IPPP1/443-915/09-5/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 23 września 2009 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu z dnia 16 października 2009 r. pismem z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 24 listopada 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia jednej faktury korygującej w przypadku rozliczania opłat eksploatacyjnych za poprzedni rok - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia jednej faktury korygującej w przypadku rozliczania opłat eksploatacyjnych za poprzedni rok.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony na wezwanie tut. Oranu znak IPPP1/443-915/09-2/AP z dnia 16 października 2009 r. pismem dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 24 listopada 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z o.o. (zwana w dalszej części: "Spółką") dokonuje wynajmu lokalu, powierzchni magazynowej oraz miejsca parkingowego na podstawie umowy zawartej w dniu 22 kwietnia 2008 r. (zwaną w dalszej części: "umową najmu") ze Spółką Y Sp. z o.o. (zwaną w dalszej części: "Najemcą"). Najemca zobowiązany jest do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych, wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę. Zgodnie z art. 7.5 umowy najmu data płatności czynszu przypadanie później niż do 10 dnia miesiąca kalendarzowego, za który należny jest czynsz.

Oprócz czynszu, Najemca zobowiązany jest również do płacenia opłaty eksploatacyjnej na rzecz Spółki. Opłata ta stanowi zwrot na rzecz Spółki udziału Najemcy we wszystkich kosztach rzeczywiście poniesionych przez Spółkę na potrzeby bieżącego utrzymania i zarządzania budynkiem, w tym przedmiotem najmu, oraz wynagrodzenie za świadczenie usług przez Spółkę (art. 8.1 umowy najmu).

Przykładowe wyliczenie elementów, które objęte zostały opłatą eksploatacyjną zostało zawarte w art. 8.2 umowy najmu i obejmuje udział Najemcy w następujących kosztach:

Jednocześnie pełna lista kosztów i usług stanowiących podstawę obliczenia opłaty eksploatacyjnej oraz sposób obliczenia udziału w tych kosztach, który ma zostać pokryty przez Najemcę, zawarta została w załączniku nr 2 do umowy najmu. W załączniku tym wymieniono m.in.: podatek od nieruchomości; polisy ubezpieczeniowe; bieżące utrzymanie nieruchomości i budynku z wyłączeniem lokali, włącznie z kosztami konserwacji i napraw; koszty bieżącego utrzymania, napraw i konserwacji wszelkich instalacji przeznaczanych na potrzeby dostarczania mediów; koszty zużycia wody (z wyłączeniem lokali); koszty mycia okien i sprzątania (z wyłączeniem lokali); koszty utrzymania zieleni (z wyłączeniem lokali); koszty wywozu śmieci i usuwania śniegu; koszty ochrony (z wyjątkiem lokali); koszty ogrzewania i klimatyzacji poza lokalami; opłaty administracyjne; opłata za zarządzanie budynkiem i nieruchomością, a także inne uzasadnione koszty operacyjne, które mogą zostać poniesione w związku z lokalami, budynkiem i/lub nieruchomością. Jednocześnie podkreślono, że opłaty eksploatacyjne nie obejmują kosztów remontów generalnych.

Strony ustaliły, że opłata eksploatacyjna płatna będzie w 12 równych miesięcznych płatnościach (ratach), które łącznie będą równały się szacunkowej opłacie eksploatacyjnej za dany rok kalendarzowy, obliczonej przez Spółkę w oparciu o zakładane koszty związane z utrzymaniem nieruchomości i budynku według specyfikacji opisanej w załączniku 2 do umowy najmu. Płatność z tytułu opłaty eksploatacyjnej ma wynikać z odrębnej faktury wystawionej na takich samych zasadach jak faktura dokumentująca czynsz najmu (płatność z tytułu obu faktur ma mieć miejsce do 10 dnia miesiąca kalendarzowego, za który czynsz i opłata eksploatacyjna są należne). Należy podkreślić jednak, że faktury zawierają inny termin płatności niż wynikający z umowy najmu. Zawierają one określenie, że płatność powinna nastąpić w terminie 30 dni od otrzymania faktury.

