IPPP1-443-904/11-2/ISZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2011 r. (data wpływu 7 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 15 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży bonów - jest prawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży bonów.

Wniosek uzupełniony został w dniu 15 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 8 lipca 2011 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W celu zwiększenia popytu na towary będące w asortymencie sprzedażowym, a w rezultacie zwiększenia wielkości sprzedaży tychże towarów w dłuższym okresie Spółka Akcyjna ("Spółka") zamierza ułatwić klientom nabywanie towarów poprzez uelastycznienie sposobu zapłaty za nie - wprowadzenie nowego alternatywnego systemu płatności. W tym celu Spółka planuje wprowadzenie i sprzedaż bonów towarowych, za które posiadacze takich bonów będą mogli nabywać towary Spółki. Warunki i zasady nabywania tych bonów oraz ich wymiany na określone świadczenia ze strony Spółki określałby stosowny regulamin. Zgodnie z projektem tegoż regulaminu ("Regulamin") wyemitowane przez Spółkę bony towarowe ("Bony") uprawniać będą do zakupu towarów ze srebra, w szczególności srebrnych monet bulionowych o łącznej wadze wyrażonej w uncjach określonych na Bonie, stanowiących prawnie obowiązujący środek płatniczy w kraju emitenta, wybijanych i renomowanych mennicach światowych.

Bony dostępne byłyby do nabycia w biurze handlowym Spółki oraz w jego ofercie internetowej. Nabycie Bonu następowałoby po cenie odpowiadającej jego wartości nominalnej. Wartość nominalna Bonu określana byłaby w złotych polskich jako równowartość określonej ilości uncji srebra. Ustalana byłaby ona każdorazowo w dniu zbycia Bonu nabywcy. Stanowiłby ona iloczyn x uncji srebra i równowartości w PLN kursu srebra (kurs srebra - cena jednej uncji srebra ustalona w oparciu o kurs London Silver Fix) ustalonego na dzień zbycia Bonu, według kursu dolara obowiązującego w tym dniu (kurs dolara - kurs średni dolara amerykańskiego ogłoszony przez NBP).

Powyższa cena regulowana byłaby w biurze handlowym lub, w przypadku Bonów zamawianych przez portal internetowy Spółki, według zasad i procedur obowiązujących przy sprzedaży internetowej prowadzonej przez Spółkę.

Bony stanowiłyby znak legitymacyjny czyli tylko i wyłącznie poświadczenie przysługującego posiadaczowi uprawnienia/upoważnienie do otrzymania/nabycia określonego świadczenia - towaru, na zasadach i w terminie określonych w Regulaminie. Nabycie Bonu nie oznaczałoby nabycia prawa własności do jakiegokolwiek towaru. Prawo własności do towaru przechodziłoby na posiadacza dopiero w momencie ewentualnej realizacji Bonu, tj. jego wykorzystania do zapłaty lub częściowej zapłaty za nabycie (wydanie) wybranego towaru.

Bony byłyby wystawiane na okaziciela lub imienne. Bony imienne, o ile nie upłynąłby okres ich ważności i przy zachowaniu tegoż okresu, mogłyby być przeniesione przez jego posiadacza na osobę trzecią (nowego posiadacza). W takim przypadku Bony takie ulegałyby zwrotowi i anulowaniu przez Spółkę. Spółka wystawiłaby następnie nowy Bon na nazwisko nowego posiadacza i wydałaby jemu ten Bon. Wartość nominalna i upływ okresu ważności takiego Bonu byłyby takie same jak w bonie anulowanym.

Spółka prowadziłaby rejestr wydanych i zrealizowanych Bonów.

Bony mogłyby być wykorzystane w określonym czasie (w ciągu 2 lat). W tym okresie posiadacz uprawniony byłby, a Spółka obowiązana, do realizacji Bonu. Wraz z upływem tego okresu, Bony utraciłyby ważność, chyba że na zasadach i w okolicznościach przewidzianych w Regulaminie, miałoby miejsce przedłużenie okresu ich ważności.

