IPPP1/443-965/13-2/AS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 16 grudnia 2013 r. Izba Skarbowa w Warszawie IPPP1/443-965/13-2/AS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2013 r. (data wpływu 23 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 30 listopada 2006 r. I. zawarł jako finansujący umowę leasingu operacyjnego (dalej: "Umowa") z W. Sp. z o.o. (dalej: "W.") jako korzystającym. Przedmiotem Umowy jest prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej wraz z własnością posadowionych na nieruchomości budynków (dalej: "Przedmiot Leasingu"). Z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego Przedmiot Leasingu I. uiszcza na rzecz Skarbu Państwa opłatę roczną za użytkowanie wieczyste. Stosownie do zapisów Umowy obowiązkiem W. jest m.in. ponoszenie wszelkich kosztów niezbędnych do prawidłowego korzystania z Przedmiotu Leasingu. W związku z tym I. obciąża W. kosztami związanymi z Przedmiotem Leasingu, traktując je jako element wynagrodzenia z tytułu usług leasingu i wystawiając W. faktury VAT z tego tytułu.

Do roku 2010 włącznie roczna wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste wynosiła 203.611,41 PLN. Wysokość opłaty została wskazana I. w piśmie Zarządu Mienia Skarbu Państwa. Następnie pismem z dnia 9 grudnia 2010 r. Prezydent działając w imieniu Skarbu Państwa wypowiedział dotychczasową wysokość opłaty i ustalił ją w nowej wysokości - tj. w kwocie 1.748.874,00 PLN (dalej: "Wypowiedzenie"), przy czym stosownie do obowiązujących przepisów nowo zaproponowana opłata miałaby obowiązywać od dnia 1 stycznia 2011 r.

I. złożył w dniu 17 stycznia 2011 r. od Wypowiedzenia do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (dalej: "SKO") wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona względnie uzasadniona w innej wysokości (dalej: "Odwołanie"). Postępowanie to jest aktualnie zawieszone i do dnia złożenia niniejszego wniosku nie zostało prawomocnie zakończone.

Do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu co do wysokości aktualizacji I. ani nie jest obowiązany ani faktycznie nie uiścił opłaty rocznej w wysokości wynikającej z aktualizacji, jest natomiast zobowiązany i faktycznie uiszcza opłatę w "starej wysokości" tj. w kwocie 203.611,41 PLN. Mając na uwadze, że po prawomocnym rozstrzygnięciu nowa, zaktualizowana opłata będzie obowiązywać od dnia wypowiedzenia, tj. począwszy od 1 stycznia 2011 r. I. w 2011 r. oraz w 2012 r. wystawiał na rzecz W. faktury dot. opłaty za użytkowanie wieczyste na kwotę podwyższonej opłaty, tj. kwotę 1.748.874 PLN netto plus VAT. Szczegółowo faktury wystawiane były w następujący sposób:

1. Dnia 1 marca 2011 r. I. wystawił na rzecz W. fakturę z tytułem: opłata z tyt. użytkowania wieczystego za rok 2011 na kwotę 203.611,41 netto plus VAT (razem 259.442,03 PLN).

2. Dnia 27 lipca 2011 r. I. wystawił na rzecz W. fakturę z tytułem: opłata z tyt. użytkowania wieczystego za rok 2011 na kwotę 1.545.262,59 netto plus VAT (razem 1.900.672,99 PLN).Obie powyższe faktury obejmowały w sumie kwotę podwyższonej opłaty, tj. 1.748.874 PLN netto plus VAT.

3. Dnia 8 marca 2012 r. I. wystawił na rzecz W. fakturę na całą kwotę 1.748.874 PLN netto plus VAT (razem 2.151.115,02 PLN): opłata z tyt. użytkowania wieczystego za rok 2012 r.