Po zakończeniu danego roku, na podstawie rzeczywistych kosztów utrzymania nieruchomości i budynku, obliczona zostanie rzeczywista opłata eksploatacyjna. Na jej podstawie Spółka zobowiązana jest do dostarczenia Najemcy faktury korygującej VAT, rozliczającej saldo między łączną wysokością szacunkowej opłaty eksploatacyjnej wniesionej przez Najemcę w danym roku oraz kwoty rzeczywistej opłaty eksploatacyjnej należnej od Najemcy za dany rok.

Strony postanowiły jednocześnie, że wszelkie koszty związane z utrzymaniem lokalu i miejsc parkingowych oraz powierzchni magazynowej, a także związane z korzystaniem z nich przez Najemcę, nie ujęte w czynszu lub opłacie eksploatacyjnej, będą ponoszone przez Najemcę ("pozostałe płatności"). Obejmują one m.in. koszty korzystania z energii elektrycznej, ogrzewania i klimatyzacji, wody oraz urządzeń i usług telekomunikacyjnych, a także inne media do uzgodnienia z Najemcą (art. 9.1 umowy najmu).

Spółka pragnie podkreślić, że dokonuje wynajmu również na podstawie wielu innych umów najmu posiadających postanowienia analogiczne do opisanych w stanie faktycznym. W niektórych przypadkach faktury zawierają ten sam termin płatności, jaki zawarty został w umowach, w innych zaś, faktury zawierają inny termin płatności niż wynikający z umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy wartość rzeczywistej opłaty eksploatacyjnej za dany rok kalendarzowy okresu najmu (obliczonej po zakończeniu roku kalendarzowego) będzie niższa / wyższa od szacunkowej opłaty eksploatacyjnej, to Spółka może rozliczyć to poprzez wystawienie jednej faktury korygującej.

Zdaniem Wnioskodawcy

Zdaniem Spółki w przypadku, gdy wystąpi różnica między rzeczywistą opłatą eksploatacyjną (obliczoną na początku następnego roku kalendarzowego) a szacunkową opłatą eksploatacyjną (będącą podstawą do obliczania ryczałtowych płatności miesięcznych z tytułu opłat eksploatacyjnych), to różnica ta powinna zostać rozliczona poprzez wystawienie jednej faktury korygującej.

Zgodnie z § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337; zwanego w dalszej części: "rozporządzeniem o wystawianiu faktur") w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Jednocześnie według § 13 ust. 2 rozporządzenia o wystawianiu faktur faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Zgodnie z § 13 ust. 3 ww. rozporządzenia przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Jednocześnie według § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Analiza przytoczonych przepisów zawierających zasady wystawiania faktur korygujących pozwala na stwierdzenie, że faktury korygujące wystawiane są wtedy, gdy udzielono rabatów, dokonano zwrotu towarów lub zwrotu kwot nienależnych, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury, a także gdy stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Przepisy ustawy o VAT ani rozporządzeń wykonawczych nie zawierają jednak podstawy do skorygowania faktury VAT w sytuacji, gdy faktura została wystawiona prawidłowo na podstawie prognozowanych kosztów, a następnie po ostatecznej kalkulacji okazało się, że rzeczywista kwota należności była inna.

W związku z tym nie ma, zdaniem Spółki, podstaw do dokonywania korekty faktur wystawionych na podstawie ryczałtowej (prognozowanej) wartości opłaty eksploatacyjnej za dany miesiąc. Intencją stron umowy najmu było bowiem ustalenie ostatecznej wartości miesięcznej opłaty eksploatacyjnej na podstawie szacunkowych danych, a następnie rozliczenie różnicy pomiędzy szacunkową opłatą eksploatacyjną a rzeczywistą opłatą eksploatacyjną na koniec roku kalendarzowego. Dlatego też w ocenie Spółki, Spółka ma prawo wystawić jedną fakturę korygującą, w której w opisie wskaże, czego dotyczy (np. wyrównanie opłaty eksploatacyjnej zgodnie z umową najmu), podstawę opodatkowania (różnica pomiędzy opłatą szacunkową a rzeczywistą, wynikająca z podsumowania kosztów przypadających za dany rok rozliczeniowy), stawkę podatku oraz wyspecyfikuje numery faktur dotyczące szacunkowych opłat eksploatacyjnych wystawionych za dany rok rozliczeniowy.