Posiadacz Bonu decydowałby, jakie towary zamierza nabyć. Realizacja Bonu następowałaby:

* w biurze handlowym Spółki poprzez wymianę Bonu na wybrany lub uprzednio zamówiony przez klienta towar o łącznej wadze w uncjach nie wyższej niż wynikająca z Bonu lub

* w trybie wymiany Bonu na ww. towar dostarczony do klienta przez pocztę lub kuriera

wraz z jednoczesnym dokonaniem dopłaty w wysokości kosztu usługi wybicia danej monety (monet) powiększonego o marżę dealerską pobieraną przez Spółkę i podatek VAT należny od całej wartości netto kupowanego towaru. W przypadku dostawy towaru za pośrednictwem poczty lub kuriera klient opłacałby także koszty wysyłki. W przypadku, gdy w dniu zamierzonej realizacji Bonu, towar, jaki klient chciałby nabyć, byłby niedostępny, Spółka określałaby przybliżony termin dostępności tegoż towaru, zastrzegając, że w przypadku, gdy fizyczna jego dostępność nastąpiłaby po upływie okresu ważności Bonu, Spółka miałaby prawo odmowy realizacji takiego Bonu. W celu zabezpieczenia się przed sytuacją braku dostępności towaru w dacie planowanej realizacji Bonu, posiadacz Bonu miałby możliwość w terminie 30 dni przed planowaną realizacją Bonu zgłosić osobiście w Biurze handlowym, telefonicznie lub poprzez portal internetowy Spółki wolę realizacji tegoż bonu, określając towar jaki chciałby nabyć, a Spółka obowiązana byłaby do zapewnienia dostępności tegoż towaru w dniu realizacji.

Klient miałby prawo dokonać realizacji Bonu poprzez jego wymianę na towar o łącznej wadze w uncjach niższej niż wynikająca z Bonu. W sytuacji jednak, gdy cena nabywanego towaru, liczona w oparciu o kurs srebra i kurs dolara obowiązujące w dniu nabycia certyfikatu, uwzględniająca koszty wybicia towaru, marżę dilerską i podatek VAT, byłaby niższa niz wartość nominalna Bonu, klientowi nie przysługiwałby zwrot różnicy.

Sprzedaż (wydanie) towaru następująca w wyniku realizacji Bonu i dopłaty, o której mowa powyżej, podlegałaby udokumentowaniu wystawionym przez Spółkę paragonem fiskalnym lub fakturą VAT.

W ramach uatrakcyjnienia wyżej opisanego systemu bonowego i skuteczniejszego zachęcenia potencjalnych klientów do nabywania Bonów, Spółka rozważa wprowadzenie do Regulaminu zapisów dotyczących przypadku, gdy posiadacz Bonu nie wykorzystałby w całości Bonu do zapłaty za towary (gdy cena nabywanego towaru, liczona w oparciu o kurs srebra i kurs dolara obowiązujące w dniu nabycia certyfikatu, powiększona o koszty wybicia towaru, marżę dilerską i podatek VAT, byłaby niższa niż wartość nominalna Bonu) lub w ogóle zrezygnuje z uprawnienia do wymiany Bonu na towar. W takiej sytuacji Spółka dokonywałaby na rzecz posiadacza Bonu częściowego lub całościowego świadczenia pieniężnego zamiast towaru - patrz pytanie drugie w pozycji 55 niniejszego wniosku. Posiadaczowi Bonu przysługiwałby zatem ekwiwalent pieniężny w zamian za niewykorzystany Bon. Wysokość ekwiwalentu byłaby nie niższa niż wartość nominalna (lub jej niewykorzystana część) Bonu i określana byłaby w oparciu o aktualną wartość uncji srebra.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Spółki, zbycie klientom Bonów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, wymienionej w art. 5 uptu. W ocenie Spółki wydanie Bonów nie można utożsamiać z żadną ze zdefiniowanych ustawowo czynności pod legających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 uptu, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 uptu), a towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 uptu), będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 8 ust. 1 uptu, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się natomiast każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Sprzedaż czy też przekazanie bonów nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 uptu. Bon towarowy nie jest towarem w rozumieniu uptu. Stanowi on wyłącznie rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru w oznaczonym terminie określonego świadczenia, a więc nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 uptu. Bon jest "kwitem", którym można zapłacić" za nabywane usługi i towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Sprzedaż bonów, ze względu na ich specyfikę, nie może też być uznane za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi.