Jednocześnie I. i W. uzgodniły, iż wobec braku (przynajmniej do czasu zakończenia sporu) obowiązku uiszczania przez I. opłaty w nowej wysokości, również należność wynikająca z faktury wystawionej dla W. będzie płatna na bieżąco (w terminie 14 dni) jedynie w części obejmującej opłatę w dotychczasowej wysokości. W zakresie pozostałej części opłaty uzgodniono obowiązek zapłaty jej przez W. w terminie 7 dni od dnia prawomocnego zakończenia postępowania dot. wysokości opłaty rocznej.

Zgodnie z tym ustaleniem W. dokonało w latach 2011 oraz 2012 na rzecz I. zapłaty kwoty 203.611,41 PLN oraz kwoty 402.241,02 PLN (kwoty podatku VAT należnego od kwoty 1.748.874 PLN) czyli łącznie kwoty 605.852,43 PLN każdego roku. Należny podatek VAT został przez I. odprowadzony do urzędu skarbowego.

Rozliczenia podatkowe I. w tak opisanym stanie faktycznym wyglądały dotąd następująco:

* kwota 1.748.874 PLN netto, wykazywana na fakturach wystawianych na rzecz W., była zarówno w 2011 r. (dwie faktury, łącznie na wskazaną kwotę) jak i w roku 2012 r. (jedna faktura) zaliczana do przychodów I.,

* kwota 1.748.874 PLN, stanowiąca opłatę za użytkowanie wieczyste, określona w wypowiedzeniu ale jeszcze niewymagalna na skutek złożonego Odwołania, była zaliczona w latach 2011 oraz 2012 do kosztów podatkowych I.

Zaznaczyć jednocześnie trzeba, że W. uzyskało w dniu 30 lipca 2012 r. od Ministra Finansów interpretację przepisów prawa podatkowego (sygn. IPPB3/423-304/12-3/GJ), potwierdzającą prawidłowość zaliczania w wyżej opisanej sytuacji do kosztów uzyskania przychodów całej kwoty netto wykazanej na fakturze otrzymywanej od I. (1.748.874 PLN).

ZDARZENIE PRZYSZŁE

W przypadku ewentualnego wydania przez SKO bądź przez właściwy sąd prawomocnego orzeczenia i ustalenia wysokości opłaty z tyt. użytkowania wieczystego za lata 2011 i 2012 w kwocie niższej niż określona w Wypowiedzeniu I. zamierza wystawić dla W. faktury korygujące do faktur wystawionych pierwotnie w latach 2011 oraz 2012.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. CzyWnioskodawca prawidłowo dokonywał w latach 2011 oraz 2012 kwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów kwoty 1.748.874 PLN, obejmującej opłatę za użytkowanie wieczyste w podwyższonej wysokości.

2. W którym momencie Wnioskodawca powinien dokonać korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów w sytuacji wydania przez SKO bądź przez właściwy sąd prawomocnego orzeczenia i ustalenia wysokości opłaty z tyt. użytkowania wieczystego za lata 2011 i 2012 w kwocie niższej niż określona w Wypowiedzeniu.

3. W jakim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca powinien uwzględnić wystawione dla W. faktury korygujące w sytuacji wydania przez SKO bądź przez właściwy sąd prawomocnego orzeczenia i ustalenia wysokości opłaty z tyt. użytkowania wieczystego za lata 2011 i 2012 w kwocie niższej niż określona w Wypowiedzeniu.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie 3 w zakresie podatku od towarów i usług. Odpowiedź na pytanie 1 i 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie rozpatrzona w następnym rozstrzygnięciu.

Stanowisko Wnioskodawcy

(wariant I)

W wypadku wydania przez SKO bądź przez sąd prawomocnego orzeczenia, w którym wysokość opłaty zostanie określona w wysokości innej niż w Wypowiedzeniu (w praktyce tylko w niższej, ponieważ SKO bądź sąd nie mogą zdecydować o ustaleniu opłaty w wysokości wyższej niż zaproponowana), faktury wystawione przez I. dla W. w 2011 oraz 2012 r. nie będą odzwierciedlały stanu ustalonego orzeczeniem i konieczne będzie dokonanie ich korekty. Korekta ta w praktyce będzie polegać na pomniejszeniu podstawy opodatkowania wykazanej w fakturach pierwotnych (kwota 1.748.874 PLN) oraz także odpowiednim pomniejszeniu należnego podatku VAT. I. będzie musiał uwzględnić tą korektę w deklaracji za odpowiedni okres rozliczeniowy.

