IPPP1/443-94/14-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki - przedstawione we wniosku z dnia 22 stycznia 2014 r. (data wpływu 27 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku (zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT) planowanej transakcji sprzedaży działki niezabudowanej o nr A oraz zwolnienia z podatku (zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT) planowanej transakcji sprzedaży działki zabudowanej o nr B - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku planowanej transakcji sprzedaży działek o nr A i B.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik (Wnioskodawca) podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu i jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca jest właścicielem dwóch działek gruntu, położonych w miejscowości oznaczonych numerami A i B. Wskazane działki graniczą ze sobą bezpośrednio.

Działka nr A, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w obrębie oznaczonym symbolem tj. tereny położone na terenie tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny zabudowy usługowej, położone w terenach narażonych na zalanie przez wody powodziowe

Działka nr A jest niezabudowana, nieogrodzona i nieuzbrojona, ale posiada dostęp do drogi publicznej.

Działka nr B, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w obrębie oznaczonym symbolem, tj. położone na terenie, tereny zabudowy usługowej, położone w terenach zamkniętych Działka nr B jest zabudowana dwoma przylegającymi do siebie budynkami gospodarczymi, o powierzchni użytkowej ok. 120 m², niepodpiwniczonymi, krytymi blachą, liczącymi około 50 lat, wyposażonymi we wszystkie instalacje, z wyjątkiem kanalizacji, obecnie wykorzystywanymi jako magazyn oraz posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawca zakupił ww. działki od jednej osoby fizycznej dnia 10 maja 2013 r. (na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego). Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na przedmiot transakcji.

Osoba, od której Wnioskodawca nabył ww. działki zakupiła je na podstawie dwóch umów (działkę nr A dnia 23 maja 2011 r. a działkę nr B dnia 17 grudnia 2010 r.). Również poprzednik Wnioskodawcy (osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej) nie ponosił żadnych nakładów na nieruchomość.

Wnioskodawca zakupił obie działki bez podatku VAT, a zatem nie mógł odliczyć w tym zakresie żadnego podatku naliczonego.

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działki znalezionemu przez siebie nabywcy. Sprzedaż nastąpi na podstawie jednej umowy, sporządzonej w formie aktu notarialnego.

Wnioskodawca ma wątpliwość jaką stawkę VAT ma zastosować do planowanej transakcji sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Z jaką stawką VAT Wnioskodawca ma sprzedać opisane na wstępie działki nr A i B.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanych na wstępie działek gruntu podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy fakt, że opisane na wstępie działki sąsiadują ze sobą wskazuje, że mamy do czynienia ze sprzedażą jednej nieruchomości, obejmującej dwie działki ewidencyjne gruntu. To z kolei oznacza, że ma w tej sytuacji zastosowanie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Nawet gdyby przyjąć, że obie działki stanową dwie nieruchomości, to sprzedaż każdej z nich podlega zwolnieniu z podatku:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przy czym towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ww. ustawy).

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 powołanej ustawy, zgodnie z którym przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Wyjaśnić jednocześnie należy, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.

Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle powyższego grunt spełnia definicję towaru określoną art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 cyt. Ustawy.

Z opisu sprawy przedstawionego w złożonym wniosku wynika, że Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku VAT, jest właścicielem dwóch działek gruntu, położonych w miejscowości..., oznaczonych numerami A i B, graniczących ze sobą bezpośrednio. Działka nr A jest niezabudowana, nieogrodzona i nieuzbrojona, posiada dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w obrębie oznaczonym symbolem..., tj. tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, tereny zabudowy usługowej, położone w terenach narażonych na zalanie przez wody powodziowe. Natomiast działka nr B, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajduje się w obrębie oznaczonym symbolem..., tj. tereny zabudowy usługowej, położone w terenach zamkniętych. Działka ta jest zabudowana dwoma przylegającymi do siebie budynkami gospodarczymi, o powierzchni użytkowej ok. 120 m², niepodpiwniczonymi, krytymi blachą, liczącymi około 50 lat, wyposażonymi we wszystkie instalacje, z wyjątkiem kanalizacji, obecnie wykorzystywanymi jako magazyn oraz posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Wnioskodawca zakupił ww. działki od jednej osoby fizycznej dnia 10 maja 2013 r. (na podstawie aktu notarialnego). Wnioskodawca nie ponosił żadnych nakładów na przedmiot transakcji. Osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, od której Wnioskodawca nabył ww. działki, zakupiła je na podstawie dwóch umów (działkę nr A dnia 23 maja 2011 r. a działkę nr B dnia 17 grudnia 2010 r.) i nie ponosiła żadnych nakładów na nieruchomość. Spółka zakupiła obie działki bez podatku VAT, a zatem nie mogła odliczyć w tym zakresie podatku naliczonego.

Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. działki znalezionemu przez siebie nabywcy. Sprzedaż nastąpi na podstawie jednej umowy, sporządzonej w formie aktu notarialnego. W związku z powyższym wątpliwości Spółki dotyczą stawki podatku VAT mającej zastosowanie do planowanej transakcji sprzedaży.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego, przedmiotem dostawy będą dwie działki - jedna z nich jest działką niezabudowaną, druga - zabudowaną. Zauważyć jednak należy, że objęcie tej sprzedaży jedną umową, sporządzoną w formie aktu notarialnego nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości będącej przedmiotem dostawy stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową. Uwzględniając powyższe, cała nieruchomość składająca się z kilku działek może być objęta jedną transakcją, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT będzie każda z tych działek odrębnie.