Zgodnie z powyższym, czynności przekazania (zbycia) przez Spółkę Bonów klientom nie będzie można utożsamiać z dostawą towarów lub usług, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wpłaty środków pieniężnych dokonywane przez klientów w związku z nabyciem Bonów od Spółki nie stanowiłyby również zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 uptu. Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści uptu definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze Słownikiem języka polskiego PWN", zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zaliczkę wpłaca się zatem na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie. Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Dokonana przez klientów Spółki wpłata środków pieniężnych w związku z otrzymaniem bonu nie byłaby związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Bony wyłącznie uprawniałyby klientów do nabycia dowolnych towarów znajdujących się w asortymencie sprzedażowym Spółki. Cechą Bonów byłoby niezwiązanie ich posiadaczy z nabyciem konkretnego świadczenia od Spółki.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż pobierana przez Spółkę opłata za Bony nie byłaby formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż przyszli kontrahenci nabywając przedmiotowe Bony wpłacaliby odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar. Towar podlegający nabyciu wybierany byłby przez klientów dopiero przed realizacją Bonu, a nie w dacie nabycia Bonu. Tym samym dokonana wpłata za Bon nie podlegałaby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 19 ust. 11 uptu. Stosowanie bowiem do tego przepisu obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub za świadczenie konkretnej usługi. Zapłata za Bon, mająca miejsce przed dostawą towaru, nie spełniałaby zatem w całej rozciągłości definicji zaliczki/przedpłaty. Przyszła dostawa nie byłaby bowiem jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona - nieznany byłby przedmiot (towar) sprzedaży, jego ostateczna ilość, jak i cena. Reasumując, dopiero w momencie realizacji Bonu, skutkującej wydaniem towaru klientowi, w Spółce pojawiałby się obowiązek podatkowy w VAT.

W związku z powyższym czynność wydania Bonu i przyjęcia opłaty za niego należałoby dokumentować notą obciążeniową lub innym dokumentem księgowym.

Odnośnie drugiego pytania ("Czy sprzedaż klientom powyższych bonów towarowych byłaby czynnością podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu uptu w sytuacji jeśli w przypadku ich częściowego lub całkowitego niezrealizowania, tj. nie wykorzystania do wymiany na towary, możliwe byłoby otrzymanie w zamian za nie świadczenia w postaci pieniędzy (ekwiwalentu pieniężnego)..."), Spółka stoi na stanowisku, że z uwagi, na to, że cel, dla którego Spółka planuje wprowadzić system bonowy (intensyfikacja sprzedaży towarów, zwiększenie popytu na towary) oraz istota i charakter Bonów nie zmieniałyby się (Bon wciąż byłby znakiem legitymacyjnym uprawniającym do otrzymania w zamian za niego określonego świadczenia - co do zasady, nieskonkretyzowanego w momencie nabywania Bonu, towaru), zbycie takich Bonów nie stanowiłoby czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W ocenie Spółki, fakt ewentualnego otrzymania ekwiwalentu pieniężnego, w przypadku gdy posiadacz Bonu nie wykorzystałby w całości Bonu do zapłaty za towary lub w ogóle zrezygnowałby z uprawnienia do wymiany Bonu na towar, także nie powodowałby retrospektywnego opodatkowania Bonu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.