Właściwy okres dla uwzględnienia takiej korekty wskazuje treść art. 29 ust. 4a ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: "ustawa VAT"), zgodnie z którym:

"w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano."

Ponieważ w opisanym stanie hipotetycznym I. wystawi dla W. faktury korygujące za lata 2011 i 2012 po prawomocnym zakończeniu postępowania ustalającego opłatę w wysokości innej (niższej) niż wskazana w Wypowiedzeniu, faktury te będą fakturami pomniejszającymi podstawę opodatkowania. Ponieważ jednocześnie nie zajdzie żadna z okoliczności wskazanych w art. 29 ust. 4b ustawy VAT oznacza to, iż I. powinien uwzględnić faktury korygujące (obniżyć podstawę opodatkowania) w okresie rozliczeniowym, określonym zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy VAT.

(wariant II)

Hipotetycznie możliwe jest, iż Minister uznałby stanowisko wyrażone przez I. w punkcie 1 Wniosku za nieprawidłowe (w konsekwencji konieczna byłaby wówczas korekta faktur wystawionych dla W. w latach 2011 z kwoty 1.748.874 PLN do kwoty 203.611,41 PLN), zaś prawomocne orzeczenie SKO bądź sądu ustaliłoby opłatę w wysokości wyższej niż pierwotna (tekst jedn.: 203.611,41 PLN). Również wówczas I. byłby zobligowany do dokonania korekty faktur wystawionych W. w latach 2011 i 2012, w przeciwieństwie jednak do wariantu I byłaby to korekta zwiększająca podstawę opodatkowania oraz podatek należny. I. stoi na stanowisku, iż w takiej sytuacji korektę tę należałoby ująć "na bieżąco", bez konieczności "cofania się" i uwzględniania jej w latach 2011 oraz 2012.

Zauważyć bowiem należy iż w tej hipotetycznej sytuacji korekta nie będzie wynikiem błędu I., lecz ew. zastosowania się do interpretacji Ministra Finansów niepopierającej stanowiska I. wskazanego punkcie 1 Wniosku oraz orzeczenia SKO/wyroku sądu. W wyroku z dnia 5 czerwca 2009 r., III SA/Wa 424/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie potwierdził, iż:

"w przypadku gdy faktura pierwotna była nieprawidłowa już w chwili jej wystawiania, a faktura korygująca została wystawiona w celu podwyższenia zaniżonej kwoty podatku, to korektę należy rozliczyć w miesiącu wystawienia faktury pierwotnej. Natomiast w sytuacji gdy faktura pierwotna była wystawiona prawidłowo, a konieczność wystawienia faktury korygującej wiązała się z okolicznościami, które zaistniały już po dokonaniu pierwotnej sprzedaży, korektę rozlicza się na bieżąco."

Stanowisko przeciwne prowadziłoby to do obciążenia I. odsetkami podatkowymi, mimo że nie można zarzucić mu niepłacenia podatków w terminie. Trudno bowiem uznać, aby w takiej sytuacji u I. powstawała zaległość podatkowa zgodnie z art. 51 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa. Zapłata odsetek jest pewną sankcją za niepłacenie podatków w terminie, trudno zaakceptować, aby miał je ponosić I., który nie zalegał z zapłatą podatku VAT, a jedynie późniejsza okoliczność faktyczna powiększyła podstawę opodatkowania. W przedmiotowym wypadku przyjęcie stanowiska innego niż wskazane w cytowanym orzeczeniu byłoby szczególnie kuriozalne. Oto bowiem mielibyśmy do czynienia z następującym łańcuchem wydarzeń:

* wystawienie przez I. faktur w latach 2011 oraz 2012 każdorazowo na kwotę 1.748.874 PLN netto (oraz także odprowadzenie do urzędu skarbowego należnego od tej kwoty podatku VAT),

* hipotetycznie stanowisko Ministra Finansów o konieczności skorygowania (pomniejszenia) przez I. faktur do kwot 203.611,41 PLN netto,

* orzeczenie SKO bądź sądu potwierdzające, iż ustalenie opłaty w kwocie 1.748.874 PLN netto było słuszne (obowiązywanie opłaty od 1 stycznia 2011),

* ponowna konieczność dokonania przez 1MMOPOL korekty (de facto "powrotnej") faktur za lata 2011 oraz 2012 z kwoty 203.611,41 PLN netto do kwoty 1.748.874 PLN netto.