Podstawowa stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

W kwestii możliwości zwolnienia od podatku dostawy niezabudowanej działki nr A należy przywołać art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższy przepis oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Definicja terenów budowlanych została natomiast zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powołany przepis, zawierający definicję terenu budowlanego, wszedł w życie z dniem 1 kwietnia 2013 r. i odnosi się do zapisów prawa administracyjnego, które do dnia 31 marca 2013 r., wyznaczały zakres interpretacji pojęcia terenów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę oraz budowlanych. Należy jednocześnie wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347/1, z późn. zm.), zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b). Przy czym zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. Dyrektywy, "teren budowlany" oznacza każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie.

W tym miejscu warto również wskazać, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - "teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę". Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o VAT art. 2 pkt 33 w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego. Z powyższego wynika, że nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego bądź wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na ustawę z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), która - zgodnie z art. 1 ust. 1 - określa:

- przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem, w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany.

Analizując powołane przepisy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy opisanego we wniosku gruntu niezabudowanego (tekst jedn.: działki nr A), należy stwierdzić, że skoro w przedstawionej sytuacji, zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, działka ta położona jest na terenie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej, nieruchomość ta spełnia definicję terenu budowlanego określonego w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a tym samym przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy nie znajdzie zastosowania.

Z opisu sprawy w kontekście przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie wynika zatem, że transakcja sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej (działki nr A), a więc nieruchomości niezabudowanej stanowiącej teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i nie będzie korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Tym samym do powyższej transakcji należy zastosować podstawową stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, tj. 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż niezabudowanej działki nr A podlega zwolnieniu z podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

W kwestii możliwości zwolnienia od podatku dostawy zabudowanej działki nr B należy przywołać art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, który rozstrzyga kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki czy budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W celu ustalenia prawidłowego sposobu opodatkowania zbycia gruntu zabudowanego niezbędne jest więc ustalenie zasad opodatkowania budynków, budowli lub ich części z tym gruntem związanych.

Zgodnie zatem z art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle przytoczonego przepisu kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części jest ustalenie, czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki okres upłynął od tego momentu.

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 powołanej ustawy. Stosownie do tego przepisu, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków, budowli lub ich części do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony, ponieważ oddanie do użytkowania nie nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Należy zauważyć, że zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie "oddanie do użytkowania", o którym mowa w powołanym art. 2 pkt 14 ustawy należy rozumieć jako objęcie faktycznego władztwa nad budynkami, budowlami lub ich częściami, możliwość dysponowania nimi, używania ich jak właściciel.

Tym samym należy stwierdzić, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT znajdzie zastosowanie w odniesieniu do sprzedaży budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie dostawy są one zasiedlone w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy i okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

Wnioskodawca wskazał, że zakupił zabudowaną działkę nr B w maju 2013 r. od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Powyższą działkę ww. osoba fizyczna zakupiła w grudniu 2010 r. i nie ponosiła na tę nieruchomość żadnych nakładów. Wnioskodawca również nie ponosił żadnych nakładów na przedmiot planowanej transakcji. Działka nr B jest zabudowana dwoma przylegającymi do siebie budynkami gospodarczymi, o powierzchni użytkowej ok. 120 m², niepodpiwniczonymi, krytymi blachą, liczącymi około 50 lat, wyposażonymi we wszystkie instalacje, z wyjątkiem kanalizacji, obecnie wykorzystywanymi jako magazyn oraz posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej. Spółka zakupiła ww. działkę bez podatku VAT, a zatem nie mogła odliczyć w tym zakresie podatku naliczonego.

Z analizy opisanej sytuacji w kontekście powyższych przepisów wynika, że do planowanej transakcji sprzedaży zabudowanej działki nr B nie znajdzie zastosowania zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na niespełnienie przesłanek wynikających z tego przepisu, gdyż dostawa ta będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (ewentualnie pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynie okres krótszy niż 2 lata). W takiej sytuacji zasadnym jest zbadanie możliwości korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług. Na podstawie tego przepisu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług regulujących ww. prawo do zwolnienia od podatku VAT dostaw budynków, budowli lub ich części prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z dwóch podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT obejmuje dostawę tych budynków, budowli lub ich części, które nie mogą korzystać ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 tej ustawy. Przepis ten adresowany jest do podatników, którym po pierwsze nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a po drugie nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków, budowli lub ich części, w stosunku do których istniało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeśli wydatki takie ponosili, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów. Spełnienie łącznie obu warunków wymienionych w ww. art. 43 ust. 1 pkt 10a cyt. ustawy uprawnia podatnika do skorzystania ze zwolnienia przy dostawie budynków, budowli lub ich części.

Warunek zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT oznacza, że zwolnienie to związane jest z brakiem prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego ze sposobem pozyskania budynków, budowli lub ich części, tj. ich nabyciem, jak również wybudowaniem sprzedawanych budynków, budowli lub ich części. W niniejszej sprawie spełniona została przesłanka określona w ww. przepisie, ponieważ w związku z tym, że Spółka nabyła ww. działkę zabudowaną od osoby fizycznej bez podatku VAT, nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy tym nabyciu. Została również spełniona druga przesłanka określona lit. b tego przepisu - Wnioskodawca wskazał bowiem, że nie ponosił wydatków na ulepszenie obiektów znajdujących się na tej działce.

Z analizy przedstawionego w złożonym wniosku zdarzenia przyszłego w kontekście powołanych przepisów mających zastosowanie w niniejszej sprawie wynika, że planowana transakcja dostawy opisanej nieruchomości obejmującej działkę oznaczoną nr B oraz posadowione na tym gruncie budynki, będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż zabudowanej działki nr B podlega zwolnieniu z podatku na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.