sprawa dotyczyła uznania za świadczenie usług zadań wykonywanych przez organ publiczny, mających na celu promocje i poprawę jakości produktów całej branży, za które to czynności organ pobierał opłaty od plantatorów. ETS wskazał, iż korzyści wynikające z wykonywanych przez usługodawcę zadań muszą mieć bezpośredni związek z usługobiorcą W sytuacji, gdy taki związek nie istnieje (np. w tej sprawie związek ma wyłącznie charakter pośredni, bo usługobiorcą jest cała branża a nie konkretny plantator), nie można uznać takich czynności za usługi opodatkowane podatkiem VAT. W przedmiotowej sprawie nie znajdują również zastosowania pozostałe wyroki ETS powołane przez Wnioskodawcę we wniosku, tj. C-2/95 SDC, C-253/95 Julius Fillibech Sohne oraz C-498/99 Town S. Country Factors Ldt.", które zapadły w odmiennych od przedstawionego stanach faktycznych.

Podobnie, powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu, wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. Zatem, wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.