Reasumując, także w tym hipotetycznym wariancie I. będzie zobligowany do wystawiania faktur korygujących rozliczenia ich na bieżąco a nie w latach 2011 oraz 2012.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przy czym na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Zgodnie z art. 29 ust. 4a ustawy, w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi - na podstawie art. 29 ust. 4b ustawy - nie stosuje się w:

1.

eksporcie towarów i wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów;

2.

dostawie towarów i świadczeniu usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju;

3.

sprzedaży: energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej, gazu przewodowego, usług telekomunikacyjnych i radiokomunikacyjnych oraz usług wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;

4.

pozostałych przypadkach, jeżeli w wystawionej fakturze, do której odnosi się korekta, nie wykazano kwoty podatku.

Przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (art. 29 ust. 4c ustawy).

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i ust. 4c ustawy jasno stanowią, że kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego, muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, bowiem celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Zatem, z ww. przepisu wynika, że obrotem są kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia, czy też zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z powyższego przepisu, podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Ponadto, obowiązek wystawiania faktur określony w art. 106 ust. 1 ustawy o VAT został doprecyzowany w rozporządzeniu, które reguluje m.in. zagadnienia związane z wystawianiem faktur korygujących - Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

Stosownie do zapisu § 13 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 14 ust. 1 rozporządzenia - fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Na podstawie § 14 ust. 2 rozporządzenia, faktura korygująca wystawiana w przypadku podwyższenia ceny powinna zawierać:

1.

numer kolejny oraz datę jej wystawienia;

2.

dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

* określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6,

* nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych podwyżką ceny;

3.

kwotę podwyższenia podatku należnego.

Faktura korygująca - stosownie do zapisu § 14 ust. 3 rozporządzenia - wystawiana w przypadku stwierdzenia pomyłek, o których mowa w ust. 1, powinna zawierać dane określone w ust. 2 pkt 1 i dane określone w § 5 ust. 1 pkt 1-6 zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca, a także:

1.

prawidłową treść korygowanych pozycji, w tym kwoty w wysokości prawidłowej, lub

2.

różnicę między odpowiednimi kwotami wskazanymi pierwotnie w wysokości omyłkowej i w wysokości prawidłowej.

Analiza powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca jest wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić, co do zasady, przez wystawienie faktury korygującej.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zawarł jako finansujący umowę leasingu operacyjnego ze spółką z o.o. Przedmiotem umowy jest prawo wieczystego użytkowania nieruchomości gruntowej. Stosownie do zapisów umowy obowiązkiem spółki z o.o. jest m.in. ponoszenie wszelkich kosztów niezbędnych do prawidłowego korzystania z przedmiotu leasingu. W związku z tym Wnioskodawca obciąża spółkę z o.o. kosztami związanymi z przedmiotem leasingu, traktując je jako element wynagrodzenia z tytułu usług leasingu.

