IPPP1/443-941/11-4/AW - Możliwość opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych na rzecz pracowników i kontrahentów w trakcie spotkań biznesowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.), uzupełnione pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów - jest prawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 28 czerwca 2011 r. (data wpływu 1 lipca 2011 r.) nadesłanym w odpowiedzi na wezwanie z dnia 20 czerwca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką jawną produkującą łodzie. Prowadzona działalność gospodarcza podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka kupuje artykuły spożywcze do biura (woda, soki, kawa, herbata, cytryna, śmietanka do kawy, cukier, słodycze, ciastka itp.). Artykuły te są zużywane przez pracowników w trakcie organizowanych z osobami zarządzającymi zebrań, narad, wewnętrznych spotkań biznesowych (jako poczęstunek).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy takie udostępnienie ww. artykułów spożywczych i napojów należy traktować jako nieodpłatne przekazanie lub zużycie na cele osobiste pracowników, wspólników, kontrahentów i należy opodatkować wystawiając fakturę wewnętrzną.

Stanowisko Wnioskodawcy

Zużycie opisanych artykułów spożywczych i napojów przez pracowników w trakcie spotkań służbowych nie oznacza, że dochodzi do przekazania lub zużycia towarów na cele osobiste pracownika czy właściciela. Zużycie tych towarów nie rodzi obowiązku wykazania VAT należnego, gdyż w miejscu pracy realizowane są cele przedsiębiorcy a nie cele osobiste pracowników i w związku z tym do zużycia na cele osobiste w ogóle nie dochodzi.

Również zużycie artykułów spożywczych i napojów przez kontrahentów podczas spotkań biznesowych nie rodzi obowiązku wykazania VAT należnego. W art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT ustawodawca nie wymienia zużycia towarów przez kontrahentów, zatem należy uznać, że przepis ten nie może mieć zastosowania do towarów, które zostaną zużyte (jako poczęstunek) podczas spotkań biznesowych z kontrahentami. Natomiast z art. 7 ust. 2 pkt 2 wynika, że opodatkowaniu podlega przekazanie towarów mające charakter darowizny a nie ich zużycie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez dostawę towarów rozumie się również - w myśl art. 7 ust. 2 ustawy - przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Powyższego przepisu nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek - art. 7 ust. 3 ustawy.

Generalnie zatem, z uwagi na brzmienie art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa. Od tej zasady przewidziano jednak pewne wyjątki. Jak wynika z ww. art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, czynnościami zrównanymi z odpłatną dostawą towarów jest m.in. zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, przy zakupie których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części. Jednocześnie, na mocy art. 7 ust. 3 ustawy, ustawodawca wyłączył z opodatkowania czynności, które są ściśle związane z prowadzonym przedsiębiorstwem - drukowane materiały reklamowe i informacyjne, prezenty o małej wartości oraz próbki. Zatem z art. 7 ust. 2 ustawy wynika, iż opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a zgodnie z pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Z opisu przedstawionego we wniosku stanu faktycznego sprawy wynika, że Wnioskodawca zakupuje artykuły spożywcze na potrzeby biura, które są następnie zużywane przez pracowników podczas organizowanych na terenie zakładu zebrań, narad, szkoleń lub spotkań biznesowych bądź przez kontrahentów podczas spotkań biznesowych.

Dokonując analizy powołanych powyżej przepisów prawa podatkowego w kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego należy uznać, iż opodatkowaniu nie podlega zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa w trakcie narad, spotkań, szkoleń, zebrań czy też spotkań biznesowych przeprowadzanych w zakładzie pracy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników. Ponadto z cytowanego wyżej przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy wynika, że podlega opodatkowaniu tylko zużycie towarów na rzecz podmiotów wymienionych w tym przepisie. Natomiast nieodpłatne przekazanie towarów w ramach prowadzonej działalności w celu zużycia ich podczas spotkań biznesowych przez kontrahentów Spółki nie podlega opodatkowaniu, gdyż bezpośredni beneficjent, którym jest kontrahent Wnioskodawcy jako osoba trzecia nie jest pracownikiem, udziałowcem lub inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż nieodpłatne zużycie artykułów spożywczych tj. wody, soków, kawy, herbaty, cytryny, śmietanki do kawy, cukru, słodyczy, ciastek itp., przez pracowników bądź kontrahentów Spółki, zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie służy ono zaspokojeniu celów osobistych pracowników i związane jest wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz w stosunku do kontrahentów nie dochodzi do zużycia przez krąg podmiotów wymienionych w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.