Spółka wnosi o dokonanie oceny stanu faktycznego i prawnego oraz potwierdzenie słuszności stanowiska w tej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b (art. 29 ust. 4 ww. ustawy o VAT).

Stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W praktyce przy dokumentowaniu obrotu gospodarczego przez podatników podatku od towarów i usług zdarzają się pomyłki. W związku z tym, ustawodawca przewidział dwie procedury korygowania błędów w fakturach VAT. Przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej określają regulacje zawarte w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

W świetle zaś § 13 ust. 2 faktura korygująca powinna zawierać co najmniej:

Ustęp 3 cyt. przepisu stanowi, iż przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Powyższe oznacza, iż w przypadku zwrotu nabywcy kwot nienależnych, podatnik powinien wystawić fakturę korygującą.

Ponadto należy nadmienić, iż zgodnie z § 13 ust. 5 tego rozporządzenia, faktury korygujące powinny zawierać wyraz "KOREKTA albo wyrazy "FAKTURA KORYGUJĄCA".

W myśl § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Faktura korygująca dotycząca podwyższenia ceny powinna - stosownie do ust. 2 cyt. § 14 -zawierać co najmniej:

Faktura korygująca wystawiana w przypadku pomyłek, o których mowa w ust. 1, zawiera dane określone w ust. 2 pkt 1 i pkt 2 lit. a), kwoty podane w omyłkowej wysokości oraz kwoty w wysokości prawidłowej (§ 14 ust. 3 rozporządzenia).

Należy zaznaczyć, że w § 5 ust. 1 pkt 3 i 4 powołanego rozporządzenia zostały określone następujące niezbędne elementy faktury, a więc m.in.: numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT"; dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury. Powyższe oznacza, że faktura korygująca powinna zawierać dane faktury pierwotnej, która jest korygowana.

Zatem, faktury korygujące można generalnie podzielić na te, które powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego oraz te, które wywołują skutki odwrotne, tj. w wyniku ich wystawienia wartość obrotu i kwoty podatku należnego ulega podwyższeniu. W ramach powyższego rozróżnienia można również dokonać podziału tychże faktur ze względu na powód ich wystawienia.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka dokonuje wynajmu lokalu, powierzchni magazynowej oraz miejsca parkingowego na podstawie zawartej z najemcą umowy. Najemca zobowiązany jest do płacenia czynszu w miesięcznych okresach rozliczeniowych, wynikającego z faktur wystawionych przez Spółkę. Oprócz czynszu, Najemca zobowiązany jest również do płacenia opłaty eksploatacyjnej na rzecz Spółki. Opłata eksploatacyjna obejmuje m.in.: podatek od nieruchomości; polisy ubezpieczeniowe; bieżące utrzymanie nieruchomości i budynku z wyłączeniem lokali, włącznie z kosztami konserwacji i napraw; koszty bieżącego utrzymania, napraw i konserwacji wszelkich instalacji przeznaczanych na potrzeby dostarczania mediów; koszty zużycia wody (z wyłączeniem lokali); koszty mycia okien i sprzątania (z wyłączeniem lokali); koszty utrzymania zieleni (z wyłączeniem lokali); koszty wywozu śmieci i usuwania śniegu; koszty ochrony (z wyjątkiem lokali); koszty ogrzewania i klimatyzacji poza lokalami; opłaty administracyjne; opłata za zarządzanie budynkiem i nieruchomością, a także inne uzasadnione koszty operacyjne, które mogą zostać poniesione w związku z lokalami, budynkiem i/lub nieruchomością. strony umowy ustaliły, że opłata eksploatacyjna płatna będzie w 12 równych miesięcznych płatnościach (ratach), które łącznie będą równały się szacunkowej opłacie eksploatacyjnej za dany rok kalendarzowy, obliczonej przez Spółkę w oparciu o zakładane koszty związane z utrzymaniem nieruchomości i budynku według specyfikacji opisanej w załączniku 2 do umowy najmu. Po zakończeniu danego roku, na podstawie rzeczywistych kosztów utrzymania nieruchomości i budynku, obliczona zostanie rzeczywista opłata eksploatacyjna. Na jej podstawie Spółka zobowiązana jest do dostarczenia Najemcy faktury korygującej VAT, rozliczającej saldo między łączną wysokością szacunkowej opłaty eksploatacyjnej wniesionej przez Najemcę w danym roku oraz kwoty rzeczywistej opłaty eksploatacyjnej należnej od Najemcy za dany rok.