Z tytułu użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego przedmiot leasingu Wnioskodawca uiszcza na rzecz Skarbu Państwa opłatę roczną. Wnioskodawca zakwestionował wysokość opłaty za użytkowanie wieczyste ustaloną od dnia 1 stycznia 2011 r. i złożył wniosek do Samorządowego Kolegium Odwoławczego (SKO), że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona względnie uzasadniona w innej wysokości. Postępowanie w tej sprawie nie zostało prawomocnie zakończone. Do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sporu co do wysokości aktualizacji opłaty Wnioskodawca nie jest obowiązany ani faktycznie nie uiścił opłaty rocznej w nowej wysokości, natomiast jest obowiązany i faktycznie uiszcza opłatę w poprzedniej, mniejszej wysokości. Mając na uwadze, że po prawomocnym rozstrzygnięciu nowa, zaktualizowana opłata będzie obowiązywać od dnia wypowiedzenia, tj. od 1 stycznia 2011 r. Wnioskodawca wystawia na rzecz spółki z o.o. faktury dot. opłat za użytkowanie wieczyste na kwotę w podwyższonej wysokości. W przypadku ewentualnego wydania przez SKO bądź przez właściwy sąd prawomocnego orzeczenia i ustalenia wysokości opłaty z tyt. użytkowania wieczystego za lata 2011 i 2012 w kwocie niższej niż określona w wypowiedzeniu Wnioskodawca zamierza wystawić dla spółki z o.o. faktury korygujące do faktur wystawionych pierwotnie w latach 2011 i 2012.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, w jakim okresie rozliczeniowym powinien uwzględnić wystawione dla spółki z o.o. faktury korygujące, obniżające podstawę opodatkowania w sytuacji wydania przez SKO bądź przez właściwy sąd prawomocnego orzeczenia.

Z brzmienia powołanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku wystawienia przez sprzedawcę faktury korygującej zmniejszającej podstawę opodatkowania, jest on obowiązany do posiadania potwierdzenia jej odbioru. Potwierdzenia takiego dokonuje nabywca towarów i usług jako adresat faktury korygującej. Podkreślenia wymaga fakt, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania i kwoty podatku należnego u dostawcy. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i przyzna prawo do takiego obniżenia. Należy zauważyć, iż przepisy nie narzucają formy w jakiej potwierdzenie odbioru faktur korygujących ma być dokonane, zatem strony mają swobodę wyboru metody tego potwierdzenia.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika aby w zaistniałej sytuacji miały miejsce przypadki, o których mowa w art. 29 ust. 4b ustawy.

Zatem należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, warunkiem obniżenia przez Wnioskodawcę podatku należnego będzie wystawienie faktury korygującej oraz posiadanie przez Zainteresowanego potwierdzenia odbioru tejże faktury przez nabywcę.

Zwrócić również należy uwagę, że w świetle powołanego wcześniej art. 29 ust. 4a ustawy, istotne znaczenie dla ustalenia okresu rozliczeniowego w którym wystawca faktury korygującej może uwzględnić daną fakturę korygującą, mają dwie daty, a mianowicie:

* data otrzymania faktury korygującej przez nabywcę oraz

* data otrzymania przez wystawcę faktury korygującej potwierdzenia otrzymania faktury korygującej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku wystawienia przez Wnioskodawcę faktury korygującej, w której podstawa opodatkowania ulegnie zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, wówczas - zgodnie z powołanym wyżej przepisem art. 29 ust. 4a ustawy - Spółka powinna dokonać obniżenia podstawy opodatkowania za okres rozliczeniowy, w którym nabywca otrzymał korektę faktury, pod warunkiem posiadania - przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres - potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę.

Przy czym zaznaczyć należy, że uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia Wnioskodawcę do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyska.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Końcowo zaznaczyć należy, że tut. organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie, w którym Wnioskodawca poddawał w wątpliwość, w jakim okresie rozliczeniowym powinien uwzględnić faktury korygujące obniżające podstawę opodatkowania. Zatem przedmiotowa interpretacja zawęża się jedynie do oceny stanowiska Wnioskodawcy na tak postawione pytanie (wariant I).

W odniesieniu do sytuacji opisanej w wariancie II, wskazać należy, że Wnioskodawca uzależnił jej zaistnienie od odpowiedzi organu na pytanie 1 i uznania stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie za nieprawidłowe. W dniu 10 grudnia 2013 r. zostało wydane rozstrzygnięcie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie 1 i 2) - znak IPPB3/423-760/13-2/GJ, w którym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe. Tym samym ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie wariantu II należy uznać za bezprzedmiotową.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl