IPPP1/443-96/07-4/SM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2007 r. (data wpływu 13 sierpnia 2007 r.), uzupełnionego w dniu 18 października 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych - jest prawidłowe.

W dniu 3 sierpnia 2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek (uzupełniony w dniu 18 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży lokali mieszkalnych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sprawa dotyczy 8 lokali mieszkalnych znajdujących się w P., których budowa rozpoczęła się w 2000 r., a zakończyła w 2006 r. Budowa była prowadzona tzw. sposobem gospodarczym dla potrzeb Pana rodziny. W lokalach tych mieli zamieszkać dwaj synowie z rodzinami, które wkrótce zamierzali założyć, a także mama Pańskiej żony (75 lat) oraz Pana mama (85 lat). W ten sposób miały zostać zaspokojone potrzeby mieszkaniowe rodziny. 22 maja 2004 r. doszło do wypadku samochodowego, w którym zginęli Pana synowie - Dominik 21 lat i Przemysław 24 lata. Pan z żoną przeszedł stres pourazowy. Obecnie żyjecie Państwo z renty wypłacanej przez ZUS, nie jesteście zdolni do prowadzenia jakiejkolwiek działalności. Pieniądze otrzymane z renty i sprzedaży dotychczasowego majątku są przeznaczane głównie na życie, leczenie, terapię psychologiczną i rehabilitację. Przedmiotowe lokale stanowią zabezpieczenie przed kłopotami finansowymi. Z 8 lokali mieszkalnych jeden został sprzedany (żeby pokryć koszty życia i leczenia), w jednym mieszka mama Pańskiej żony, jeden jest użytkowany przez Pana i żonę, w jednym z nich zamieszka Pana mama, pozostałe zaś nie mają określonej przyszłości. W niezbyt odległej przyszłości (do 2 lat) będzie Pan zmuszony sprzedać jeden lub dwa lokale, natomiast pozostałe lokale za około 5-8 lat będzie Pan chciał rozdysponować pomiędzy potrzebujących, np. dla sierot z domu dziecka. Jednocześnie oświadczył Pan, że lokale zostały wybudowane z majątku osobistego jego i jego żony.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku poinformował Pan, że w związku z budową przedmiotowych lokali mieszkalnych zarówno Pani, jak i Pana żona, będąca współwłaścicielem tych lokali, nie korzystaliście z ulgi w podatku dochodowym od osób fizycznych określonej w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. - zarówno w 2000 r. jak i w latach następnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Ponieważ notariusz ostrzegł o możliwości zakwalifikowania sprzedaży tych lokali mieszkalnych jako działalności gospodarczej, prosicie Państwo o informację (interpretację) czy opisana powyżej sytuacja powoduje takie niebezpieczeństwo i czy w wyniku takiej interpretacji możecie stać się Państwo na podstawie art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. podatnikami podatku od towarów i usług.

Zdaniem wnioskodawcy:

Nie są oni podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT), ponieważ wybudowane lokale mieszkalne miały zaspokoić potrzeby ich rodziny. Sytuacja w jakiej się znaleźli po 2004 r. spowodowała, iż podejmują jedynie działania na przetrwanie, niż osoby, które w sposób świadomy działają i planują swoją przyszłość. Życie z dnia na dzień przy pomocy leków nie może wskazywać, że mają oni zamiar wykonywać jakąś czynność w sposób częstotliwy czy ciągły w celach zarobkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w tym przepisie rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 cyt. wyżej ustawy). Dodatkowo w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jednak nie w każdym przypadku zaistnienia zdarzenia sprzedaży towarów wystąpi obciążenie tej transakcji podatkiem od towarów i usług, bowiem aby powyższa dostawa podlegała opodatkowaniu musi zostać dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż obowiązek podatkowy spoczywa na podatniku, którymi zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku VAT są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Co do zasady, przez działalność gospodarczą, o której mowa wyżej rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ww. ustawy).

Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej; wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli została ona wykonana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Pojęcie działalności gospodarczej należy rozumieć całościowo. Podatnikiem podatku VAT są podmioty, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny, mają zamiar stałego prowadzenia działalności. Działają w sposób powtarzalny, wielokrotny czyli częstotliwy. Są to także podmioty, które dokonują czynności handlu, produkcji, świadczenia usługi także wtedy, gdy czynność taka jest dokonywana przez nie jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, produkcji, świadczenia usługi, tj. obiektywny zamiar prowadzenia takiej działalności. O zamiarze częstotliwości decydowałoby przygotowanie obiektu, "wystawianie do sprzedaży", oferowanie na rynku - nawet gdyby nie dochodziło do wielu transakcji.

Nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2 ustawy o podatku VAT sprzedaż - nawet kilkukrotna - majątku osobistego, który nie jest związany z działalnością gospodarczą oraz nie był nabyty w celu jego odsprzedaży.

Ze złożonego wniosku wynika, że jest Pan współwłaścicielem (razem z żoną) 8 lokali mieszkalnych. Przedstawiony stan faktyczny potwierdza, że miały one służyć celom osobistym. Zostały one wybudowane tzw. sposobem gospodarczym z majątku osobistego Pana i Pana żony. W związku z ich budową nie korzystaliście Państwo z tzw. ulgi na wynajem określonej w art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2001 r. W wybudowanych lokalach miała zamieszkać Pańska rodzina, tj. Pan z małżonką, Pana dwaj synowie z rodzinami, które mieli założyć, matka Pana i Pańskiej żony. Powyższe plany życiowe diametralnie się zmieniły z powodu wypadku samochodowego, w którym zginęli obaj synowie. Obecnie żyjecie Państwo z renty oraz z wyprzedaży zgromadzonego majątku. W części lokali mieszka lub będzie mieszkać Pańska rodzina. W niedalekiej przyszłości mogą zostać sprzedane 1 lub 2 lokale, a uzyskany w ten sposób dochód będzie przeznaczony na bieżące potrzeby. Reszta lokali może być przeznaczona dla potrzebujących.

Sprzedaż przedmiotowych lokali nie nosi znamion obrotu profesjonalnego z uwagi na fakt, iż zostały one wybudowane z zamiarem wykorzystywania wyłącznie dla celów osobistych, nie w celu ich odsprzedaży, a ich ewentualna przyszła sprzedaż wynika wyłącznie ze zmiany sytuacji życiowej. Zatem nie można jej uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ww. art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.