Wątpliwości Wnioskodawcy pojawiły się w kwestii możliwości wystawienia zbiorczej faktury korygującej w odniesieniu do kilku miesięcy w przedstawionej powyżej sytuacji.

Tut. Organ wyjaśnia, iż zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i rozporządzeń wykonawczych do ustawy, nie zawierają regulacji odnoszących się bezpośrednio do kwestii wystawiania zbiorczych faktur korygujących. Jednakże należy stwierdzić, iż w przypadku, gdy faktury korygujące powodują zmniejszenie obrotu i kwoty podatku należnego, wystawienie takiego dokumentu, o ile dokumentuje prawnie dopuszczalną zmianę obrotu i zawiera wszystkie wymagane elementy należy uznać za prawidłowe. Dlatego też nie ma przeszkód, by wystawiać zbiorcze faktury korygujące do co najmniej kilku faktur w odniesieniu do kilku miesięcy. Na takiej zbiorczej fakturze powinny być podane wszelkie informacje dotyczące faktur pierwotnych, które pozwolą jednoznacznie stwierdzić, których faktur pierwotnych przedmiotowa faktura korygująca dotyczy, w szczególności obejmować korektą sprzedaż co do gatunku i tożsamą podmiotowo oraz wymieniać elementy kwotowe objęte tą samą stawką podatku. Zaznaczyć należy również, iż faktury VAT wyszczególnione na zbiorczej fakturze korygującej muszą być fakturami wystawionymi wyłącznie dla konkretnego, tzn. tego samego nabywcy usługi.

W przypadku zwiększenia kwoty podatku należnego, istotne jest, aby dokonano obliczenia i zadeklarowania podatku należnego w momencie powstania obowiązku podatkowego dla danej czynności. W związku z tym, zasadnym jest zastosowanie przepisu art. 19 ust. 13 pkt 4 ww. ustawy o VAT, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej (co zostało stwierdzone w wydanej dla Spółki interpretacji nr IPPP1/443-915/09-4/AP).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż w przypadku, gdy faktury korygujące wystawione przez Spółkę spowodują zwiększenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego, możliwe jest wystawienie zbiorczej faktury korygującej jedynie w odniesieniu do danego miesiąca.

W konsekwencji stwierdzić należy, iż dopuszczalne jest wykazanie w zbiorczej fakturze VAT kilku lub kilkunastu korygujących faktur z kilku miesięcy, tj. za dłuższy okres rozliczeniowy w przypadku naliczeń zmniejszających kwotę obrotu i kwotę podatku należnego pod warunkiem, iż dotyczą one tego samego podmiotu (Najemcy). Natomiast, w przypadku zwiększenia kwoty podatku należnego należy dokonać korekty za konkretne okresy rozliczeniowe, przepisy w postaci momentu powstania obowiązku podatkowego, ograniczają bowiem korygowanie faktur w takiej sytuacji tylko w odniesieniu do jednego miesiąca lub okresu rozliczeniowego.

Mając powyższe na względzie, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż "... w przypadku, gdy wystąpi różnica między rzeczywistą opłatą eksploatacyjną (obliczoną na początku następnego roku kalendarzowego) a szacunkową opłatą eksploatacyjną (będącą podstawą do obliczania ryczałtowych płatności miesięcznych z tytułu opłat eksploatacyjnych), to różnica ta powinna zostać rozliczona poprzez wystawienie jednej faktury korygującej". Jak zostało bowiem wskazane powyżej, możliwe jest wystawienie jednego zbiorczego dokumentu w sytuacji zmniejszenia obrotu i kwoty podatku należnego. Natomiast, gdy wystawione faktury korygujące spowodują zwiększenie wartości obrotu i kwoty podatku należnego, możliwe jest wystawienie zbiorczej faktury korygującej jedynie w odniesieniu do danego miesiąca.

Mając powyższe na względzie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż w zakresie pytania Wnioskodawcy dotyczącego prawidłowości rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu pobieranych opłat eksploatacyjnych, wydane zostało odrębne rozstrzygniecie nr IPPP1/443-915/09-4/AP.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.