IPPP1-443-910/09-4/JL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2009 r. (data wpływu 21 września 2009 r.) - uzupełnionym w dniu 12 listopada 2009 r. na wezwanie wysłane w dniu 2 listopada 2009 r. - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 września 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prezydent Miasta na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) jako zarządca dróg w mieście na prawach powiatu zgodnie z art. 40 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) wydaje zezwolenia na zajęcie pasa drogowego na cele nie związane z budową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg, w drodze decyzji administracyjnej.

W piśmie będącym uzupełnieniem do wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że pobierane w związku z tym opłaty za zajęcie pasa drogowego nie są związane z umowami cywilnoprawnymi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy wydawane przez Prezydenta Miasta na podstawie art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) jako zarządcę dróg w mieście na prawach powiatu decyzje zgodnie z art. 40 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) zezwalające na zajęcie pasa drogowego należy do kategorii spraw z zakresu administracji publicznej i zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2004 Nr 54 poz. 535 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem Miasto jako czynny podatnik podatku VAT nie powinno wystawiać faktur VAT potwierdzających wykonanie tych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na wstępie należy jednak zaznaczyć, że jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi (niż wymienione w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług organy władzy publicznej) uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, lecz są objęte zwolnieniem, wskazanym w § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Zgodnie z przytoczonym przepisem rozporządzenia, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zatem stwierdzić, iż jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku VAT występować mogą w dwoistym charakterze: podmiotów, których działalność podlega zwolnieniu od podatku VAT, gdy realizują zadania w oparciu o reżim publicznoprawny nałożony na nich przepisami prawa oraz - podmiotów działających w charakterze podatnika VAT, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. z 1990 r. z późn. zm.) stanowi, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego. Ponadto art. 8. ust. 1 ww. ustawy reguluje, iż ustawy mogą nakładać na gminę obowiązek wykonywania zadań zleconych z zakresu administracji rządowej. Na podstawie art. 40 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), zajęcie pasa drogowego na cele umieszczenia w pasie drogowym obiektów budowlanych niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami oraz reklam wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. W myśl ust. 3 ww. artykułu za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.

Ze złożonego wniosku wynika, że prezydent miasta, jako zarządca dróg w mieście na prawach powiatu, wydaje zezwolenia w drodze decyzji administracyjnej na zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg. W ww. decyzji ustalana jest wysokość opłaty za zajęcie pasa drogowego. Pobierane opłaty za zajęcie pasa drogowego nie są związane z umowami cywilnoprawnymi.

Zarządzanie drogą publiczną przez prezydenta miasta stanowi wykonywanie zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami. Mając na uwadze powyższe przepisy prawa stwierdzić należy, iż odpłatne wydawanie zezwoleń na zajęcie pasa drogowego w przedstawionym stanie faktycznym wynika z nałożonych przez ustawodawcę obowiązków ustawowych. Przedmiotowe czynności należą do zakresu realizowanych przez Miasto zadań nałożonych odpowiednimi przepisami prawa. W tym przypadku ma więc zastosowanie § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym powyższe czynności podlegają przepisom ustawy o podatku VAT ale korzystają ze zwolnienia od podatku. Zatem Miasto ma obowiązek dokumentowania tych czynności fakturami VAT, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.